Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ο ΝΙΟΝΙΟΣ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ...SURPRISE!

Δεν μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί τον περασμένο Οκτώβρη στα εγκαίνια του Κύτταρου, στη συναυλία- μαμούθ μαζί και με τους άλλους πουρόκερς, μα θα είναι εδώ απόψε! Ο φίλος του, ο Θεσσαλονικιός λαϊκός συνθέτης Γιώργος Ζήκας τον κάλεσε να συμμετάσχει στην παράσταση του κι έτσι ο Διονύσης Σαββόπουλος θα μοιραστεί τη σκηνή με την Ελένη Τσαλιγοπούλου σε τραγούδια αποκλειστικά (;) του Ζήκα! Δε με ενδιαφέρουν τα σχόλια που ακούγονται τα τελευταία χρόνια για το ποιόν του μεγαλύτερου Έλληνα τραγουδοποιού. Ήμουν απ' αυτούς που είχαν βρει ευφυέστατη την απάντηση που είχε δώσει, όταν τον ρώτησαν ανακριτικά γιατί έβγαλε την Καλομοίρα μέσα από μια τούρτα στο Ηρώδειο. Και ποια θέλατε να έβγαζα; τη Φαραντούρη; είχε πει τότε...Μιαν άλλη φορά, όταν με δέχτηκε στο γραφείο του και του υπέβαλλα τις ερωτήσεις αναγνωστών του διφώνου, κάποιος τον ρωτούσε πώς του φαίνεται που πλέον τραγουδάει Ήλιε- ήλιε αρχηγέ μέσα στο Μέγαρο με τη χορηγία μεγάλου επιχειρηματικού ομίλου. Να τους πείτε πως δε θα είχα πρόβλημα να ήταν και μικρός ο επιχειρηματικός όμιλος, αλλά αφού ήταν μεγάλος, τι να έκανα, να έλεγα όχι; μου απάντησε! Και τότε είχα γελάσει πολύ, το χιούμορ αποδείχθηκε ισχυρότερο του φαινομενικού κυνισμού του. Δεν πιάνεται φίλος ο Σαββόπουλος! Ένα τεράστιο Εγώ είναι, το οποίο προσωπικά το θαυμάζω και με βοηθάει να μαθαίνω λίγο καλύτερα όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που η ζωή τα έφερε να συναναστρέφομαι καθημερινά. Χίλιες φορές προτιμότερος ο Σαββόπουλος και το Υπερεγώ του από ατάλαντους μουσικοσυνθέτες και νεόκοπα ψώνια! Οι άνθρωποι με αυξημένο το Εγώ τους ανέκαθεν με ήλκυαν- πόσο μάλλον όταν κατέθεταν και καλλιτεχνικό έργο. Στην τέχνη δε χωράνε μέτριες καταστάσεις, οφείλεις να είσαι των άκρων κι ας δυσαρεστείς ενίοτε το καταναλωτικό κοινό! Κάποτε φίλος συγγραφέας παρουσιάστηκε με τα χειρόγραφα του στον υποψήφιο εκδότη, ντυμένος με βερμούδα και πέδιλα. Τι πιο φυσιολογικό μεσ' στο κατακαλόκαιρο; Όταν ο εκδότης του έκανε παρατήρηση γιατί δε φόρεσε γραβάτα (κι όμως συνέβη σε 40 χρονών άνθρωπο!) αυτός πήρε τα γραπτά του και αρκέστηκε ν' απαντήσει πως γραβάτες φοράνε οι τραπεζικοί υπάλληλοι και σε καμία περίπτωση οι καλλιτέχνες! Αλλά εδώ έβαλαν τη στάμπα του φασίστα στον μέγιστο Ezra Pound, με την ενδυμασία του γνωστού μου συγγραφέα θα ασχολούμεθα; Γυρνώντας, λοιπόν, στον Σαββόπουλο, οι στίχοι του είναι οι ωραιότεροι που γράφτηκαν στη χώρα μας τα τελευταία εκατό χρόνια, η φωνή του είναι επίσης αυτή που δίδαξε πρώτη φορά πώς το τραγούδι δεν είναι θέμα φωνής, αλλά ψυχής. Και μόνο το Φορτηγό να είχε βγάλει, το 1966, σε ηλικία 22 ετών, έφτανε να μείνει στην ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού! Το Κύτταρο είναι ο φυσικός του χώρος, αυτός το βάφτισε έτσι πριν από 38 χρόνια κι εγώ απόψε είμαι σίγουρος ό,τι θα τον απολαύσω πραγματικά!

14 σχόλια:

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Άμα ανοίξουμε κουβέντα για το Νιόνιο εδώ πέρα … ζήτω που καήκαμε!

Σε πολλά από αυτά που γράφεις συμφωνώ, σε άλλα πάλι όχι. Θα ανοίξουμε όμως κάποια στιγμή το κεφάλαιο Σαββόπουλος από κοντά.

Κρίμα που δε θα μπορώ να είμαι (και) απόψε στο Κύτταρο.
Να περάσεις καλά και να τον απολαύσεις.
Ζηλεύω αφόρητα.

Καλό απόγευμα

BOSKO είπε...

μάκης...
να ανοίξουμε, γιατί να μην ανοίξουμε; το φαντάστηκα ό,τι εν μέρει θα διαφωνείς, όπως και οι περισσότεροι που θα διαβάσουν το post. Αλλά, ρε συ Μάκη, είναι ο Σαββόπουλος, οπότε silence...έτσι λέω γω τουλάχιστον.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Είμαι Σαββοπουλικός μέχρι κόκαλο! Έχω (φυσικά) όλη τη δισκογραφία του (σε βινύλια και αργότερα σε cd) και τα βιβλία που έχουν εκδοθεί γι’ αυτόν, ξέρω τους στίχους από όλα τα τραγούδια του απ’ έξω (ακόμα και το Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο), έχω ταξιδέψει σε μέρη της Ελλάδας μόνο και μόνο για να τον δω σε συναυλίες, και άλλα πολλά.

Όμως …
Υπάρχει κι ένα «όμως»…

Σαν τον μεγάλο έρωτα είναι ο Σαββόπουλος: εκεί που τον «μισείς» (φυσικά σε εισαγωγικά το «μισείς»), εκεί κάνει ένα πρρρραφ (!) και τον ξαναλατρεύεις.

Κάπως έτσι

BOSKO είπε...

μάκης...
ακριβώς όπως τα λες, μια απ' τα ίδια κι εγώ! Ολόκληρο το "Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο"; χαρά στο κουράγιο σου...

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Είμαι κι εγώ ένας απ' αυτούς που του έθεσαν "προβοκατόρικες" ερωτήσεις σε εκείνη τη συνέντευξη, όχι βέβαια γιατί τις πίστευα αλλά για να δω πώς θα τις απαντούσε.
Θα διαφωνήσω με το ότι στην τέχνη πρέπει να είσαι των άκρων. Νομίζω ότι πρέπει να είσαι απλώς ο εαυτός σου. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο αγαπώ τον Σαββόπουλο, ή μάλλον το έργο του γιατί τον ίδιο δεν τον ξέρω, παρά μόνο από όσα φαίνονται δημοσίως.
Πάντως αν ποτέ κάνετε αυτή τη συζήτηση για το Νιόνιο, έχετέ με κι εμένα στα υπόψιν!

BOSKO είπε...

μιχάλης τσαντίλας...
έλα ρε, ήσουν κι εσύ απ' αυτούς που είχαν υποβάλλει ερωτήσεις στον Σαββόπουλο; δεν το διατύπωσα ορθώς, ήθελα να πω ό,τι οι ακραίοι και οι ιδιοσυγκρασιακοί άνθρωποι είναι συνήθως και μεγάλοι καλλιτέχνες. Άμα ποτέ ανοίξει η κουβέντα αυτή από δω, you' re welcome!

μαριάννα είπε...

Να την ανοίξετε παίδες την κουβέντα! Κι εμείς θέλουμε να πούμε στο περίπου μια απ' τα ίδια! Διότι κι ημείς όντας Σαββοπουλικοί, δεν είχαμε χάσει καμιά εμφάνισή του και είχαμε ζήσει μαγικές στιγμές. Ζήσαμε όμως και τραγικές έως το μαύρο μας το χάλι, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, με έναν Νιόνιο αγνώριστο, περίπου ή λίγο μετά την εποχή του άντε γιε μου στο στρατό να ξεπλύνεις την ντροπή! Και το Μητσοτάκ και καλά...:Ρ
Για την Καλομοίρα μπόσκο μου θα σου πω ότι θα μπορούσε να μη βγάλει καμία, ούτε τη Φαραντούρη, ούτε το πόβερο το μικρό, αν και εγώ δεν κολλάω σε τέτοια. Δικαίωμα στο χαβαλέ έχουμε όλοι. Αλλού είναι το ζήτημα το σημαντικό.
Όμως σε όλους τους αγαπημένους που μαζί τους ονειρευτήκαμε, έστω και αν χωρίσανε οι δρόμοι μας στην πορεία, παρέχουμε άτυπη ασυλία σε στυλ: λέγε ότι θες λέγε, εγώ θα σ' αγαπώ! Μήπως με τον Μίκη δεν κάναμε το ίδιο; Ή με τον Σερ; Ή με τη Μούσχουρη; Ή με τον Ρούσσο;

BOSKO είπε...

γητεύτρια...
μουσικοί με τους οποίους έχω μιλήσει, μου έλεγαν ότι η "αλλαγή" του Σαββόπουλου είχε διαφανεί στο περίφημο πάρτι της Βουλιαγμένης του Κηλαηδόνη το ΄83. Εσύ πιθανώς να ήσουν εκεί. Το μόνο που δεν του συγχωρώ- και καλά που μου το θύμισες- είναι οι περιοδείες στα ελληνικά στρατά με τον Βαρβιτσιώτη και τις εθνοπατριωτικές κορώνες. Όταν έμαθα πως πρόσφατα ο Αλογοσκούφης πήγαινε σπίτι του και παίζανε κιθάρα, δε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Τον είχαμε δει, άλλωστε, με τις ρεντιγκότες στο Σύνταγμα της Μπακογιάννη. Ακόμα κι αυτά, όμως, είναι "πταίσματα" μπροστά σ' ένα "Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή"...

Aντώνης είπε...

Τον έχω ζήσει βράδυ καλοκαιρινό στην παραλία της Ουρρανούπολης να τραγουδάμε μαζί του γύρω από τη φωτιά. Πανάκριβη παιδική ανάμνηση. Κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη..

Θράσος είπε...

Συμφωνώ με την γητεύτρια...υπάρχουν ανθρώποι που κάνουνε δεκάδες βλακείες, σαν τον Νιόνιο, αλλά τους παρέχεις ασυλία.
Με τον Μίκη΄, που αναφέρει, ας πούμε, αν ξεχάσουμε τα χυδαία κομματικά αδικήματα του τέλος του 80, κλείνουμε μάτια και αυτιά όταν παρέχει σανίδα σωτηρίας τα τραγούδια του σε Ρέμο και Πλούταρχο ή όταν τρέχει πίσω από Μπακογιάννη και άλλους για ένα ακόμα βραβείο. Κλείνουμε μάτια και αυτιά και σκεφτόμαστε υπέροχα τραγούδια όπως την 'Φαίδρα-Αγάπη μου,αγάπη μου' με τη φωνή της Μελίνας.
Κάπως έτσι είναι και ο Σαββόπουλος.

BOSKO είπε...

αντώνης...
όλοι έχουμε τραγουδήσει Σαββόπουλο κάπου, κάποτε, γύρω από μια φωτιά. Εσύ που το έχεις ζήσει με την παρουσία του ίδιου, ε ήσουν λίγο πιο τυχερός απ' όλους μας!

θράσος...
καλά, μπροστά στον Μίκη και τις επιλογές του, μια χαρά κρατιέται ακόμη ο Σαββόπουλος. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

Καλημερίζω

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Bosko, δε μας είπες πως ήταν χθες ο Νιόνιος? Είμαι πολύ περίεργος: ποια τραγούδια του Ζήκα είπε? Η παράσταση συνολικά ήταν καλή (νομίζω πως αξίζει στον Ζήκα ένα μεγάλο μπράβο για τη μουσική που γράφει και για τη γενικότερη στάση που κρατάει όλ’ αυτά τα χρόνια στον χώρο).

Τη καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους, ένα τρυφερό κείμενο (και εξίσου τρυφερά σχόλια) για τον Σαββόπουλο -όχι μόνο του χθες, αλλά και του σήμερα. Μακάρι να τον αντιμετώπιζαν και άλλοι οργισμένοι, εντός ή εκτός εισαγωγικών, με το ίδιο περίσσευμα καρδιάς.
Είμαι κι εγώ Σαββοπουλικός ως το κόκκαλο, αλλά σε αντίθεση με άλλους, καλλιτεχνικά δε μπορώ τίποτα να απορρίψω από όσα έχει κάνει, ενώ ελάχιστες είναι και οι φορές που με έχει απογοητεύσει και ως δημόσιο πρόσωπο...

BOSKO είπε...

μάκης...
δυστυχώς, μάκη μου, δεν έμεινα τελικά. Ένας άλλος σοβαρός λόγος με κράτησε εκτός Κύτταρου χθες βράδυ, οπότε κι εγώ τον έχασα τον Νιόνιο. Και παρά το post μου...Έμαθα πάντως ό,τι έγινε χαμός κι ήταν φυσικό κι επόμενο. Λες να μην έκανα ανάρτηση με photos και τα σχετικά; Αφού την καταβρίσκω με τις ανταποκρίσεις! Συμφωνώ περί Γεωργίου Ζήκα του Αξιοπρεπούς και Αθορύβου!

gazakas...
σ' ευχαριστώ, gazaka με το ωραιότερο nickname του ίντερνετ! Δεν ξέρω αν είναι τρυφερό, όπως λες, το κείμενο, αλλά πιστεύω απόλυτα ό,τι λέω. Επιπλέον ο Σαββόπουλος είναι γενναιόδωρος με τους νέους κι αυτό είναι ανυπολόγιστης αξίας! Η ταινία μου δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη συμμετοχή του ή το cd της Τατιάνας Ζωγράφου, λόγου χάριν, στο οποίο ερμηνεύει ένα νανούρισμα. Σε αντίθεση με νέους ερμηνευτές, έμαθα ό,τι ο Νιόνιος στο στούντιο ήταν...μαθητούδι! Λίγο το' χεις;