Το σπίτι ξανάνοιξε μετά από ένα μήνα. Ακόμη καμιά δεκαριά κούτες με βιβλία και cd στριμωγμένες όπως-όπως σ' ένα δωμάτιο. Στην αυλή με υποδέχτηκε αυτή η γλυκιά, νεοφερμένη στον κόσμο των ανθρώπων, ύπαρξη. Για την ακρίβεια, άλλες τέσσερις σαν κι αυτήν. Σύνολο, πέντε! Έτρεξα για κονσέρβες. Την ώρα του σερβιρίσματος, η μάνα βγήκε μπροστά. Μείνε μακριά απ' τα μωρά μου, σα να μου έλεγε κοιτώντας με υπνωτιστικά σχεδόν με τα καταπράσινα μεγάλα μάτια της. Το σεβάστηκα! Θα τα πούμε αύριο με το πρωινό γαλατάκι. Που θα πάει, θα συνηθίσουμε σύντομα ο ένας τον άλλον...Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
the-love-cats
Το σπίτι ξανάνοιξε μετά από ένα μήνα. Ακόμη καμιά δεκαριά κούτες με βιβλία και cd στριμωγμένες όπως-όπως σ' ένα δωμάτιο. Στην αυλή με υποδέχτηκε αυτή η γλυκιά, νεοφερμένη στον κόσμο των ανθρώπων, ύπαρξη. Για την ακρίβεια, άλλες τέσσερις σαν κι αυτήν. Σύνολο, πέντε! Έτρεξα για κονσέρβες. Την ώρα του σερβιρίσματος, η μάνα βγήκε μπροστά. Μείνε μακριά απ' τα μωρά μου, σα να μου έλεγε κοιτώντας με υπνωτιστικά σχεδόν με τα καταπράσινα μεγάλα μάτια της. Το σεβάστηκα! Θα τα πούμε αύριο με το πρωινό γαλατάκι. Που θα πάει, θα συνηθίσουμε σύντομα ο ένας τον άλλον...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
αχ Παναγιά μου ομορφιά!!! να τους δώσεις την αγάπη μου και γαλατάκι φυσικά!!!
mahler76...
δύο ασπρόμαυρα και τρία κατάμαυρα!
ακόμη τρεκλίζουν!
αν σε αφήσει η μάνα βγάλε κι άλλες φωτογραφίες :)
mahler76...
κι εγώ το θέλω, αλλά για την ώρα δεν ειν' εύκολο :-))
σαν το Νορουζάκι μας
πανέμορφα!!!!!
να τα προσέχεις!
logia...
εννοείται! άσε που τα γατιά είναι τ' αγαπημένα μου ζώα και η ανεξαρτησία τους δεν αλλάζεται με τίποτα!
Αχ, ρε Boskaki! Είσαι πολύ τυχερός που θα έχεις τέτοια παρέα!! Κι εμένα μου ήρθε στο σπίτι μου στο χωριό ένα τέτοιο γλυκό πλασματάκι..ένα βράδυ άκουσα μωρουδίστικο νιαούρισμα κ βλέπω ένα μικρό γατί άσπρο στο δρόμο...με το που του φώναξα ήρθε κοντά μου σαν να ζητούσε βοήθεια, αφού τα ματάκια του ήταν ολόκλειστα από τσίμπλες, φταρνιζόταν συνέχεια κ ήταν ολαδύνατο κ πεινασμένο...μαλλον το είχε εγκαταλείψει η γατομάνα στην κατάσταση που ήταν κ αμέσως από την άλλη μέρα ανέλαβα δράση...κολληριο ειδικό για τα μάτια, λοσιόν για τους ψύλλους, κονσέρβες για μωρά γατιά, παιδικό αφρόλουτρο κτλ κτλ...ο λόγος που έμεινα περισσότερο στην Κρήτη...το οποίο δε όταν έγινε καλύτερα (απο το ένα μάτι τουλάχιστον βλέπει) άρχισε τα απίστευτα τρελά παιχνίδια...μπουρδουκλωνόταν στα πόδια μας κ έκανε τάχα ότι μας δάγκωνε τρυφερά, με τα ανήψια μου με την ουρά ολοφούντωτη δήθεν ότι τα παραφύλαγε για να "επιτεθεί"...σου λέω ένα αστείο κ τρυφερό πλάσμα, το οποίο άφησα τελικά στον πατέρα μου γιατί δεν ήθελα να το κλείσω στο διαμέρισμα αφενός κ δεν μπορούσα να το πάρω τόσο δρόμο μες στα λεωφορεία! Μου λείπει πολύ το μικράκι κ μάλιστα μου έλεγε η μάνα μου στο τηλέφωνο ότι σαν να είναι μελαγχολικό κ αναζητά κάτι...όχι ότι το πιστεύω απόλυτα, αλλά πάντως δεχόταν τα χάδια μου με πολλή αγαλλίαση κ αυτό που μου έχει μείνει αξέχαστο είναι όταν μου δάγκωνε απαλά τα δάκτυλα σαν να μου τα φιλούσε...που λένε ότι οι γάτες είναι αναίσθητες επειδή έχουν φυσική τάση για ανεξαρτησία, καλά κ το γουργουρητό του όπως κοιμόταν αχ!...να τα προσέχεις λοιπόν τα love πλασματάκια! Ζηλεύωωωωωωωωω!! Θα σου στείλω φώτο κ του "δικού" μου!
Το αγαπώ!!!! Κι αυτό και τα υπόλοιπα!
Άρε Μποσκο και εγώ βρήκα ένα γατάκι στις αρχές του καλοκαιριού, το βρήκα σ’ ένα χώρο στάθμευσης που το κάναμε στέκι...εκεί που καθόμαστε ξεπροβάλλει ένα γατάκι άσπρο με πορτοκαλιές βούλες ριγέ, το λυπήθηκα έτσι Μόναχο του και το υιοθέτησα, σκέφτηκα ότι θα έκανε μια ωραία παρέα με το σκύλο μου το Λεωνίδα. Του βρήκα και όνομα – Τάκη - είπα θα τον φωνάζω. Αμέσως τον έβαλα σε μια χάρτινη κασσία και τον μετέφερα στο σπίτι , ο σκύλος Λεωνίδας δεν ενθουσιάστηκε του γάβγιζε. Την επόμενη μέρα που πήγα στο στέκι μας βρήκα την μανά του μαζί με τα δυο του αδέλφια και σκέφτηκα ότι τελικά το γατάκι δεν ήτανε αδέσποτο αλλά είχε μια οικογένεια, γι’ αυτό την πρώτη νύχτα έκλεγε κατάλαβα αμέσως. Το επόμενο πρωί το πήρα εκεί και για καλή μας τύχη βρήκα τ’ αδέλφια του μαζί με την γάτα μανά και τον άφησα εκεί, έδειχνε χαρούμενος ο Τάκης και από τότε δεν τον ξαναείδα......δεν ξέρω αν έκανα καλά που τον πήρα πάλι πίσω η που δεν το κράτησα....αλλά είναι λυπητερό πράγμα να σε χωρίζουν από την μανά σου.........
Ελπίζω εσύ Αντώνη να γίνεται μια ωραία παρέα με την γάτα μανά και τον μικρό σου φίλο....και να βάλεις πολλές φωτογραφίες
Πέτρος
Τι γλυκούλι που είναι! Ωραία παρέα και μια ...οικογένεια να φροντίζεις. Πέντε μωρά κι η μαμά τους έξι. Σαν να σε ζηλεύω λιγουλάκι.
Θέλεις άλλα 9?
Μη δίνεις κονσέρβες στα γατάκια.
Θα πάθουν σκορβούτο και αβιταμίνωση...
Γαλατάκι με ψωμί και αργότερα ό,τι περισσεύει απ' το δικό σου φαγητό.Ξέρεις...Μακαρόνια, αβγά, μακαρόνια, πατάτες, αβγά, μακαρόνια...
Καλημερίζω.
Μια χαρά, καινούργιο σπίτι και καινούργια παρέα...και τι παρέα φρέσκια και παιχνιδιάρικη:)
Όχι κανονικό γάλα βρε παιδιά, οι γάτες πίνουν μόνο το γάλα της μαμάς τους, ή ειδικό γάλα για γάτες. Αλλιώς, υπάρχει πρόβλημα.
Καλώς τα δέχτηκες Αντώνη! Η καλύτερη παρέα, μαζί με των ανθρώπων. Και θα γίνουν και φιλόμουσα γατιά, τα τυχερούλια.
σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας!
επειδή τώρα φεύγω για την εκπομπή, θ' απαντήσω σε όλους πιθανώς το βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου