Για το Sebastian των Cockney Rebel...

Από τώρα ετοιμάζω τη δίωρη καταθλιπτική εκπομπή που μου ανατέθηκε Στο Κόκκινο 105,5 για τη φετινή Μεγάλη Παρασκευή. Αναζητώντας μουσικές και τραγούδια από τη δισκοθήκη μου έπεσα πάνω σε ένα βινύλιο, που είχα λιώσει κυριολεκτικά. Αναφέρομαι στο The Human Menagerie του τρελαμένου Steve Harley και του glitter συγκροτήματος του, των Cockney Rebel. Η ένταξη του κομματιού αυτού στο σάουντρακ του Velvet Goldmine (από τις ωραιότερες ταινίες εποχής που έγιναν τα τελευταία χρόνια), βοήθησε κάπου στο να ξανακουστεί και ενδεχομένως να αγαπηθεί από ανθρώπους που πριν ούτε ήξεραν τι σόι γκρουπ ήταν οι Cockney Rebel. Η εκκεντρική στιχουργική θεματική του, αν κι εγώ πιστεύω περισσότερο το ερμαφρόδιτο look σύσσωμου του glam- rock κινήματος, από τον T.Rex μέχρι τον Alice Cooper, ήταν τα στοιχεία που έκαναν το Sebastian ιδιαίτερα δημοφιλές στους gay θιασώτες. Προσωπικά, ουδέποτε με ενδιέφερε αν ένα τραγούδι γινόταν must από gay ή straight, ο καθένας έχει τους λόγους του για να το κάνει δικό του. Με συγκλονίζει ακόμη η φωνή- τρυπάνι του Harley, οι τσαϊκοφσκικές ψυχεδελικές αρμονίες, το επικό χορωδιακό μέρος- ασυνήθιστο ακόμη και για το art- rock της εποχής και βέβαια το ηλεκτρικό βιολί του Jean- Paul Crocker. Το Sebastian κυκλοφόρησε ως single στις αρχές του 1973 και λίγο αργότερα μπήκε στο LP The Human Menagerie ως τελευταίο κομμάτι της πρώτης πλευράς. Στην Ελλάδα δε μπορούμε να ισχυριστούμε ό,τι...ευτύχησε άπο άποψη διασκευής. Ο Σάκης Μπουλάς πήρε τους στίχους του κι αφού τους άλλαξε τα φώτα, το έδωσε στον χρυσοποίκιλτο τότε Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αγνοήστε, οι σημερινοί εικοσάρηδες, τη διασκευή αυτή και αναζητήστε σε cd ολόκληρο το αυθεντικό άλμπουμ των Cockney Rebel με τα εξίσου έξοχα Hideaway και Mirror Freak! Στο φιλμάκι του post, πάντως, ο Steve Harley και η παρέα του αποδίδουν το Sebastian κατά την εμφάνιση τους στο ολλανδικό φεστιβάλ του Kroningen, καλοκαίρι του 1974...