primavera-en-salonico

Η παρουσίαση του Μικρού μυστικού της ζωής... της Γεωργίας Βεληβασάκη και του Κώστα Αθυρίδη στη Θεσσαλονίκη έγινε το περασμένο Σάββατο στον Ιανό, όχι της Σταδίου, αλλά της Αριστοτέλους, εν μέσω χρωμάτων, παιδικών φωνών και τραγουδιών.
Η Βεληβασάκη και ο Αθυρίδης στους αντίστοιχους ρόλους της Αφηγήτριας και του Ανθρώπου διασκέδασαν και ταυτόχρονα προβλημάτισαν - λίγο, όχι πολύ - το πλέον συγκινημένο και συγκινητικό κοινό της εκδήλωσης: τα παιδάκια από το Παιδικό Χωριό SOS του Φίλυρου Θεσσαλονίκης!

Πάντως, αυτό δεν ήταν πάνελ, αλλά ο...Μυστικός Δείπνος. Από αριστερά, ο συνθέτης Γιώργος Καζαντζής, ο bosko, ο συγγραφέας- ραδιοφωνικός παραγωγός Τάσος Πλαστήρας και οι δημοσιογράφοι Θανάσης Γωγάδης, Γιάννης Γκροσδάνης, οι οποίοι μίλησαν για την έκδοση του έργου σε βιβλίο-cd. Σε ότι αφορά τη δική μου ομιλία, διάβασα ένα απόσπασμα από το πιο πρόσφατο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, όπου μαζί με τη Λένα...ξαπλώσαμε τη Βεληβασάκη και τον Αθυρίδη:

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29/04/2011&s=sto-ntivani-toy-diskanalyth&c=vivlio

Υπήρξαν κι άλλοι ομιλητές, που δε χώρεσαν όμως στη φωτογραφία!

Σαν τη ραδιοφωνική παραγωγό και ειδικευμένη στα παιδικά παραμύθια, Πηνελόπη Τομπρή, που τη βλέπετε στα δεξιά δίπλα στους συναδέλφους της από τον 9.58, Θ. Γωγάδη και Γ. Γκροσδάνη. Γενικά, σύσσωμος ο 9.58 στήριξε διά των εκπροσώπων του (έστω και, δυστυχώς, κάποιων τέως εκπροσώπων του) την έκδοση του Μικρού μυστικού της ζωής...
Λίγα λόγια και ευχαριστίες από τους δύο καλλιτέχνες -δημιουργούς του έργου μαζί με κάποια μηνυματάκια που έφτασαν στα χέρια της Γεωργίας και που περιείχαν διαφορετικές παιδικές απόψεις για την ταυτότητα του μικρού μυστικού της ζωής!

Σειρά έχουν οι φίλοι με την ποιότητα και το ήθος που έλεγα και στο προηγούμενο post: οι συνθέτες Γιώργος Καζαντζής και Δημήτρης Μπασλάμ. Δε θα μπορούσε ν' απουσιάζει απ' την παρουσίαση ενός παιδικού βιβλίου-cd ο Μπασλάμ, που μας έχει χαρίσει στο κοντινό παρελθόν τον Γαργαληστή και τον Αγησίλαγο!

Ο Γιάννης Γκροσδάνης, φίλος χρόνων πια, με τον Κώστα Αθυρίδη.

Ο Νεκτάριος Καραντζής, ο συνθέτης της πρόσφατης ομηρικής Οδύσσειας που τραγούδησε η Σαβίνα Γιαννάτου, με τον Μπασλάμ. Καλά που τον συνάντησα τον Νεκτάριο και τον συμβούλευσα να μη σπάζεται από την αρνητική κριτική του Γιώργου Παπαδάκη στην Ελευθεροτυπία, διότι- ως γνωστόν- όταν σε...θάβει ο Παπαδάκης, ο δίσκος σου αυτομάτως πουλάει 200 κομμάτια! Πέρα απ' αυτά όμως τα χαριτωμένα, η Οδύσσεια του Καραντζή είναι μία εξαιρέσιμη μουσική εργασία και ο ίδιος ένας εξαιρέσιμος δημιουργός.

Ένας καφές στη Γαζία, στον πεζόδρομο της Καρόλου Ντηλ, με τον Γιώργο Τσιτιρίδη που δεν παραλείπει να μοιράζει στα πλήθη το καινούργιο τεύχος του screw, αλλά και να πνέει τα μένεα κατά της έξαρσης της ρατσιστικής βίας τελευταία στην Αθήνα.

Ο Παντελής Θεοχαρίδης, που του πήγα το cd του Χρήστου Λεοντή, το οποίο κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα, αφού αυτός ερμηνεύει όλα τα τραγούδια σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μέχρι να ξανάρθει στην Αθήνα ή να του έστελνε το cd ο Θανάσης Συλιβός του Μετρονόμου, μεσ' στα τρεχάματα του, σίγουρα ο Παντελής θα προχωρούσε στον επόμενο δίσκο του!

Στο δρόμο της επιστροφής, ένα πέρασμα από το νεκροταφείο της Θέρμης (το ωραιότερο κοιμητήριο που έχω δει ποτέ), λίγο πιο έξω από τη Θεσσαλονίκη, ήταν επιβεβλημένο. Η Γεωργία άναψε το καντήλι κι εγώ άφησα ένα λουλούδι στη μνήμη του Νίκου Παπάζογλου, του Νίκου μας, που χάσαμε πριν ένα μήνα. Ακόμη πηγαίνει πολύς κόσμος- μας ενημέρωσε η καντηλανάφτρια- και κυρίως νέα παιδιά με λουλούδια και χειρόγραφα ποιήματα. Ίσως αυτή η επίσκεψη στην τελευταία κατοικία του Παπάζογλου να ήταν η αιτία που μέχρι τη Λαμία τουλάχιστον ακούσαμε δυο-τρεις φορές τα, κατά Pergolesi, Stabat Mater. Χάρμα ώτων!