R.I.P. CLAUDE CHAMBROL (1930 - 2010)/ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ (; - 2010)

Ακόμη δύο απώλειες σημαντικών καλλιτεχνών σημαδεύουν την έλευση του φθινοπώρου του 2010. Σε ηλικία 80 ετών έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος σκηνοθέτης Claude Chambrol, πρωτεργάτης της nouvelle vague και δημιουργός, μεταξύ άλλων, του Ωραίου Σέργιου (1958), που ήταν και η απαρχή του συγκεκριμένου κινηματογραφικού ρεύματος. Ο Χασάπης (1970) ανήκει στις πολύ αγαπημένες μου ταινίες του. Ο Chambrol είχε περάσει κι αυτός ως κριτικός από τα περίφημα cahiers du cinema, ενώ σύντομα ξεχώρισε για την χιτσκοκική θριλερική υφή των δικών του δημιουργιών. Υπήρξε ιδιαίτερα αναγνωρισμένος, τόσο στη χώρα του, όσο και διεθνώς. Από τους τρεις γάμους του απέκτησε συνολικά τέσσερα παιδιά, ενώ δύο γιοί του διέπρεψαν στη μουσική σύνθεση και στην υποκριτική. Το 1996 είχα την τύχη να παρακολουθήσω διάλεξη του για τον Charlie Chaplin στην πόλη Lodz της Πολωνίας. Πέραν της προσφοράς του στην Έβδομη Τέχνη, θα κρατήσω για πάντα μέσα μου την εικόνα ενός πληθωρικού και ολότελα μεσογειακού, από χαρακτηριολογικής άποψης, ανθρώπου.
Παρ' ότι δεν έγινε γνωστό το έτος γέννησης του, ας πούμε ότι πολύ νωρίς έφυγε και ο Δραμινός ηθοποιός και συγγραφέας Δημήτρης Καμπερίδης. Ανάμεσα στις πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπου εμφανίστηκε μέχρι το τέλος, ας θυμηθούμε τις συμμετοχές του στον οριακό Θίασο και στο Τοπίο στην ομίχλη του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Τον είχα γνωρίσει προσωπικά στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας πριν από μερικά χρόνια. Θά 'χω να θυμάμαι έναν ευγενή γλυκύτατο άνθρωπο. Με τον γιο του, μάλιστα, τον Ορέστη Καμπερίδη, ο οποίος ακολούθησε το επάγγελμα του ηχολήπτη, είχαμε συνεργαστεί στο Ταμένο της Μάρσας Μακρή, την ελληνική μικρού μήκους ταινία που έφτασε μέχρι τις Κάνες: σαν βοηθός ηχολήπτη ο Ορέστης, σαν βοηθός σκηνοθέτη εγώ.