Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

roll-over-beethoven

Ακούω φανατικά κλασική μουσική αυτές τις μέρες. Είναι το αποτέλεσμα, φαίνεται, του Αυγούστου που μόλις μας άφησε και που για προσωπικούς λόγους θα τον θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Τον Αύγουστο του 2010...θα λέω. Chopin, Mozart, Scarlatti, Strauss, ο Heitor Villa-Lobos που τον λατρεύω και Beethoven. Του τελευταίου, έργα άκουσα χθες και θυμήθηκα μια αστεία ιστορία πριν καμιά δεκαριά χρόνια στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Κατά το opening gala, μία μικρή ορχήστρα μέσα στην αίθουσα έπαιζε Συμφωνίες του Beethoven. Ο Αλέξης Κωστάλας που παρουσίαζε την εκδήλωση, έλεγε σε πανεθνικό τηλεοπτικό δίκτυο: Και τώρα ακούμε τη Συμφωνία Νο 7 σε φα μείζονα του Ludwig van Beethoven. Από κάτω, μάλλον κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στο τι έργα ακούγονταν. Ώσπου ο Κωστάλας είπε το αλησμόνητο: Με συγχωρείτε, λάθος, είναι σε λα μείζονα το σωστό! Και φυσικά μας έστειλε για τσάι ο μεγάλος!
Κάποια χρόνια ακόμη πιο πίσω, το 1995, είχαμε βρεθεί με τις σπουδαστικές μικρού μήκους ταινίες μας στο Φεστιβάλ του Μονάχου. Κι επειδή επίτιμος guest ήταν ο Μιχάλης Κακογιάννης, μας είχαν ετοιμάσει ελληνική βραδιά. Στις πρώτες θέσεις του σινεμά καθόμασταν, λοιπόν, οι αντιπροσωπίες των σχολών Σταυράκου και Χατζίκου- ο Σκαλενάκης με τους φοιτητές του εκπροσωπούσε την Σταυράκου, η ίδια η Χατζίκου με εμάς τη δική της σχολή. Ξαφνικά, αφού πάλι μια μικρή ορχήστρα έπαιξε Strauss (υπέροχα ήταν!), στη σκηνή ανέβηκε ένας μπουζουξής με φράκο και παπιγιόν. Ε, ρε πατρίδα! ακούστηκε χαμηλόφωνα μέσα στην αίθουσα από κάποιον ευσυγκίνητο συμπατριώτη-συμφοιτητή, περισσότερο με χαβαλετζίδικη διάθεση. Μέχρι εκεί, όλα καλά! Όταν όμως πίσω απ' την κουρτίνα βγήκε μία ξερακιανή σοπράνο με μαλλί όρθιο, ίδια κι απαράλλαχτη η Elsa Lanchester στη Μνηστή του Φρανκενστάιν, και μ' ένα στενό φόρεμα όλο πούλιες και πέρλες απ' την κορφή ως τα νύχια, αρχίσαμε να γελάμε ή, σωστότερα, προσπαθούσαμε να πνίξουμε τα γέλια μας. Η σοπράνο άνοιξε το στόμα της κι εκτόξευσε Πως ήθελα να είχα ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά ως άρια! Αυτό ήταν! Ενώ οι Γερμανοί κι οι υπόλοιποι ξένοι συμμετέχοντες του φεστιβάλ άκουγαν από εκστασιασμένοι μέχρι βαριεστημένοι, εμείς- οι Έλληνες- που λέει κι ο Γιώργος Σαραντάρης, είχαμε ξεκαρδιστεί, φανερά πια, στο γέλιο. Δεν θυμάμαι να έχω ξανακλάψει στη ζωή μου από τόσο πολύ γέλιο, αβίαστο και νευρωτικό. Δίπλα μου, η ποιήτρια Μαρία Λαγγουρέλη είχε σκύψει με το κεφάλι στα γόνατα και με εκλιπαρούσε: Βούλωσ' το, θα σε χαστουκίσω! Ο φόβος μας ήταν μην μας πάρει χαμπάρι η Χατζίκου που γελάμε σαν τα κτήνη κι εκθέσουμε τη σχολή. Όταν σήκωσα το κεφάλι και γύρισα πίσω να ελέγξω την κατάσταση, είδα τη διευθύντρια-δασκάλα να σκουπίζει με χαρτομάντιλο τα δάκρυα της από τα γέλια. Κι έτσι, αφού το γέλιο είχε νομιμοποιηθεί, το αφήσαμε ακόμη πιο ελεύθερο, σε κλάσματα δευτερολέπτου μεταδόθηκε μέχρι και στους ξένους, στην αίθουσα έγινε το έλα να δείς και ο μπουζουξής πήρε τη σοπράνο του και μας άδειασαν τη γωνιά κακήν κακώς. Εδώ, κοτζάμ Χατζιδάκις και πήγε να δαγκώσει στο σβέρκο ολόκληρη Μαρία Κάλλας, όταν συναντήθηκαν κάποτε στο Παρίσι κι έσκυψε και του τραγούδησε στ' αυτί Τα παιδιά του Πειραιά, εμείς θα μασάγαμε με το ελληνοβαυαρικό κιτς;Επιστρέφοντας, όμως, στην κλασική μουσική που καταβροχθίζω κυριολεκτικά αυτό τον καιρό, το ξέρω, θα ακουστεί κλισέ, μα τι ν' ακούσεις μετά από τέτοια αριστουργήματα; Τι μπορεί να ξεπεράσει τέτοιο πλούτο αρμονιών και συγχορδιών; Είναι στιγμές που κοιτάς τη rock δισκοθήκη και λες καθίστε εκεί που κάθεστε, καλά είστε εσείς...Και βέβαια ούτε λόγος για ελληνική μουσική, έντεχνη ή άτεχνη, ηλεκτρική ή ακουστική κλπ. Ας μην αναφερθώ σε ονόματα καλλιτεχνών, μα με βαρυά καρδιά κάθε φορά βγάζω απ' το cd-player τον Bach ή τον Schumann για να τον αντικαταστήσω με κάποιον δικό μας καλλιτέχνη της εποχής, συνήθως τραγουδιάρη, λόγω ανάθεσης από τα μουσικά έντυπα. Ξέρω επίσης κι αυτό, φάση είναι, θα περάσει και σύντομα θα ξαναπεράσω κι εγώ με το ίδιο πάθος στους αγαπημένους μου Έλληνες και ξένους μουσικούς του περασμένου αιώνα και των χρόνων που διανύουμε. Τουλάχιστον ας μείνει η καλαισθησία και το ακριβό γούστο τούτων των ακροάσεων, αφού ειδικά στη δική μου περίπτωση, ανέκαθεν αφηνόμουν στη μουσική περισσότερο διά της αισθηματικής και λιγότερο δια της εγκεφαλικής οδού.

15 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου παιδί...χααααααααααααααααχααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααχααααααααααααααααααααααχααααααααααχααααααααααααααααααααααα!καλά όχι ότι έγραψες πάλι,κ με αυτό το ποστάκι χαααααααααααααααχαχαααααα! μα τι απίστευτα πράματα,είναι αυτά?αλλά αυτό με τη σοπράνα,κ τον μπουζουξή ά παι χτο χααααααααχαχαχα! να, είδες τι μου κανες πάλι λύθηκα στο γέλιο ρε παιδί κ δε θα σταματάω μέχρι άυριο στο καλό σου πιά,μπάαααααααααα!εμ τι ήθελε κ αυτός ο χριστιανός να τα βάλει με τους κλασσικούς δε καθόταν στα αυγά του,ο άνθρωπος?χαχαχαααααααα!κ είχε μαζί του κ αυτή την κακάσχημη,με αυτό το κακόγουστο φόρεμα!!χαχαααααααχααχα! καλά κάναν κ γελάγαν οι καθηγήτριές σου καλό μου! αν κ γώ στη θέση τους θα τον δάγκωνα κ θα χανε,ένα ωραίο κομμάτι από το μάγουλό του...(όπως μου λεγε ένας καθηγητής μου στο Γυμνάσιο καλή του ώρα του ανθρώπου όπου κ αν είναι τώρα 'Αθανασία θα σε δαγκώσω,κ θα χάσεις ένα ωραίο κομμάτι από το μάγουλό σου!!'όταν έκανα λάθη...απίστευτο ποστάκι... πολύ ωραίο κ μου θύμησες κ μένα τα παιδικά μου χρόνια,που άκουγα πολύ κλασσική μουσική κ μεγάλωσα με αυτήν..μου φαίνεται θα πάω στο youtube να ξεθάψω μερικά παλιά κομμάτια από αυτά που άκουγα τότε...φιλάκια καλό μου...κ..καλά κάνεις κ ακούς κλασσική μουσική που...'εξημερώνει τα ήθη'....

BOSKO είπε...

Αθανασία...
άντε, μετά από το γέλιο που σου προξένησε το post, τρέξε στο youtube να ανασύρεις θησαυρούς all time classic, στην κυριολεξία όμως! Κι αν βρείς τίποτα καλό που να μην το ξέρουμε ήδη, στείλε κάνα link!
να, πάρε πίσω και το κομμάτι από τ' ωραίο μάγουλο σου, που σού 'χε αφαιρέσει εκείνος ο καθηγητής σου ο βρυκόλακας!

Nikatsu είπε...

"Παντελής έλλειψη ευαισθησίας... Π-α-ν-τ-ε-λ-ή-ς"!!!

BOSKO είπε...

Νικόλας...
κατά το παν-τελής έλλειψη θαλασσινού; καλό και γνωστό, αλλά που κολλάει; στο γέλιο που έπεσε το ΄95 στο Μόναχο; α, όλα κι όλα, σαν το γέλιο τίποτα σ' αυτόν τον κόσμο.

Αθανασία είπε...

Καλό μου να ένα,κομμάτι που μ αρέσει πολύ...αν κ όχι τόσο γνωστό?....

Καλό μου το κομμάτι,αυτό είναι το 'Barcarolle' του Offenbach οκ? προσπάθησα να το βάλω...το κωδικό του αλλά δε τον δέχεται...

despinach. είπε...

Bosko, άσε γιατί αμα συνειδητοποιεί κανείς που ασχολείται με τη μουσική πόσο σπουδαία έργα εχουν γραφτεί δεν θα ξαναπιάσει στα χέρια του παρτιτούρα...η κλασσική μουσική είναι υπέροχη αλλά γενικά την έχουμε πάρει κ λίγο από φόβο μου φαίνεται ενώ χρειάζεται κ λίγο χιούμορ κ ανοιχτό μυαλό για να ανταπεξέλθει κανείς στα δύσβατα μονοπάτια της...καλό είναι να μην συντριβόμαστε κάτω από το μεγαλείο της...αυτό βέβαια δεν το λέω για σένα ίσα ίσα εσύ με χιούμορ τα λες, αλλά για τον τρόπο που διδάσκεται στα ωδεία και που προβάλλεται γενικώς...πω πω τι έχουμε τραβήξει με τα κόμπλεξ που μας περνάνε κ την τελειομανία αυτή στα ωδεία, έχω τρομαξει να τα ξεπεράσω...ό ίδιος ο Μπετόβεν έλεγε ότι το να κάνεις ένα δύο τρία λάθη καθώς παίζεις δεν είναι κατι φοβερό, αλλά το αποκρουστικό είναι να παίζεις μουσική χωρίς βάθος και πάθος...και βέβαια οι συνθέτες οι ίδιοι δεν έπαιζαν πάντα τα έργα τους με τον ίδιο τρόπο...υπάρχουν μαρτυρίες για αυτό...πολύ γέλιο πάντως με τη σουπράνο κ το μπουζούκι...Ζαμπετόβεν γίνατε!!

αυτά λοιπόν φιλιά!

mahler76 είπε...

αχ να μην υπάρχουν τότε κινητά με κάμερες χαχαχαχαχα. Όσο για τους κλασικούς είναι εδώ για πάντα. Όσο κι αν αντικαθιστούμε για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα τα cd τους στο μηχάνημα, πάντα σε αυτούς θα γυρνάμε.

Βάνος είπε...

Η κλασσική μουσική πρέπει να απαγκιστρωθεί από τον ακαδημαϊσμό
και να ερμηνεύεται από πουλιά.

BOSKO είπε...

Despina...
καλά θα ήταν άμα γινόμασταν...Ζαμπετόβεν, αλλά που τέτοια τύχη. Πάντως, καλά τα λες και μαζί σου θα συμφωνεί και ο ποιητικοφανής Βάνος, που μόλις άφησε σχόλιο. Μαζί σας κι εγώ, παιδιά!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
σ' ευχαριστούμε, Αθανασία, για τη μουσική επιλογή σου κι ας μην έβαλες link. Δεν είναι δύσκολο να το βρούμε και να το τιμήσουμε δεόντως το κομμάτι που διάλεξες!

BOSKO είπε...

mahler76...
αα, καλά είσαι, έτσι και είχαμε κινητά το ΄95, σίγουρα τώρα θα 'χα ένα μοναδικό ντοκουμέντο προς ανάρτηση. Κανονική κωμωδία μικρού μήκους-σπουδή στο νευρικό καταπιεσμένο γέλιο!

BOSKO είπε...

Βάνος...
πολύ θα τό' θελα κι εγώ αυτό που λες, αλλά δυστυχώς είναι μη πραγματοποιήσιμο...project, με το δεύτερο σκέλος ν' ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα!

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφερομαι για καποια κινηματογραφικη σχολη. Θα μπορουσες να μου πεις την γνωμη σου για την σχολη της Χατζικου;;;
Ευχαριστω

andreas_var@hotmail.com

BOSKO είπε...

Ανδρέας Βαρ. ...
δυστυχώς, φίλε μου, η σχολή κιν/φου Ευγενίας Χατζίκου έχει περάσει πλέον στην ιστορία της κιν/φικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, δηλαδή να σ' το πω αλλιώς, έχει κλείσει. Το ίδιο ισχύει νομίζω και για τη Σταυράκου.

Ανώνυμος είπε...

Αρα μονη λυση το εξω...
Ευχαριστω!