ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΟ POST!

...Λιώνω το cd των 2L8 με τον τίτλο- σιδηρόδρομο He & She (Angry enough to keep loving in the dark ages). Υπάρχει μέσα ένα τραγούδι, το Monotone Ruins, με τον καταπληκτικό για ερωτικό στίχο If I am a drop and you are a drop then we become a river...άθελα μου, θυμάμαι κάποιους άλλους στίχους του Μανώλη Ρασούλη από κείνο το ανεκδιήγητο άλμπουμ του με τον Εβραίο συνθέτη Γιεχούδα Πόλικερ: Να είσαι εσύ το οξυγόνο/ να είμαι εγώ το υδρογόνο/ να κάνουμε νερό/ κι απ' την πηγή του έρωτα μας να πιεί ο κόσμος όλος/ να πιώ κι εγώ και να σωθώ/ να τρέχουμε στα ίσα κάτω στον ποταμό/ που λαχταρά να βρεί το μέγα ωκεανό...Ούτε συνεννοημένοι να ήταν οι 2L8 με τον παλαβιάρη στιχοπλόκο μας! Γι' αυτό είναι μεγάλος ο Ρασούλης! Ακόμη και μέσα σ' έναν ολόκληρο δίσκο, στον οποίο έπεσε πάλι θύμα της επικαιρότητας με τραγούδια, σαν αυτό για τον μικρό Άλεξ της Βέροιας, γράφει το Νερό, τους παραπάνω δηλαδή στίχους, και στέλνει αδιάβαστους όλους όσοι μας έχουν κάνει το λιγότερο πλύση εγκεφάλου με το ερωτικό ζητούμενο στο σύγχρονο τραγούδι. Ακόμη θυμάμαι το ξεχέσιμο που μου έριξε ο δ/ντής μιας δισκογραφικής, επειδή τόλμησα να γράψω τότε στο δίφωνο ότι στο Ισραήλ καλώς ή κακώς εξάγουμε Άντζελα Δημητρίου και Γλυκερία, σχολιάζοντας μάλλον άτυχα την εξίσου άτυχη σύμπραξη του Ρασούλη με τον Πόλικερ.

...Συγκινούμαι μέχρι δακρύων με το ποίημα Μικρές αναπηρίες της ιατρού κυτταρολόγου Σοφίας Κολοτούρου, από τη συλλογή της Αν- επίκαιρα ποιήματα (εκδόσεις Τυπωθήτω- λάλον ύδωρ). Η Σοφία είναι κωφή, έχει όμως το χάρισμα να διαβάζει τα χείλη κι έτσι να πιάνει μαζί σου την ωραιότερη, απ' άποψη περιεχομένου τουλάχιστον, κουβέντα. Τη γνώρισα ως στιχουργό σ' ένα τραγούδι από το πρώτο άλμπουμ του Δώρου Δημοσθένους, στη συνέχεια μου φανερώθηκε και ως ποιήτρια μέσα απ' το βιβλίο της που είχε την καλωσύνη να μου στείλει ο άντρας της, ο Νίκος. Γράφει, λοιπόν, η Κολοτούρου στις Μικρές αναπηρίες της:

Οι τελευταίοι των αναπήρων, δεν φοβόμαστε

μικρές αναπηρίες που με τα χρόνιa

θα' ρθουν για σας. Μας βασανίζουν οι άλλες

αναπηρίες, που θa λέγατε "μεγάλες"

παιδιόθεν- και ήταν τα καψώνια

της Φύσης, όπου υποτασσόμαστε.

Οι πρόοδοι τώρα της τεχνολογίας

και των επιστημόνων, μας επιτρέπουν

πρώτη φορά να έχουμε φωνή

κι απόψεις, πρόσβαση, συμμετοχή.

Όσοι δεν περπατούνε και δεν βλέπουν

και δεν ακούν- η οδός της απωλείας-

στο Δίκτυο γίνονται ξανά αρτιμελείς.

Οι νέοι θα ζήσουνε χωρίς αναπηρίες.

Είμαστε οι τελευταίοι εκπρόσωποι τους

κι οι πρώτοι που υψώνουν τη φωνή τους

διηγούμενοι παρόμοιες ιστορίες-

πλέον, για να μη φοβάστε εσείς.

Πόσο θα ήθελα ν' ακούσω τους στίχους αυτούς μελοποιημένους από τη Λένα Πλάτωνος! Αν και μέχρι να συμβεί αυτό, γνωρίστε τη χαρισματική Σοφία Κολοτούρου μέσα από το προσωπικό της ιστολόγιο με τη φοβερή ονομασία Κουφός είσαι, ρε; Δεν ακούς; (εδώ κολλάει το συγκλονιστικό Στο Δίκτυο γίνονται ξανά αρτιμελείς): http://kofosi.blogspot.com/

...Συμπονάω τον Βασίλη Γισδάκη που η αφωνία, συνοδεία κορτιζόνης, τού στέρησε τη συμμετοχή του στη συναυλία- αφιέρωμα στον Χατζιδάκι με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε λίγες μέρες στο Μέγαρο. Δυο- τρεις τέτοιες συναυλίες όλο το χρόνο περιμένει να δουλέψει ο καλός τραγουδιστής και ξέρω πόσο άσχημη είναι η παρούσα φάση γι' αυτόν συν του ότι πηγαίνει πίσω κι η ηχογράφηση του επικείμενου cd τους με τη Σωτηρία Λεονάρδου και τον Στέλιο Μποτωνάκη. Μαθαίνω, όμως, πως θα τον αντικαταστήσει ο κοινός μας φίλος, Ηλίας Λιούγκος. Θα μοιραστούμε τα χρήματα με τον Βασίλη, μου λέει ο Ηλίας απ' την άλλη άκρη της γραμμής κι εγώ σκέφτομαι πόσο σημαντική είναι η παρουσία καλλιτεχνών με τέτοιο ήθος και στη δική μου ζωή...

...Αυτό το είδατε; Η Sinnead O' Connor δεύτερο όνομα κάτω από τον Φίλιππο Πλιάτσικα, του πεταματού με άλλα λόγια! Δεν υπάρχει αισχύνη σ' αυτό τον τόπο; Καλά, όταν η Bonnie Tyler και ο Ian Gillan κάνανε έως και δίσκο με τη Σοφία Αρβανίτη και τον Μιχάλη Ρακιντζή, περνούσε ακόμη η μπογιά τους, άσχετα αν εγώ τότε ήθελα να πετάξω με τις κλωτσιές έξω απ' το σπίτι μου τα βινύλια των Deep Purple! Και δεν το' χα κάνει καλύτερα; Σάμπως ακούγονται σήμερα το Smoke on the water ή το σπαραξικάρδιο When a blind man cries; Άντε, λίγο το Child in time για το ψυχεδελικόν της υπόθεσης! Η Sinnead όμως; Δεν ήξερε, δε ρώταγε η δόλια; Όσο για τον Gordon Gano των Violent Femmes, ούτε να τον χέσουν οι διοργανωτές και ο designer της αφίσας! Πάλι καλά που δεν έβαλαν το όνομα του κάτω απ' του Μαραβέγια, να το δεί ο Κωστής που διαθέτει νιονιό και να πα' ν' αυτοκτονήσει! Ρε, μπας και δώσανε κάνα τριπάκι στους συμπαθείς αλλοδαπούς καλλιτέχνες και πέρασαν τον Πλιάτσικα για Bruce Springsteen; Έλεγα να πάω να δω live τη Sinead O' Connor, ακόμη και τον Πλιάτσικα που μου άρεσε το τελευταίο cd του, όμως η διαφημιστική καμπάνια τους με κάνει όποτε βλέπω την αφίσα απλώς να κουνάω το κεφάλι μου. Ούτε κατά διάνοια, εν ολίγοις, συναισθήματα προσμονής και τα συναφή...

...Διαβάστε αυτή την απίστευτη επιστολή που έστειλε ένας απορημένος θρησκόληπτος μπάτσος στον Φίλαθλο και που μου έστειλε με τη σειρά της σε e-mail η δημοσιογράφος Ειρήνη Προμπονά από το παλιό μου στέκι Στο Κόκκινο 105,5! Αν είναι original η επιστολή, σε ένα πρώτο επίπεδο λυπάσαι για τη διανοητική κατάσταση αυτού του ανθρώπου, σε ένα δεύτερο γελάς με το πόσο άχρηστα στην ουσία περνάει το χρόνο του και σε ένα τρίτο εξοργίζεσαι με το ότι ενδεχομένως να κρατάει πιστόλι πάνω του σε καθημερινή βάση. Πάντως μόνο σε εφημερίδες τύπου Φίλαθλος βρίσκεις τέτοια μαργαριτάρια και τόσο σίγουρης λαϊκής απήχησης αναγνώσματα...

...Ξεφυλλίζω το λεύκωμα Έγχρωμη Nelly's (εκδόσεις Τσαγκαρουσιάνος) που μου έστειλε χθες το μεσημέρι με τον mhulot ως δώρο η αγαπημένη Έφη Κουτσονικολή της lifo. Υπέροχο! Να το κοιτάς και να εξαφανίζονται οι μαύρες σκέψεις σου! Να φεύγει ο νους σου στις Μέρες ραδιοφώνου του Woody Allen, στις Ομπρέλες του Χερβούργου του Jacques Demy, στην πρώτη τηλεοπτική Λάσσι των παιδικών χρόνων, σε υπόγεια παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, ακόμη και στο αντεργκράουντ Factory του Andy Warhol! Έργα και ημέρες μιας σπουδαίας Ελληνίδας φωτογράφου από το νταραβέρι της με τις αμερικανικές διαφημιστικές εταιρείες. Προλογίζουν η Φανή Κωνσταντίνου του Μουσείου Μπενάκη και ο Νίκος Δήμου, με την επιμέλεια του Ερρίκου Σοφρά. Ένα ταξιδιάρικο αυτοβιογραφικό κείμενο της ίδιας της Nelly's κλείνει την έκδοση...

...Ακόμη αναζητώ τον πατσατζή που βρήκε πεθαμένη στο σπίτι της, σε κατάσταση αποσύνθεσης, τη μελαγχολική και μεταφυσική Σαπφώ Νοταρά. Θα είναι κι αυτός εν ζωή; Πάνε αρκετά χρόνια απ' το συγκεκριμένο θλιβερό περιστατικό στην καρδιά της Αθήνας με ηρωίδα τη Νοταρά ή, σωστότερα, με πρωταγωνιστή τον τρόμο της πηχτής και ανελέητης ερημιάς της, όπως έγραψε κάποτε χαρακτηριστικά ο ποιητής φίλος της, Ματθαίος Μουντές...

...Κράτησα για το τέλος κάτι πολύ ευχάριστο: ο Γιώργης Χριστοδούλου θα διασκευάσει για παιδικά όργανα το θέμα του Μάνου Χατζιδάκι από το Ποτάμι του Κούνδουρου ώστε να χρησιμοποιηθεί στους εναρκτήριους τίτλους του δικού μου ντοκιμαντέρ. Θα είναι η δεύτερη φορά που θ' ακούγεται μεσ' στην ταινία μουσική του Χατζιδάκι, αφού υπάρχει κι η κινηματογραφημένη ερμηνεία της πιανίστριας Ντόρας Μπακοπούλου σε ένα κομμάτι από το Για μια μικρή λευκή αχιβάδα. Όλη την υπόλοιπη ταινία την αφήνω στα χέρια του Λιούγκου, τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα ως συνθέτη και ξέρω πόσο σοβαρά θα αντιμετωπίσει τη δουλειά μας. Διότι, μη νομίζετε, υπάρχουν κάποιοι συνθέτες περιοπής που σου ανοίγουν το συρτάρι, σου λένε πάρε τόσα κι άλλα τόσα και δώσε μου εμένα τόσα! Κι υπάρχουν άλλοι, σαν τον Ηλία Λιούγκο ή και τον Μηνά Αλεξιάδη, που είτε θα λιώνουν δίπλα σου στο μοντάζ, είτε θα τους ζητάς πέντε πρωτότυπα θέματα κι εκείνοι θα σου φέρνουν δεκαπέντε, εμπνεόμενοι από τον δικό σου φυσικό και πνευματικό μόχθο.

* ο Γιώργης Χριστοδούλου χθες το μεσημέρι στη Μνησικλέους στην Πλάκα με τον Τάσο (αγνώστων λοιπών στοιχείων, κατόπιν επιθυμίας του)!