Ομολογώ ότι η ταινία αυτή από τη Σουηδία, η οποία απέσπασε το Βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Τορόντο, λίγο με μπέρδεψε. Ή μάλλον μου άφησε μία αίσθηση ημιτελούς, χωρίς αυτό να είναι απαραιτήτως κακό και βέβαια μιλώντας υποκειμενικά πάντα. Όλο το story περιστρέφεται γύρω από ένα τραγικό ατύχημα που έγινε αφορμή για να σκοτώσει άθελα του, με το αυτοκίνητο του, ο 60χρονος Γιάννε ένα νεαρό Λιθουανό εργάτη. Παρουσία της φίλης του, μίας ζωγράφου - πρώην παιδί των λουλουδιών, και με την ενίσχυση ενός στυγνού καπιταλιστή - συνεργάτη του στο κλαμπ που ετοιμάζονται ν' ανοίξουν, ο Γιάννε εξαφανίζει το πτώμα. Οι τύψεις όμως δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Επιστρέφει συνέχεια στον τόπο του εγκλήματος, γνωρίζοντας μάλιστα και την κοπέλα του νεκρού Λιθουανού. Όταν το κορίτσι συνειδητοποιήσει πως ο άγνωστος ξένος ''σκότωσε'' τον φίλο της, ο Γιάννε θα πάρει τις αποφάσεις του: τη βραδιά των εγκαινίων του κλαμπ στο σουηδικό θέρετρο, θα αρπάξει όλες τις εισπράξεις από το ταμείο και μαζί με τη φίλη του και τον συνιδιοκτήτη, τους δύο συνεργούς στο ''έγκλημα'' δηλαδή, θα μπουν σε μια λέμβο, θα ξεχυθούν στη λίμνη και θα χαθούν μέσα στους δρυμούς. Avalon ονόμασε ο Άξελ Πετερσέν την ταινία του από το υπερπολυτελές κλαμπ, το οποίο ο ήρωας του ανοίγει, έχοντας ξεπεράσει κάποια προβλήματα του παρελθόντος με το νόμο και διατηρώντας ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του μια σχέση με το χρήμα. Ο θάνατος γίνεται αιτία για την εξάπλωση του αμοραλισμού στις ψυχές των ανθρώπων, ακόμη κι αν αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από μια γενιά που πίστεψε ότι μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο. Έτσι, μέσω μιας τραγικής ιστορίας, ο Πετερσέν στηλιτεύει τα κακά του καπιταλισμού, τη διάβρωση που προξενεί στις ανθρώπινες συμπεριφορές και έναν κυνισμό που μοιραία εκφράζει το συγκεκριμένο σύστημα. Επιλέγει όμως να κλείσει την ιστορία του με έναν καθαρά ποιητικό επίλογο, προσφερόμενο για περισσότερες από μία ή δύο ''αναγνώσεις''. Ο Γιοχάνες Μπροστ (φτυστός ο μακαρίτης ο...Νίκος Κούρκουλος) στο ρόλο του άτυχου Γιάννε καταφέρνει να συγκεντρώσει στο ''κουρασμένο'' του πρόσωπο όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος συχνά οδηγείται σε απονενοημένες κινήσεις, δέσμιος του life style και, ουσιαστικά, του μοναδικού Θεού, του χρήματος. Για το χρήμα, άλλωστε, μαζί με τους δύο συνεργάτες του αποφασίζουν να σκεπάσουν το θανατηφόρο ατύχημα που προκάλεσε. Έχω την αίσθηση, πάντως, πως η ταινία αυτή θα μπορούσε να διαρκεί τριάντα και όχι ογδόντα λεπτά, αφού το μήνυμα της είναι εύληπτο από τις πρώτες κιόλας sequences και τους πρώτους διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων της. Ενδεχομένως, θα ταίριαζε καλύτερα έτσι ο προαναφερόμενος ποιητικός επίλογος σε ένα καθαρά αστυνομικό σενάριο.
* Η ταινία Avalon του Άξελ Πετερσέν προβάλλεται απόψε το βράδυ στις 19.30 στην αίθουσα ODEON ΟΠΕΡΑ 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου