Μεσ' στη νύχτα έλαβα δύο μηνύματα από δύο αντίστοιχους καλούς φίλους. Το πρώτο ήταν από τον συνεργάτη μου στα κιν/φικά, τον Δημήτρη Θεοδωρόπουλο. Περιείχε αυτή τη φανταστική εικόνα: τον Elton John και τον Leon Russell, φωτογραφημένους από την παγκοσμίως διάσημη Annie Leibovitz. Αφορμή ήταν ο πρώτος κοινός δίσκος των δύο γερόλυκων της rock, που θα κυκλοφορήσει στα τέλη του ερχόμενου Οκτώβρη. Θα λέγεται The Union και θα περιέχει πιανιστικά ντουέτα τους σε συνθέσεις, κυρίως του Elton John, πάντα σε στίχους του, εδώ και 40 χρόνια, συνοδοιπόρου του, Bernie Taupin. Μαθαίνω ακόμη-και πολύ χαίρομαι- ότι στο δίσκο που θα κινείται σε πολλούς και διαφορετικούς μουσικούς δρόμους, έχουν ήδη συμμετάσχει εμβληματικές μορφές της rock, σαν τον Neil Young, τον Booker T. Jones και τον Brian Wilson, καθώς επίσης και πολυμελής gospel χορωδία. Τι τού 'ρθε τώρα του Elton John μεσ' στα τρεχάματα για υιοθεσίες μαζί με τον καλό του, να τηλεφωνήσει και του Leon Russell μετά από μισό αιώνα σχεδόν για να κάνουν δίσκο, ο θεός κι η ψυχή του...Το αποτέλεσμα, πάντως, αναμένεται με ζωηρό ενδιαφέρον, διότι, αφενός αρκετές δουλειές των δύο σημαντικών καλλιτεχνών κοσμούν τη δισκοθήκη μου και αφετέρου, ο Θεοδωρόπουλος μού ευχήθηκε να φωτογραφηθούμε κι εμείς κάποτε έτσι μετά από καμιά εικοσαριά-τριανταριά χρόνια!Ο Μάκης Δελαπόρτας, στον αντίποδα, δεν έχει καλλιτεχνικές φιλοδοξίες. Ίσα-ίσα που ανακαλύπτει με δέος και αποτροπιασμό ότι η μάνα του είναι ο...πατέρας του στο άνωθεν απόσπασμα από τη χρυσή εποχή της trash βιντεοκασέτας. Ποιος Fassbinder και ποια Χρονιά με τα 13 φεγγάρια, μιλάμε τέτοια ξεκαρδιστική κακογουστιά δεν είχε λουστεί ποτέ άλλοτε η εν Ελλάδι Κοινωνία του Θεάματος. Ευχαριστώ τον φίλο τραγουδιστή Γιώργη Χριστοδούλου που ξέρει ότι διασκεδάζω αφάνταστα με το trash και με συνέδεσε κατ' ευθείαν με την Πινακοθήκη της Συμφοράς, του Απερίγραπτου και του Γελοίου, κρυμμένη καλά στο youtube.
Καλό ξημέρωμα!
22 σχόλια:
Ρε μποσκο να 'σαι καλά...πέεεέθανα στο γέλιο και το χρειαζόμουν πραγματικά.
Δεν υπαρχει αυτο!!Χαχαχα εχω λιωσει στο γελιο!!!
Τασος
Angelica...
Τάσος...
γιατί, εγώ; και έλιωσα, και πέθανα στο γέλιο, εξ ου και η ανάρτησις που με τον Elton John έδεσε θαυμάσια!
Γειάσου καλό μου...χαααααααααααααααααααααααααααααχααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααχαααααααααααααααααααααααχαααααααααααααααχααααααααααααχααααααααααααααααααααααααααααααααχαααααααααααααααααααααααααααααααα!!μπάς σε καλό σου,παιδάκι μου με αυτά που γράφεις,κ αυτά που ποστάρεις τελευταία στο μπλόγκάκι σου!χααααααααααααχαααααααααχαχααα! μα που πήγες κ το βρήκες αυτό?φυσικά ο κύριος Δελαπόρτας πιστέυω αυτά τα χει,καλά κρυμμένα στα χρονοντούλαπα κ κάνει,ότιδήποτε γιανά μη βγούν πάραέξω επειδή εάν γίνει αυτό θα γίνει,ρεζίλι των σκυλιώ ίσως? κ κάτι περισσότερο?.. ε,δεν τον τιμά να υπάρχουν,τέτοια 'σκουπίδια' στην καριέρα του έχω να πώ..πάντως τον προτιμώ πολύυ περισσότερο σαν συγγραφέα αυτοβιογραφιών διασήμων καλλιτεχνών παρά σαν ηθοποιό σε κίτσ βιντεοκασσέτες που είναι για τα σκουπίδια..χίλιες φορές καλύτερα σα συγγραφέας παρά έτσι πάντως ούτε κ ο παρτενέρ του φαίνεται να είναι,κ τόσο 'φανατικά' άντρας.....τι βλέπουνε τα ματάκια μου στο youtube....πάντως γέλασα καλό μου να σαι καλά....μιά γερή πρωινή δόση γέλιου!!χααααααααααααχαχαχααα!
Αθανασία...
ε, άμα προτιμάς τον Δελαπόρτα σαν συγγραφέα βιογραφιών, ελπίζω να μη σου τον "ξεμπρόστιασα" με τούτο το βίντεο. Πάντως, λίγο πρωινό γέλιο δε βλάπτει καθόλου, θα έλεγα!
Αυτό το βίντεο μου μου είχε κολλήσει για 2 χρόνια κ το έβλεπα συνέχεια.
Ειδικά στο τέλος που ο πικραμένος πατέρας ανοιγοκλείνει τα ματάκια...
Αγαπητέ BOSKO,όλοι από κάπου ξεκινήσαμε...Κανένας δε γεννήθηκε παρακολουθώντας Φαμπίντερ και Λαρς Φον Τρίερ.Έχει το trash και το κιτς τη "χρησιμότητά" (και την αυθεντικότητά...) του,σε κάθε μορφή τέχνης.Ανάλογα την ώρα και τη διάθεση.Δηλαδή όταν έχεις νταλγκά τί ακούς...Σαβίνα Γιαννάτου (τυχαίο το παράδειγμα);;;Δεν υπάρχουν στεγανά και "απαγορευμένες ζώνες".
Καλησπερίζω από τσου Κορφούς...
Βάνος...
τελικά ο πατέρας είναι όλα τα λεφτά και όχι ο Δελαπόρτας! Πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας! Δεν είχα ιδέα, ούτε για την ταινία, ούτε για το απόσπασμα και νά 'ναι καλά ο Γιώργης με το email του!
Νικόλας...
εξαρτάται τι εννοείς νταλγκά. Ερωτικό; Τότε, ναι, ένας λόγος παραπάνω ν' ακούσεις Σαβίνα Γιαννάτου, ρεμπέτικα και οτιδήποτε άλλο μακριά από κιτς. Μ' αυτό φλερτάρω μόνο όποτε είμαι στα "πάνω" μου και πάντα στο πλαίσιο παρωδίας. Τι ν' ακούσω δηλαδή, άμα έχω νταλγκά, όπως λες;
Σκυλάδικα; Ρακιντζή-Αρβανίτη; Μπα, δεν θα τό 'λεγα. Για μένα μιλάω, όμως, ο καθένας ας τη βρίσκει, όπως τού πάει.
Ναι, περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα...Σε αυτό που ονομάζουμε κιτς και trash, σε κάθε μορφή τέχνης, δεν αναγνωρίζουμε τίποτα που να αξίζει;Είναι εξ ορισμού σκουπίδια;
Νικόλας...
υπάρχει trash και trash, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Από τον Μορισέϊ, όμως, του κιν/φικού αμερικανικού αντεργκράουντ μέχρι τον "Εθνικό" μας "Σταρ" και την τωρινή ελληνική trash TV, δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει ο παραμικρός συσχετισμός. Και όχι βέβαια ότι εσύ υπονοείς κάτι τέτοιο. Αλλά, πες μου, στο απόσπασμα που είδες, πέραν του γελοίου, υπάρχει κάτι άλλο να το διαχωρίζει απ' αυτό που λέμε "σκουπίδι", με όλη τη σημασία της λέξης; Στο λέω γω που πειραματίστηκα κάποτε με την trash TV κι ήταν απ' τις πιο ανέμελες περιόδους της επαγγελματικής μου ζωής.
Δε θέλω να είμαι αυστηρός και απόλυτος, αναγνωρίζω όμως ότι μια νύξη Επιδαύρου υπάρχει εκεί που ρωτάει ο Δελαπόρτας "Ποιός είσαι...".Τί με βάζεις και βλέπω μεσημεριάτικα !!!
Νικόλας...
ε, μην το βλέπεις κι εσύ πολλές φορές, δεν είναι για χόρταση!
άκου νύξη Επιδαύρου! καλοοοό!
Bosko, εμένα με κέρδισε πάντως η μανούλα για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη....πώς λέμε Αλμοδοβάρ? Καμία σχέση!
Φιλιά!
Despina...
το ίδιο με σένα έλεγε και ο Γιώργης στο email του. Σίγουρα στα χέρια ενός Almodovar ή ενός Fassbinder (δεν τον ανάφερα τυχαία), η σκηνή αυτή δεν θα ήταν καθόλου γελοία. Και βέβαια με ηθοποιούς-ηθοποιούς, όχι καρικατούρες απ' όλες τις απόψεις.
Ναι συμφωνώ μαζί σας...και είναι κρίμα επίσης να παρουσιάζονται έτσι με αυτόν τον γελοίο τρόπο οι άνθρωποι αυτοί...είπαμε γελάμε μεν, σκεφτόμεθα δε...έτσι επειδή μας έχουν πει συν τοις άλλοις κ ομοφοβικούς κάποιοι αστοιχείωτοι!
Despina...
δες τη Χρονιά με τα 13 φεγγάρια (απ' τα αγαπημένα μου decadence φιλμ του Fassbinder), δες και τον Άγγελο του Κατακουζηνού, όπου ο Ξάνθος λέει του Μανιάτη με βλάχικη μάγκικη θεσσαλονικιώτικη προφορά "Να σου β άλλλω ποτό;" και μετά τα λέμε. Η ελληνική κιν/φία έπιασε τόσο επιδερμικά, συντηρητικά και τραβηγμένα απ' τα μαλλιά κάποια θέματα, που το μόνο που κατάφερε ήταν να τα γελοιοποιήσει και να τα επιβάλλει ακόμη πιο πολύ ως ταμπού (δυστυχώς). Εκεί είναι η πραγματική ομοφοβία, αυτή που στοχεύει και στην αποταμίευση χρημάτων κιόλας, κι όχι βέβαια σε μένα, εσένα και όποιον άλλον διαφυλάσσει την αισθητική του και υπερασπίζει το χιούμορ του.
Bosko, δυστυχώς έτσι είναι (το τελευταίο που είπες)...ειλικρινά θέλω πάρα πολύ να δω τις ταινίες του Fassbinder...για τις άλλες εντάξει μπορώ να φανταστώ τι "παίζει"...γιατί και τους χίπι στις ταινίες του Δαλιανίδη ως καρικατούρες δεν τους παρουσίαζαν? Και η αισθητική αυτή έχει παγιωθεί για τα καλά κ ως τέτοιους τους έχουν στη συνείδησή τους πολλοί...
Despina...
καλά είσαι, εκεί να δεις! Η σακελλάρεια δεξιά προπαγάνδα με τη Βλαχοπούλου να παραινεί τη χίπισσα κόρη της-Βαλσάμη να σταματήσει να φωνάζει για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και να το ρίξει στο σφουγγαρόπανο. Ώρες-ώρες, πράγματι, το γέλιο δεν είναι πανάκεια.
Ανώνυμος...
εσύ, μεγάλε, πρέπει να τραβάς χοντρή καψούρα με την πάρτη μου, αλλιώς δεν εξηγείται η εμμονή σου. Μην το ψάχνεις!
Βρε παιδιά, ευκαιρίας δοθείσης, δε μου λύνετε μιαν απορία;: ποιά είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ αυτού που ανενδοίαστα θ' αποκαλούσαμε ''trash'' κι αυτού που, μάλλον επιεικώς, ενίοτε χαρακτηρίζουμε ευμενώς ως ''cult''; Γιατί, π.χ., ορισμένες βιντεοταινίες με πρωταγωνιστή τον, συμπαθή κατά τα λοιπά, ηθοποιό Παν. Τσάκωνα, έχουν ευμενώς χαρακτηρισθεί από ορισμένους, ειδικούς ή μη, αν και υποψιάζομαι πως δεν επικρατεί ομοφωνία επ' αυτού, ως ''cult'', παρά την χαμηλότατης στάθμης καλλιτεχνική τους ποιότητα και αξία, η οποία, μάλιστα, συνομολογείται ακόμα κι απ' αυτούς που μεταχειρίζονται τον όρο ''cult''; Το ίδιο νομίζω πως συμβαίνει και με ορισμένες ταινίες του αξιαγάπητου Θαν. Βέγγου... Προφανώς, υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα... Μήπως η συμπάθειά μας, δηλ. ένα είδος μεροληψίας, κάποτε νομιμοποιεί, επιλεκτικά, την ευνοϊκή ετικέττα ''cult'', υπό τον εξυπακουόμενο, ίσως, όρο ότι ο καλλιτέχνης που εκάστοτε την πιστώνεται, έχει να επιδείξει σπουδαίες ή, πάντως, διόλου ευκαταφρόνητες αισθητικές περγαμηνές και κατακτήσεις στον υπόλοιπο καλλιτεχνικό βίο του, όπως π.χ. ο Βέγγος του Θόδ. Αγγελόπουλου ή της Επιδαύρου κι όχι μόνον;
Σάκης
Υ.Γ.: Να 'σαι καλά, βρε Αντώνη, για το γέλιο, που μας χαρίζεις απλόχερα από καιρού εις καιρόν!
Σάκης...
με τα σωστά ελληνικά σου και τις ωραίες δευτερεύουσες προτάσεις σου, τά 'πες όλα, φίλε Σάκη, έτσι που δεν έχω τίποτα να προσθέσω εγώ. Θα έλεγα μόνο ότι εξέφρασες απόλυτα τον διαχωρισμό του cult από το trash, διότι έτσι είναι, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Δηλαδή, ανοχή εν είδει μεροληψίας για το cult και κατακεραύνωμα για οτιδήποτε φέρει την ταμπέλα trash. Προσωπικά, αδιαφορώ και για τους δύο όρους και σπανίως τους αναγνωρίζω έστω και την παραμικρή καλλιτεχνική αξία. Εκτός κι αν με τον όρο cult εννοούμε καλώς ή κακώς κάτι κλασικό που έμεινε μέσα στα χρόνια ή κάτι που στον καιρό του είχε προκαλέσει/ξεχωρίσει. Υπάρχει και αυτό. Για παράδειγμα, λέμε cult το "Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος" του Πουλικάκου και το "Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι" του Αλευρά. Τι είναι/ήταν τελικά; Cult, όντως, κατά μία απλοϊκή προσέγγιση ή μια δισκάρα και μία ταινιάρα αντίστοιχα;
Δημοσίευση σχολίου