συναυλία-για-το-μητροπολιτικό-πάρκο-ελληνικού:-review

Φτάσαμε στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού λίγο μετά τις 6 το απόγευμα και δε χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ για τον συναυλιακό χώρο, αφού μας οδήγησαν προς τα κει οι αφίσες με τα βελάκια και ο ήχος των μουσικών που προβάριζαν. Θυμήθηκα πριν από τέσσερα χρόνια τον Γιάννη Γαϊτανίδη που ακριβώς στο ίδιο μέρος είχε γυρίσει το βραβευμένο Transit με όλους εμάς να υποδυόμαστε τα...ζόμπι μετά από πυρηνική καταστροφή!
Έτσι, τα ζόμπι αντικαταστάθηκαν από αριστερές οργανώσεις που είχαν στήσει τα περίπτερα τους και μοίραζαν φυλλάδια. Μεταξύ αυτών, και η Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη, της οποίας- λέει- μέλη είναι ο Κούνδουρος, ο Ζουράρις, ο Καραμπελιάς και πολλοί-πολλοί άλλοι.
Μια πρώτη photo με τους μουσικούς του πρώτου μέρους που ήρθαν από νωρίς: ο Ηλίας Βαμβακούσης, ο Δημήτρης Αρναούτης και ο Γιώργος Περού- ο τελευταίος δεν έπαιξε, απλά ήταν εκεί για το support του πράγματος.

Τη συναυλία άνοιξε πανηγυρικά η Ομάδα Κρουστών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου υπό την καθοδήγηση του Βασιλάτου. Διονυσιακοί ρυθμοί έμπασαν το ολιγόριθμο ακόμη κοινό στο κλίμα που θα διατηρούταν καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης!

Εις μάτην προσπάθησε ο Βασιλάτος να πείσει τον κόσμο να έρθει μπροστά από τη σκηνή, παρ' όλη την ψυχική ευφορία που είχε προκαλέσει η μουσική των πολλών κρουστών του. Αυτό θα το κατάφερνε προς το τέλος της συναυλίας, όπως θα δούμε, μόνο ο Σπύρος Γραμμένος!

Επόμενο σχήμα η Γεωργία Βεληβασάκη με τον Κώστα Αθυρίδη, που αναγκάστηκαν να βγουν νωρίτερα, λόγω αναχώρησης του Κώστα για Θεσσαλονίκη. Παρουσίασαν τέσσερα κομμάτια,

δύο δικές τους συνθέσεις και άλλες δύο ισπανόφωνες μπαλάντες, οι οποίες αποδόθηκαν εξαιρετικά από τη Γεωργία!

Εν τω μεταξύ, οι ElektroBalkana που θ' ακολουθούσαν, δέχτηκαν να στηθούν στο φακό μου. Εδώ βλέπετε τον σολίστα στη γκάιντα με την τραγουδίστρια του συγκροτήματος.

Κι εδώ τον βιολιστή τους σε τρυφερό εναγκαλισμό από τον Σπύρο Γραμμένο. Μανία πού 'χει αυτός ο Γραμμένος να περιβάλλει με την αγάπη του όλους τους συναδέλφους του!

Λίγο παραπέρα, ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής νεορεμπέτικων και παραδοσιακών τραγουδιών, Γιώργος Τζώρτζης, δοκίμαζε την κιθάρα του. Μάλλον δεν χάρηκε ιδιαιτέρως που με συνάντησε χθες για πρώτη φορά, καθώς μου την ψιλοείπε για μια αρνητική κριτική πού 'χα γράψει στο δίφωνο προ 6ετίας για ένα δίσκο του σε στίχους του μακαρίτη Ηλία Κατσούλη. Τι κάθεσαι και θυμάσαι τόσα χρόνια πίσω; του είπα κι εγώ, υποσχόμενος να του στείλω κάποια καλά πράγματα που του έγραψα στη συνέχεια. Αν τα βρω, βέβαια, μεσ' στο χαρτομάνι του αρχείου μου...

Τη θέση του δίπλα στον Τζώρτζη πήρε ο Χρήστος Κωνσταντίνου, ένας από τους δυο-τρεις μεγαλύτερους μπουζουξήδες που έχουμε αυτή τη στιγμή. Θυμηθήκαμε και τον Παγουλάτο, καθώς οι δυο τους συνεργάζονταν σε πολιτικού περιεχομένου εκδηλώσεις λίγο προ του τέλους του Αντρέα. Ήταν ο μόνος που ζούσε ποιητικά, μου εκμυστηρεύθηκε όλο συγκίνηση ο Χρήστος για τον Παγουλάτο!

Με τους ElektroBalkana έπαθα πλάκα! Τι γκρουπάρα ειν' αυτή και πόσο κρίμα που παραμένουν εκτός επίσημης δισκογραφίας! Σα ν' ακούς Λένα Πλάτωνος μιξαρισμένη με την...Καραγκούνα, ήταν το εύστοχο σχόλιο ενός μουσικού που τους παρακολουθούσαμε παρέα.

Ηλεκτρονικές λούπες, βιολί, κρουστά, γκάιντα και η εξαιρετική τραγουδίστρια τους σε ένα ρεπερτόριο από την Ήπειρο μέχρι την Αραβία! Δηλώνω φαν και προτίθεμαι να αναλάβω την παραγωγή τους, δεν υπάρχει περίπτωση!

Μου θύμισαν λίγο τους Palyrria, η αλήθεια είναι, αν και οι συγκεκριμένοι φρίκουλες καλλιτέχνες χρησιμοποιούν λιγότερο τις λούπες σε σχέση με τα παραδοσιακά όργανα.

Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη, ψυχή της συναυλίας, ζήτησε να φωτογραφηθεί με τον σταρ λόλεκ, ο οποίος μόλις είχε φτάσει κι αυτός και μάλλον ένιωσε αμηχανία με τέτοιους χαρακτηρισμούς, λόγω της φυσικής σεμνότητας του.

Έτοιμος και ο Βαμβακούσης, ενόσω δίπλα του τα έλεγαν ο Περού με τον λόλεκ και τη Λιάνα. Ο Αρναούτης, πάλι, προβάριζε τα κομμάτια του.

Μετά τη Βεληβασάκη, ο Ηλίας ήταν ο δεύτερος που τραγούδησε ισπανόφωνο κομμάτι (μεξικανικό, για την ακρίβεια), αφιερωμένο στις πλατείες της Ισπανίας, απ' όπου έρχεται το κύμα της επανάστασης και το διεθνές αίτημα για δημοκρατία!

Παρούσα στη συναυλία και η Ελένη Πορτάλιου της Ανοιχτής Πόλης. Με τη Λιάνα, εδώ, παρακολουθούν τον Ηλία Βαμβακούση επί σκηνής.

Καθώς, όπως ήδη είπαμε, το κοινό παρακολουθούσε την εξέλιξη της εκδήλωσης από τις καρέκλες ή και τον απέναντι λόφο, ένας πιτσιρικάς πήγε μπροστά στη σκηνή για να θαυμάσει τον καλλιτέχνη. Είναι η ωραιότερη photo που έβγαλες, θα μου έλεγε λίγο αργότερα ο Ηλίας!

Πάντως, δεν πρέπει νά 'χει παράπονο ο Ηλίας, εφόσον, εκτός του πιτσιρικά, η απόδοση του στον Μέρμηγκα του Μάνου Λοϊζου, προσέλκυσε και τους συναδέλφους του, Σπύρο Γραμμένο και Ζακ Στεφάνου!

Δημήτρης Αρναούτης, στη συνέχεια, με την κιθάρα του, τη φυσαρμόνικα του και τις ντυλανικές σκωπτικές μπαλάντες του, σαν το Ιησούς Χρυσός νικά και το Να μην είσαι κανενός, που ομολογουμένως άρεσαν πολύ στο κοινό από κάτω!

Μου έλεγε μάλιστα ο Δημήτρης πως πρόσφατα που έπαιξαν κάποια κομμάτια τους με τον λόλεκ στο σπίτι του, ο ένας τραγουδούσε Δεν είμαι κανενός και ο άλλος Να μην είσαι κανενός! Όταν, δε, συνειδητοποίησαν πως έχουν γράψει κι οι δύο τραγούδι που λέγεται Καλλιτέχνης, έπεσε το γέλιο της αρκούδας!

Να και οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω, ο Χάρης Καβαλιεράτος με τη Barbara Sauter, που ήρθαν αρκετά καθυστερημένοι, αλλά δεν υπήρξε ουσιαστικά κανένα πρόβλημα και απλά άλλαξε λίγο η σειρά του προγράμματος. Εκείνοι που δε μπόρεσαν τελικά να παραστούν για προσωπικούς τους λόγους ήταν ο Πάνος Μουζουράκης, η Καλλιόπη Βέττα με τον Γιάννη Ιωάννου και η Ρίτα Αντωνοπούλου με τον Λευτέρη Πουλιού.

Το παρόν, όμως, και μάλιστα συγκλονιστικό, έδωσε ο Γιώργος Μεράντζας με μια φωνή πραγματικά άφθαρτη απ' το πέρασμα του χρόνου! Δοθείσης ευκαιρίας, να πω ότι ο Ηλίας Λιούγκος έψαχνε να βρει τον Μεράντζα, που τον εκτιμάει πολύ, μα δυστυχώς δεν συναντήθηκαν, καθώς μέχρι νά 'ρθει ο ένας, είχε φύγει ο άλλος απ' τη συναυλία. Ξέρεις, εγώ δεν έγινα κομμουνιστής εξ αιτίας του Μεράντζα, μου διηγήθηκε ο Λιούγκος και του ζήτησα λεπτομέρειες: Όταν τραγουδούσα στους Αχαρνής του Σαββόπουλου, 19 ετών, ήρθε ο Γιώργος και μου είπε "Πάμε αύριο να σε γράψω στο ΚΚΕ". "Κάτσε να το σκεφτώ λίγο" του πρότεινα κι εκείνος αμέσως μου απάντησε "Να το σκεφτείς; Άρα είσαι αντικομμουνιστής"! "Έτσι είσαι;" είπα κι εγώ κι από τότε αποφάσισα να μείνω πολιτικά ανένταχτος! Τον αγαπώ όμως τον Γιώργο, γιατί είναι απ' τα μέρη μου, την Ήπειρο, και έχει γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, τελείωσε την αφήγηση του ο Λιούγκος!

Τα παιδία παίζει: ο Γραμμένος και ο Βαμβακούσης αποφεύγουν τη μετωπική σύγκρουση, εξ αιτίας του Ζακ Στεφάνου ανάμεσα τους...

Τα παιδία παίζει Νο 2: ο Γραμμένος παίρνει υπό την προστασία του τον Στεφάνου! Παραείναι, βέβαια, προστατευτικός κομματάκι...

Πηγαδάκι με τον λόλεκ, τον Αλέξη, τον Ζακ και τον Στάθη,

την ίδια ώρα που οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω ανέβαιναν στο stage, προκειμένου να παρουσιάσουν τις δυτικότροπες ευγενείς μπαλάντες τους!

Προσέξτε αυτούς τους καλλιτέχνες, έλεγα στα παιδιά πίσω. Κάποτε πήγαιναν στον Χατζιδάκι το υλικό τους κι αυτός, χωρίς καν να το ακούσει, προχωρούσε στην έκδοση των δίσκων τους από τον Σείριο του!

Οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω έφυγαν αμέσως μετά το δικό τους πρόγραμμα, αφού έπρεπε να περάσουν από το αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο στο Μέγαρο Μουσικής με τη Φαραντούρη, τον Αλκίνοο και τον Γισδάκη. Να πάτε και να δώσετε τους χαιρετισμούς μου, τους είπα, μια κι εγώ τό 'χα δει προ μηνών το συγκεκριμένο κονσέρτο στην πρώτη παρουσίαση του.

Γιώργος Μεράντζας, respect, τα είπαμε προηγουμένως! Έφερα μόνο την παρουσία μου και τη φωνή μου, είπε στο κοινό,

και ξεκίνησε να τραγουδάει α καπέλα το Πως να σωπάσω του Σταύρου Ξαρχάκου και του Κώστα Κινδύνη!

Κάτι τέτοιους καλλιτέχνες της γενιάς του Πολυτεχνείου βλέπεις και λες ότι ευτυχώς δεν εξαργυρώθηκαν τα πάντα σ' αυτό τον τόπο.

Αν πω ότι ακολούθησε λαϊκό πρόγραμμα με τον Τζώρτζη και τον Κωνσταντίνου μάλλον θα τους αδικήσω.

Κι αυτό διότι, εκτός του Μάρκου Βαμβακάρη που τραγούδησαν ή του ταξιμιού που έπαιξαν στον Καϊκτσή του Απόστολου Χατζηχρήστου, απέδωσαν κι ένα εξαιρετικό τραγούδι του Δημήτρη Αποστολάκη των Χαϊνηδων από το τελευταίο προσωπικό άλμπουμ του Χρήστου Κωνσταντίνου!

Το έδαφος ετοιμαζόταν κάπως για τον λόλεκ, που εδώ κάτι συζητάνε περί Αχινού με τον Βαμβακούση.

Μια ζεστή αγκαλιά από τον Βαμβακούση στη Δανάη Παναγιωτοπούλου, η οποία επίσης είχε ψιλοαργήσει κι είχαμε αρχίσει να αγχωνόμαστε.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τη Δανάη έφτασε στον συναυλιακό χώρο και ο Ηλίας Λιούγκος συν γυναιξί και τέκνοις, όπως θα δούμε παρακάτω.

Στο δικό του πρόγραμμα, ο λόλεκ επιβλήθηκε για μια ακόμη φορά με τη σοβαρή παρουσία του και την ερμηνεία του στα Δεν αρκεί, Κανενός, αλλά και με τη διασκευή του στο Κάθε βράδυ πάντα λυπημένος του Τσιτσάνη (το έδαφος που λέγαμε ότι είχαν προετοιμάσει ο Τζώρτζης με τον Κωνσταντίνου)!

Τι κομματάρα, έλεγε δίπλα μου ο Λιούγκος για το Δεν αρκεί, που προτίμησε να μην το χάσει από το να προβάρει τα δικά του κομμάτια, μια και θά 'βγαινε αμέσως μετά τον λόλεκ.

Μαγεία σκέτη ο Λιούγκος κι ας μας τραγούδησε μόνο δύο κομμάτια με την κιθάρα του!

Το ένα απ' τα δύο αυτά, όμως, ήταν ο Εφιάλτης της Περσεφόνης του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, μια πολύ ταιριαστή επιλογή με το σκοπό της συναυλίας, που το κοινό εκτίμησε δεόντως και χειροκρότησε θερμά τον ερμηνευτή!

Τον οποίο ερμηνευτή Λιούγκο έσπευσε να συγχαρεί ο συνονόματος του, Ηλίας Βαμβακούσης.

Την ερωτική της επιστολή προς τον Πρωθυπουργό- όπως τη χαρακτήρισε η Δανάη Παναγιωτοπούλου- τραγούδησε, εννοώντας φυσικά την Ιστορία του Γιώργου!

Την παρακολουθούν με προσοχή ο μπαμπάς Ηλίας Λιούγκος με τον μεγαλύτερο θαυμαστή του, τον 8χρονο γιο του, Ορέστη! Πως πέρασαν τα χρόνια; Σαν χθες θυμάμαι που μου τηλεφώνησε μια μέρα ο Ηλίας και με ρώτησε όλο απόγνωση: Τι θα κάνω, μπαγάσα; Η Χρυσούλα είναι έγκυος...

Βέβαια, αν ήξερα ότι το παιδί μου θά 'βγαινε και μένα σαν αυτό το όμορφο, πανέξυπνο και φιλότεχνο Υδροχοάκι, ευχαρίστως να έκανα δέκα, όχι ένα μόνο! Μου ζήτησε μάλιστα να τον φωτογραφίσω μόνο του! Κάν' το, μου είπε ο Ηλίας, γιατί βάζει στο google Ορέστης Λιούγκος και ψάχνει στο internet μήπως βρει κάτι...για τον εαυτό του! Πεθάναμε στο γέλιο!

Αυτά, λοιπόν, γίνονταν πίσω απ' τη σκηνή και μπροστά η φωτογενής Δανάη καθήλωνε το κοινό της με τις δισκογραφημένες ακουστικές μπαλάντες της.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά την ώρα που η Δανάη βρισκόταν επί σκηνής, πρότεινα στη Λιάνα να στήσουμε κάνα παρεμφερές event σε νησί τούτο το καλοκαίρι. Μήπως στην Κέρκυρα, που μού 'χε προτείνει ο αναρχοαυτόνομος φίλος μου, ο Μίαρης, να φτιάχναμε καλλιτεχνικό κοινόβιο;

Ορίστε εικόνα κοινοβίου! Ο Βαμβακούσης με τον Δρογώση παρακολουθούν τον Γραμμένο με τον Στεφάνου να ετοιμάζονται για το δικό τους κοινό πρόγραμμα!

Λίγη ακόμη Δανάη προτού τη διαδεχτεί ο Δρογώσης,

ο οποίος εξαπέλυσε κανονική επίθεση κατά του Σαββόπουλου με τις πρόσφατες δηλώσεις του κι αμέσως μετά έπαιξε στο πιάνο και τραγούδησε Η αγάπη στο τέλος (νικά)...

Πίσω απ' τη σκηνή, ο Λιούγκος ενημερώνεται από τον λόλεκ για έναν εξαίρετο συνάδελφο τους που λέγεται Μανώλης Αγγελάκης και που πρόσφατα κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος του. Θέλω να τον μάθω αυτόν, γύρισε και μου είπε σε κάποια στιγμή ο Ηλίας!

Και ο Δρογώσης μπροστά συνέχιζε να παίζει τα τραγούδια του και να πολιτικολογεί, προξενώντας τις επευφημίες ενός, φτιαγμένου για αντίσταση, κοινού!

Ακολούθησαν οι Sun of a Beach, το rock συγκρότημα που το όνομα του παίζει μεταξύ Ο γιος της Πουτάνας και Ο ήλιος της Παραλίας!

Κι ενώ όλοι περιμέναμε να τα σπάσουν με τίποτα χεβυμεταλλιές, εκείνοι μας αποστόμωσαν παίζοντας ηλεκτρικά διασκευασμένα το Για το καλό μου του Γιάννη Μηλιώκα, τη Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου των Λουκά Θάνου-Κώστα Βάρναλη και τον Κυρ-Παντελή του Πάνου Τζαβέλλα, έτσι όπως το διασκεύασαν πρόσφατα οι Magic de Spell!

Αν δε μπορείτε να έρθετε λίγο πιο κοντά μας, πως θα κάνουμε επανάσταση; ρώτησε ο Σπύρος Γραμμένος το κοινό που είχε απομείνει και εκείνο ασπάστηκε την προτροπή του, γεμίζοντας το μπροστινό μέρος του stage.

Ο αθεόφοβος Γραμμένος (ή Χαμένος ή Καμμένος, όπως θα τον αποκαλούσε λίγο αργότερα ο αρχηγός των Lost Bodies και πολύ θα το χαιρόταν), ξεκίνησε το πρόγραμμα του με ένα ποίημα που έγραψε, παραποιώντας ένα παλιό λαϊκό άσμα του Βασίλη Σαλέα με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο. Κι έγινε από κάτω το έλα να δεις!

Δίπλα του ήταν ο Ζακ Στεφάνου που ερμήνευσε τον αλληγορικό αντιμιλιταριστικό Τζι-Άι-Τζο του με όλα τα διάσημα παιδικά παιχνίδια και τα καρτούν του παρελθόντος να έχουν γίνει βιαστές, πρεζέμποροι και πολεμικές μηχανές!

Το κλου, βέβαια, της κοινής εμφάνισης του Σπύρου Γραμμένου και του Ζακ Στεφάνου ήταν το τραγούδι του πρώτου με τίτλο Μαμά, μπαμπά, είμαι κουκουλοφόρος, κάτι σαν τον ύμνο των πιο ανήσυχων νεολαίων της εποχής μας, να πούμε!

Αδιαφιλονίκητοι βασιλιάδες της εκδήλωσης, ωστόσο, κατά κοινή παραδοχή στέφθηκαν οι Lost Bodies, αυτή η αναρχική κολεκτίβα μουσικών, που αποτελούν την επιτομή του underground στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή!

Τους λάτρεψα, κανονικά όμως! Μέσα από τον βρώμικο ήχο του rock' n' roll τους, τις κραυγές του Θάνου και τα χριστοπαναγίδια που εκτοξεύονταν αφειδώς εν είδει κοινωνικής καταγγελίας,

εγώ παραδόξως - όπως και αρκετοί άλλοι, φαντάζομαι - ένιωσα τελείως διαφορετικά. Γελάστε, γελάστε, γελάστε, παρότρυναν με ρετρό διάθεση οι Lost Bodies το κοινό τους, λίγο πριν έλθει η punk καταιγίδα, αλλά ακούγοντας για όλο αυτό το χάλι που ζούμε και που ουσιαστικά περιέγραφαν, ασυναίσθητα με πήραν τα ζουμιά...

Το ίδιο και τον λόλεκ παραδίπλα, ο οποίος ζήτησε μια photo με τον Θάνο, λίγο πριν αποχωρήσουμε όλοι σχεδόν από τη συναυλία στη μία τη νύχτα και δυστυχώς χωρίς να δούμε το τελευταίο συγκρότημα, τους Drama Queen. Υπ' όψιν ότι ο λόλεκ με τον Σπύρο είχαν παίξει μαζί το 2005, αρκετά χρόνια δηλαδή πριν βγάλει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Συνοπτικά, ήταν μια από τις ωραιότερες συναυλίες διαμαρτυρίας και τη φχαριστήθηκα, καθώς όλο το βάρος της οργάνωσης και της παρουσίασης είχε πέσει τελικά στη Τζένη Σιούτη. Της αξίζουν συγχαρητήρια για το σωστό timing στο πρόγραμμα, παρά τα μικροπροβλήματα που συμβαίνουν πάντα σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Όπως είπε χαρακτηριστικά η Δανάη Παναγιωτοπούλου, πρώτη φορά που συμμετείχα σε συναυλία μαζί με πολλούς συναδέλφους κι αντί να βγω δυο ή τρεις ώρες μετά, βγήκα στην ώρα μου! Ανανεώνουμε το ραντεβού μας το πενθήμερο 25 - 29 Μαΐου στο B-FEST 2011 που θα διεξαχθεί στη Σχολή Καλών Τεχνών, στην Πειραιώς! Καλά που πήγα χθες στη συναυλία στο Ελληνικό, διότι μπορεί και να μη μάθαινα ότι στο πρόγραμμα κινηματογραφικών προβολών του B-FEST θα παιχτεί και μια δική μου ταινία, το ντοκιμαντέρ Damo Suzuki: Αυτοσχεδιασμοί για μια φωνή, ένα ποίημα και μια τηγανιά μπάμιες! Θα επανέλθω τις επόμενες μέρες με σχετικό post! Καλή εβδομάδα σε όλους εύχομαι!