ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΚΩΜΩΔΙΑ...

Μπήκαμε στη Μεγάλη Εβδομάδα και όπως συνηθίζεται ετησίως, οι τηλεοπτικές οθόνες μας γέμισαν με χλαμύδες και Ρωμαίους στρατιώτες. Στο ένα κανάλι έχει τα παιδικά χρόνια της Παναγίας γαλλιστί, στο άλλο την ιστορία του Ιησού μέχρι την πρώτη εφηβεία του, σε κάποιο άλλο βιβλικά παραμύθια. Κι όσο πλησιάζει η Ανάσταση, θα ξαναδούμε για εκατομμυριοστή φορά τα Πάθη του Χριστού! Στο επίκεντρο, βέβαια, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ του Φράνκο Τζεφιρέλλι με τον Ρόμπερτ Πάουελ, ο οποίος στις αρχές των 70s έπαιζε σε b-movies τρόμου της βρετανικής Hammer! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι κι αυτή τη σειρά κάθε τέτοιες μέρες. Μέχρι τα 17 μου λάτρευα την εικόνα του Πάουελ- Ιησού ως τον ιδανικό χίπη επαναστάτη. Λίγο αργότερα, τη βαρέθηκα την παραμύθα και για κάμποσα χρόνια άλλαζα κανάλι. Ήταν ίσως που είχε έρθει ξαφνικά στη ζωή μου κάποιο Πάσχα το αριστουργηματικό παζολινικό Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, η πιο μαρξιστική χριστιανική ταινία που έγινε ποτέ. Εκεί δεν υπήρχε η επιβλητική, πανέμορφη κατά τ' άλλα, μουσική του Μορίς Ζαρ, αλλά νέγρικα σπιρίτσουαλς και ρωσικά λαϊκά τραγούδια. Ο Χριστός δεν ήταν γαλανομάτης, αλλά ένας μελαψός φοιτητής- φρικιό, ο Ενρίκε Ιραζόκουι, που ένας θεός ξέρει (κυριολεκτικά!) από που τον είχε ψωνίσει ο Παζολίνι. Μαζί με αυτή τη σπουδαία ταινία, μοναδική μέσα στη φιλμογραφία του Ιταλού ποιητή, είχαν έρθει ταυτόχρονα και ο ξενέρωτος Βασιλεύς των Βασιλέων των Αμερικανών με τον φουκαρά Τζέφρι Χάντερ, αλλά και η εκδοχή με τον Μαξ φον Σίντοβ στο ρόλο του Θεανθρώπου. Απορίας άξιον πως ο πρωταγωνιστής του άθεου Μπέργκμαν δέχτηκε την ίδια ακριβώς περίοδο να ενσαρκώσει τον Ιησού, αυστηρά συμφώνως με το μοντέλο του καθολικισμού, σε μια ολότελα συντηρητική και μάλλον κακή ταινία. Πάντως, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ παραμένει το all time classic πασχαλινό φετίχ ειδικά των κοριτσιών με το άσπρο δέρμα που έχουν

αντικαταστήσει το πέος στα σκέλια τους με το κερί στα μανουάλια των εκκλησιών! Θυμάμαι το γέλιο που είχα ρίξει μια Μεγάλη Παρασκευή πριν πολλά χρόνια, στο ξεκίνημα των δορυφορικών καναλιών, όπου είχα δει μονοκοπανιά γύρω στις έξι- εφτά ώρες ολόκληρη τη σειρά. Μιλάμε για το RTL-PLUS του Λουξεμβούργου, με τον Πάουελ- Ιησού να' ναι καρφωμένος στον σταυρό και να δίνει οδηγίες στην Παναγία και τον Ιωάννη σε άπταιστα γερμανικά, ως άλλος Καγκελάριος Χέλμουτ Κολ! Όπως και να το κάνεις, είναι λίγο κωμικό ν' ακούς τον Χριστό γερμαναρά! Σε ελληνικά, δε με χάλαγε ποτέ! Θα ξεχάσω μιαν άλλη φορά σε κινηματογράφο, που είχα πάει να δω τα Πάθη του Χριστού και η αίθουσα σείστηκε από το γέλιο; Επρόκειτο για ελληνική παραγωγή, απ' αυτές της δεκαετίας του ΄50 που γυρίζονταν σωρηδόν στην Αίγυπτο και στην οποία ο Ιησούς μιλούσε...αρχαία ελληνικά! Άντε να' σαι και 14 ετών, γρι δε θα καταλάβαινες! Τον Χριστό λοιπόν τον έπαιζε ένας μουσάτος χοντροκομμένος τύπος γύρω στα 50, που περισσότερο σε Τειρεσία αρχαίου δράματος έφερνε. Τη δε Παναγία, τη Μητέρα του Θεανθρώπου, υποδυόταν μια κοπελίτσα το πολύ 20 ετών! Σε μια στιγμή αγκαλιάζει το κοριτσάκι τον κρεμανταλά, του λέει όλο πόνο Παιδί μου! και δεν έμεινε άντερο μεσ' στο σινεμά ακόμη κι απ' τους πιο θεοσεβούμενους. Μάλιστα, στην εν λόγω προβολή με είχε συνοδεύσει ως πιτσιρικάς που ήμουν κι η μάνα μου. Τη θυμάμαι στη συγκεκριμένη σκηνή να γυρίζει και να μου λέει: Κοίτα να δεις που έχασα το προσκύνημα στον Επιτάφιο γι' αυτή τη μαλακία! Δε θα σε ξανακούσω σε τίποτα! Νομίζω πως οι Έλληνες έχουν τόσο πολύ εγγεγραμμένο τον Αριστοφάνη στο DNA τους, που τα εβραϊκά Θεία Πάθη μάλλον εδώ δεν...πιάνουν και τόσο. Τυχαίο ό,τι μια από τις πρώτες ελληνικές ταινίες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ ήταν στις αρχές του 20ου αι. και πάλι τα Πάθη του Χριστού; Μιλάμε για τη σούπερ κωμωδία, τί Monty Python και σουρεαλιστικές καταστάσεις! Ως Γολγοθάς είχε επιλεγεί ο λόφος του Φιλοπάππου! Για Χριστό δεν έβρισκαν μάλλον κάνα σοβαρό ηθοποιό κι έτσι έδωσαν το ρόλο σε έναν μουσάτο μάγκα απ' τα ναυπηγεία! Στην περίφημη σκηνή του δράματος της ανάβασης στον Γολγοθά- Φιλοπάππου, μαζεύτηκε η πιτσιρικαρία και πήρε με τις πέτρες τόσο τον επίδοξο Ιησού, όσο και το γραφικό κινηματογραφικό συνεργείο. Ο μάγκας, όμως, δε μάσησε! Πέταξε κάτω τον βαρύ κι ασήκωτο μεγάλο Σταυρό και πήρε στο κυνήγι τους πιτσιρικάδες, στολίζοντας τους με γαμωσταυρίδια και τα συναφή! Από όλη την ταινία μόνο αυτή η ξεκαρδιστική σκηνή έχει διασωθεί, η οποία πιστεύω ό,τι δε θα μπορούσε να' χει πραγματοποιηθεί πουθενά αλλού εκτός Ελλάδος! Περιμένετε, όμως, υπάρχουν και τα καλύτερα! Ακόμη Μεγάλη Τρίτη έχουμε, κατά τη Μεγάλη Πέμπτη κάντε ένα μεταμεσονύχτιο ζάπινγκ σε κάποιο απ' τα λεγόμενα μικρά ιδιωτικά ή απλώς cult κανάλια! Και που ξέρετε; Ίσως πετύχετε τον Ιησού με καρέ μαλλί κομμωτηρίου να μιλάει με τη φωνή του...Ντίνου Καρύδη! Θα θυμηθείτε το πικρόν pόstιον τούτο!