λαθραία-ανθρωπιά

Ένας νέος άνθρωπος δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας λίγο πριν οδηγήσει τη γυναίκα του στο μαιευτήριο για να φέρει στον κόσμο το παιδί τους! Ασύλληπτη τραγωδία! Κυβέρνηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση έπαιξαν πινγκ-πονγκ αμέσως μετά, ο Καρατζαφέρης κράτησε για μιαν ακόμη φορά το ρόλο του οιωνοσκόπου, ενώ οι Χρυσαυγίτες τουλούμιασαν στο ξύλο έναν αλλοδαπό που είχε την ατυχία να περάσει απ' το σημείο εκείνο. Σε ηλεκτρονική σοβαρή- υποτίθεται- εφημερίδα, στο κομμάτι για τις επιθέσεις σε αλλοδαπούς καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας που έφυγε, διαβάζω κάτι περί μαζικών εκκαθαρίσεων από τα ακραία ρατσιστικά στοιχεία στα σπίτια μεταναστών. Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, συμφωνούμε πως οι ρατσιστικές βίαιες επιθέσεις είναι πλέον μαζικές εκκαθαρίσεις, τουτέστιν έργον θεάρεστον που χρήζει της υποστήριξης όλων των Αθηναίων πολιτών. Κατ' αρχάς, ψυχραιμία! Ποιος μπορεί να πει με 100% σιγουριά ότι οι δολοφόνοι ήταν αλλοδαποί και όχι Έλληνες τοξικομανείς; Ως γνωστόν, η περιοχή, στην οποία έζησα για ενάμισι χρόνο, βρίθει από τοξικομανείς. Και οι τοξικομανείς, χωρίς- εννοείται- να είναι τέρατα, αλλά άρρωστοι άνθρωποι, θεωρούνται πολύ πιο πιθανοί υποψήφιοι για ληστεία μετά φόνου πάνω στη βασανιστική χαρμάνα τους. Τι σημασία έχει όμως η προέλευση του δράστη; Σημασία έχει που οι Αθηναίοι φοβούνται να ξεμυτίσουν απ' τα σπίτια τους ακόμη και την ημέρα. Το σουρεαλιστικό μου το είπε χθες η Σύρια που μένει στον από πάνω όροφο: Αλβανοί θα τό 'καναν, κακοί άνθρωποι αυτοί! Μια Ρωσίδα άλλη που γνωρίζω το απέδωσε στους Ρουμάνους: Βγήκαν απ' τις φυλακές και γεμίσανε την Ελλάδα! Τι λες, ρε παιδί μου, τέτοια καθάρματα ειν' οι Ρουμάνοι; ρώτησα κι εγώ όλο απορία την καλή Ρωσίδα που η άποψη της ταυτιζόταν με τους πάντες χθες, μόνο που σαν τόλμαγε να περάσει απ' την Γ΄Σεπτεμβρίου κι άνοιγε το στόμα της, θα την έκαναν μπλε-μαρέ στο πιτς-φυτίλι! Προσωπικά, είμαι κατά της αστυνόμευσης της ζωής των πολιτών και δεν έχω πρόβλημα, ακόμη κι αυτή την ώρα, να πω ότι περισσότερο οικείες μού είναι οι πολύχρωμες κελεμπίες, οι βερμούδες με τις λαστιχένιες σαγιονάρες και τα τσαντόρ από ένα μάτσο 20χρονα με μπλε στολές που ανάθεμα κι αν έχουν κάνει ποτέ σκοποβολή. Γιατί αν είχαν κάνει, δεν θα έβρισκαν οι σφαίρες τους συχνά αθώους πολίτες. Αυτό, τέλος πάντων, είναι μια άλλη ιστορία και όχι της παρούσης. Κι εγώ Αθηναίος πολίτης είμαι, κυκλοφορώ στο κέντρο μέρα και νύχτα, συμπονάω τα μαύρα κορίτσια εν ώρα εργασίας, θυμώνω με τους μαύρους που πουλάνε τη μουσική και το σινεμά στα πεζοδρόμια (μα γιατί μόνο μαύροι να εκτελούν τη συγκεκριμένη παρανομία;), κλαίω στην εικόνα γυναικών με μπούργκες που μιλάνε με τις οικογένειες τους μέσω skype στην άλλη άκρη της γης και ταυτόχρονα συμπάσχω με λαβωμένους συμπατριώτες μου. Σαν τη γυναίκα του 44χρονου χθες τα ξημερώματα, που ένας θεός μόνο ξέρει πώς τελικά πήγε στο νοσοκομείο και γέννησε! Κατά τα άλλα, ούτε φοβάμαι, ούτε κινδυνεύω από τους μετανάστες. Με προστατεύουν οι αξίες μου, η παιδεία μου, τα ενδιαφέροντα μου, οι παρέες μου, τα βιβλία μου κι οι σημειώσεις μου. Κι αν κάποιος από δαύτους, τους βρωμερούς, τους λαθραίους ανθρώπους, μου επιτεθεί καμιά μέρα και με σκοτώσει καταμεσίς του δρόμου, να του ζητήσετε συγνώμη εκ μέρους μου. Συγνώμη γι' αυτό το μπουρδέλο που του έλαχε να πατήσει το πόδι του και δεν τον νομιμοποιεί προκειμένου να τον προστατεύσει. Να τον κάνει δηλαδή να επιστρέψει στη χώρα του ή να πάει όπου αλλού θελήσει, ως γνήσιος απόγονος του Έλληνα Οδυσσέα, προτού γίνει δολοφόνος. Με άλλα λόγια, φοβάμαι πιο πολύ τους Έλληνες που από σήμερα θα τηγανίζουν αυγά του φιδιού γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Στο μυαλό είναι ο Στόχος. Το νου σου, ε;