ΕΡΧΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ...

Ονειροπαρμένος ο λόξυγγας μου

στα γαλανά λιβάδια του Αιγαίου πελάγους

οι όψεις των Άνδεων επικροτούν τη συγγένεια σου με την Τερψιχόρη

οδόντα κυανόλευκε και οξυδερκή

το πακέτο με τα τσιγάρα έγινε εργοτάξιο για σαραβαλιασμένους τράγους

την ώρα που ταΐζαμε χρώματα το γεννημένο μοσχάρι

αύριο θα δώσω εξετάσεις εις την νικοτίνην και τα περδικοπάζαρα

αισθανόμενος την αγρύπνια της εβδομαδιαίας τέρψης

εάν λάβεις υπ' όψη σου τις ερωτικές επιστολές που λαμβάνεις

πηδάς και κάμπιες και βουνά

σπάζοντας τη βλέννα της αγοραίας μετεμψυχώσεως

ενώ γνωρίζεις ότι το πρόβλημα είναι ένα

τουτέστιν

οι κορυφογραμμές του βάθους και του ύψους

κι αυτή η σεπτή μορφή του σχοινιού και του παλουκιού

που ξημερώνεται στα παγκάκια ορεινών οικοπέδων

πίνοντας φυσικό χυμό πεύκου και ψητής κουκουνάρας

αυτά είναι τα γεύματα που μας συνήθιζε η μαμά

όταν ήταν δεκατριών ετών και έξι περδικών

στο λόφο της Πνύκας με αποστεωμένα κυάλια

ατενίζοντας την ατέρμονη συμπαντική φιλοδοξία

και το αυγολέμονο της χαραυγής

ως χαρούμενη επιστήμη του Νίτσε

σανδαλοφορεμένη και τυμπανοκρουσμένη

σινάμενη και κουνάμενη

που λέει κι η Παναγιώτα

και τα σύκα σάπισαν στο περβάζι της ιατρικής

μα ένα ψυγείο ετοιμοπόλεμο ναυλώνει τα καυσόξυλα

και καυλώνει τα παρτέρια

ώσπου να φυτρώσουν αυγουλιές

και να μην έχουμε ανάγκη τις βρωμόκοτες

ούτε και τα απομεινάρια των τροχοπέδιλων μπαμπάδων

ουαί και αλίμονο

στις συννεφιασμένες παξιμαδιές και στα τυροκομεία του μέλλοντος

κι αν θέλεις όλη την αλήθεια

έλα να με βρεις στο λιθόστρωτο της ευεργεσίας

εκεί θα λάμνω τάρανδους και θα βόσκω αγριοκερασιές

κόψε μία

κι άλλη μία πασιέντζα

ο τροχός του οδοντίατρου γυρίζει

μαζί και η χλωμάδα του τελευταίου φθινοπώρου

ψάλλε επιτέλους τις δεντροκοκκινισμένες αγκινάρες

μη φοβάσαι τους βιολοντσελίστες

και τα καταπατημένα προάστια

τρώγε λιτά χωρίς να κοιτάς τον Σείριο

και δώσε τα πούλια στον γκαζιέρη

μαζί με την υπόσχεση της υπόκρουσης

αφού τα ρητά δε φτάνουν ποτέ

για να τηγανίσεις κολοκυθοκεφτέδες

με το σπίρτο ως πρώτη ύλη της αθανασίας

ουαί οι θνητοί και ξουαί οι αθάνατοι

πίσω και σας φάγαμε

τσιράκια της Πρώτης Εθνοσυνέλευσης

στον πάγκο μιας στραβοχυμένης κουταλιάς κιμά

κοιμάμαι

ΤΕΛΟΣ

* μέρος του αγαπημένου πια παιχνιδιού των συνειρμών! Λ.Π.Α.Μ.