το-daytime-των-jane-και-η-άγνωστη-κυρία-της-οδού-σαπφούς

Οι Jane από το Ανόβερο ήταν ένα πολύ σπουδαίο, όσο και υποτιμημένο συγκρότημα του γερμανικού kraut rock - υποτιμημένο στην Ελλάδα τουλάχιστον, συγκριτικά με τους Eloy. Τους ανακάλυψα αρχές των 90s από τον Κώστα το φρικιό που τά'χε με την πλούσια Αλεξάνδρα, σπουδαστές όλοι μας στη σχολή κινηματογράφου. Γι' αυτό το ζευγάρι όλοι λέγαμε ότι θα καταλήξει ως εξής: ή ο Κώστας θα γίνει ''άνθρωπος'' και θα πετάξει τα κατάμαυρα φθαρμένα ρούχα ή η Αλεξάνδρα θα καταντήσει να πίνει φούντες και να ζει στα σκοτάδια. Τίποτα απ' τα δύο δε συνέβη, οι δρόμοι τους χώρισαν κι εγώ τώρα έχω να τους δω τουλάχιστον 15 χρόνια. Θυμάμαι όμως ένα φοβερό πάρτι στην έπαυλη της Αλεξάνδρας στην Κηφισιά. Η κοπέλα εκτός από σκηνοθεσία στης Χατζίκου, σπούδαζε παράλληλα και ψυχολογία στου Deree. Λογικό, λοιπόν, να καλέσει στα γενέθλια της φίλους κι από τις δύο σχολές. Στη μια μεριά, μπαίνοντας κανείς στον κήπο, μπορούσε να δει γκόμενες με διχτυωτά καλτσόν και γόβες, όπως και διάφορους νέους με γραβάτες, και παραπέρα κάτι ρεμάλια (για τη δική μου παρέα λέω) με μακριά μαλλιά, γένια, σαλβάρια και σανδάλια. Μην έχοντας σκοπό ν' αδειάσουμε τη γωνιά στους ανθρώπους, την είχαμε ξαπλάρει στο χορτάρι, αφού πρώτα φάγαμε όλα τα εδέσματα και αδειάσει την κάβα. Η καημένη η μάνα της Αλεξάνδρας αναγκάστηκε να μας διώξει με το γάντι, δηλώνοντας ευγενικά πως πρέπει να αποχωρίσουμε διότι ''οι γείτονες γύρω είναι εργαζόμενοι και ξυπνάνε πρωί''. Εκείνο το βράδυ μεθύσαμε πολύ! Τόσο πολύ που πήραμε ένα αυτοκίνητο, τέσσερα άτομα, και τραβήξαμε για κάπου στα Μελίσσια. Σταματήσαμε στην οδό Σαπφούς, ο Νίκος στο τιμόνι, εγώ συνοδηγός. Στα πίσω καθίσματα ο Κώστας κι η Αλεξάνδρα μόλις είχαν κάνει παθιασμένο σεξ, ώσπου δηλαδή να τερματιστεί η άνευ προορισμού διαδρομή με το αμάξι. Κάποια στιγμή το ζευγάρι μάλωσε και ο ερωτικός παροξυσμός μετατράπηκε σε μια πάλη αρσενικού - θηλυκού που θα ζήλευε κι ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ. Ο Κώστας βγήκε έξω, ανέβηκε στην οροφή του αυτοκινήτου και άρχισε να χοροπηδάει στο ρυθμό του The Changeling των Doors, που ακουγόταν δυνατά από το κασετόφωνο. Βγήκαμε κι εμείς έξω, εκτός απ' την Αλεξάνδρα, η οποία μια γελούσε και μια έκλαιγε στο πίσω κάθισμα. Ξαφνικά, η μπαλκονόπορτα από ένα διαμέρισμα άνοιξε και μία παχουλή ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να μας βρίζει. Είχε φουντωτά μαύρα μαλλιά και φορούσε κελεμπία. Κανείς δεν της αντιμίλησε, μόνο εγώ εκνευρισμένος είπα του φίλου μας να κόψει τις μαλακίες και να μπούμε στ' αμάξι για να την κοπανήσουμε προτού κουβαληθεί η αστυνομία για διατάραξη κοινής ησυχίας. Έτσι κι έγινε! Ξέρω τι θέλει αυτός για να ηρεμήσει, είπε ο Νίκος και αλλάζοντας κασέτα έβαλε το ντεμπούτο άλμπουμ των Jane με το Daytime που επισυνάπτεται στο post τούτο. Καταλήξαμε σε μια ερημική παραλία στη Ραφήνα με ένα μπουκάλι ούζο και τις πόρτες του αυτοκινήτου ανοιχτές για να ξεχύνεται το Daytime. Μπορεί και να το ακούσαμε είκοσι φορές εκείνο το βράδυ! 

Υ.Γ. Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, όταν έκανα το ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη, ο τραγουδιστής και συνθέτης Θανάσης Μωραΐτης μου έλεγε: Τη βρήκα να μένει στην οδό Σαπφούς στα Μελίσσια...Εγώ, κόκαλο! Θα μπορούσα συνεπώς να λέω κι εγώ σήμερα πως επίσης βρήκα τη Φλέρυ Νταντωνάκη να μένει εκεί κι ότι της χάλασα τον ύπνο ένα ορίτζιναλ rock βράδυ της νιότης μου. Μα, καλώς ή κακώς, δε μπορώ να είμαι σίγουρος.