Ο ταξιτζής χθες, την ώρα που έβγαινα από το όχημα του, μου είπε Ζωή σε λόγου μας, σα να είχαμε χάσει κάποιον συγγενή. Δεν μού 'χει ξανασυμβεί αυτό. Ίσως ήταν που το ραδιόφωνο του μετέδιδε συνέχεια την είδηση του θανάτου του Βέγγου κι εκδήλωσα ζωηρό ενδιαφέρον, παρ' όλο που πάλι τα ίδια άκουγα...Επικοινώνησα με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Δεν θέλησε να μιλήσει. Ζήτησε συγνώμη, αλλά από χθες το πρωί επαναλαμβάνεται σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς επικήδειους για τον Βέγγο. Το Βλέμμα του Οδυσσέα και του Βέγγου στη χιονισμένη παραμεθόριο, άλλωστε, θα μιλάνε για πάντα εκ μέρους του...Ο Νίκος Κούνδουρος, απ' την άλλη, ήρθε εσπευσμένα από την Κρήτη για να αποχαιρετίσει σε λίγο τον συναγωνιστή και φίλο μιας ολόκληρης ζωής...Κάτι άλλοι τύποι την ίδια ώρα περιφέρουν στα κανάλια τον 89χρονο Μιχάλη Κακογιάννη, που παρά την οξύτητα του πνεύματος του, με δυσκολία πλέον αρθρώνει λέξεις. Ποια ταινία σας θέλετε να ξαναγυρίσετε απ' την αρχή; τον ρωτάει βλακωδώς η παρουσιάστρια...Τα πλάνα με τον τουρτοπόλεμο μεσ' στο αθηναϊκό γαλατάδικο, απ' αυτά τα γαλατάδικα που έχουν προ πολλού εξαφανιστεί, προκαλούν θλίψη...Ο ΘΒ είναι τώρα η πιο δραματική περσόνα του ελληνικού κινηματογράφου και οι ντελιριακές one man show ταινίες του φέρνουν δάκρυα...Όχι πολλά χρόνια πριν, που εργαζόμουν σε μια τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ, διάβαζα στα αρχεία των εφημερίδων, επί της Λένορμαν, για τον χαμό που είχε γίνει στην κηδεία του Βασίλη Λογοθετίδη. Λαϊκό προσκύνημα! Εμείς δεν προλάβαμε εν ζωή τον συγκεκριμένο ηθοποιό- ίσως τον μεγαλύτερο Έλληνα κωμικό- τον γνωρίσαμε, όμως, μέσα από τις ταινίες του που υπερβαίνουν τον χρόνο. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Θανάση Βέγγο. Οι επόμενες γενιές που θά 'ρθουν θ' ακούν από τους μεγαλύτερους, θα διαβάζουν και θα βλέπουν στο διαδίκτυο για το φαινόμενο Βέγγος που σφράγισε τον πολιτιστικό χάρτη της χώρας τους από το δεύτερο μισό του 20ου αι. και μετά...Σωστά έγραψε η Γητεύτρια στο blog της ότι ο μόνος θάνατος είναι η λήθη, κάτι που δεν πρόκειται να ισχύσει για τον Καλό συνΆνθρωπο όλων των Ελλήνων...Σε λίγη ώρα αποχαιρετούμε τον Θανάση στο Ναό της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο...Η Μαρίζα ζήτησε λίγα κόκκινα γαρύφαλλα...Του πάνε, ως Μακρονησιώτης που ήταν, είπε...Σήμερα το μεσημέρι το κέντρο της Αθήνας θα γεμίσει από δακρυσμένα μάτια και θ' ακουστεί παντού το τελευταίο χειροκρότημα για τον Τελευταίο Μεγάλο των ηθοποιών του κινηματογράφου μας...
4 σχόλια:
Τετέλεσται.
Ήμασταν όλοι εκεί.
Με κατάνυξη.
Όλα είναι ατμός.
Εν Ειρήνη θ.Β.
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΠΟΣΚΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ POST ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΘΑΝΑΣΗ Κ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ....ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ "ΕΦΥΓΕ"ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ Κ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ....ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ....ΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΗΤΑΝ Κ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ...ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ....
eka...
άντεξες μέχρι τέλους; εγώ την έκανα. Και πάλι όχι πολύ νωρίς (κάθισα κάνα δίωρο), προσπαθώντας να χωθώ κάτω από καμιά ομπρέλα για να γλιτώσω τον ήλιο. Προσκύνησα, όμως, τη σορό, οπότε ο σκοπός για τον οποίο πήγα επιτεύχθηκε.
ΓΙΟΥΛΗ...
αν ψάξεις στο blog θα βρεις κι άλλα παλαιότερα αφιερώματα μου στον Θανάση. Όλα αυτά που λες ισχύουν, γι' αυτό κι ο θάνατος του, αν και αναμενόμενος (βασανίστηκε καιρό στην Εντατική ο άνθρωπος), μας συγκίνησε και μας λύπησε όλους.
Δημοσίευση σχολίου