BLOOD, MOTHER, BLOOD!...Ή ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΟ 24ΩΡΟ!

Μα να μην προνοήσω να τραβήξω καμιά φωτογραφία πριν από λίγη ώρα, να τρομάξουν οι διαδικτυακοί επισκέπτες μου, που ήμουν από την κορφή ως τα νύχια βουτηγμένος στο ίδιο μου το αίμα και σε κατάσταση απόλυτου πανικού...Σηκώθηκα στις δύο το μεσημέρι, παρ' όλο που κοιμήθηκα στις δέκα το πρωί (θα εξηγήσω παρακάτω το λόγο)! Άναψα το θερμοσίφωνα να κάνω ένα μπάνιο και άφησα ανοιχτό το μεταλλικό πορτάκι του εντοιχισμένου πίνακα. Με την τσίμπλα στο μάτι, πηγαίνοντας να φτιάξω καφέ, έδωσα μια απρόσεχτη κουτουλιά έτσι που η άκρη του πίνακα καρφώθηκε στο μέτωπο μου. Το αίμα άρχισε να τρέχει με τους κουβάδες, που λένε, χωρίς κανέναν πόνο κι εγώ, γνωστός χέστης, βλέποντας πως δε σταματούσε με τίποτα άρχισα να σκέφτομαι πως θα με βρουν πεθαμένο τρεις μέρες μετά μέσα σε μια λίμνη αίματος! Τοίχοι, μοκέτες, ρούχα βάφονταν κατακόκκινα εν ριπή οφθαλμού, την ώρα που δεν προλάβαινα να συναλλάζω πετσέτες πάνω στην πληγή. Απίστευτα δυσάρεστο συναίσθημα να αιμορραγείς και να βλέπεις χοντρόπετσες πετσέτες να στάζουν αίμα νοτισμένες απ' άκρη σ' άκρη! Δε θυμάμαι που βρήκα το κουράγιο και τηλεφώνησα της διαχειρίστριας στον από κάτω όροφο! Πεθαίνω, κυρία μου, αιμορραγώ, ειδοποιήστε το 166, της είπα κι η φουκαριάρα έπαθε ταράκουλο! Ανέβηκε πάνω, της άνοιξα και μόλις αντίκρισε εμένα και το διαμέρισμα σε κατάσταση...Freddy Krueger, άρχισε σχεδόν να κλαίει! Τι πάθατε, δεν είναι δυνατόν, πως γίνατε έτσι; φώναζε πιο πανικοβλημένη κι από μένα ακόμα! Τρέχα, κυρά μου, κάλεσε το 166, της κάνω, που θα το συζητήσουμε κιόλας! Ξαναπάει κάτω, εγώ να πιέζω την πετσέτα πάνω στην πληγή, περιμένοντας. Με παίρνει στο κινητό...Κύριε Αντώνη, τι να τους πω; με ρωτάει. Ότι χτύπησε ο κ. Βοσκαΐτης; Πες ότι θες, της απαντώ, κάνε γρήγορα, μόνο σε ικετεύω! Στο μεταξύ, είχα ήδη ειδοποιήσει τη maira del mar, η οποία μαζί με την angel έσπευδαν ήδη στον τόπο του δυστυχήματος! Στη διαδρομή έλεγαν: κι αν έχει λιποθυμήσει απ' την αιμορραγία, δε θα πρέπει να σπάσουμε την πόρτα; Τα δυο κορίτσια ήρθαν, εκτός βέβαια από το 166 που έχουν περάσει πλέον τέσσερις ώρες κι ακόμα το περιμένουμε...Τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο και να μην κατηγορούμε μια ζωή τις κρατικές υπηρεσίες αδίκως, ποιος μου λέει εμένα ότι η ταλαίπωρη διαχειρίστρια μεσ' στον πανικό της δεν τηλεφώνησε στο 11880 ή στην On Telecoms αντί του 166, ως δηλαδή όφειλε...Την έχω ικανή! Με τα πολλά, η angel είχε τη φοβερή ιδέα να βάλουμε πάγο στην πληγή κι επειδή παγάκια δεν υπήρχαν στην κατάψυξη του ψυγείου μου, αρκεστήκαμε σε κατεψυγμένο αρακά με πατάτες και καροτάκια (τύπου Μπαρμπα- Στάθης)! Έκανε δουλειά ο αρακάς σε συνδυασμό με την πετσέτα και η αιμορραγία σταμάτησε αμέσως όπως θα έκλεινε μια βρύση! Η maira del mar επίσης ανέλαβε τη φασίνα και μέχρι πριν μια ώρα σφουγγάριζε πατώματα και έπλενε τοίχους. Μια φίλη φαρμακοποιός που τηλεφωνηθήκαμε μού είπε να μη φοβηθώ καθώς το μέτωπο του ανθρώπου είναι γεμάτο από αιμοφόρα αγγεία και νευρικές απολείξεις και ήταν επόμενο να χάσω τόσο πολύ αίμα. Εφόσον η αιμορραγία σταμάτησε λοιπόν, αφήνοντας μια πολύ μικρή σχισμή δύο πόντων, γλίτωσα τα ράμματα. Θαυματουργός ήταν και ο αντισηπτικός επίδεσμος σε μορφή σπρέι που είχε την καλωσύνη να μου φέρει η angel απ' το σπίτι της. Αυτά είναι! Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι να τα κάνεις τα νοσοκομεία και τα έκτακτα περιστατικά; Συμπέρασμα: ο bosko φτηνά τη γλίτωσε, είναι καλά και δε θα πεθάνει και τώρα περνάει ευθέως στο επόμενο θέμα του post!

Χθες, ακολουθώντας την προτροπή φίλου μουσικού παραγωγού και φανατικού τζογαδούρου εδώ και μία 20ετία, επισκέφθηκα το καζίνο Λουτρακίου! Μπήκαμε στις 9 το βράδυ και βγήκαμε στις 10 σήμερα το πρωί! Καλά τα πήγα για πρωτάρης, δε μπορώ να πω! Ξεκίνησα να παίζω black jack με εκατό ευρώ, τα έκανα τριακόσια, μετά τα έχασα, δανείστηκα άλλα εκατό, τα ξανακέρδισα, ώσπου άνοιξε το φύλλο και να μην τα πολυλογώ έφυγα με κέρδος εξακοσίων ευρώ στην τσέπη! Ορίστε, μωρέ μαλάκα, μου έλεγε ο φίλος μου, σου βγαίνει η πίστη να τρέχεις στις συνεντεύξεις και εδώ τα πήρες σε μια νύχτα! Φυσικά και αστειευόταν, καθώς κάνουμε εν μέρει το ίδιο επάγγελμα και γνωρίζει ακόμη πόσο πρεζάκι μπορείς να γίνεις εύκολα με το τζόγο! Χωρίς καμία διάθεση διδακτισμού, το είδα αυτό με τα ίδια μου τα μάτια! Ανθρώπους, υποτίθεται σοβαρούς, να κλαίνε δίπλα μου, καθώς έχασαν ολόκληρες περιουσίες! Είδα ακόμη νέους, αγόρια και κορίτσια, να τρώνε τα λεφτά του μπαμπά γύρω απ' το τραπέζι του χαρτοπαίγνιου και να το χαίρονται κιόλας! Κατά τις 7 το πρωί, δεν κρατήθηκα και ρώτησα μια σικάτη κυρία, γύρω στα εβδομήντα, που παίζαμε μαζί τουλάχιστον για ένα τρίωρο: Έτσι, είμαι περίεργος να μου πείτε τι ώρα θα πάτε για ύπνο στην ηλικία σας! Κι αυτή, εύλογα μάλλον προσβεβλημένη, μου απάντησε: Γιατί, ενοχλώ κανέναν; Έχω τα παιδιά μου, δυο εγγονάκια κι ειν' η μόνη μου διασκέδαση! Κερδίζετε ή χάνετε; την ξαναρώτησα για να λάβω την αποστομωτική απάντηση ε, απόψε δε με πήγε, έχασα δυόμισι χιλιάρικα, αλλά εκεί θα κολλήσουμε; Επειδή όμως εγώ συνειδητοποίησα ότι είχα ήδη κολλήσει άσχημα, λέω του φίλου μου σήκω να φύγουμε, διότι εδώ μέσα δεν έχω καμία συναίσθηση του χρόνου και φοβάμαι πως θα κλείσουμε 24ωρο χωρίς να το καταλάβουμε! Είχαμε κάνει και την καλή μπάζα, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Στην επιστροφή με τ' αυτοκίνητο από Λουτράκι προς Αθήνα, με πήρε ο ύπνος και απ' ότι πληροφορήθηκα, παραμιλούσα κι έλεγα εφτάρι, όχι, μην τραβήξεις από εφτάρι! Σκέτος τραγέλαφος με λίγα λόγια...
Ο πηγαιμός βέβαια στο Λουτράκι διέθετε τη συγκίνηση της πρώτης ακρόασης ενός σπάνιου ηχητικού ντοκουμέντου του Μάνου Χατζιδάκι! Ως γνωστόν, όταν ο Χατζιδάκις έμενε στη Νέα Υόρκη το διάστημα 1966- 72, προτιμούσε από το να γράφει γράμματα στους φίλους του στην Ελλάδα, να τα ηχογραφεί με τη φωνή του. Ένα τέτοιο γράμμα άκουσα κι εγώ χθες το απόγευμα, ηχογραφημένο στην κορδέλα, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο συνθέτης για το συγκεκριμένο μέσο εγγραφής, το κλασικό μπομπινόφωνο δηλαδή! Μεταξύ πολλών άλλων, μιλούσε για τους Τεξανούς hippies φίλους του που εκτιμούσε, σαν τον Mayo Thompson των ψυχεδελικών Red Crayola, ενώ μαρτυρούσε τα σχέδια του επίσης για δύο ανολοκλήρωτα έργα του, το Tradition and Revolution και την Όπερα για Πέντε! Το σημείο που με τάραξε, όμως, ήταν όταν άκουσα τον Μάνο Χατζιδάκι να λέει Ακούστε μια καινούργια φωνή που ανακάλυψα πριν από λίγο καιρό και που νομίζω ότι θα κάνει ιδιαίτερη αίσθηση! Κι αμέσως μετά τη Φλέρυ Νταντωνάκη να τραγουδάει δύο αριστουργηματικά αγγλόφωνα τραγούδια, συνοδεία του Χατζιδάκι στο πιάνο! Ίσως είναι τα μόνα σωσμένα δείγματα του έργου Όπερα για Πέντε, που ο συνθέτης προόριζε για τη φωνή της Grace Slick των Jefferson Airplane, προτού βέβαια γνωρίσει τη Φλέρυ σε εκείνη την παράσταση για τον Jacques Brel! Χρονικά το ντοκουμέντο αυτό προσδιορίζεται μια μέρα του Ιουλίου του 1971, συμφώνως πάντα με την αφήγηση του Χατζιδάκι. Ήδη ο Γιώργος Χατζιδάκις έχει ενημερωθεί για την ύπαρξη του και θα το παραλάβει μέσα στις επόμενες μέρες με την ευχή να το καθαρίσει ηχητικά και να το εκδώσει κάποια στιγμή από τον Σείριο. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να κυκλοφορήσει στο εμπόριο μια προσωπική κλειστή επιστολή του συνθέτη προς κάποιο οικείο του πρόσωπο, πιστεύω όμως πως τα δυο κομμάτια με τη Φλέρυ οφείλουν να ακουστούν απ' όλους τους λάτρεις τόσο της φωνής της, όσο και της μουσικής του Χατζιδάκι! Με την ίδια λογική που κάποτε είχαν εκδοθεί από τον Σείριο, όσο ο συνθέτης ήταν εν ζωή, τα αξεπέραστα Λειτουργικά από πρόβες με τη Φλέρυ στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη!

Εδώ, ο bosko με καθαρό ακόμη και ουχί χτυπημένο κούτελο, στο στούντιο του Καναλιού 1 του Πειραιά, παρέα με τους χθεσινούς καλεσμένους του, τον Άγγελο Αγγέλου και την Έμυ Σίνη.

Παρ' ότι φοβόμουν ότι δε θα λέγαμε και πολλά πράγματα, μιας και η εκπομπή διήρκησε μία μόνο ώρα, τα τραγούδια που φτιάχνουν τα δύο αυτά νέα παιδιά και ο λόγος τους στον αέρα έκαναν αρκετούς ακροατές να τηλεφωνήσουν για συγχαρητήρια και να στείλουν το ίδιο θερμά γραπτά μηνύματα, αποδεικνύοντας πως η πρόθεση τους να γνωρίσουν στα παιδιά τον Κόσμο Ανάποδα, συνάντησε την ανταπόκριση και κάποιων μεγαλύτερων, σαφώς πιο υποψιασμένων και ανήσυχων μουσικόφιλων!

* απ' όλα είχε το παρόν post! Και horror story, και τζόγο, και Χατζιδάκι, και ραδιόφωνο!