Στο ταξί του γυρισμού πριν λίγες ώρες.
Ο οδηγός άκουγε DIRTY FM σε τσακίρ κέφι.
Εγώ, δίπλα, στη μούγκα.
Ξάφνου, μια βαρύγδουπη αργόσυρτη μπουζουκοπενιά μας έμπασε στην επόμενη επιλογή του διανοούμενου μουσικού παραγωγού!
Μια φωνή βροντερή ακούστηκε...
Φως! Να γίνει φως!
Τι βιβλικό άσμα είναι τούτο; σκέφτηκα και αναθάρρυσα στο κάθισμα μου.
Στο καπάκι η συνέχεια των στίχων:
Ρε παιδιά, ανάφτε κάνα φως!
Κι αμέσως μετά, βαράτε βιολιτζήδες! Ανέβα στο τραπέζι μου, κούκλα μου γλυκιά!
Έφυγα κανονικότατα! Μάλλον ο ταρίφας θα πέρασε για ψυχοπαθή έναν τύπο που ενώ στα μισά της διαδρομής δεν είχε ανοίξει το στόμα του, άρχισε μετά να γελάει ακατάπαυστα!
Μα, αν αυτό δεν είναι λούμπεν σουρεαλισμός, τότε τι είναι;
Πολύ καλύτερο απ' το, προ δεκαετίας και βάλε, βλακώδες Καμπριολέ του Βασιλείου, όπου έλεγαν οι στίχοι του Μπες μεσ' στο καμπριολέ/ πάμε για κάνα καφέ/ κάνε κοπάνα/ πάμε παραλία/ πάμε να γράψουμε μια ιστορία/ στον Πειραιά και στο Πασαλιμάνι/ μετά Γλυφάδα για κάνα σφηνάκι...
Όχι τίποτα άλλο, ήταν να απορείς με τον δείκτη ευφυΐας του στιχουργού, αφού το Πασαλιμάνι με το σφηνάκι έκανε όντως φοβερή ρίμα!
4 σχόλια:
Ερμηνευτης?:-)
ggl...
ναι, σώθηκες...ή μάλλον τώρα που το λες σίγουρα έπαιζε play- list, αφού δεν υπήρχαν σχόλια ανάμεσα απ' τα κομμάτια. Επομένως, άκυρο το μπηχτικό σχόλιο περί "διανοούμενου παραγωγού"...
Οποτε δε θα μαθουμε ποτε.
(derti δεν ακουω ουτε με σφαιρες:)
ggl...
μη σκας, κάθε μέρα αλλάζω δύο και τρία ταξί, οι ταρίφες- είπαμε- δεν ακούνε τίποτα άλλο πλην DIRTY, οπότε πού θα μου πάει, θα την ξαναπετύχω την κομματάρα!
Δημοσίευση σχολίου