τα-ποιήματα-του-παντελή-δημητριάδη-έφυγαν-από-πάνω-του

Κρατάω στα χέρια μου το υπ' αριθμόν 18 από τα συνολικά 500 αντίτυπα της πρώτης ποιητικής συλλογής του Π. Ε. ή, αλλιώς, του Παντελή Δημητριάδη των Κόρε.Ύδρο. Το να επιδίδεται ένας μουσικός στην ποίηση, εκδιδόμενη ή μη, είναι συχνό φαινόμενο, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στη μικρή Ελλάδα. Ας θυμηθούμε τον Jim Morrison, τον Bob Dylan, τον Leonard Cohen και τον Neil Young (αν πρέπει να σταχυολογήσω μερικά μόνο τρανταχτά ονόματα ποιητών-μουσικών από το εξωτερικό), όπως και των Μάνου Χατζιδάκι, Γιάννη Αγγελάκα, Λένας Πλάτωνος από τη χώρα μας. Σε ότι αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι της δουλειάς του Δημητριάδη, η πρωτοτυπία του έγκειται στο ότι δεν έχουμε ένα βιβλίο με τους στίχους των Κόρε.Ύδρο., όπως θα ήταν κάπου αναμενόμενο, αλλά μια συλλογή με ποιήματα του, της περιόδου 2000-2010, τα οποία συστήνουν ένα ολότελα προσωπικό και βαθυά ιδιωτικό, παρά τη δημοσιοΠοίηση του, project. Ορισμένα από τα ποιήματα του Παντελή που περιέχονται σ' αυτό το βιβλίο, το θυμίζον ατζέντα αποκρυφιστή μοναχού, τα γνωρίζω και στο παρά πέντε μάλιστα, πέρσι, τέτοιο καιρό, κόντεψαν σχεδόν να φτάσουν μέχρι τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Λέω σχεδόν, διότι τελικά δεν έφτασαν, λόγω μιας καρμικής- κατ' εμέ και ίσως και κατά τον Παντελή- συγκυρίας. Όπως και νά 'χει, το γεγονός τώρα της έκδοσης τους με χαροποιεί ιδιαίτερα, πόσω μάλλον καθώς αντιλαμβάνομαι τη γνησιότητα της μίας πρότασης, με την οποία επέλεξε να προλογίσει τη δουλειά του: Να φύγουν από πάνω μου...
Ο Π.Ε. Δημητριάδης δεν είναι ένας τυχαίος, κατά πως μας συστήνεται κι ο ίδιος στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, αυτοσαρκαστικά και ουδόλως αυτάρεσκα. Είναι μελωδός, στιχουργός, κινητήρια δύναμη ενός από τα καλύτερα ελληνικά pop συγκροτήματα, ορίτζιναλ rock star (όποιος τον είδε πέρσι τέτοιες μέρες στο Gagarin με τους Κόρε.Ύδρο., δε νομίζω νά 'χει αμφιβολίες για τον χαρακτηρισμό μου), άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας (φιλόλογος γαρ), λάτρης της ποιητικής γραφής του Κ. Π. Καβάφη (Καθρέφτης), του Ντίνου Χριστιανόπουλου (Το Προτερόχρονο), του Γιώργου Χρονά (Τι να πουν κι αυτοί) και των λούμπεν φιλόσοφων των Εξαρχείων (Η είδηση της ημέρας), ευλαβής άπιστος πιστός των εγκαθιδρυμένων παγκοσμίως θρησκειών (με μια λογική ροπή προς τον χριστιανισμό από τη σκοπιά όμως του αιρετικού αναθεωρητή), αρκετά προοδευτικός στο ζήτημα της ερωτικής χημείας και της σεξουαλικής έλξης (θα 'ρθεί καιρός, συμφώνως και ευθέως με τον Χατζιδάκι, πιο πλαγίως και υπαινικτικώς με τον Δημητριάδη, που τα δύο φύλα θα καταργηθούν) και, ενδεχομένως εν αγνοία του, λαογράφος της παράδοσης ενός ολόκληρου νησιού- εν προκειμένω, της Κέρκυρας, τον τόπο καταγωγής και μόνιμης διαμονής του. Πέραν όλων αυτών, όμως, ο Παντελής Δημητριάδης γράφει, παρατηρώντας τους πάντες και τα πάντα. Από ένα ποδοσφαιρικό ματς μέχρι μια στάση με το ΚΤΕΛ κι από την άνοδο του νεοφασισμού μέχρι την αναδρομή στα σχολικά, υποψιασμένα και διόλου ξέγνοιαστα, χρόνια. Στις Σύντομες Προσευχές του Καθημερινής Χρήσης, ο ποιητής φοβάται τους αυτοδημιούργητους, τη Δεξιά, τους σεμνούς και ταπεινούς Λουδοβίκους των Κατωγείων, τους ελληνόψυχους και σχολεία κτίζοντας, τους θλιβερούς και επικίνδυνους αγέλαστους, αλλά και το ενδεχόμενο να γίνει κακός μια μέρα από αγάπη. Ξυπνάει πρώτος και σκοτώνει την Ελληνική Βλακεία, αφού πλάγιασε μαζί της, ανεπανόρθωτα ταραγμένος ψυχικά από εκείνους τους στίχους του Νίκου Γκάτσου στην Ελλαδογραφία: Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι/ Πότε θα 'ρθούνε καινούργιοι ανθρώποι/ να συνοδεύσουνε τη βλακεία/ στην τελευταία της κατοικία; Ένα μπλοκάκι seroquel τον δραστηριοποιεί, αντί παραδόξως να τον αδρανοποιεί! Έτσι, ακόμη κι αν πιθανολογεί μέσα του για τις αιτίες έλλειψης του ερωτικού συναισθήματος, στρέφεται αλλού και εκρήγνυται, βάζοντας νοητές βόμβες ναπάλμ στα Μικρά Πολυτεχνεία, στις αμερικανικές κεραίες, στα ξενοδοχεία που λυμαίνονται τη θέα μας και στα παντός είδους πολυφορεμένα σύμβολα. Είναι αναρχικός ποιητής ο Παντελής Δημητριάδης; Κατά τη γνώμη μου, όχι, είναι όμως απόλυτα ανατρεπτικός κι αυτό φτάνει και περισσεύει. Ούτως ή άλλως συνειδητά δεν ακολουθεί κανέναν ρηξικέλευθο τύπο ποιητικής γραφής και αποφεύγοντας τις μεγαλοστομίες, τον διδακτισμό ή την ωραιοποίηση των προτάσεων του, χάριν της έκδοσης τους. Επιπλέον, τα πονήματα του δεν εξαντλούνται στην καταβύθιση εντός του, στον εσωτερικό του κόσμο δηλαδή, αλλά διαθέτουν κι ένα σπάνιο επικοινωνιακό χάρισμα, ισάξιο κατά μία έννοια με τα στιχουργήματα του για τους Κόρε.Ύδρο. Παραθέτω ενδεικτικά αυτούσιο το ποίημα με τίτλο Το Facebook: Τον έπιασε με άλλη/ κάνα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς./ Χώρισαν επιτόπου./ Όπως αυτή ισχυρίζεται,/ της άφησε πληγή ανεπανόρθωτη./ Αυτός μάλλον δεν το κατάλαβε/ πέντε χρόνια μετά/ της έκανε request στο Facebook/ 06.10.08. Κι εκεί που λες ότι δεν μπορεί πάντα μια ημερολογιακή καταγραφή αυτομάτως να συστήνει και ποίηση, εκτός από την πρόκληση ενός χαμόγελου γεμάτο νόημα, έρχονται ορισμένα άλλα ποιήματα του Δημητριάδη που αγγίζουν το αριστούργημα και μας παρασέρνουν ως συγκινησιακό τσουνάμι. Πρόκειται για τα Ξαφνικά μουστάκι..., Τύχη διαμερίσματος και Η Κόλαση. Το τελευταίο, αγαπημένο ήδη της Λένας Πλάτωνος, το δημοσιεύω αυτούσιο, καθώς η ίδια μου το ζήτησε: Κάπως έτσι φαντάζομαι την κόλαση/ σαν μια τεράστια γκαλερί, με ορόφους,/ μοντέρνα και συνωστισμένη/ (κάπου πάνω απ' το Λονδίνο)/ και άπειρα μυρμήγκια να με τρώνε/ σε μια οθόνη στην πιο σκοτεινή αίθουσα/ και να πεθαίνω, να πεθαίνω, να πεθαίνω/ στον πιο φρικτό εγωισμό παραδομένος/ αυτόν που στην κανονική ζωή/ ονόμαζα "έρωτα"...Τα 150 ποιήματα που απαρτίζουν την πρώτη ποιητική συλλογή του Παντελή Δημητριάδη φέρουν τον τίτλο Ξεκαθάρισμα Λογαριασμών, εφόσον ομοιάζουν με ψελλίσματα ασθενούς που μόλις βγήκε απ' ένα επώδυνο ψυχοχειρουργείο και κυκλοφορούν από την ετικέτα Εξώστης της δισκογραφικής Inner Ear. Την έκδοση, η οποία κοσμείται με λεπτομέρειες από τον Κήπο των Ηδονών του Ιερωνύμου Μπος, προλογίζει ο Μάριος Μαγιολαδίτης, ενώ η εργασία της Ανούσιας Έντασης (Κωνσταντίνος Αμύγδαλος - Γιώργος Αρβανιτάκης) στον εικαστικό τομέα, είναι για μία ακόμη φορά υποδειγματική. Κοστίζει 10 ευρώ και μπορείτε να την παραγγείλετε με αντικαταβολή από την ιστοσελίδα της εταιρείας και το official site των Κόρε.Ύδρο.