Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ- ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΥΝΟΜΑΙ ΣΤΗ ΜΑΣΧΑΛΗ...


Τον Αύγουστο του 1980, η Ιταλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Fernanda Pivano- 63 ετών τότε- πήγε στην Καλιφόρνια, στο σπίτι του Charles Bukowski και συνομίλησε για τρεις ώρες μαζί του. Οι εβδομήντα σελίδες απομαγνητοφωνημένου κειμένου μορφοποιήθηκαν σε ένα απολαυστικό βιβλίο υπό τον τίτλο Τσαρλς Μπουκόβσκι- Το μόνο που με νοιάζει είναι να ξύνομαι στη μασχάλη! Η πρώτη έκδοση έγινε στο Μιλάνο το 1982 και η δεύτερη το 1997, απ' όπου προέκυψε και η ελληνική μετάφραση από τα ιταλικά. Από τις εκδόσεις Απόπειρα, λοιπόν, κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό το δημοσιογραφικό πόνημα της Pivano για τον ανατρεπτικό και κυνικό Bukowski σε μετάφραση της Λένας Ταχμαζίδου και σχόλια του Γιώργου Μπλάνα (160 σελίδες, τιμή: 10 ευρώ).

Ο Bukowski είναι ο αγαπημένος μου Αμερικανός συγγραφέας, με μιαν αγάπη που ήρθε στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης και συνεχίζεται ασίγαστη μέχρι σήμερα! Είχα γελάσει μέχρι δακρύων με το διήγημα του Η Γαμησομηχανή (The Fuck Machine) και με πολλές άλλες μεμονωμένες ιστορίες του. Σε μια απ' αυτές, μιλούσε από τηλεφωνικό θάλαμο με το αφεντικό του, που τον έψελνε με καταιγιστικούς ρυθμούς! Κι αυτός, την ίδια ακριβώς ώρα, ένα άλλο πράγμα είχε στο νου του: να ξεβιδώσει το ακουστικό του τηλεφώνου, διότι είχε την απορία εάν χωρούσε μέσα το...καυλί του! Το δοκίμασε, είδε ότι χωρούσε κι έτσι συνεχίστηκε το βρισίδι από τον εργοδότη του!
Σε μια άλλη ιστορία, πάλι, ήταν πάνω σ' ένα καμιόνι μαζί με δυο- τρεις άγνωστους που τους είχαν μαζέψει για αλητεία. Πλησιάζει έναν και του λέει φίλε, να σου πάρω μια πίπα; ευχαριστώ, όχι του κάνει ο άλλος για να λάβει τη φοβερή απάντηση ε, τότε πάρε μου εσύ μία, έτσι, να περάσει η ώρα! Υποδόρεια ρομαντικός όσο και φαινομενικά διεστραμμένος, δημιουργικός μέσα στην προσωπική αέναη τραγωδία του, σφριγηλός παρ' όλο τον μηδενισμό των γραπτών του, χαρωπός μέσα στην αρνητική ανάγνωση της ζωής, ο Bukowski είναι κατά τη γνώμη μου ο σημαντικότερος ίσως Αμερικανός συγγραφέας, που τον τοποθετώ πάνω και από τους κάπως υπερεκτιμημένους beatniks, αλλά και τον Fawkner, το έργο του οποίου μου αρέσει εξίσου. Όπως γράφει χαρακτηριστικά η Pivano στον πρόλογο της συνέντευξης, ένας Bukowski βυθισμένος στην καταστροφή, που είναι επίσης και η καταστροφή της αποσύνθεσης μέσα στην οποία ζούμε...

Το βιβλίο αυτό ξαναέφερε τον αιρετικό, κατά βάθος μέγα εξπρεσσιονιστή, συγγραφέα με μια συγκεκριμένη εικόνα μέσα μου: αυτής που τον θέλει να γράφει όχι σε computer ή κάποιο laptop, αλλά σε μια γραφομηχανή παλαιού τύπου, ανάμεσα σε βρώμικα στρωσίδια, με δεκάδες αδειανά κουτάκια μπίρας και μπουκάλια ουίσκι, με δυσωδία που βγαίνει από τα μεγάλα σπυριά στο χαρακωμένο του πρόσωπο, με αρουραίους που κυκλοφορούν δίπλα απ' τα πόδια του και παχιές κατσαρίδες που κόβουν βόλτες στους τοίχους. Εννοείται, στους τοίχους των πρώτων σπιτιών που έζησε μέχρι τα 45 του και όχι της βίλας του στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια, όπου και απεβίωσε το 1994 ως πολυεκατομμυριούχος πλέον. Η Fernanda Pivano, ειδική επί του έργου του Ernest Hemingway, όπως και της αμερικανικής λογοτεχνίας γενικότερα, κατάφερε κυριολεκτικά μια καταβύθιση στα άδυτα της ψυχής του Bukowski, εκμαιεύοντας τις απόψεις του για τον ίδιο του τον εαυτό, το αλκοόλ, το τζόγο, το θεό και το διάβολο, τη φύση, την πολιτική, το φεμινισμό, τις γυναίκες, τους συγγραφείς- συναδέρφους του John Fante και Henry Miller. Διαβάστε το, συνοδεία ενός cd του Tom Waits ή βινυλίου, αν είναι εφικτό! Νομίζω μάλιστα πώς το άλμπουμ Closing Time του 1973 είναι ένα κι ένα για την περίσταση! Πορνόγεροι καλώς ή κακώς υπάρχουν πολλοί, ένας όμως ήταν ο Charles Bukowski!

8 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Όντως πολύ ανατρεπτικός ο Μπουκόφσκι! Συχνά σοκαριστικός και με αηδιάζει. Έχω γελάσει μαζί του, έχω συμφωνήσει σε κάποια... αλλά πολύ ντεκαντάνς μωρέ παιδί μου. Και αντιαισθητικός σε όλες τις φωτό. Και να σου πω δε γελάω πια με τις σαχλαμάρες του τύπου: - Να σου πάρω μία πίπα; - Όχι. - Ε πάρε μου εσύ! Νομίζω πως είναι προσοδοφόρο το στυλάκι και όπως είδες έπιασε για τα καλά.
Προτιμώ τον Μπορίς Βιάν. Ξέρει τουλάχιστον γιατί βρίζει.
Παρ' όλα αυτά είναι μύθος. Όμως σήμερα δε θα αγόραζα τίποτα δικό του.

Κι επιπλέον με συγκίνησε τόσο το προηγούμενο ποστ το Εξ' αιτίας σου, που δεν έχω διάθεση να διαβάσω τίποτ' άλλο.
Αντίθετα έχω διαθέση να έρθω εκεί και να σε πάρω μια αγκαλιά!!! Μα τί αγκαλιά!!!
Είσαι από τα καλύτερα πλάσματα που έχω γνωρίσει ποτέ!
Γι αυτό σ' αγαπάω τόσο! Και γι αυτό όλα θα πάνε καλά!

μαριάννα είπε...

Καλό μήνα βρε ματάκια! Και καλή Πρωτομαγιά! ;)

BOSKO είπε...

γητεύτρια...
την ώρα που μου' γραφες εσύ, εγώ έγραφα στο δικό σου post! Απόλυτη συνταύτιση! Είσαι πολύ απόλυτη, ομολογώ...Εγώ γουστάρω τρελά Bukowski. Τον φαντάζεσαι να ήταν clean ομορφάντρας; θα' ρχόταν σε πλήρη αντιδιαστολή με το έργο του. Αυτό το σαρδόνιο, υβριστικό, ανατρεπτικό, ενδεχομένως απωθητικό χιούμορ του, είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό. Δεν έχει ίχνος δηθενιάς ο Bukowski κι ας τα ΄κονόμησε, μετά τη φρίκη που πέρασε και το αλκοολίκι που θα του στερούσε τη ζωή μιαν ώρα αρχίτερα. Στο συστήνω το βιβλίο, άλλωστε αναδεικνύεται από μέσα του η τέχνη της Pivano στις συνεντεύξεις! Όσο για τ' άλλο, ναι, ναι, πάρε με αγκαλιά, απλώνω τα χέρια και καταργώ την ιντερνετική απόσταση!
Φιλιά πολλά, καλό μήνα να' χουμε!

Seven Films είπε...

Καλή Πρωτομαγιά!

celsius33 είπε...

δεν έχω διαβάσει ούτε μια αράδα Μπουκόφσκι, δεν προβλέπεται και να διαβάσω. Όπως γράφει και η γητεύτρια υπάρχει κάτι ιδιαίτερα αφύσικο στη συμπεριφορά του που δε μου αρέσει.Το ποστ σου όμως άκρως ενδιαφέρον όπως πάντα. Και το βιβλίο της Ιταλίδας πρέπει να χει ενδιαφέρον. Καλή Πρωτομαγιά!

BOSKO είπε...

seven films...
ευχαριστώ, επίσης!

celsius33...
μα, τι σας έφταιξε ολονών ο καημένος ο Bukowski; Καλή Πρωτομαγιά, Κέλσιε!

μαριάννα είπε...

Καλημέρα! :)
Αναγνωρίζω κάποιες αλήθειες του και γουστάρω που σοκάρει τους απανταχού γιάπηδες και μπούληδες.
Αλλά αυτός ο εκχυδαϊσμός της γλώσσας οι κουρ....ς και τα τόσα σκ..ά και όλα αυτά τα αηδιαστικά που λέει, γιατί να τα υφίσταμαι; Αν έχει πιάσει κορέους στη μασχάλη και ξύνεται, θα πρέπει να συγκινηθώ; χαχαχαχαχαχα
Αυτό δεν είναι δήθεν ρε συ Αντώνη; Ότι περνάνε στυλ με την απλυσιά και το καλά εξωκατεστημένο και το βρισοκοπίδι και την παρασιτική ζωή; Ζάπλουτος έγινε ή όχι; Εσύ τα έγραψες.
Άλλος ο Κέρουακ κι άλλος ο λέχρας. Θέλω να πω ότι υπάρχει ανατρεπτικός λόγος και γροθιά στο κατεστημένο καυστική και έξυπνη, χωρίς να ζέχνεις και να σιχαίνονται όπου περνάς.
Πες με ξενέρωτη, εγώ θα έκοβα φλέβες με όλους αυτούς. Προφανώς κι αυτοί με μένα, και καλά θα κάνανε! :)

BOSKO είπε...

γητεύτρια...
κάποτε είχα τσακωθεί άσχημα με κάποιον, που έλεγε "OK, σκατά ειν' ο φασισμός, αλλά δε γουστάρω να μου τα δείχνουν κιόλας". Η διαφωνία μας, όπως θα κατάλαβες, είχε να κάνει με το "Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα" του Παζολίνι. Επιμένω ό,τι δεν είναι δήθεν ο Bukowski, καθώς όλη αυτή τη ντεκαντάνς, τους κορέους που λες κι εσύ, τη βίωσε για τα καλά. Άκου λέχρας, χαχαχαχα! Έχεις πολύ πλάκα, ρε γητεύτρια, χθες έγραφες έξω απ' τα δόντια για "πίπες"- αντιγράφοντας εμένα- και σήμερα βάζεις αποσιωπητικά στα "σκατά".