Ο κόσμος θα τελειώσει μια Δευτέρα βράδυ˙
αέρας θα φυσάει βαρύς, μια οσμή
από γη πυρπολημένη και θειάφι
σε δρόμους, σε πλατείες θ' απλωθεί.
Στην τηλεόραση θα λένε απ' τις ειδήσεις
πως έχουν όλα πια διευθετηθεί,
πως οι Αρχές διαθέτουν εξηγήσεις,
πώς κάθε κίνδυνος έχει αποσοβηθεί.
Μόνο ψηλά, από τ' ουρανού τα παραπέτα,
το θρόισμα μόλις θα ηχεί της Απειλής˙
εμπρός της τ' άστρα, αναμμένα σπερματσέτα,
το φως το λίγο της μεγάλης προσμονής.
Χωρίς βιασύνη, μια στιγμή θα σταματήσει
να κοιταχτεί μες στου καθρέφτη τον βυθό.
Έπειτα, με μια απόφαση βουβή θα ξεκινήσει.
Να σβήσει τ' άστρα από τον ουρανό.
* ένα ποίημα του Κώστα Κουτσουρέλη, έτοιμο προς μελοποίηση, από την ποιητική συλλογή Αέρας Αύγουστος (Περισπωμένη, 2012)
** photo: σπίτι στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη μεσ' στον πόλεμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου