de-rouille-et-d'-os-θα-πει-ύμνος-στην-αγάπη

Μέσα στο κατάμεστο Παλλάς, παρουσία του δημάρχου Καμίνη και του Γάλλου πρέσβη στη χώρα μας, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Ορέστη Ανδρεαδάκη, να εκφράζει την ελπίδα πως η αγάπη θα νικήσει τη βαρβαρότητα της εποχής, άνοιξε η αυλαία των φετινών Νυχτών Πρεμιέρας. Η ταινία έναρξης που είχαμε την ευκαιρία να δούμε σε avant premiere, κατά κάποιο τρόπο, ήταν το γαλλο-βελγικό δράμα De rouille et d'os (ελλην. τίτλος Σώμα με σώμα) του Jacques Audiard. Πρωταγωνιστές η εκπληκτική Marion Cotillard - τη θυμόμαστε ακόμη ως Edith Piaf - και ο Matthias Schoenaerts, ειδικευμένος σε ρόλους ''βουβαλόπαιδου'', τον οποίο επίσης θυμάμαι από το βελγικό φιλμ Μοσχαροκεφαλή, που είχα δει παλιότερα στις Νύχτες Πρεμιέρας. Η ιστορία αφορούσε τον Αλί, ένα νεαρό άστεγο και ανεπάγγελτο, που πηγαίνει να ζήσει στο σπίτι της αδερφής του μαζί με τον 5χρονο γιο του. Σύντομα πιάνει δουλειά ως πορτιέρης σε κλαμπ και γνωρίζει τη Μαρί. Για την ακρίβεια, τη γλιτώνει από ένα καυγά και προσφέρεται να την οδηγήσει στο σπίτι της. Η Μαρί εργάζεται ως εκπαιδεύτρια φαλαινών και μάλλον αποφεύγει τον ''χωριάτη'' Αλί. Όταν όμως συμβεί ένα τραγικό ατύχημα εν ώρα εργασίας και χάσει και τα δυο της πόδια από τα γόνατα και κάτω, ο Αλί θα είναι ο πρώτος που θα του τηλεφωνήσει. Εκείνος τρέχει στο πλευρό της, βλέποντας την παραδόξως όχι ερωτικά, αλλά ανθρώπινα και ακόμη πιο παραδόξως δίχως ίχνος οίκτου. Την παίρνει μαζί του στη θάλασσα, τη βοηθάει στο σπίτι, μέχρι που γίνονται και fuck buddies. Κατά τ' άλλα, ο Αλί έχει γκόμενα, αφήνει στην αδερφή του τη φροντίδα του γιου του και γνωρίζεται με έναν ύποπτο τύπο, ο οποίος τον χώνει στα κυκλώματα του τζογαδόρικου μποξ. Ένα βράδυ, η Μαρί, η οποία εν τω μεταξύ φοράει τεχνητά μέλη και μπορεί να αυτοεξυπηρετείται, βλέπει τον Αλί να φεύγει με μια άλλη κοπέλα και νιώθει ερωτική αντιζηλία. Τον ακολουθεί στους παράνομους αγώνες μποξ και αναλαμβάνει ρόλο μάνατζερ. Η σχέση τους θα διακοπεί πρόωρα όταν ο Αλί γίνει αιτία να χάσει η αδερφή του τη δουλειά της και να διωχθεί κακήν-κακώς από το σπίτι που έμενε. Ένα άλλο όμως τραγικό ατύχημα, που θα κόστιζε τη ζωή στο παιδί του, τον ενώνει τόσο με το αγοράκι, όσο και ξανά με τη Μαρί, αποτελώντας πλέον οι τρεις τους μία χτυπημένη από τη μοίρα οικογένεια. Στην ταινία του Audiard, η οποία ήταν υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα του τελευταίου Φεστιβάλ Κανών, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι δύο ακρωτηριασμένοι άνθρωποι: η Μαρί σωματικά και ο Αλί συναισθηματικά κυρίως. Όπως εκείνη χάνει τα πόδια της, έτσι κι αυτός κινδυνεύει στο τέλος να σακατέψει τα χέρια του, σπάζοντας τον πάγο για να ελευθερώσει το αγοράκι του. Η Μαρί μοιάζει ευαίσθητη, θαρραλέα και διψασμένη για ζωή, ο Αλί πάλι είναι χοντροκομμένος, κυνικός, αλλά κατά βάθος το ίδιο ευαίσθητος μ' αυτήν. Απόδειξη ότι αμφότεροι μαθαίνουν να ζουν απ' την αρχή, περπατώντας όπως-όπως, αλλά μαζί, ικανοί ν' ανταπεξέλθουν στις σοβαρές ελλείψεις της θέσης τους απέναντι στην κοινωνία και στον κόσμο. Η μαεστρία του Jacques Audiard, του σκηνοθέτη με μία σημαντική ήδη φιλμογραφία, έγκειται στην ισοστάθμιση του τραγικού με το χιούμορ και του δράματος με την απέραντη αισιοδοξία, φτιάχνοντας ουσιαστικά έναν δίωρο ύμνο στην αγάπη και στη συντροφικότητα, αποφεύγοντας τον σκόπελο της δημαγωγίας ή έστω του επιφανειακού μελό. Είχε στα χέρια του φυσικά ένα καλό σενάριο, εμπνευσμένο από ιστορία του Καναδού συγγραφέα Craig Davidson, και δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς με την Cotillard να κλέβει την παράσταση από τον Schoenaerts και το αντίστροφο. Εν κατακλείδι, μία συμπαθητική, γλυκόπικρη και καθ' όλα ανθρώπινη ταινία. 

* η ταινία Σώμα με σώμα του Jacques Audiard προβάλλεται στο Indeal το Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, που ξεκινάει επισήμως από σήμερα, ενώ η έξοδος της στις ελληνικές αίθουσες έχει προγραμματιστεί για τις 22 Νοεμβρίου.