stones-in-exile-ή-άνθρακες-ο-θησαυρός

Κρίμα που έχασα τη βρετανική κωμωδία Four Lions για να μην έχανα το ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάγιακ για τους Rolling Stones και τα 40χρονα της ηχογράφησης του θρυλικού Exile on main street. Οποία απογοήτευσις! Το ότι συμμετείχαν μέσα ο Mick Jagger, ο Keith Richard και οι λοιποί Stones και οι περί αυτών (αν και των περισσότερων οι συνεντεύξεις ήταν ηχογραφημένες και όχι κινηματογραφημένες, δηλαδή τους ακούγαμε και δεν τους βλέπαμε), δυστυχώς δεν ήταν αρκετό για να μην κάνει αυτό το ωριαίο ντοκιμαντέρ σαν επεισόδιο από τους τηλεοπτικούς Μουσικούς του Κόσμου του Λεωνίδα Αντωνόπουλου. Καμία πρωτοτυπία, καμία ιδιαίτερη σκηνοθετική άποψη, καμία ανατροπή, έστω και υποτυπώδης, στην εικόνα- διάολε, ντοκιμαντέρ για τους Rolling Stones σού 'κατσε να φτιάξεις, όχι για τη χελώνα καρέτα-καρέτα! Αν εξαιρεθεί η πληροφορία που δεχτήκαμε ως θεατές, κυρίως το ότι οι Rolling Stones λόγω προβλημάτων με το βρετανικό φορολογικό σύστημα την έκαναν προς γαλλική Ριβιέρα μεριά και ηχογράφησαν έναν απ' τους πιο αμφιλεγόμενους δίσκους τους, η ταινία σώθηκε στο παρά πέντε από τα πιπεράτα ντεσού περί ξέφρενης χρήσης ναρκωτικών- τι άλλο;- και των υπόλοιπων ακατονόμαστων δραστηριοτήτων που έλαβαν χώρα στην πολυτελή παραθαλάσσια έπαυλη. Μια σχεδόν κουραστική παράθεση τακτοποιημένου αρχειακού υλικού, από φωτογραφίες στο μεγαλύτερο μέρος, με μοναδικό φωτεινό ξεχωριστό σημείο τη σημερινή συνάντηση των Mick Jagger- Charlie Watts στο στούντιο, όπου ηχογράφησαν πριν από τέσσερις δεκαετίες. Για να μην τα ρίχνω όλα βέβαια στον σκηνοθέτη, Στίβεν Κάγιακ, γίνεται να κάνεις ντοκιμαντέρ που να βγει της προκοπής και νά 'χεις από πάνω σου το ίδιο το θέμα σου να σε επιβλέπει; Δεν γίνεται! Πόσω μάλλον όταν δεν γυρίζεις ταινία για κάποιον Αργεντίνο rocker, σαν κι αυτό που είδαμε τις προάλλες, αλλά για τον κορυφαίο rock star του πλανήτη και την παρέα του. Που να του πας κόντρα; Θα σου τραβήξει μήνυση και θα σου απαγορεύσει τη χρήση της μουσικής του, πρώτα απ' όλα, οπότε κι εσύ θα λες Έκανα ντοκιμαντέρ για τους Stones, μα δυστυχώς χωρίς τους Stones! Από κει και πέρα, το πόνημα σου είτε θα πωλείται στα πανέρια, είτε θα προβληθεί μια-δυο φορές από το BLUE SKY ή το EXTRA CHANNEL της Αγγλίας και πάει και τελείωσε η ιστορία! Ενώ τώρα, μπήκε ο ίδιος ο Jagger στο παιχνίδι και με τον λογικό ναρκισσισμό σαράντα χρόνων διεθνούς υστερίας για την πάρτη του, το πήρε όλο πάνω του. Έλα όμως που το καρπούζι βγήκε μάπα...