R.I.P. MICHAEL JACKSON (1958- 2009)

Αν εξαιρεθεί το γεγονός πως ο Michael Jackson ετοίμαζε μεγάλη περιοδεία, η οποία θα ξεκινούσε στις 13 Ιουλίου από το Λονδίνο, δε με αιφνιδίασε ιδιαίτερα το γεγονός του θανάτου του από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στο Λος Άντζελες. Η φυσική συνέπεια μάλλον (και πολύ άργησε, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ' όνομα τους) των απανωτών πλαστικοποιήσεων που είχε υποστεί την τελευταία 15ετία, κάνοντας όλους να μιλούν για το πρώτο μεταλλαγμένο ανθρώπινο ον. Αυτό ήταν που με είχε σοκάρει και μένα και όχι οι διαβόητες σεξουαλικές προτιμήσεις του για τα μικρά αγοράκια. Τι σχέση είχε το απωθητικό λευκό πλάσμα με τα ανασηκωμένα ρουθούνια και την ασθενική όψη με εκείνο το τροφαντό μαύρο παιδί με τα άφρο μαλλιά εποχής 70s και The Jackson 5;

Καμία, εκτός του ότι ήταν τελικά ο ίδιος άνθρωπος που θέλησε κάποια στιγμή να γίνει λευκός, αποποιούμενος τη φυλή του για δικούς του λόγους. Τερατωδία, κυριολεκτικά, και αν δεν είχε ταυτιστεί με τόση χλιδή, σκάνδαλα παντός είδους και φήμη παγκοσμίως, θα μπορούσε να τον έχει σκιτσάρει ως χαρακτήρα ακόμη κι ένας Federico Fellini στους χειρότερους και πιο δημιουργικούς εφιάλτες του! Το Billie Jean, πάντως, όπως και το Thriller ήταν αριστουργηματικές συνθέσεις που στοίχειωσαν την εφηβεία όλων των ανθρώπων της δικής μου γενιάς εκεί, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με τον ερχομό της δορυφορικής τηλεόρασης και του βρετανικού MTV. Ο Michael Jackson υπήρξε μοναδική περίπτωση καλλιτέχνη που είδε τον εαυτό του να μεταβάλλεται από βασιλιάς της pop σε αναλώσιμο προϊόν, σκέτη βορά, των ΜΜΕ του κόσμου όλου. Γι' αυτό και αποσύρθηκε στην έπαυλη του, όπου- σύμφωνα με φήμες- επιβίωνε μέσα σε καραντίνα τα τελευταία χρόνια. Η φάση του μου θυμίζει τον D. W. Griffith και τη Γέννηση ενός Έθνους, δηλαδή του Αμερικανού πρωτοπόρου κινηματογραφιστή που η δημιουργία του πιο φιλόδοξου και ρατσιστικού blockbuster της γένεσης του κινηματογράφου, τον οδήγησε στην αφάνεια και την κοινωνική κατακραυγή.

Σίγουρα πολλά βιβλία θα γραφτούν και πολλές ταινίες, μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, θα γυριστούν, σε μια προσπάθεια σκιαγράφησης μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της μουσικής βιομηχανίας του 20ου αι.