Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

wild-side-καλύτερα-να-ήταν-μικρού-μήκους

Κι έτσι, αφού ο Γάλλος σκηνοθέτης Σεμπαστιάν Λιφσίτς παρέλαβε το Βραβείο της πόλης των Αθηνών από τα χέρια του Ορέστη Ανδρεαδάκη και μας μίλησε λίγο για τους περιθωριακούς ήρωες των ταινιών του, ξεκίνησε η προβολή της Άγριας πλευράς του. Μία τρανσέξουαλ, η Στεφανί (πρώην Πιέρ) επιστρέφει στη γενέτειρα της, ένα χωριό-φάντασμα, προκειμένου να φροντίσει την ηλικιωμένη ετοιμοθάνατη μητέρα της. Μαζί της έχει και τον δεσμό της, έναν Ρώσο ονόματι Μιχαήλ, με προβλήματα επικοινωνίας λόγω της γλώσσας. Σύντομα, εμφανίζεται και ο Τζεμάλ, ένας νεαρός που ψωνίζεται στις δημόσιες τουαλέτες, για να διαπιστώσουμε πως οι τρεις τους απαρτίζουν το ιδιόμορφο ερωτικό τρίγωνο των απόκληρων. Η Στεφανί ανατρέχει νοερά στα παιδικά της χρόνια, συναντάει τον πρώτο της έρωτα απ' το χωριό και θλίβεται όταν η μάνα της τής εκφράζει την ικανοποίηση της που πέθανε ο πατέρας της πριν δει τον γιό του μεταμορφωμένο σε κορίτσι. Όταν η μάνα πεθαίνει, οι δεσμοί με το παρελθόν κόβονται απότομα και η Στεφανί με τον Μιχαήλ και τον Τζεμάλ κυλιούνται αγκαλιασμένοι στα χορτάρια σαν μια άμορφη μάζα σωμάτων...Ίσως ήταν η προηγούμενη απογευματινή προβολή του ποιητικού Μικρού Ιησού της Φλάνδρας ή και η περασμένη ώρα που με έκαναν να νυστάξω κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης ταινίας. Πιστεύω πως το Wild side του Λιφσίτς θα μπορούσε να είναι μία περιεκτικότατη μικρού μήκους ταινία, τη στιγμή που δεν υπάρχει καμία δραματουργική εξέλιξη, καμία σεναριακή σύγκρουση και οι τρεις ήρωες σέρνουν απλά τον χορό της απελπισίας και της μοναξιάς τους. Τις αναδρομές στην παιδική ηλικία, διανθισμένες με σκηνές από πιάτσες της νύχτας και παντρεμένους τύπους που ψωνίζονται, είναι πράγματα που τά 'χουμε ξαναδεί κατά κόρον σε τέτοιου ύφους ταινίες και μάλιστα καλύτερα από τον Γιάνναρη, τον Δήμα και τον Κούτρα. Απ' την άλλη αναγνωρίζω την πρόθεση του Λιφσίτς για δημιουργία ενός ανθρωποκεντρικού και βιωματικού σινεμά με πρόσωπα στο περιθώριο της κοινωνίας χωρίς κανένα έλεος και κυρίως χωρίς καμία ελπίδα ανατροπής των δραματικών καταστάσεων που ζουν καθημερινά. Γι' αυτό ξαναλέω πως αν η Άγρια πλευρά του διαρκούσε μισή και όχι μιάμισι ώρα πιθανώς να έλαμπε σαν ένα ακατέργαστο κομμάτι χρυσού μέσα στη λάσπη και να μην αναμασούσε όλα τα κλισέ, έστω και αν αυτά τα κλισέ είναι η πραγματικότητα, από τα έργα και τις ημέρες των εκπορνευόμενων τσαλακωμένων ατόμων. Μού άρεσε το πλησίασμα του φακού στα ανθρώπινα πρόσωπα, τα tres gros πλάνα του σκηνοθέτη, σε αντίθεση με τα πολύ γενικά πλάνα των τοπίων, των χώρων δράσης παρελθόντος και παρόντος. Στην δε εναρκτήρια σκηνή με τον Anthony Hagerty των Antony & The Johnsons να παίζει στο πιάνο και να τραγουδάει το For today I am a buoy, έπεσε θερμό χειροκρότημα λες και βλέπαμε στην οθόνη κι εγώ δεν ξέρω ποιον...Παρά το ταλέντο του, ο τύπος έχει γίνει μαϊντανός, δε χωράει αμφιβολία επ' αυτού, όμως περί ορέξεως- που λένε- κολοκυθόπιτα. Το Wild side του Σεμπαστιάν Λιφσίτς συμμετείχε επίσημα στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2004, όπου απέσπασε το βραβείο Teddy. Χτες ήταν η πρώτη φορά που προβλήθηκε στη χώρα μας.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Bosko. Η ταινία δεν προβλήθηκε χτες για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Είχε παιχτεί στο φεστιβάλ γαλλόφωνου σινεμά πριν χρόνια και μάλιστα παρουσία κάποιων εκ των συντελεστών. Τότε την είχα δει κι εγώ και με αυτά που γράφεις συμφωνώ απόλυτα. Θα μπορούσε να είναι μια όμορφη μικρού μήκους, προέκυψε μια κουραστική και μάλλον κοινότοπη μεγάλου μήκους. Στο μόνο σημείο που διαφωνώ είναι ότι αυτά τα έχουμε δει και στο ελληνικό σινεμά καλύτερα. Μάλλον χειρότερα τα έχουμε δει. Αλλά αυτό ίσως είναι απλά η δική μου γνώμη. Περιμένω ανταπόκριση και από άλλες ταινίες. Μέχρι τώρα δεν έχουμε συμπέσει σε καμία προβολή!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
τώρα που το λες, πίσω μου κάθονταν δυο κοπέλες που μιλούσαν για προβολή της ταινίας στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Εγώ στηρίχτηκα απλά σ' αυτό που ανέφερε ο ίδιος ο Λιφσίτς για πρώτη παρουσίαση του έργου του στην Ελλάδα. Κοίτα, μπορεί και νά 'χεις δίκιο, ήθελα να πω ότι το "Τέσσερα" του Δήμα, το "Στην άκρη της πόλης" του Γιάνναρη ή και η "Στρέλλα" του Κούτρα ήταν σαφώς καλύτερες "gay" θεματογραφίας ταινίες από το "Wild side".
Θα είμαι και σήμερα στο "Ταξίδι στο Νότο" του Λιφσίτς, γιατί θα ήθελα να δω κι άλλη ταινία του, μήπως και τον αδίκησα μ' αυτό το post. Αφού όμως αυτή την αίσθηση μου/μας άφησε;

Ανώνυμος είπε...

Τα συγχαρητήρια μου!

Η πιο σοβαρή καθημερινή ανταπόκριση από τις "Νύχτες Πρεμιέρας"!

Τι κρίμα που δεν μπορείς να δεις και να μας "μιλήσεις" για όλες τις ταινίες!

Συνέχισε μέχρι το τέλος των προβολών!

Σε διαβάζουμε με ανυπομονησία για την επόμενη ανάρτηση - ταινία!

Κατερίνα Λεγάκη

despinach. είπε...

Bosko, αυτές οι ταινίες δηλαδή δεν προβάλλονται κανονικά, καλά κατάλαβα? Θαυμάζω το κουράγιο σου πάντως με τόσες απανωτές προβολές καθημερινά κ βέβαια τις σχετικές αναρτήσεις σου!
Καλησπέρες!

Λάθος άνθρωπος είπε...

Δεν μου άρεσε. Συγγνώμη.

BOSKO είπε...

Κατερίνα Λεγάκη...
σιγά-σιγά, γιατί σήμερα τά 'παιξα. Κοινώς, δεν έχει βραδυνή προβολή! Ίσως αύριο πάλι μετά το ραδιόφωνο.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

BOSKO είπε...

Despina...
κάποιες θα βγουν στη διανομή, κάποιες παίζονται αποκλειστικά στις "Νύχτες Πρεμιέρας". Πάντως, αν θες καμιά πρόσκληση, παίζει. Σήμερα με εφοδίασε το γραφείο Τύπου του φεστιβάλ, νά 'ναι καλά τα παιδιά. Έχει πολύ καλά πράγματα, αφού αποτελούν τη σοδειά κυρίως των σημαντικότερων διεθνώς κιν/φικών φεστιβάλ.

BOSKO είπε...

Λάθος άνθρωπος...
συγγνώμη γιατί μου ζητάς, δεν κατάλαβα. Σάμπως εγώ την γύρισα την ταινία;
:-)))

despinach. είπε...

Βοsko, ευχαριστώ πολύ, ρε συ! Εννοείται "ψήνομαι"!! Περιμένω σινεφιλιαστές προτάσεις, (εσύ οπωσδήποτε θα ξέρεις καλύτερα) και είμαι μέσα!

Καλή ξεκούραση για την ώρα...