Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΟΥΣΗ


Το Πασχαλινό τραπέζι των τελευταίων χρόνων είναι συνυφασμένο με το φιλόξενο σπίτι του συνεργάτη μου, του δ/ντή φωτογραφίας Δημήτρη Θεοδωρόπουλου και της γυναίκας του, της σκηνοθέτιδας Μάρσας Μακρή. Εκεί λαμβάνουν χώρα μαζώξεις φίλων, τραπεζώματα με την ασυναγώνιστη μαγειρική της Μάρσας και συνευρέσεις με τον συνθέτη Μηνά Αλεξιάδη και τον συγγραφέα- εικαστικό Πάνο Κουτρουμπούση. Συναντώ σπάνια τον Κουτρουμπούση, για την ακρίβεια μια- δυο φορές το χρόνο πάντα στο σπίτι των κοινών μας φίλων. Είναι ένας άνθρωπος όμως που εκτιμώ πολύ και που θαυμάζω την μακρόχρονη πορεία του στα αντεργκράουντ πράγματα της χώρας. Όσοι έχουν διαβάσει την Ιστορία του Ελληνικού Ροκ του Μανώλη Νταλούκα, θα ξέρουν τι εστί Κουτρουμπούσης! Οι μεγαλύτεροι ίσως έχουν στη βιβλιοθήκη τους το θρυλικό cult αριστούργημα του με τίτλο En αγκαλία de Κρισγιαούρτι, που βγήκε το 1978 και αποτέλεσε μια πιο προσωποπαγή ενασχόληση του με τη λογοτεχνία, από τότε που αρκετά χρόνια πίσω συμμετείχε στη σύνταξη του περιοδικού Πάλι με τον Νάνο Βαλαωρίτη και τον Δημήτρη Πουλικάκο! Ο ιδιόμορφος αυτός καλλιτέχνης ασχολήθηκε κάποτε με τον κινηματογράφο, γυρίζοντας πειραματικά 16άρια φιλμάκια, φιλοτέχνησε πολλά εξώφυλλα δίσκων (το Μεταφοραί- Εκδρομαί ο Μήτσος του Πουλικάκου, τη Θεοκωμωδία του Πιλαλί κ.α.), ενώ στο Λονδίνο όπου ζούσε στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 είχε σχεδιάσει ψυχεδελικά το διαμέρισμα του Μιτς Μίτσελ, ντράμερ τότε της φοβερής μπάντας του Τζίμι Χέντριξ! Ποιος να ξέρει ό,τι στην παρέα κάποτε του Κουτρουμπούση και του Πουλικάκου ανήκε και ο Θόδωρος Πάγκαλος, εκεί στις αρχές του 1950, όταν όλοι τους ήταν μέλη της περίφημης Παράγκας των Ελλήνων Υπαρξιστών!

Σήμερα, ο Κουτρουμπούσης μένει στο διαμέρισμα του στα Εξάρχεια με την Αγγλίδα Kate του, τη γυναίκα της ζωής του. Τη γνώρισε στο Λονδίνο κι είναι μαζί πάνω από σαράντα χρόνια! Η κυρία Kate είναι μια άλλη απίστευτη περσόνα, η οποία δούλευε από τα 17 της σα dj σε λονδρέζικα clubs, ενώ διατέλεσε και προσωπική φίλη θρύλων της rock, όπως του Ginger Baker των Cream και του Graham Bond! Το δε αθηναϊκό διαμέρισμα τους είναι ένας μικρός ναός του αντεργκράουντ γεμάτο από σουρεαλιστικά ανδρείκελα και αντικείμενα με αισθητική κόμικς και επιστημονικής φαντασίας! Ο Κουτρουμπούσης και η Kate είναι από τους καλλιτέχνες που σνομπάρουν πιθανές συζητήσεις που θα πέσουν στο τραπέζι για τον Θεοδωράκη ή τον Σαββόπουλο. Αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με κάθε μορφή κατεστημένου, κάτι που το έκαναν πράξη καθ' όλη τη διάρκεια της κοινής ζωής τους. Παιδιά δεν έχουν, ίσως ο χίπικος σουρεαλισμός που τους διέπει να μην τους το επέτρεψε ποτέ. Πάντως, τα υπάρχοντα τους σκέφτονται να τα γράψουν σε ένα σύλλογο που ασχολείται με τα...γαϊδουράκια και τη φροντίδα τους!

Φάγαμε όλοι παρέα χθες, συζητήσαμε πολύ και ο Θεοδωρόπουλος μας έπαιζε το ένα βινύλιο μετά το άλλο, από την Cairo Jazz Band και τους Έλληνες Juniors μέχρι τη μουσική των Spirit για τη μοναδική αγγλόφωνη ταινία του Ζακ Ντεμί. Όταν τελείωσε το πασχαλινό φαγοπότι και την αράξαμε για τον απογευματινό καφέ, κάποιος διάβασε κομμάτια από την αυτοβιογραφία του Νίκου Παπατάκη, ένα βιβλίο που έχει τη λέξη απόγνωση μέσα στον τίτλο του. Που την είδε την απόγνωση ο Παπατάκης, με τέσσερις- πέντε γάμους στο ενεργητικό του, παρέα με τον Ζαν Ζενέ και με άντρες και γυναίκες ως εραστές του μέσα στο προλεταριάτο του Παρισιού των 50s; εξέφρασε απορία ο Κουτρουμπούσης. Και ήταν μάλλον εύλογη κάπου η απορία του...Στενοί του φίλοι, άλλωστε, είναι ακόμη η Μήτσορα η συγγραφέας και βέβαια ο Πουλικάκος, που δεν εξαργύρωσαν τίποτα από την παρουσία τους στα καλλιτεχνικά δρώμενα αυτού του τόπου.
* οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου
**κι ένα δείγμα της υπερρεαλιστικής κουτρουμπούσειας ποίησης που ζήτησε ο celsius33:
ΤΟ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ
Είναι πουλί;
Ειν’ αεροπλάνο;
Είναι παράθυρα ΄πο βούτυρο;
Τροχοί προσευχής;
Πεδιάδες που λιώνουν;
Είναι τόσο αργά;
Είναι σφαίρες πύρινες στο σεληνόφως;
Είναι άλογα που μαλλώνουν στο βάθος του ωκεανού;
Ιπτάμενη μηχανή;…Ποτάμι στον ουρανό;
Είναι « Το Τέλος»;
Οι Ανθρωποι μ΄ένα «πφφτ» εξαφανίστηκαν
Όμοια με τους αρχαίους Αιγυπτίους
Στα βάθη των Πυραμίδων…
Είναι τόσο αργά;

- από το τραμ νο 9 μάης 1978-

10 σχόλια:

tractatus είπε...

Αντώνη, στα σοβαρά δεν παίρνεις τη παρέα που είναι σαν να τους γνώρισα και τη Μαρία ν' ανέβεις στο νησί...θα δείς σουρεαλισμός, cult και undergroud τόπους και ανθρώπους που φοβάμαι δεν θα επιστρέφεις στο Αστυ με ήπιους τρόπους...εσύ φτάνει να φέρεις τον κόσμο εδω ....μετά άσε τον τόπο να τους συναρπάσει....και ιδιαίτερα όσους έρχονται πρώτη φορά όπως εσύ!!!:)))

BOSKO είπε...

tractatus...
καλή η πρόταση σου, μα ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να συντονίζεις πολλά άτομα; ευτυχώς έχω ταλέντο σ' αυτό, μα δε φτάνει. Να το δούμε, πάντως, σοβαρά κάποια στιγμή μεσ' στο επερχόμενο καλοκαίρι!

tractatus είπε...

Κι εγω έχω ταλέντο σε αυτό....Ρώτησε τη Μαρία να σου πεί...με έχει δει να συντονίζω. Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου...δλδ να κάνουμε μια ποιητική βραδυά σ'ενα χώρο που ενδείκνυται...

BOSKO είπε...

tractatus...
ok, βρες εσύ το χώρο και χορηγούς για οδοιπορικά και διαμονή και σου μαζεύω εγώ όλο τον καλό κόσμο!φιλιά

celsius33 είπε...

ταξιδιάρικο ποστ σε άλλες σφαίρες, έχω διαβάσει κάτι ψιλά για τον Κουτρουμπούση και συμπλήρωσα τώρα μ αυτά που γράφεις. Θα μπορούσες να βάλεις ένα ποιήμα του? Χαιρετισμούς!

BOSKO είπε...

celsius33...
έκανα μια γύρα στο ίντερνετ, μπας κι έβρισκα τίποτα να μεταφέρω εδώ, αλλά δεν υπάρχει κανένα ποίημα δυστυχώς του Κουτρουμπούση. Ίσως είναι καλή ιδέα μελλοντικά μια αναλυτική παράθεση της εργογραφίας του (ποίηση, πεζογραφία, μεταφράσεις, κινηματογράφος, μουσική, art- works). Ωραίες ιδέες δίνεις, Κέλσιε!

μαριάννα είπε...

Εκλεκτή η συντροφιά σας! Αλλά θα μου επιτρέψεις να πω ότι πιο πολύ ζήλεψα που ήσουν παρέα με τον υπέροχο Πητ! Καλά ρε συ τυχεράκια με τον Κουτρουμπούση έκανες Πάσχα; Έλεος...
Να βλέπες Κουτρουμπούση στα νιάτα του να πάθεις ζημιά. Και τώρα μια χαρά είναι... αλλά ως νέος, δεν παιζόταν.
Έφαγα τον κόσμο κι εγώ να σας βρω ποιήματά του αλλά δεν έχω εδώ. Βρήκα όμως ένα δίηγημα στα Νέα Πάνος Kουτρουμπούσης, O Σάτυρος Mιστόκλης . Και του χρόνου μπόσκο μας να είσαστε καλά! Κι όταν τον ξαναδείς να του μεταταβιβάσεις την αγάπη μας σε παρακαλώ και τα σέβη μας. Δεν είχαμε και πολλούς Μπήτ στην Ελλάδα. Και να σου πω αν δεν το ξέρεις, ότι στην ομάδα των Υπαρξιστών συμμετείχε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος.
Και λίγοι στίχοι που βρήκα στα Νέα:

«Τι έγιναν οι ήρωες;», αναρωτιέται. «Κοιμούνται κάτω από στρώματα μπουκάλια
με τα χέρια στις τσέπες
καμένοι σαν γόπες τσιγάρων
όχι όπως παλιά
αλλά με απελπισία
χωρίς διαφορά από τον εχθρό.
Τα δέντρα είναι γυμνά
ξύνοντας εμετικά νέφη
και οι ήρωες
εξαρτώνται.»
Πικρές ανακαλύψεις.

tractatus είπε...

Εχει δίκιο η γητεύτρια...η παρέα ήταν το δώρο...:) γι' αττόπασχίζουμε περισσότερο για τις ωραίες παρέες...Κι επίσης, και με τον δυό σας το συμπλήρωμα (Bosko + γητεύτρια) πήραμε μια ιδέα παραπάνω. Νάστε καλά κι εσείς κι οι φίλοι και είπαμε στην υγειά των συντήσεων...!!!!

BOSKO είπε...

celsius33...
για δες τώρα, Κέλσιε! Σου βρήκα ποίημα!

γητεύτρια...
εγώ πρέπει να πω "έλεος" μαζί σου με τις γνώσεις σου επί παντός (ποιητικού) επιστητού! Ο Ηλιόπουλος όχι απλά συμμετείχε στην ομάδα των Υπαρξιστών, αλλά ήταν και μέγας λάτρης του rock'n'roll. Αυτός ονόμασε ως M.G.C. (Modern Greek Compo) το πρώτο ψυχεδελο-γκαράζ συγκρότημα του Δημήτρη Πουλικάκου και του Δημήτρη Πολύτιμου! Ευχαριστώ για τα αποσπάσματα των έργων του Κουτρουμπούση, μου έστειλε κι άλλα ένας φίλος αργά τη νύχτα. Καλό είναι όμως το link σου με το διήγημα από "Τα Νέα"!

tractatus...
σας ευχαριστούμε για τον καλό σας λόγο!

celsius33 είπε...

τις ευχαριστίες μου στην παρέα, το ποίημα που έβαλες είναι θαυμάσιο, πολύ μου άρεσε. Σουρεάλ vraiment!