Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Ο ΚΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ...



Πριν λίγα χρόνια.
Χτυπάει το τηλέφωνο σπίτι μου.
Το σηκώνει η μάνα μου.
Φωνή: ναι, γεια σας, τον Αντώνη θα ήθελα.
- δεν είναι εδώ, θέλετε να του πω κάτι;
Φωνή: όχι, ευχαριστώ, θα ξανακαλέσω.
- ποιος είστε άμα με ρωτήσει;
Φωνή: ο Κυπουργός, πείτε του.
(σιωπή)
- ευχαριστώ και με συγχωρείτε κιόλας, αλλά...ποιος ακριβώς υπουργός είστε;
Φωνή (γέλια): όχι υπουργός, κυρία μου, Κυπουργός! Ευχαριστώ, να είστε καλά!
Όταν επέστρεψα, χτυπιόμουν απ' το γέλιο με τη στιχομυθία, όπως μου τη μετέφερε η μάνα μου.
Είπα κι εγώ, παιδάκι μου, άμα άρχισαν να σε παίρνουν τηλέφωνα κι οι υπουργοί τώρα...

2 σχόλια:

ceralex είπε...

:)

..."Τι κι αν σε κάστρο απάτητο
ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με πόδι αλαφροπάτητο
η αγάπη του
σαν άνοιξη ζυγώνει"...

BOSKO είπε...

ceralex...
τραγουδάρα! όπως και το "μη φεύγεις(τραγούδι στο ραδιόφωνο)"!