Στις 25 Μαΐου του 1998, ο Μανώλης Ρασούλης σε συνέντευξη του στο Έθνος αποκαλεί τον Γιώργο Νταλάρα Κανακάρη των κυκλωμάτων και Νέο Φρανκενστάιν με αγγελικό πρόσωπο. Η έναρξη μιας κόντρας που επρόκειτο να οδηγήσει σε ολόκληρη δικαστική διαμάχη. Διαβάστε τι είχε δηλώσει τότε ο Ρασούλης για τον Νταλάρα με ένα κλικ στη φωτογραφία του δημοσιεύματος. Κυριακή 13 Μαρτίου 2011
ο-μανώλης-ρασούλης-για-τον-γιώργο-νταλάρα
Στις 25 Μαΐου του 1998, ο Μανώλης Ρασούλης σε συνέντευξη του στο Έθνος αποκαλεί τον Γιώργο Νταλάρα Κανακάρη των κυκλωμάτων και Νέο Φρανκενστάιν με αγγελικό πρόσωπο. Η έναρξη μιας κόντρας που επρόκειτο να οδηγήσει σε ολόκληρη δικαστική διαμάχη. Διαβάστε τι είχε δηλώσει τότε ο Ρασούλης για τον Νταλάρα με ένα κλικ στη φωτογραφία του δημοσιεύματος. 
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Φίλε Μπόσκο, με αγάπη σ' το λέω πάντα:
Δεν είναι η ώρα για μια τέτοια ανάρτηση.
Dimitris A. ...
για ποιο λόγο δηλαδή; ντοκουμέντα ανεβάζω από τον ρασούλειο βίο που μου στέλνει μέχρι αυτήν την ώρα ο, επίσημα κατ' ονομασμένος απ' τον ίδιο, βιογράφος του.
Ε, η αληθεια είναι ότι μου φαίνεται κι εμένα άκομψο.
maria...
γιατί, ρε παιδιά, στην τελική η πραγματικότητα δεν είναι; τι το περάσατε εδώ μέσα, "Στην υγειά μας, ρε παιδιά"; Δεν παίρνω θέση υπέρ ή κατά κανενός, όπως γίνεται αντιληπτό. Απλώς ένα ντοκουμέντο από εφημερίδα είναι με τον Ρασούλη στο επίκεντρο, που έφυγε σήμερα από τη ζωή.
stay cool δηλαδή...
Ας μου επιτραπεί πάντα με σεβασμό πρός όλους, να συμφωνήσω με τον φίλο Μπόσκο.
Είναι ήδη όλα δημοσιευμένα, και είναι πράξεις ήδη "αρχειοθετημένες".
Ίσως πια και περασμενα-ξεχασμένα, και αυτή η αναδημοσίευση δεν μειώνει με κανένα τρόπο την αξία κανενός.
Άλλωστε "τίποτε δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή".-
eka...
α, γειά σου, dear eka!
Τι σου είναι η ζωή...την μια είσαι εδω ...την άλλη ...απέναντι.
Και ό,τι έχεις κάνει και πεί στην ζωή σου, κάποιους τους οδηγεί στον σωστό δρόμο.-
http://www.youtube.com/watch?v=d3FBKNfOM44
Αφιερωμένο.-
έλα ντε, γιατί ξένισε μια τέτοια ανάρτηση...δεν έφυγε από τη ζωή ο Νταλάρας
Κι εγώ δεν κατανοώ την συγκεκριμένη ανάρτηση. Δεν είναι σωστό ούτε για τον Ρασούλη ούτε για τον Νταλάρα. Άτοπο κι ανούσιο πια.
Ανώνυμος...
δεν μου λες, καλέ μου κύριε ή καλή μου κυρία, εάν έκανα ντοκιμαντέρ- ας πούμε- για τον Ρασούλη, μοιραία δεν θα έπρεπε να δείξω κι αυτό το περιστατικό από τον βίο του, το οποίο είναι καταγεγραμμένο από ιστορικής, αν θέλεις, άποψης; εδώ μέσα δες το σα ντοκιμαντέρ, λοιπόν, του οποίου ο δημιουργός διεκδικεί την καλλιτεχνική ελευθερία του και χρησιμοποιεί τα ντοκουμέντα του όπως νομίζει καλύτερα. Ξαναλέω για πολλοστή φορά ότι δεν παίρνω θέση σε μια διαμάχη που, όπως λέει κι η eka, ίσως πια είναι και "περασμένα- ξεχασμένα", όπως επίσης τιμώ τον Γιώργο Νταλάρα για την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια. Επίτρεψε μου, τέλος, να πω ότι όλα εδώ μένουν και τίποτα δεν είναι άτοπο ή ανούσιο, ειδικά όταν σταμπάρει ανεξίτηλα κάποια ανθρώπινη, εν προκειμένω και καλλιτεχνική, λειτουργία-διαδικασία.
Βίοι Αγίων
ή
Βίοι Ανθρώπων
Η συγκεκριμένη δήλωση του κ. Ρασούλη, εκφράζει τον άνθρωπο και την συγκυρία. Έχει ήδη περάσει στην ιστορία. Εϊναι ντοκουμέντο.
Το άν αναφερόμασταν σε αυτή, σήμερα ή μετά από σαράντα χρόνια (όπως συμβαίνει και με τα ιστορικά αρχεία για ευνόητους "politically correct" "πολιτικώς όρθούς" λόγους), δεν έχει καμία διαφορά.
Η διαφορά έγκειται στο πώς ερμηνεύουμε μια δήλωση.
Ο φίλος Bosko, δεν ερμηνεύει, δεν κρίνει απλά παραθέτει και αναφέρει.
Κάνει ένα documentary στο blog του.
Μία μικρή "ταινία", μια ανασκόπηση, ένα μικρό μνημόσυνο.
Η θύμηση ενός ανθρώπου που έχει φύγει τα περιλαμβάνει όλα.
Μόνο με λογοκρισία και επιλεκτικότητα τα απωθεί μερικά.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μνημονεύουμε τον κ. Ρασούλη. Δεν τον κρίνουμε. Οποιαδήποτε ερμηνεία δηλώσεων του και πράξεων του είναι αποδεκτή αλλά όχι της παρούσης.
Θα μπορούσαμε ως εκ τούτου να πούμε πως δεν έκανε σωστά τότε ο κύριος Ρασούλης, όχι να το αποκρύψουμε παντελώς!
Όμως δεν είναι της παρούσης να κρίνουμε.
Της παρούσης είναι να αναφέρουμε, και να μνημονεύσουμε.
Αναρωτιέμαι αν ο κ. Ρασούλης είχε επιλέξει να κάνει την δήλωσή του τραγούδι, δεν θα το τραγουδάγαμε σήμερα;
Αν όχι, γιατί;
Προσωπικά εκτιμώ αμφότερους κυρίους Ρασούλη και Νταλάρα.
Από τα γενοφάσκια μου με συνοδεύουν οι μουσικές τους, όταν μετά την μεταπολίτευση, τους άκουγε φανατικά ο πατέρας μου (τώρα πλέον είναι και στα ίδια λιμέρια με τον κ. Ρασούλη).
Επειδή όμως αυτές τις μέρες θέλουμε να θυμηθούμε τον άνθρωπο και τίποτε λιγότερο, εμένανε αυτή η δήλωση μου τον ξαναφέρνει μπροστά μου ακριβώς όπως είναι, ολοζώντανο!
φίλε Ανώνυμε,
δεν το έκανα το post για να βρίζει ο κόσμος τον Νταλάρα. Σχολίασε κόσμια και όχι φανατισμένα.
ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου