Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

R.I.P. MICHAEL JACKSON (1958- 2009)

Αν εξαιρεθεί το γεγονός πως ο Michael Jackson ετοίμαζε μεγάλη περιοδεία, η οποία θα ξεκινούσε στις 13 Ιουλίου από το Λονδίνο, δε με αιφνιδίασε ιδιαίτερα το γεγονός του θανάτου του από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στο Λος Άντζελες. Η φυσική συνέπεια μάλλον (και πολύ άργησε, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ' όνομα τους) των απανωτών πλαστικοποιήσεων που είχε υποστεί την τελευταία 15ετία, κάνοντας όλους να μιλούν για το πρώτο μεταλλαγμένο ανθρώπινο ον. Αυτό ήταν που με είχε σοκάρει και μένα και όχι οι διαβόητες σεξουαλικές προτιμήσεις του για τα μικρά αγοράκια. Τι σχέση είχε το απωθητικό λευκό πλάσμα με τα ανασηκωμένα ρουθούνια και την ασθενική όψη με εκείνο το τροφαντό μαύρο παιδί με τα άφρο μαλλιά εποχής 70s και The Jackson 5;
Καμία, εκτός του ότι ήταν τελικά ο ίδιος άνθρωπος που θέλησε κάποια στιγμή να γίνει λευκός, αποποιούμενος τη φυλή του για δικούς του λόγους. Τερατωδία, κυριολεκτικά, και αν δεν είχε ταυτιστεί με τόση χλιδή, σκάνδαλα παντός είδους και φήμη παγκοσμίως, θα μπορούσε να τον έχει σκιτσάρει ως χαρακτήρα ακόμη κι ένας Federico Fellini στους χειρότερους και πιο δημιουργικούς εφιάλτες του! Το Billie Jean, πάντως, όπως και το Thriller ήταν αριστουργηματικές συνθέσεις που στοίχειωσαν την εφηβεία όλων των ανθρώπων της δικής μου γενιάς εκεί, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με τον ερχομό της δορυφορικής τηλεόρασης και του βρετανικού MTV. Ο Michael Jackson υπήρξε μοναδική περίπτωση καλλιτέχνη που είδε τον εαυτό του να μεταβάλλεται από βασιλιάς της pop σε αναλώσιμο προϊόν, σκέτη βορά, των ΜΜΕ του κόσμου όλου. Γι' αυτό και αποσύρθηκε στην έπαυλη του, όπου- σύμφωνα με φήμες- επιβίωνε μέσα σε καραντίνα τα τελευταία χρόνια. Η φάση του μου θυμίζει τον D. W. Griffith και τη Γέννηση ενός Έθνους, δηλαδή του Αμερικανού πρωτοπόρου κινηματογραφιστή που η δημιουργία του πιο φιλόδοξου και ρατσιστικού blockbuster της γένεσης του κινηματογράφου, τον οδήγησε στην αφάνεια και την κοινωνική κατακραυγή.

Σίγουρα πολλά βιβλία θα γραφτούν και πολλές ταινίες, μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, θα γυριστούν, σε μια προσπάθεια σκιαγράφησης μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της μουσικής βιομηχανίας του 20ου αι.

12 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου...έφυγε και ο Μάικλ...ε,νέος έφυγε..τον άκουγα μανιωδώς κάπου στα δεκατρία,δέκατέσσερα;; κάπου εκεί το Μπίλι Τζίν,είναι ακόμη ένα από τα αγαπημένα μου..και κάποια άλλα λίγα από αυτά που είχε πεί....ναί, ήταν μιά απίστευτα,εκκεντρική και απίστευτα αμφιλεγόμενη,πρωσοπικότητα σε βαθμό ανεπίτρεπτο για τα δεδομένα της εποχής της δεκαετίας του '80 όπου και έλαμψε το αστέρι του,... έκανε πολλά ακατανόητα,για εκείνη την εποχή και παράλογα,για τους πολλούς....όμως σημασία νομίζω έχει το να δεί κανείς από που ξεκίνησε,που κατέληξε και πως πέθανε τελικά....αυτό το 'μηδένα προ του τέλους'...που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...κι είχαν απόλυτο δίκιο πιστέυω....καλό του ταξίδι....

Kostas L.A. είπε...

ξερεις τι μου εχει μεινει μεσα απο την ιστορια του Michael Jackson;;

ενα σωρο ανθρωποι να μιλουν με τα χειροτερα λογια και να ευχονται να πεθανει,που δε θα το ευχομουν ουτε στον εχθρο μου,επηρρεασμενοι σαφως απο τις φημες που τον ηθελαν να κακοποιει μικρα παιδια..
οποιος κι αν ηταν κι ο,τι κι αν εκανε τελικα,δεν αξιζε τοσο αδοξο τελος..κυριως γιατι για πολλους υπηρξε κατι σα μικρος θεος..επισης γιατι εφερε κατι διαφορετικο στην ποπ μουσικη της δεκαετιας του '80..

και το χειροτερο ειναι πως οι πιο πολλοι απο οσους τον εβριζαν με μισος,υπηρξαν καποτε οι μεγαλυτεροι θαυμαστες του..

Μετα τον Ελβις,αλλος ενας βασιλιας φευγει,οπως πολλοι θα μπορουσαν να πουν..


υγ : χθες εφυγε απο τη ζωη και η ηθοποιος Farah Faucet σε ηλικια 62 χρονων,χτυπημενη απο τον καρκινο!!

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

να σου πω... ποτέ δε μου άρεσε.
Πήγα στη Χαρούλα προχθές! Αυτή η γυναίκα είναι απίστευτη...
φαν κι εσύ ή πολέμιος;
πρόσεξε τι θα πεις: I'll be watching you.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Αυτό ήταν που με είχε σοκάρει και μένα και όχι οι διαβόητες σεξουαλικές προτιμήσεις του για τα μικρά αγοράκια.

Αν αυτό ήταν αληθινό, θα ήταν το μόνο που θα με σόκαρε. Τον εαυτό του μπορεί να τον καταστρέφει ο καθένας όσο θέλει, τους άλλους όχι.

Νομίζω όμως, ότι ποτέ δεν αποδείχθηκε δικαστικώς ότι έτσι συνέβαινε. Αν είναι έτσι, είναι άδικο να καταλογίζουμε τέτοια συμπεριφορά σε οποιονδήποτε. Ξέρουμε πόσο εύκολα μπορούν να γίνουν στόχος εύκολου πλουτισμού οι πλούσιοι και διάσημοι. Αρκεί να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση ενός αδίκως κατηγορούμενου για βιασμό ή παιδεραστία.

Τέλος, σε ό,τι με αφορά και μου άρεσε πολύ ως καλλιτέχνης στο είδος του, και με λύπησε πολύ ο θάνατός του.

Κρίμα που δεν πρόλαβε να ευτυχήσει.

mahler76 είπε...

πραγματικά αμφιλεγόμενος, και πραγματικά η μουσική του στοίχειωσε τα νιάτα μας. Η παρακμή του θα στοιχειώνει όμως για πάντα την ωριμότητά μας.

BOSKO είπε...

Αθανασία...
είπες τις σωστότερες φράσεις:
από που ξεκίνησε,που κατέληξε και πως πέθανε τελικά....

BOSKO είπε...

Kostas L.A. ...
μόνο η Farah Faucet; εδώ έφυγε και ο Sky Sunlight Saxon, που ήταν ένας από τους θρύλους της πρώιμης νιότης μου. Φυσικά, κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του...
αύριο θ' αναρτήσω σχετικό post!

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
καλώς το Σουπουρουδάκι!
λυπάμαι, αλλά όσο κι αν την αναγνωρίζω και τη σέβομαι, δε δύναμαι ν' ακούσω το ρεπερτόριο της. Σ'τη σπάω πολύ, το ξέρω, αλλά...

BOSKO είπε...

Κατερίνα σ-Μ. ...
πότε να ευτυχήσει, στα πενήντα του; νομίζω είχε διανύσει αρκετό δρόμο ευτυχίας τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, έστω κι αν αυτή μεταφραζόταν με πωλήσεις, περιοδείες, sex & drugs & rock'n'roll! Το θέμα είναι ότι έζησε όπως έζησε ή όπως θέλησε ή όπως παρασύρθηκε να ζήσει κι έφυγε μεσ' στην απόλυτη τραγωδία, φάντασμα και σκιά του εαυτού του...

BOSKO είπε...

mahler76...
πολύ μου άρεσε το σχόλιο σου!

ENDLESS LOVE είπε...

Εντάξει, κι εμένα με σόκαρε ο ξαφνικός θάνατος του Μάικλ, εφόσον έχω μεγαλώσει με το Black or White(θυμάμαι στο δημοτικό είχα την κασετα του και ακούγαμε), και δεν μπορούσα παρά να στεναχωρηθώ για την όλη τραγωδία που λέτε κι εσείς, αγαπητέ Αντώνη, που είχε περιέλθει.. Αλλά να πω και ότι ήταν αναμενόμενο να έχει προβλήματα υγείας, με τόσες πλαστικές. Δηλαδή πόσο μπορεί να μισείς το χρώμα σου για να το αλλάξεις? Νομίζω είχε μπει σε μια παγίδα η οποία όλο και μεγάλωνε με τις φήμες περι παιδεραστίας κτλ. Οπότε καλό του ταξίδι...

BOSKO είπε...

ΔΑΝΑΗ...
καλό του ταξίδι, λοιπόν...