πλήρες-post

Η βροχή έξω δυναμώνει κι εγώ την κοιτάζω πίσω απ' το τζάμι με μια κούπα ζεστό καφέ και πολλά τσιγάρα. Βάζω στο cd-player το πρώτο άλμπουμ ενός νέου τραγουδοποιού. Μόλις μου εστάλη. Ωραίο το εξώφυλλο, μακάρι νά 'λεγα το ίδιο και για το περιεχόμενο. Τραγούδια και πάλι τραγούδια, ποιος ξέρει τι θα αφομοιωθεί τελικά απ' όλες αυτές τις κυκλοφορίες. Εν τω μεταξύ, με την όμορφη γατομάνα και τα πέντε μικρά της αποκτήσαμε οικειότητα, πιο νωρίς απ' ότι την περίμενα.
Μια βροχή μας φέρνει πάντα πιο κοντά, ζώα κι ανθρώπους. Τα πιτσιρίκια πάντως για να προφυλαχτούν απ' το δυσάρεστο κατάβρεγμα ανέβηκαν σε σκαλωσιές
ή βρήκαν ζεστασιά μέσα στα...παπούτσια μου. Δεν προλαβαίνω ν' ανοίγω κουτιά με κονσέρβες και γάλα. Τρώνε και πίνουν με λαιμαργία, αφού βρίσκονται πάνω στην ανάπτυξη. Ακούν όμως και τα μπινελίκια τους όταν έρχονται κάθε πρωί πεινασμένα έξω απ' το παράθυρο μου και με ξυπνάνε με τη χορωδία τους.
Το δίφωνο μπορεί να άργησε να κυκλοφορήσει, αλλά είναι η πρώτη φορά στα οκτώ χρόνια της συνεργασίας μας που το βρήκα πραγματικά ανανεωμένο. Πιο ελκυστικό lay out, πιο μοντέρνες γραμματοσειρές, πιο σύγχρονα θέματα στην ύλη του. Έχω την αίσθηση ότι πάει εν μέρει να καλύψει το κενό του ΠΟΠ+ΡΟΚ, που η κυκλοφορία του διακόπηκε πριν μερικούς μήνες. Στο εξώφυλλο, ο Σωκράτης Μάλαμας, εφόσον παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη- το cover story, που λέμε- στη Φωτεινή Λαμπρίδη. Μεταξύ άλλων, μπορείτε να διαβάσετε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κώστα Αγοραστού για τη Monika ως φαινόμενο, το αφιέρωμα του Ηρακλή Οικονόμου στον Σταύρο Κουγιουμτζή (για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή), το αφιέρωμα επίσης του Μιχάλη Παπαμακάριου στις νέες τάσεις της soul και funk μουσικής, όπως και συνεντεύξεις των Βασιλικής Παπαγεωργίου- Νικηφόρου Μεταξά, του Δημήτρη Μπάση κ.α. Αφήνω εκτός τα νέα φρούτα τύπου Μέλισσες, May Day και Argie, καθ' ότι μού είναι παντελώς άγνωστοι οι καλλιτέχνες και δεν ξέρω τι σόι ντέφι βαράνε. Εγώ πάντως πολύ τη χάρηκα την ύλη που μού 'χε δοθεί, πέραν της καθιερωμένης δισκοκριτικής και εν προκειμένω τις παρουσιάσεις των καινούργιων δίσκων της Laurie Anderson, των Tom Petty & The Heartbreakers και του Παύλου Παυλίδη.

Στα premium-cd για νά 'μαι ειλικρινής δεν πρωτοτυπήσαμε. Μια συλλογή με τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη, ερμηνευμένα από την απόλυτη φωνή του, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, αλλά και τους Κώστα Μάντζιο, Πόλυ Πάνου, Ελένη Τσαλιγοπούλου κ.α. Ευχαριστώ, αλλά δεν...

Τα ίδια ισχύουν και για τη συλλογή με τα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού. Σωστός ο τίτλος Ό,τι αγαπήσαμε πολύ, αφού δεν έχω δει το track list, υποθέτω όμως πως θά 'χει μέσα τα Σμυρναίικα τραγούδια, το Κράτα για το τέλος κ.α. Σκέφτομαι τι χαμός είχε γίνει ακριβώς μια δεκαετία πίσω, όταν είχε βγει το διπλό live του Θαλασσινού Απ' την Τήλο ως τη Θράκη. Σήμερα, όμως, να το πω όσο πιο ευγενικά γίνεται, προσωπικά δεν με αγγίζει καθόλου όλη αυτή η εντεχνοκλαψομουρμούρα...

Να, όμως, ο πιο σοβαρός λόγος για να προμηθευτεί κανείς το καινούργιο τεύχος του διφώνου αναφορικά με τις προσφορές του! Ένα best του αγαπημένου Serge Gainsbourg που περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο του έργου του από την πρώτη του δημιουργική πενταετία (1958 - 1962). Αυτό, μάλιστα! Ανυπολόγιστης διαχρονικής αξίας καλλιτέχνης, που φρόντιζε πάντα να εξελίσσει τον ήχο του, πειραματιζόμενος κατά καιρούς με τη jazz, την pop, τη reggae, ακόμη και την electronica! Μα, να μην έχω ιδέα...Κοίτα να δεις και κάνα μήνα πριν είχα αγοράσει ένα άλλο, φτηνό ευτυχώς, best του Gainsbourg.

Απ' την άλλη, ο Matt Elliott και ο Lolek μού έδωσαν μια κοινή συνέντευξη που θα δημοσιευθεί στο plus της ερχόμενης Πέμπτης. Αφορμή, βεβαίως, ήταν οι παραστάσεις τους, οι οποίες θα ξεκινήσουν στις 2 Οκτωβρίου στο Half Note και που σίγουρα θά 'χουν το δικό τους ενδιαφέρον. Όπως ενδιαφέρον είχαν κι αυτά που μου είπε ο Elliott. Λίγο- πολύ χαρακτήρισε τους Έλληνες ελπίδα για όλους τους άλλους Ευρωπαίους, αφού μάχονται σθεναρά την επίθεση του ΔΝΤ. Εννοείται πως σε λίγες εβδομάδες θα αναρτήσω στο blog ολόκληρη τη συνέντευξη του τραγουδοποιού από το Bristol και του δικού μας, του Lolek.

Στο ίδιο τεύχος του plus κατά 90% θα δημοσιευθεί και μια συζήτηση που κάναμε χτες βράδυ με τη Λένα Πλάτωνος για την ταινία Ο μικρός Ιησούς της Φλάνδρας του Γκουστ Βαν Ντε Μπέρκε. Να ευχαριστήσω εδώ τον Ορέστη Πλακιά από το Γραφείο Τύπου του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, που πρόθυμα μου παραχώρησε ένα dvd με το συγκεκριμένο αριστουργηματικό φιλμ. Όπως το περίμενα, άρεσε πολύ και στη Λένα. Αφού μιλήσαμε για ζητήματα σαν την ύπαρξη ή όχι του θεού, την αποσυμβολοποίηση του ποιητικού κινηματογράφου, τους ανθρώπους με σύνδρομο Down που παρουσιάστηκαν πιο αγνοί κι από τα μικρά παιδιά, σχεδόν εξαϋλωμένοι άγιοι, στο τέλος η συνθέτρια μού εξομολογήθηκε πως άνετα θα έγραφε τραγούδι που θα έλεγε Θυμάμαι, αδερφέ Βαν Ντε Μπέρκε κατά το παλαιότερο της Θυμάμαι, αδερφέ Αντονιόνι.

Προηγουμένως, στο Κανάλι 1 του Πειραιά είχα μια απρόσμενη συνάντηση με τον ηθοποιό Παναγιώτη Μπουγιούρη. Πως περνάνε τα χρόνια! Με τον Παναγιώτη μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, στο Κερατσίνι, και πρέπει νά 'χουμε και την ίδια ακριβώς ηλικία. Θυμηθήκαμε την πρώτη μας συνεργασία πριν πολλά χρόνια - το 1993, ΄94 θα ήταν- στη σπουδαστική μικρού μήκους ταινίας μιας συμφοιτήτριας μου. Ο Παναγιώτης σήμερα είναι ένας σταρ, κανονικός ζεν πρεμιέ, που ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει σε μία κινηματογραφική νέα ταινία με θέμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στην οποία μάλιστα παίζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ξανασυνεργαστούμε. Χρυσό παιδί ο Μπουγιούρης, ταλαντούχος, με ήθος και με φυσική ευγένεια, που του εύχομαι καλή συνέχεια σε ότι κάνει.

Απόψε -και κλείνω το post- θα βρεθώ στο Gagarin στο πρώτο μεγάλο live του φίλου μου, Αλέξανδρου Μίαρη, με τους Electric Litany στην Αθήνα. Μαζί τους θα εμφανιστούν και οι Playground Noise, που μού 'χε αρέσει το dark νιουγουεϊβάδικο cd τους, επομένως θέλω να το ακούσω και επί σκηνής. Αν προλάβω, πάντως, λέω να περάσω κι από τις Νύχτες Πρεμιέρας που την Κυριακή τελειώνει το πρόγραμμα τους.