the-runaways-ή-η-πτώση-των-rock-stars

Και μετά την κωμωδιούλα The Trotsky (βλέπε προηγούμενο post), επιβαλλόταν ακόμη μία μουσική βιογραφική ταινία. Άσχετα αν έχω σιχαθεί πια το πήγαινε-έλα από το Αττικόν και τον Απόλλωνα στον Δαναό και το αντίστροφο...Φτάνοντας μάλιστα στο σινεμά της Κηφισίας έπεσα πάνω στον Σύλλα Τζουμέρκα, τον Θάνο Σαμαρά, τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο και τον Θάνο Αναστόπουλο. Δεν θα μπείς να δείς την ταινία μου; με ρώτησε όλο απορία ο Θάνος, εννοώντας βέβαια την ταινία του Σύλλα που συμμετείχε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας και που παίχτηκε χτες στον Δαναό εν είδει έκπληξης. Κι αφού ήταν έκπληξη, που ήθελες να το ξέρω; απάντησα κι εγώ. Με το δίκιο μου, εφόσον ο παραγωγός του φιλμ μού εξήγησε πως ούτε αναρτήσεις στα facebooks των συντελεστών δεν επιτράπηκαν! Κρίμα, κι ήθελα πραγματικά πολύ να δω την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Σύλλα, ενός σκηνοθέτη που εκτιμώ. Ούτως ή άλλως θα κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες ακριβώς σε ένα μήνα από τώρα, ενώ τόσο ο Σύλλας, όσο και ο Θάνος, δεσμεύτηκαν να μου παραχωρήσουν μία ραδιοφωνική συνέντευξη. Πάμε τώρα στις Νύχτες Πρεμιέρας και στην ιστορία των The Runaways! Επρόκειτο για μια καλογυρισμένη μουσική βιογραφία διά χειρός της Φλόρια Ζιγκισμόντι, γνωστής δημιουργού βίντεο-κλιπς πολλών rock αστέρων. Αν και δεν περιείχε τα ευρηματικά σκηνοθετικά τεχνάσματα της ταινίας για τον Ian Dury, μού άρεσε πολύ, αφού πέραν της ιστορικής μουσικής καταγραφής ασχολήθηκε με την αποκαθήλωση των rock stars και με την καταβύθιση τους στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. The Runaways ονομαζόταν το πρώτο glam-rock συγκρότημα της κιθαρίστριας Joan Jett και της μπασίστριας Lita Ford, άσχετα αν ουσιαστική πρωταγωνίστρια της ιστορίας ήταν η λιγότερο διάσημη Σερί Κέρι, η τραγουδίστρια τους, σε βιβλίο της οποίας βασίστηκε και η ταινία της Ζιγκισμόντι. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που είδαμε και στους τίτλους τέλους τα ονόματα του Kim Fowley, της θρυλικής rock περσόνας- αυθεντικού παραγωγού των The Runaways, ως μουσικός σύμβουλος, όπως και της Joan Jett αυτοπροσώπως ως executive proucer. Με μιαν ιδιαίτερη επιτυχημένη ανάπλαση των mid-70s, τότε που μεσουρανούσαν ο David Bowie, ο Iggy Pop, η Suzi Quatro, αλλά και ο Don McLean (το Starry night του έγινε σχεδόν λάιτ μοτίβ του φιλμ), είδαμε τι συνέβη για μία διετία στη ζωή δύο 15χρονων κοριτσιών που κατέκτησαν το rock στερέωμα με τις ευλογίες του δαιμόνιου κυνικού Kim Fowley, καθώς και με όλα τα συμπαραμαρτούντα: αποξένωση από τη συμβατική οικογενειακή ζωή, θράσος, ξέφρενο σεξ, καταχρήσεις, ανταγωνισμοί, καυγάδες κλπ. Δεν θα μπορούσε να λείπει και το κομμάτι της επιτυχίας που γνώρισαν οι The Runaways με την περιοδεία τους στην Ιαπωνία. Από τις πιο όμορφες σκηνές η σύντομη ερωτική πράξη, ψυχεδελικά κινηματογραφημένη, μεταξύ της Joan και της Σερί υπό τους ήχους του I wanna be your dog των Stooges. Το ομοερωτικό στοιχείο είναι εντονότατο στην ταινία, υπερθεματίζοντας στην βαθειά συναισθηματική σχέση των δύο κοριτσιών καθ' όλη τη διάρκεια της κοινής μουσικής τους πορείας. Και ακριβώς γι' αυτό θεωρώ αριστουργηματικό τον τρόπο, με τον οποίο η Ζιγκισμόντι έκλεισε την ταινία της: Μεταφερόμαστε στο 1982, οι The Runaways είναι παρελθόν και η Joan Jett με τους Blackhearts και το hit I love Rock and Roll (και ποιος δεν τό 'χει χορέψει αυτό το τραγούδι;) έχει πουλήσει παγκοσμίως αμέτρητους δίσκους. Βρίσκεται σε ραδιοφωνικό στούντιο κι ετοιμάζεται να δώσει συνέντευξη. Από τον χώρο εργασίας της ακούει την εκπομπή η Σερί που έχει παρατήσει τη μουσική εδώ και χρόνια. Παίρνει κουράγιο, τηλεφωνεί και συνομιλεί στον αέρα για λίγο με την Joan Jett. Ο αμήχανος διάλογος τους μοιάζει να κλείνει την τεράστια φιλμική παρένθεση που περιελάμβανε όλη την τρέλα της εφηβείας τους και τον άρρηκτο δεσμό τους. Ένα πολύ συγκινητικό φινάλε μιας αληθινής ιστορίας ποτισμένης κανονικά από το τρίπτυχο sex, drugs & rock' n' roll. Η Κρίστεν Στιούαρτ ως Joan Jett και η Ντακότα Φάνινγκ ως Σερί Κέρι, πανέμορφες αμφότερες, δικαιούνται όλα τα Όσκαρ ερμηνείας του κόσμου! Όταν και άμα βγεί στις ελληνικές αίθουσες, μην το χάσετε!