Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΟΥΣΙΕΣ..." ΚΑΙ Η ΚΩΧ "ΜΕΘΗ"!

Δηλαδή, μεσ' στις καταχρήσεις κύλισε η χθεσινή μέρα...

Εδώ και δύο εβδομάδες μου είχε έρθει η πρόσκληση από την Universal, αλλά αν δε μου τηλεφωνούσε πρωί- πρωί ο Στέλιος Βαμβακάρης ούτε που θα το θυμόμουν...Κάλεσα ταξί, τους πήρα από το σπίτι του στον Κορυδαλλό με την τραγουδίστρια Εβελίνα Αγγέλου και σε μία ώρα βρισκόμασταν στο καφέ- μπαρ Βακαρό στη Σοφοκλέους, όπου θα γινόταν απονομή χρυσού δίσκου στον Γιώργο Νταλάρα για την πολυτελή έκδοση σε διπλό cd και dvd της συναυλίας του Ηρωδείου με ρεμπέτικα χασισοτράγουδα! Το απρόσμενο είναι ό,τι η νέα αυτή δισκογραφική εργασία του Νταλάρα με τίτλο Τραγούδια με ουσίες... χρυσώθηκε από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας!

Μέσα σε ένα glamour κλίμα, που μάλλον ελάχιστα συσχετιζόταν με τους χασικλήδες και τους πρεζάκηδες προπολεμικούς ήρωες του δίσκου, με την παρουσία σημαντικών εκπροσώπων του ελληνικού τραγουδιού, με πλήθος δημοσιογράφων και με την απαραίτητη τηλεοπτική κάλυψη, λίγο πριν ξεκινήσει το φαγοπότι, φτιάχτηκε ένα τεράστιο πάνελ από όλους τους συμμετέχοντες στο έργο: τον ερευνητή και υπεύθυνο των συναυλιών του Ηρωδείου Παναγιώτη Κουνάδη, τον διευθυντή της Universal Θάνο Καραγρηγόρη, τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Εστουδιαντίνας Μαγνησίας Ανδρέα Κατσιγιάννη, τους τραγουδιστές της Λυρικής Σκηνής και της Όπερας (Θέμης Σερμιέ, Νίνα Λοτσάρη, Χαρά Κεφαλά), τους λαϊκούς ερμηνευτές (Μπάμπης Τσέρτος, Ζαχαρίας Καρούνης, Ασπασία Στρατηγού) και στο κέντρο, βέβαια, τον Γιώργο Νταλάρα! Απουσίαζαν ο Χρήστος Θηβαίος και η Μάρθα Φριντζήλα, οι πλέον rock παρουσίες στο δίσκο, αλλά νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερη rock φιγούρα από τον Στέλιο Βαμβακάρη, οπότε το θέμα καλύφθηκε!

Άλλωστε, ο γιος του Μάρκου Βαμβακάρη ήταν ο πρώτος με τον οποίο ο Νταλάρας αντάλλαξε μια θερμή αγκαλιά και χειραψίες με το που εμφανίστηκε στη δική του εκδήλωση. Ολόκληρη η ιστορία του εγχώριου λαϊκού τραγουδιού θα έλεγε κανείς ό,τι απαθανατίζεται κυριολεκτικά στην επόμενη φωτογραφία:

Πλάτη ο Κουνάδης, δίπλα του ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου, όρθιος ο Στέλιος Βαμβακάρης, ο Νταλάρας και ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ευτυχώς ο πρώτος δε μακρηγόρησε, ο δεύτερος δε μίλησε καθόλου, ο Στέλιος τα είπε σύντομα κι ωραία με τον δικό του τρόπο, ο Παπαδόπουλος αρκέστηκε σε μια χιουμοριστική παρέμβαση στο τέλος της εκδήλωσης. Σίγουρα πιο ενδιαφέρον είχε η ομιλία του Γιώργου Νταλάρα, του τιμώμενου προσώπου.

Αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια μέσα σε ένα περιβάλλον όλο...ουσίες (γιος του σκληροπυρηνικού ρεμπέτη Λουκά Νταράλα γαρ!) και στο ό,τι αυτός ήταν ο λόγος που έμεινε μακριά απ' αυτές ακριβώς τις ουσίες σε όλη τη μετέπειτα ζωή του! Είναι ανάγκη να τις τραγουδάτε όμως, κύριε Νταλάρα; ήταν το σχόλιο που ετοιμαζόταν να κάνει δίπλα μου ένας λίγο πιο κακοπροαίρετος συνάδερφος, που τελικά δεν είπε τίποτα, όπως και ήταν αναμενόμενο. Περισσότερα στην αναλυτική παρουσίαση του cd Τραγούδια με ουσίες...

Και από τα χασίσια και τις κοκαΐνες του Γιώργου Νταλάρα, μεσολάβησε ένα δείπνο με τον καλό μου φίλο δημοσιογράφο Γιάννη Γκροσδάνη ή alps που κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη για να καταλήξουμε παρέα στον Ιανό, όπου η Μαρίζα Κωχ τραγούδησε σε μια ειδική βραδιά τον κύκλο Μέθη- τραγούδια που την οδηγούν σε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς!

Πολύ το φχαριστήθηκα το χθεσινοβραδινό με τη Μαρίζα, περιέργως περισσότερο και από το Κύτταρο, που είχε παρουσιάσει πριν λίγο καιρό το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα. Ίσως να οφειλόταν στο γεγονός πώς ο Ιανός έχει κατορθώσει να φτιάξει έναν καλό ήχο για τα δεδομένα των αθηναϊκών μουσικών σκηνών. Ίσως πάλι να ήταν η σύμπραξη του κορυφαίου jazz κιθαριστή Βασίλη Ρακόπουλου, συνεργάτη της Κωχ από το 1973!

Ίσως, τέλος, να ήταν το ό,τι το όλο πράγμα μεταξύ της συνθέτριας και ερμηνεύτριας των τραγουδιών με τους εξαίρετους jazz μουσικούς της, έχει δέσει και βρίσκεται στον καταλληλότερο δρόμο λίγο πριν την έξοδο του στη δισκογραφία.

Τα Τραγούδια με ουσίες... του Γιώργου Νταλάρα σίγουρα έχουν το ενδιαφέρον τους ως project, ειδικά αν σκεφθεί κανείς το κράξιμο που έφαγε από ορκισμένους πιστούς του που δεν τους άρεσε το καλό και ατσαλάκωτο παιδί του λαϊκού τραγουδιού να λέει Φέρτε πρέζα να πρεζάρω και χασίσι να φουμάρω στο ιερό Ηρώδειο μάλιστα! Παρ' όλα αυτά, καθώς ξημερώνει η επόμενη μέρα από ένα μάλλον θορυβώδες 24ωρο, εμένα ακόμη τριγυρίζει στα αυτιά μου η πανέμορφη μελοποίηση της Μαρίζας Κωχ σε εκείνο το ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη: Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει/ Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου/ Και δεν υπάρχει θάλασσα, δεν υπάρχει χώρα/ Όπου τα μάτια σου δε μιλούν...