Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

περί-έλλειψης-ονομάτων-όσων-μίλησαν-στο-ντοκιμαντέρ

Εδώ η κριτική του cinema/ news.gr και του Νεκτάριου Σάκκα: http://www.cinemanews.gr/v5/aiff2012/reportage.php?n=2504
Επειδή πολύς κόσμος με ρωτάει γιατί δεν υπήρχαν τα ονόματα από κάτω όσων μιλάνε στο ντοκιμαντέρ, με αφορμή τη συγκεκριμένη κριτική και κυρίως με το σχόλιο ''σημαντικότατη παράλειψη'', έχω να απαντήσω τα εξής: 
Θεωρώ ότι η αναγραφή των ονομάτων είναι τηλεοπτικής αισθητικής και υποβαθμίζει την όποια εικαστικότητα του κάδρου σε μεγάλη οθόνη. Άλλωστε, στους τίτλους τέλους υπάρχουν τα ονόματα όλων των συνεντευξιαζόμενων με λεπτομέρειες, δηλαδή ποιος μίλησε, ποιος απήγγειλε στο φακό και ποιος απήγγειλε επίσης voice over. 
Σημασία έχει ο λόγος των ανθρώπων μέσα σ' ένα ντοκιμαντέρ και το τι αυτός προσθέτει στο θέμα, εν προκειμένω την Κατερίνα Γώγου. 
Τέλος, θα συστήσω σ' αυτούς που ενώ αναγνώρισαν τον Νίκο Καλογερόπουλο, τη Λένα Πλάτωνος ή τον Αντώνη Καφετζόπουλο, χωρίς να μπορέσουν να κάνουν το ίδιο με την Αγάπη - Βιργινία Σπυράτου, τον Γιώργο Δάγλα ή τον Γιώργο Γαρμπή, να τσεκάρουν μερικά αριστουργηματικά ξένα ντοκιμαντέρ: το Let's get lost του Bruce Weber για τον θρυλικό Chet Baker, το Step across the border των Nicolas Humbert - Werner Penzel για τον Fred Frith, καθώς και το Joe Strummer: The future is unwritten του Julian Temple, πού'χε δώσει και το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ ως premium DVD. Εκεί δεν θα δουν κανένα όνομα απ' όσους μιλάνε, είτε πρόκειται για τον Martin Scorsese, είτε για τον τελευταίο ηχολήπτη του στούντιο. 
Κατανοώ την ανάγκη του κοινού για κατανάλωση πληροφορίας, προσπάθησα όμως κι εγώ να διαχωρίσω το project αυτό από την τηλεοπτική αισθητική, εξ ου και μπήκαν και τα ''ιδιαίτερα φορμαλιστικά σκετς'' (εύστοχο σχόλιο, δε μπορώ να πω) με τη Λουκία Μιχαλοπούλου. 
Αυτά από μένα για την αποκατάσταση του μαύρου! 

5 σχόλια:

τ2φ είπε...

Όταν συμμετέχουμε σε ένα δημιούργημα και δεν στεκόμαστε απέναντί του,-τουλάχιστον εγώ έτσι έζησα το ντοκυμαντέρ-πρέπει να το κατανοούμε ως ένα και ολοκληρωμένο πράγμα.Επί μέρους υπο-πράγματα μπορεί να λειτουργούν άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο,όμως η γενική αισθητική ενός έργου,αν μπούμε μέσα του,μπορεί να μας δώσει όλες τις εξηγήσεις.Από φιλοσοφικής άποψης ή από στάση ζωής,ούτε η Γώγου θα ενδιαφερόταν για λεζάντες κάτω από έναν άνθρωπο.Οι άνθρωποι αυτοί,που τρείς τέσσερεις γνώριζα και εγώ,δεν μιλούσαν για κάποιο ατύχημα ή για το μνημόνιο σε τηλεοπτηκό παράθυρο,μιλούσαν για την ύπαρξη,την αγάπη,τα σκατά,τον θάνατο,πράγματα φυσικά πιό σημαντικά από όνοματεπώνυμα,ήταν εκεί καλεσμένοι της Γώγου για να μοιραστούν την αγάπη τους για την Κατερίνα τους.Συνεπώς ας μην κολλάμε στις τηλεοπτικές συνήθειές μας,ας μην κολλάμε ποιός λέει τι, αλλά τι λέει!
Όσο για τις δραματοποιημένες σκηνές,γνωρίζω πόσο ζόρικες ήταν στην πραγματοποίηση τους,-δεν είναι και το πιό ευκολο πράγμα να σκάσεις στα Εξάρχεια με κάμερες-οπότε θα τις εκλάβω ως ένα είδος οπτικού bootleg,όπου όσα στραβά και να δω θα τα δικαιολογήσω και θα μου φτάνει απλά που τα είδα.

BOSKO είπε...

τ2φ...
τά'πες όλα, σα να μιλάς άψογα εκ μέρους μου.

Фе́ммe скатале είπε...

Εχεις δίκιο αγόρι μουυυυυυ.

BOSKO είπε...

Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία)...
έχασες τρομερή τρασιά θρίλερ χθες!
άμα ήσουν κι εσύ, θα ρίχναμε πολύ γέλιο!

Фе́ммe скатале είπε...

Ε τι να κάνω με κάλεσε η πατρίδα!