Έγινα κι εγώ καλύτερος άνθρωπος...
Κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να αφιερώνεσαι σ' έναν άλλο άνθρωπο...
Όσο χρειάζεται δηλαδή...
Τόσο που να λες ό,τι οι ταινίες, τα βραβεία, οι μουσικές και οι δημόσιες σχέσεις είναι ένας κόκκος άμμου στην απέραντη θάλασσα της δικής σου υγείας...
Μπορούμε να λέμε ό,τι νικήσαμε αυτήν την κωλοαρρώστια...σχεδόν...
Χρεώνομαι το 40% της επιτυχίας...το άλλο 60, εσύ...
Εσύ και τα χαρακτηριολογικά σου γνωρίσματα, που κανενός είδους ασθένεια δε μπορεί να αλλοιώσει...
Με δική σου πρωτοβουλία- κι αυτό είναι το μεγάλο θαύμα- δοκιμάζουμε κάτι άλλο...
Βάστα γερά...
Όπως κάνεις εδώ και δυόμισι χρόνια...
Είσαι σε καινούργια καλά χέρια...
Είμαστε σε καλό δρόμο...
Πόσο με χαλάρωσε η σημερινή βόλτα μαζί σου στην πλατεία της Ν. Σμύρνης...
Τα βιβλία που αγοράσαμε, τα δώρα που ψώνισα για τα παιδιά του Παντελή, ο καφές που ήπιαμε, η μικρή γεύση που πήραμε από τη μουσική του Χατζιδάκι με εκείνη την ορχήστρα των φίλων που συναντήσαμε...
Πιο πολύ μου άρεσε όμως το μήνυμα της Άλκηστης στο κινητό μεσ' στο ταξί...αυτό που εκθείαζε το χρώμα των ματιών σου...
Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα...
Όλα είναι under control...
Προχωράμε και ξέρεις υποσυνείδητα πώς θα θυσίαζα και τη ζωή μου την ίδια για σένα...
Το λέω με νόημα...
Χωρίς μελό διάθεση...
Χωρίς έτσι απλά για να γεμίσω αυτές τις γραμμές...
Ασχέτως αν δε θα το ακούσεις ποτέ...
Το ξέρεις...
