R.I.P. ΓΚΙΖΕΛΑ ΝΤΑΛΙ (1937 - 2010)

Έσβησε η Γκιζέλα Ντάλι στο ιατρικό κέντρο της Νάξου, ύστερα από σκληρή μάχη με την πιο επιθετική μορφή καρκίνου. Ένα λαϊκό πανέμορφο κορίτσι από τα Μέγαρα που γεννήθηκε το 1937- και γι' άλλους το ΄38 ή το ΄40- κατακτώντας το κινηματογραφικό στερέωμα ως το αντίπαλον δέος της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο πιο τολμηρό, στο πιο σέξι και, εγώ θά 'λεγα, στο πιο αντεργκράουντ. Η Γκιζέλα Ντάλι θα μπορούσε να ήταν ηρωίδα των ταινιών τρόμου του Ζαν Ρολάν και των πιο γόνιμα διεστραμμένων αποκυημάτων της φαντασίας του Βαλέριαν Μπόροβτζικ. Θα μπορούσε να ήταν ακόμη το τέλειο μοντέλο για την Ζάκουλα, την υπερσεξουαλική ηρωίδα των βαμπιρικών σοφτ-πορνό κόμικς που διαβάζαμε στην προεφηβική ηλικία. Παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Ντίμη Δαδήρα, τον δημιουργό του Ραντεβού στην Κέρκυρα με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και τα τραγούδια της Νάνας Μούσχουρη. Τελευταία φορά την είχα πετύχει προ δεκαετίας σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ, σωστό αγρίμι-ερημίτισσα στο νησί απ' όπου καταγόταν. Άλλα δέκα χρόνια πίσω, τη θυμάμαι να ομιλεί γερμανικά, συμπρωταγωνίστρια του Γιώργου Μούτσιου, από το δορυφορικό RTL-PLUS του Λουξεμβούργου, που είχε εντάξει στο μεταμεσονύχτιο πρόγραμμα του ελληνικές ερωτικές ταινίες β΄ διαλογής. Και, βέβαια, η ερμηνεία της ως στριπτιζέζ που δραστηριοποιεί σεξουαλικά τον γκαφατζή φωτογράφο Θανάση Βέγγο στο Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης του Αλέκου Σακελλάριου, θα μείνει ως σκηνή ανθολογίας της παλιάς εγχώριας κινηματογραφικής κωμωδίας. Μου μιλούσε τακτικά γι' αυτήν η φίλη της, η μουσικός Δέσποινα Γλέζου, που μοιράζει επίσης τον χρόνο της μεταξύ Αθήνας και Νάξου. Μεταφέρω εδώ την τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε με τη Δέσποινα πριν από λίγη ώρα με αφορμή τον θάνατο της Γκιζέλας Ντάλι:

Η Γκιζέλα έφυγε χθες, Παρασκευή, στις 17.00 το απόγευμα. Είχε μπεί στο νοσοκομείο του νησιού με σακατεμένο το πόδι της- ακόμη ένα χτύπημα μαζί με τον καρκίνο που την κατέτρωγε από το 2001. Για την ακρίβεια, αμέσως μετά την πλημμύρα που διέλυσε το σπίτι της και ανάγκασε την ίδια να ανέβει στην ταράτσα για να σωθεί, εμφανίστηκε ένας πρώτος μικρός όγκος στο στήθος της. Όταν είχε περάσει πολύς καιρός και πήρε την απόφαση ν' ασχοληθεί σοβαρά με το πρόβλημα της, ήταν ήδη αργά. Μια σειρά μεταστάσεων, από το στήθος στα οστά κι από τα οστά στον εγκέφαλο, έκαναν αδύνατη την επιβίωση της. Κι όμως! Η Γκιζέλα έζησε εννιά ολόκληρα χρόνια, καλλιεργώντας τη γη της και διαβάζοντας πολύ! Τα τελευταία τριάντα χρόνια που τη γνώριζα και κάναμε στενή παρέα, δεν υπήρχε βιβλίο λογοτεχνίας και ποίησης που να μην είχε πέσει στα χέρια της. Σα να ήθελε να μορφωθεί απότομα, μού φαινόταν η κοπέλα αυτή, ενοχικά σχεδόν για τα ανέμελα χρόνια που έζησε ως σταρ του σινεμά. Ποτέ δεν έχανε το χιούμορ της, αστειευόταν με το θάνατο που ολοένα την πλησίαζε και γι' αυτό της ανήκει επάξια ο χαρακτηρισμός του μαχητή της ζωής. Πριν μερικές εβδομάδες είχε τοποθετήσει ταμπέλα έξω απ' το κτήμα της που έλεγε να μην πλησιάζει κανείς, γιατί ήταν άρρωστη...Το τελευταίο δεκαπενθήμερο το πέρασα στο Ιατρικό Κέντρο της Νάξου, καθημερινά δίπλα της για δύο και τρεις ώρες. Ώσπου ήρθε ο επιθανάτιος λήθαργος και μόλις χθες η Γκιζέλα άνοιξε για λίγο τα μάτια, έσκασε ένα χαμόγελο κι έπειτα τά 'κλεισε για πάντα...