ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Πιστεύετε- δεν πιστεύετε...

Με εντυπωσίασε η συμμετοχή των ακροατών της χθεσινής εκπομπής Στο Κόκκινο 105,5. Την ώρα που οι χριστιανοί του τόπου τούτου ξεχύνονταν έξω με κεριά για να συνοδεύσουν τον Επιτάφιο, κάποιοι άλλοι- ίσως λιγότερο φανατικοί χριστιανοί- έμειναν μέσα, άκουσαν και τηλεφώνησαν. Για την ακρίβεια, το τηλεφωνικό κέντρο άναψε για συγχαρητήρια! Με εξέπληξε που αυτό συνέβη για μια εκπομπή ποίησης, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο ή περιττά λόγια. Θαύμασα τους ανθρώπους που έμειναν δίπλα μου, στο στούντιο, για δύο ώρες και διάβασαν ποιήματα δικά τους και άλλων μεγάλων της σπουδαιότερης των τεχνών: τον Αντρέα Παγουλάτο, τον εκπρόσωπο του γλωσσοκεντρισμού στη χώρα μας, που έφερε στην παρέα και τον νέο Κύπριο ποιητή Λίνο Ιωαννίδη. Τη Μαρία Λαγγουρέλη, δημιουργό μιας από τις πιο αγαπημένες μου ποιητικές συλλογές με τίτλο Νερό στα κάρβουνα και, βέβαια, την καλή συνάδερφο Λιάνα Μαλανδρενιώτη που επέμεινε να διαβάσει τον Νίκο- Αλέξη Ασλάνογλου εις διπλούν! Θα μου μείνει για καιρό η εικόνα με το τραπέζι του στούντιο να είναι γεμάτο από ποιητικές συλλογές, φωτοτυπημένα ποιήματα και χειρόγραφα, στα οποία γίνονταν κανονική...ανασκαφή κάθε φορά που από το cd- player του σταθμού έπεφταν οι νότες του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη μαζί με τις φωνές της Γιαννάτου, της Φαραντούρη, της Γαλάνη. Κυρίως, όμως, δε θα ξεχάσω ποτέ το τηλεφώνημα μιας ακροάτριας. Είμαι παράλυτη και δε μπορώ να πάω πουθενά. Σας ευχαριστώ όλους γι' αυτό το θείο δώρο! είπε και έκλεισε κλαίγοντας σχεδόν το τηλέφωνο...Εμείς σ' ευχαριστούμε, καλή μου, δε γνωρίζω το όνομα σου, μα να ξέρεις, η εκπομπή της Κυριακής του Πάσχα θα είναι αφιερωμένη σε σένα! Κλείνοντας, βγήκαμε έξω σε μια ιδιαίτερα γλυκιά νύχτα.

Διασχίσαμε την κατάμεστη από νεαρόκοσμο περιοχή του Ψυρρή με τα γεμάτα ταβερνεία και τα μπαράκια. Μπλεχτήκαμε μέσα σε παρέες καλοντυμένων αντρών και γυναικών που κρατούσαν σβηστά πλέον κεριά και λαμπάδες. Πολύ θα το' θελα, ρε γαμώτο, αλλά δε με συνεπαίρνει ούτε κατά διάνοια όλο αυτό το κλίμα της χριστιανοσύνης, ούτε καν το ανοιξιάτικο αεράκι του Επιταφίου, που τόσο όμορφα περιγράφει ο Χατζιδάκις στο ένθετο σημείωμα της Ρωμαϊκής Αγοράς του. Δεν ξέρω, είναι ίσως που το' χουμε δει το έργο πολλές φορές, που ο πόνος ο προσωπικός του καθενός δε φτάνει και δεν περισσεύει για κανέναν θεό ή δαίμονα. Το Πάσχα είναι η γιορτή των μικροαστών, των βολεμένων και των ευτυχισμένων, που πρέπει κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο μια τεχνητή θλίψη έστω να τους ταρακουνήσει. Ας το θέσουμε έτσι, δηλαδή, μπας και το πιστέψουμε. Απόλαυσα την ενέργεια που μόνο οι ποιητές διαθέτουν! Έχω μοιραστεί βόλτες μου με καλλιτέχνες όλων των ειδών, αλλά επιβεβαιώνω πως οι ποιητές δεν έχουν όμοιο! Λατρεύω τους αυθεντικούς ποιητές, όταν αυτοί βουλιάζουν κυριολεκτικά στα γραπτά τους, στη μοναξιά τους, ακόμη κι όταν παίρνουν χάπια για να μπορέσουν να κοιμηθούν. Αντίθετα, εχθρεύομαι τους δημοσιοσχεσίτες ποιητές των μεγάλων εντύπων και των ηχηρών εκδοτικών οίκων. Στη Μαρία Λαγγουρέλη, όπως και στον Νάνο Βαλαωρίτη, που είναι από μόνος του ολόκληρη η ιστορία του ελληνικού υπερρεαλισμού, ο Καστανιώτης τυπώνει μόνο 500 αντίτυπα των ποιητικών συλλογών τους! Σε γνωστό δημοσιογράφο- ποιητή και δε χρειάζεται να πούμε το όνομα του, κάθε φορά τυπώνει τουλάχιστον 1.000 αντίτυπα! Παράδοξο, αν σκεφτούμε πως ο Βαλαωρίτης δικαίως χαίρει της μεγάλης εκτίμησης σύσσωμου του ποιητικού κόσμου

(άντε, με εξαίρεση τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, ο οποίος ουδέποτε συμπάθησε τον υπερρεαλισμό) και πάντα πουλάει με μέτρο. Πόσο ευχάριστο και παρήγορο που το Πέραμα του Παγουλάτου έχει πλέον εξαντληθεί, που από τα 500 αντίτυπα του βιβλίου της Λαγγουρέλη μόνο τριάντα έχουν απομείνει σε εκλεκτά βιβλιοπωλεία! Κατά τα άλλα, η Ελλάδα τσιφτετελίζει, ληστεύει τους ίδιους τους υπηκόους της και τους ταΐζει πρωί και βράδυ σκατά και σκουπίδια! Τους στήνει μπρος σε μια τηλεοπτική οθόνη και τους εκτελεί με ανοιχτά μάτια, μετά τους θυμιατίζει και στο τέλος τους στέλνει ως ζόμπι να διεκδικήσουν τη, χαμένη προ πολλού, εθνική τους ταυτότητα. Όπως ακριβώς το λέει ο φίλος μου ο Γιώργος Χρονάς στα Αρνητικά ειδώλων του, που πρόλαβα να διαβάσω στο τέλος της εκπομπής: Ο φωτογράφος μας έκανε ό,τι μπορούσε. Μια αποτυχία η φωτογραφία σας! Ύστερα από ένα ραδιοφωνικό δίωρο που αν και στέφθηκε από επιτυχία, ήταν εξίσου αγχώδες για μένα, μια πείνα με έκοψε. Θέλετε να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι ή μήπως είστε χριστιανοί και νηστεύετε; ρώτησα τους ποιητές. Ε, ας μη φάμε παϊδάκια, παίζουν εδώ γύρω και κάτι ωραίοι κεφτέδες! απάντησε ο Αντρέας ο Παγουλάτος. Αυτό κάναμε και ό,τι συζητήθηκε προ λίγης ώρας στο, κάπως βλάσφημο για Μεγάλη Παρασκευή, δείπνο μας αποτέλεσε την πρώτη ύλη για το post μου, που μόλις διαβάσατε! Ξημερώνοντας Μεγάλο Σάββατο και αναμένοντας για 34 συνεχή χρόνια την καθιερωμένη Ανάσταση του Κυρίου...