η-πλατεία-είναι-γεμάτη-με-το-νόημα-πού-'χει-κάτι-απ'-τις-φωτιές-στις-γωνίες-και-τους-δρόμους-από-φασίστες-δολοφόνους-ναζιστές

Να μην αφήσω φυσικά ασχολίαστες τις δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου για τους λαθρομετανάστες και τους τοξικομανείς στη χθεσινή κοινή εκπομπή πολλών αθηναϊκών ραδιοφωνικών σταθμών για τα πρόσφατα δυσάρεστα επεισόδια. Τι είπε κατ' αρχάς ο γεννήτορας όλων των μπαλανταδόρων τραγουδοποιών μας; Όφειλα ν' ακούσω το ηχητικό απόσπασμα που υπάρχει στο διαδίκτυο για να σχηματίσω άποψη, ανεπηρέαστος από τα μπινελίκια που του έσουραν οι αριστεριστές μαζί με τις επευφημίες των ακροδεξιών. Ο Σαββόπουλος, λοιπόν, με σταθερό και αποφασιστικό τόνο στη φωνή του πρότεινε οι πολιτικοί να πάρουν την απόφαση και να στείλουν όλους τους λαθρομετανάστες σε...αραιοκατοικημένα νησιά, όπου θα καλλιεργήσουν τη γη και θα επιζήσουν. Το ίδιο μέτρο να ισχύσει και για τους τοξικομανείς, να πάνε δηλαδή σε νησιά που δεν θα έχουν πρόσβαση οι έμποροι. Επίσης, να καθαριστούν το κέντρο, οι πλατείες κλπ. για να δούμε λίγο πράσινο, κάτι με το οποίο συμφωνώ. Γενικώς, τι να του πεις τώρα; Σαββόπουλος ειν' αυτός! Ή μάλλον να του πεις! Ότι μεταξύ των παρείσακτων λαθρομεταναστών υπάρχουν και πρόσφυγες πολέμου, γυναίκες που λιθοβολούνται γιατί φόρεσαν λίγο πιο κοντή τη μαύρη κελεμπία και μικρά παιδιά, γεννημένα ή μη στη χώρα μας. Στ' αρχίδια μας και στην αρχοντομουνάρα μας, θα πουν κάποιοι και κάποιες, εμάς μας νοιάζει η περιουσία μας και η απάνω γειτονίτσα μας - πού 'λεγε και το άσμα επί χούντας με τον Γιάννη Καλαντζή - και καλά τα είπε ο Σαββόπουλος! Καθίστε καλά, λέω εγώ τώρα, φίλοι κι αδέρφια, διότι με την απαιδευσιά σας και με το iq ραδικιού που κληρονομήσατε, βλέπω να ανεβάζει τα ποσοστά της η Χρυσή Αυγή και να γίνεται κάνα πραξικόπημα. Διότι, ο άλλος, ο Γιωργάκης, δεν τό 'χει ο έρμος και ταλαιπωρείται αυτός, ταλαιπωρεί κι εμάς. Το λοιπόν, αφού το συστήνει και ένας απ' τους ανθρώπους που όρισαν τον πολιτισμό του 20ου αι. στην Ελλάδα, μας βλέπω όλους, αριστεριστές, αναρχικούς, λαθρομετανάστες, οικονομικούς εμιγκρέδες, μουσικοκριτικούς, πρεζόνια, πουτάνες, τραβεστί, χασικλήδες, λεσβίες, πιθανούς βομβιστές του μέλλοντος, πούστηδες και παλικάρια, να γινόμαστε μαλλιά-κουβάρια, τουτέστιν να φυτεύουμε αυγουλιές (γιατί που να βρεθούν κι οι κότες σε καμιά Γυάρο;) και να τρώμε τη μια, πεταλίδες ψητές, την άλλη, πεταλίδες καπαμά και πάει λέγοντας. Άσε που οι βραχονησίδες δεν καλλιεργούνται ούτε με γεώτρηση...Να προσέξουν δε ιδιαιτέρως οι φίλοι ποιητές και κιν/φιστές, που σα να τους βλέπω να μπαϊλντίζουν απ' τον πολύ Ναζίμ Χικμέτ και τον Μοσέν Μαχμαλμπάφ στην ακροθαλασσιά παρέα με τον Αμπντούλ, τον Ροβέρτο και τη Λουντμίλα. Όπως γίνεται αντιληπτό, από τον κακό μου οιωνό κινδυνεύουν σχεδόν όλες οι μειονότητες, οι άνθρωποι των άκρων, όπως θα χαρακτηρίζονταν. Οι εφησυχασμένοι, οι βολεμένοι, συνήθως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην πρόθεση ψήφου τους, οι μεγαλοεκδότες, οι νεορθόδοξοι, οι καναλάρχες, οι χαμαιλέοντες της πολιτικής και οι progressive καλλιτέχνες που κάποτε ήταν ινδάλματα του φοιτητόκοσμου, ενώ σήμερα κάλλιστα ο φοιτητόκοσμος θα τους γιαούρτωνε, δικαιούνται να διακατέχονται από ρατσιστικές ιδέες, από μισαλλοδοξία, ακόμη και φόβο, για να μην πω ότι απαλλάσσονται δυστυχώς λόγω...βαρυστομαχιάς! Όχι βέβαια βαρυστομαχιά που προκάλεσαν οι πεταλίδες, γιατί όπως είπαμε, αυτές θα τις φάμε εμείς που κοπτόμεθα για τα δικαιώματα των μεταναστών μαζί με τους ίδιους τους μετανάστες. Τέλος πάντων, κουβέντα να γίνεται κι η αρτηριακή πίεση ν' ανεβαίνει.

Ωχ, το μάτι μου είναι η έκφραση που ταιριάζει για όσα επακολούθησαν της στυγερής δολοφονίας του άτυχου οικογενειάρχη και του νεοελληνικού ρατσισμού που βγήκε στη φόρα πιο έντονος από ποτέ. Ποιος ξέρει τι άλλο θ' ακούσουμε και θα διαβάσουμε και από ποίου το στόμα μάλιστα! Πως και δεν έκανε καμιά δήλωση ο Ψηλός ακόμη; Θά 'ναι πολύ φρέσκο, φαίνεται, το event της απαγόρευσης του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία, εξ αιτίας παλαιότερων αντισημιτικών απόψεων που είχε εκφράσει και που μάλλον τα αδέρφια των Φρίτσηδων αξιολόγησαν όπως ήθελαν. Διότι, θα ξεχάσω εγώ τον Μίκη που βγήκε κι έκραξε δημόσια τον Καζαντζίδη, έναν από τους θρυλικούς ερμηνευτές του έργου του, όταν εκείνος βρισκόταν σε αντιεβραϊκό παραλήρημα; Μην το ψάχνετε, τουρλουμπούκι έχουν γίνει πλέον όλα, σε ποιον θεό να πιστέψεις και γιατί δηλαδή να φωνάζεις, να γίνεσαι κακός και να χαλάς και τη ζαχαρένια σου.

Για όλα αυτά, λέω να περάσω απόψε, Πέμπτη 19 Μαΐου, ή αύριο, Παρασκευή, από το @ΡΟΥΦ στον Κεραμεικό, όπου η Δανάη Παναγιωτοπούλου θα εμφανιστεί με τη μπάντα της και θα παρουσιάσει υλικό από τους δύο προσωπικούς δίσκους της συν κάποιες εμπνευσμένες διασκευές και ανέκδοτα τραγούδια. Έτσι, γιατί γουστάρουμε αναρχικά άσματα περί κυριών που έχουν στις τσάντες τους μολότοφ, περί συμπόνοιας και θλίψης για τους κολασμένους και γι' αυτούς που θα ζήσουν καλά κι εμείς καλύτερα με χάπια, ηρεμιστικά, ματζούνια και ναρκωτικά. Βάστα γερά, Δανάη, γιατί σ' αγαπώ και δε θέλω να μ' απογοητεύσεις! Ποιοι μας έμειναν, άλλωστε, απ' τους ομότεχνους σου; Ένας Αγγελάκας, μια Πλάτωνος με τη μόνιμη αστρική διάθεση που της κληροδότησε ο Μάνος και κάτι παιδιά, σαν τους Electric Litany να πούμε, που αγωνίζονται μέσα από τα τραγούδια τους όχι για την καριέρα τους ή την προβολή τους, αλλά για την κοινωνική απελευθέρωση, τη συλλογικότητα και, πάνω απ' όλα, τον Άνθρωπο ως υπέρτατη αξία.