ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΕ ΤΟΝ LOLEK ΚΑΙ ΕΝΑ SMS ΠΟΥ ΚΑΤΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΛΕΠΤΟ ΤΗΣ!

Είμαι σε ένα άθλιο internet- cafe του Πειραιά και γράφω, περιμένοντας να ξεκινήσει σε 90 λεπτά ακριβώς το αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι από το Κανάλι 1. Και λέω άθλιο, διότι με τη μουσική ντάμπα- ντούμπα στο τέρμα, με πιτσιρικάδες που ανταλλάσσουν χριστοπαναγίες για τα ηλίθια video- games τους και με τον ιδιοκτήτη που χαμουρεύεται σε μια γωνιά με τη γκόμενα του, αδιαφορώντας για τη γενική εικόνα μπουρδέλου που παρουσιάζει η μικροεπιχείρηση του, πώς να δουλέψεις με σοβαρότητα εκεί μέσα; Άντε, τραβάτε σε κάνα synch festival, να δείτε πως περνάει τον καιρό της η υγιής νεολαία κι αφήστε εμάς να κάνουμε τη δουλειά μας με ησυχία. Κανονικά θα έπρεπε ο χώρος του internet- cafe να είναι σαν της βιβλιοθήκης, του δημόσιου ησυχαστήριου με άλλα λόγια, κι όχι αυτή η τριτοκοσμική κατάσταση που επικρατεί! Τέλος πάντων! Έχει καλώς που γέμισα τις μπαταρίες μου με την, προ λίγης ώρας, παρουσία του Lolek στα ραδιοφωνικά Άσματα & Μιάσματα.

Το έγραψα και το ξαναγράφω από δω, επικυρωμένο αυτή τη φορά! Ο Lolek είναι ένας νέος καλλιτέχνης- όσο κι αν αποστρέφεται την ιδιότητα αυτή- που μακάρι να μας απασχολεί για πολλά χρόνια ακόμη, με τα τραγούδια του και με τα live του. Ένας λιγομίλητος, στα όρια της δυσλεξίας, άνθρωπος που βλέπει τις ψυχές που φύγανε ως κόκκους άμμου στη μέση μιας αθέατης ερήμου. Που δε δίνει καμία χριστιανολογική έννοια σε ποτάμια και λίμνες, ανακατώνοντας τα στάσιμα νερά στις κολυμβήθρες του Σιλωάμ και γκρεμίζοντας τα άλλα τεχνάσματα της τεχνητής και επίπλαστης ελπίδας. Θα έχει καταλάβει μάλλον, ενδεχομένως ασυνείδητα, τη θεραπευτική δύναμη της μουσικής και της ποίησης του στην ψυχοσύνθεση των πιο ευαισθητοποιημένων ή απλά ευαίσθητων ακροατών του.

28 ετών μόνο, μα τόσο ώριμος, ο Lolek εμπνέεται από τον έρωτα της Lucy του και γράφει για τη δική του και τη δική της μοναξιά. Τόσο μαζί και τόσο μόνοι, ένας άλλος τίτλος αυτού του αριστουργηματικού τραγουδιού, που ακούγεται κάλλιστα σαν τη φυσική συνέχεια του ορχηστρικού Βαλς των χαμένων ονείρων. Του είπα πως διαθέτει μια φωνή σπάνια για την εγχώρια δισκογραφική πραγματικότητα. Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου τραγουδιστή, απάντησε με σεμνότητα. Γι' αυτό και είναι τραγουδιστής, συμπληρώνω κι εγώ από δω! Γιατί δεν έχει αυταρέσκεια στην ερμηνεία του, ούτε φωνασκεί για να αποδείξει πόσο σπουδαία φωνητικά προσόντα έχει! Προτιμάει, βλέπετε, ο λόγος του να φτάνει προς τα έξω, όπως αυτός ενός σοφού κοσμοκαλόγερου εν ώρα προσευχής μέσα από το κελλί κάποιας μονής του Ψηλορείτη ή του Μουντουμαλάι.

Ήταν ένα δίωρο που η εξωστρέφεια της πρώτης γνωριμίας μας, ακόμη κι η διακοπή ρεύματος στην έναρξη, δε στάθηκαν ικανές να διασαλεύσουν την έντονη στοχαστική διάθεση και την πραότητα που αποπνέει το παιδί αυτό ως φυσική και ως πνευματική πλέον παρουσία. Αντί επιλόγου, αντιγράφω από το κινητό μου τηλέφωνο το sms ενός καλού φίλου, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, που άκουσε την εκπομπή και που με ανατρίχιασε σύγκορμο...

Χαίρομαι και παίρνω τρομαχτική δύναμη

όταν ακούω από ανθρώπους

ότι δημιουργούν για να εκπλήξουν τον εαυτό τους,

ότι θέλουν να μπουν στα βρώμικα ποτάμια,

ότι τελικά τολμούν να είναι ευάλωτοι...

εύχομαι στον Lolek να μην γίνει ποτέ καλλιτέχνης...

ξέρει αυτός...

θα παρακαλούσα να μείνω ανώνυμος...

ευχαριστώ για την όμορφη εκπομπή