Η γερμανική ταινία Barbara είναι μία συγκλονιστική ταινία! Προβλήθηκε εκτάκτως πριν από λίγη ώρα στην Όπερα 2, αντικαθιστώντας το γαλλο-ελβετικό L' enfant d' en haut, που ήθελα επίσης να δω. Με αποζημίωσε, ωστόσο, με τον καλύτερο τρόπο η δημιουργία του Κρίστιαν Πέτσολντ, τιμημένη με το Βραβείο Σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ Βερολίνου. Πρόκειται για μία ιστορία ιστορικής μνήμης, ένα χαρακτηριστικό πλέον που μάλλον τείνει να εκλείψει από τον διεθνή κινηματογράφο. Η Barbara είναι μια νέα όμορφη γυναίκα που εργάζεται ως γιατρός σε επαρχία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μοιάζει συναισθηματικά ψυχρή, στην πραγματικότητα όμως ασφυκτιά μέσα στο καταπιεστικό καθεστώς και σχεδιάζει βήμα - βήμα την απόδραση της στη Δύση. Επίσης, είναι ερωτευμένη με έναν άντρα που σκοπεύει να τη βοηθήσει στο παρακινδυνευμένο εγχείρημα της. Όταν ένα νεαρό ''ατίθασο'' κορίτσι συλλαμβάνεται από την αστυνομία της Αν. Γερμανίας και αποδεικνύεται ότι η Barbara σχετιζόταν μαζί του, μπαίνει κι η ίδια στο στόχαστρο του καθεστώτος. Αρχίζει να παρακολουθείται, ενώ παράλληλα ο γιατρός συνάδελφος της νιώθει έλξη γι' αυτήν. Κάποια στιγμή μεταφέρεται εσπευσμένα στην κλινική ένας νεαρός που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Αναρρώνει σύντομα, ένα βράδυ όμως που η Barbara έχει εφημερία, συναντάει την κοπέλα του και μαθαίνει πως ο φίλος της φαίνεται συναισθηματικά απαθής, επομένως έχει υποστεί σοβαρή εγκεφαλική βλάβη και πρέπει να χειρουργηθεί. Η μέρα του χειρουργείου δρομολογείται για την ίδια μέρα που η Barbara κανονίζει να δραπετεύσει μέσω θαλάσσης και να συναντηθεί με τον αγαπημένο της επί δανέζικου εδάφους. Εν τω μεταξύ, το κορίτσι καταφέρνει να αποδράσει από τα καταναγκαστικά έργα, στα οποία είχε υποβληθεί ως τιμωρία από το καθεστώς, και με τα χίλια ζόρια φτάνει έξω απ' την πόρτα του σπιτιού της Barbara. Η Barbara έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις της: θα πάρει τη μικρή μαζί της στη θάλασσα και θα βάλει αυτήν στη θέση της πάνω στην άκατο, χαρίζοντας της την ελευθερία. Την επόμενη μέρα θα επιστρέψει στο πόστο της, στο νοσοκομείο, σα να μην έχει συμβεί τίποτα, προς μεγάλη χαρά του ερωτοχτυπημένου γιατρού. Ένα δράμα που ξετυλίγεται αργά - αργά, μία θλιμμένη ωδή στην αγάπη και στην αυτοθυσία είναι η ταινία αυτή του Πέτσολντ, διαδραματιζόμενη στην Ανατολική Γερμανία, δέκα χρόνια πριν την πτώση του Τείχους. Η Barbara δεν αμφιταλαντεύεται μεταξύ του έρωτα που νιώθει για έναν άντρα και της απόδρασης της στη Δύση. Στην ουσία, λειτουργεί σαν ένα σύμβολο ελευθερίας και ουμανισμού, όπως και αντίστασης ενάντια σε κάθε δικτατορικό πολιτικό σύστημα. Είναι φοβερό το πως η, φαινομενικά απαθής συναισθηματικά, Barbara αντιλαμβάνεται τη συναισθηματική απάθεια του νεαρού ασθενή της και σπεύδει να προχωρήσει τις διαδικασίες του σωτήριου χειρουργείου του. Λίγο αργότερα, πολύ λίγο όμως, βασικά με το τραγικό τέλος, κατανοούμε πως η συμπεριφορά της, στα όρια του καταθλιπτικού, έκρυβε την αγάπη της για όλους τους κατατρεγμένους συνανθρώπους της. Και γι' αυτό ακριβώς, ακόμη κι εγώ που...κοροϊδεύω όσους κλαίνε στον κινηματογράφο, το δάκρυ μου τό'ριξα. Η Νίνα Χος, πανέμορφη και ελκυστικά απρόσιτη ως Barbara, πλάθει μία ερμηνεία που μένει αξέχαστη! Αν και όταν βγει στις αίθουσες, δείτε οπωσδήποτε αυτό το κινηματογραφικό κομψοτέχνημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου