όταν-η-μιμή-μπουμπουλίνα-έφυγε-από-βόλι-αδέσποτο

Καιρό τώρα ακούω να σατιρίζεται η Μιμή Ντενίση κι ομολογώ ότι ήθελα πολύ να δω κάποια θεατρική ερμηνεία της, αφενός γιατί εγώ έχω μείνει ακόμη στον παλιό ασπρόμαυρο τηλεοπτικό Συμβολαιογράφο και αφετέρου, γιατί τρέφω εκ φύσεως μία συμπάθεια στους ανθρώπους- αντικείμενα σάτιρας. Τι τό 'θελα ο έρμος; Τι ήταν να περάσω απ' το blog του blogger pisoglendis και ν' ανακαλύψω τούτο το, απείρου κάλλους, αριστούργημα; Όπου η Μιμή Ντενίση - Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα λίγο πριν ξεψυχήσει απ' τ' αδέσποτο βόλι, ομιλεί ως κουτσομπόλα Σμυρνιά στο μπαλκόνι της ή και ως Ναπολιτάνα πλύστρα, για να μην είμαστε και τόσο αυστηροί. Ακούστε πόσο συγκλονιστικά ξεστομίζει Δε σε φοβάμαι, Γκούτση (ή μήπως Gucci;) και το κορυφαίο Εγώ, μωρ' δε φοβήθηκα στις μάχες, θα φοβηθώ στο σπίτι μου;, λες και απευθύνεται στη Φωφώ τη μοδίστρα της, και μπορείτε ν' αντιληφθείτε πόσο κακοήθεις είναι όλοι όσοι τη σατιρίζουν τη γυναίκα. Ας μην αναφερθώ και στο minimal ντεκόρ της παράστασης, στα κοστούμια και στο hair-style του υπόλοιπου θιάσου...Σκέτη πρωτοπορία, η σκηνοθετική έμπνευση στο ζενίθ της! Τι κρίμα νά 'χω χάσει την παράσταση αυτή στον καιρό της και να τη βλέπω αποσπασματικά τόσα χρόνια μετά! Νιώθω μεγάλη απογοήτευση! Πάντως, για να σοβαρευτούμε, τόσο κιτς και τέτοια κακοτεχνία δεν αντέχονται, ειδικά από καλλιτέχνη εκτός trash στερεώματος, υποτίθεται. Επίσης, κόβω το κεφάλι μου, ερασιτεχνική σχολική παράσταση να ήταν, θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και, σίγουρα, γούστο απ' αυτό εδώ το πράγμα. Δείτε το και με την ευχή μου να κάνετε καινούργιο συκώτι από το γέλιο! Έτσι, για να μας πάει καλά η τελευταία εβδομάδα του Μάρτη.