Ένα overdose έφερε την Ανάσταση!

Ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε την 26η Απριλίου 2008.

Προηγουμένως είχε μεταφερθεί σε νοσοκομείο ύστερα από overdose.

Αγνώστου πατρός, πήρε την απόφαση να ξαναέρθει στη γη, για να δώσει μιαν ακόμη ευκαιρία στους ανθρώπους της.

Τον είχαν δει να κοιμάται σε παγκάκια πέριξ της Ομόνοιας- βαριά η καλογερική, που λέει κι ο λαός μας.

Την περασμένη εβδομάδα νομίζω ζήτησε κι από μένα ένα ευρώ για να πάρει τυρόπιτα από τα Everest. Τον απομάκρυνα. Μετά ένιωσα οίκτο και του αγόρασα ένα κουλούρι, που κόστιζε πολύ φθηνότερα.

Πιάσαμε την κουβέντα. Ήρθα οδικώς από Βερολίνο, μου είπε, μέσω Ιταλίας. Μα, τελειώσαν τα λεφτά και που να σου εξηγώ...κατέληξα στην Ομόνοια.

Έχεις γονείς; μάνα, πατέρα, φίλους; τον ρώτησα κι εγώ όλο έγνοια.

Ο πατέρας μου μας εγκατέλειψε πριν γεννηθώ, η μάνα μου έχει πεθάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και οι φίλοι μου βρίσκονται σε φυλακές, ψυχιατρεία και νεκροτομεία.

Με βούρκωσε ο άτιμος! Μιλάς τέλεια ελληνικά, κατάφερα να του ξαναπώ παρ' όλη τη συγκίνηση που μου προκάλεσε η σύντομη αφήγηση του.

Και ελληνικά και αγγλικά και ιταλικά και αραβικά, σε όσες γλώσσες θέλεις μιλάω, απάντησε κοκορευόμενος λίγο.

Πάμε μια βόλτα από την Αθηνάς μέχρι το Μοναστηράκι; του πρότεινα. Δέχτηκε!

Εγώ, μαύρα άρβυλα κι αυτός σανδάλια. Τι συμπαθές πρεζάκι, αναλογιζόμουν, ρίχνοντας διακριτικές ματιές ως και στις χιλιοτρυπημένες φλέβες πάνω απ' τους αστραγάλους του.

Θες ένα σουβλάκι; προθυμοποιήθηκα να τον κεράσω ακριβώς απέναντι απ' την κρεαταγορά.

Όχι, ευχαριστώ, είμαι vegetarian...

Κακό του κεφαλιού σου, μονολόγησα και προχωρήσαμε. Φτάνοντας στον ηλεκτρικό σταθμό στο Μοναστηράκι, συναντήσαμε μια φίλη σκηνοθέτιδα, η οποία γύριζε μια σκηνή από την ταινία της. Σε μια κολυμπήθρα στη μέση ακριβώς της πλατείας βρισκόταν χωμένος ένας Αλβανός. Εκχριστιανιζόταν! Οι Έλληνες περνούσαν, βούταγαν το χέρι τους στην κολυμπήθρα, έπαιρναν λίγο αγιασμένο ύδωρ και του έβρεχαν το κεφάλι. Μπράβο σου, αγόρι μου, άξιος! του έλεγαν χαμογελαστοί.

Ο φίλος μου χαμογέλασε κι αυτός όλο ικανοποίηση. Ξέρεις, μου είπε, στο όνομα Μου βαφτίζεται τούτος εδώ. Είναι αίμα από το αίμα μου και σάρκα από τη σάρκα μου!

Αλβανός είσαι, ρε συ; Και δε σου φαινόταν...απάντησα ενοχλημένος κάπως στην πιθανότητα ο κοσμοπολίτης εκπρόσωπος του περιθωρίου να μου' βγαινε κοινός Αλβανός μετανάστης. Άσ' τα αυτά και πάμε να χαζέψουμε κάνα βινύλιο τον παρότρυνα! Δεν ήθελε! Έχω δουλειά στη Ρωμαϊκή Αγορά, πήγαινε εσύ τώρα κι ευχαριστώ για το κουλούρι. Να ξέρεις, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί όλες...

Απορώ με τον εαυτό μου που δεν τον πήρα για τρελό. Το βρήκα πολύ γοητευτικό, πρωτότυπο και ριζοσπαστικό να μου συγχωράει ένας άγνωστος όλες τις αμαρτίες για τριάντα λεπτά, που κόστιζε το κουλούρι απ' τη γωνία της Ομόνοιας, απέναντι απ' τα Everest.

Σε λίγες μέρες θα την κάνω οριστικά απ' τον κόσμο αυτό, αλλά εσύ μη στενοχωρηθείς. Το βράδυ της 26ης Απριλίου, να το θυμάσαι, θα αναστηθώ και θα λήξει οριστικά το μαρτύριο μου. Έχεις μήπως κάνα ευρώ να μου αφήσεις; ήταν τα τελευταία λόγια του.

Τι να σε κάνω πού σε συμπάθησα, τον Χριστό μου μέσα! απάντησα εκνευρισμένος, ίσως λόγω του ξαφνικού αποχαιρετισμού, πάνω που τον είχα συνηθίσει. Έφυγε κι όπως έφευγε σηκώθηκε σκόνη από τα κρεμαστά κουρέλια που φόραγε, τόση σκόνη που τον σκέπασε ολόκληρο και δεν τον ξαναείδα ποτέ από τότε.

Απόψε, όμως, το κατάλαβα! Ήταν ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός Του Θεού που μας τα πρήζουν χρόνια τώρα. Η Δευτέρα Παρουσία ξεκίνησε, όχι από τον Ναό του Σολομώντα, αλλά λίγα μέτρα παρακάτω απ' τη Ζήνωνος με τους μετανάστες, τα φτωχομάγαζα τους και τους μικροπωλητές. Την ώρα που ο παπάς έλεγε θριαμβευτικά Χριστός Ανέστη, εγώ άκουγα σαν σε παραλήρημα τις σειρήνες του 166 να ουρλιάζουν! Μέσα κείτονταν ο φίλος μου ημιθανής από υπερβολική δόση. Πέθανε μέχρι να τον πάνε στο νοσοκομείο. Λυπήθηκα, όπως λυπάμαι εδώ και καιρό για φίλους που ακούω ξαφνικά ό,τι τρελάθηκαν, αυτοκτόνησαν ή πέθαναν από φυσικό θάνατο. Βγήκα στο μπαλκόνι. Ορδές ολόκληρες με αναμμένες λαμπάδες. Έι, εσείς όλοι, ένα πρεζάκι αναστήθηκε, το ξέρετε; Ένας τύπος που ούτε την πόρτα σας δε θα αφήνατε να περάσει. Καθίστε, φάτε τη μαγειρίτσα, ξεκοιλιάστε το ερίφιο, γυρίστε τη σούβλα. Εκείνος ήταν vegetarian, μόνο με κουλούρι, νερό και χόρτα τρεφόταν. Δάκρυσα λίγο. Άντε τώρα να πείσεις όλους αυτούς πώς του χρόνου ενδεχομένως να μην εορτασθεί το Πάσχα, πώς η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου δεν ήταν ούτε καν χολιγουντιανό παραμύθι και πώς ο πρωταγωνιστής της, όχι μόνο δεν ήταν ο Βασιλεύς των Βασιλέων, αλλά ένας από τους πιο ξεφτιλισμένους κοινωνικά χαρακτήρες του Μπάρροουζ. Το μυστήριο λύθηκε απόψε ή έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ...