Την τελευταία της πνοή άφησε σήμερα το πρωί η Elizabeth Tailor από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 79 ετών. Είχε γεννηθεί στις 27 Φεβρουαρίου του 1932 στο Λονδίνο και έμελλε να μείνει στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες σταρ του αμερικανικού κινηματογράφου. Μου ήταν αδιάφορα τα περί εννέα γάμων της, συλλογής κοσμημάτων της, ειδυλλίων της κλπ. Προσωπικά, θα μνημονεύω πάντα την Tailor σαν την νευρωτική ηρωίδα του Eduard Albee στο οριακό Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του 1966 με τον Richard Burton στο πλευρό της. Με κάτι τέτοιες ταινίες, ο αμερικανικός κινηματογράφος, που την αμέσως επόμενη δεκαετία θα γινόταν αντικείμενο πλήρους απομυθοποίησης- στην Ευρώπη τουλάχιστον-, κατάφερε να κρατήσει το ανάστημα του, έξω από τα υψηλά budgets και τα πανάκριβα κασέ των καλλιτεχνικών συντελεστών του. Μ' αυτήν την ταινία επίσης, την ασπρόμαυρη και μελαγχολική στα όρια του νοσηρού, ο συγγραφέας Albee παρέμεινε ο ίδιος, ένας θιασώτης του Παραλόγου και ουσιαστικά ο θεμελιωτής του συγκεκριμένου θεατρικού κινήματος στις ΗΠΑ. Η Elizabeth Tailor ήταν αυτή που βούτυξε ολόκληρη στις αγριεμένες λιμνοθάλασσες του συγγραφέα Tennessee Williams και του σκηνοθέτη John Cassavetes, καταθέτοντας ίσως την καλύτερη ερμηνεία της και τολμώντας να τσαλακώσει την εικόνα της πιο σέξι γυναίκας στον κόσμο. Για τις ανάγκες του ρόλου της, πήρε παραπανίσια κιλά και άλλα είκοσι χρόνια, προκειμένου να ενσαρκώσει την πενηντάρα Martha. Δεν είναι τυχαίο που οι παραγωγοί ήθελαν αρχικά την Bette Davis, μα ο ίδιος ο Albee αρνήθηκε να παραχωρήσει τα δικαιώματα του έργου του σε περίπτωση που δεν θα πρωταγωνιστούσε εκείνη. Η φιλμική μεταφορά του Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του Mike Nichols μαζί με το Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν; του Robert Oldrich είναι οι δύο πιο αγαπημένες μου αμερικανικές ταινίες από τη δεκαετία του 1960. Δείτε το trailer! Το υστερικό γέλιο της Elizabeth Tailor είναι ουσιαστικά η υστερία ενός κατακερματισμένου, ιμπεριαλιστικού και μισάνθρωπου έθνους που πολύ σύντομα θα βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αιωνία της η μνήμη.
10 σχόλια:
Maggie: You know what I feel like? I feel all the time like a cat on a hot tin roof.
Brick Pollitt: Then jump off the roof, Maggie. Jump off it. Cats jump off roofs and land uninjured. Do it. Jump.
Maggie: Jump where? Into what?
Η Elizabeth Tailor ήταν αυτό που λέμε Bigger Than Life!!!Σπουδαία ηθοποιός,ταραχώδης προσωπική ζωή και μεγάλο φιλανθρωπικό έργο...
ασωτος γιος...
ως αγγλομαθής σκίζεις, πάντως!
ευχαριστούμε!
Nikatsu...
ένας μύθος είναι πλέον η Tailor!
α. τα ελληνκα δε τα κατεχω αλλα τ αγγλικα εε? εχω ζησει κι ενα μανστεστερ ως μεταναστης του ερωτα
β. ευτυχως που η δολια η λιζμπεθ δε θα θαβοταν στο πρωτο νεκροταφειο θα χαμε αλλο φωτορεπορταζ απο τον μπλογκερ( που ολοι λατρευουμε )
ασωτος γιος...
λοιπόν, από δω και πέρα να σχολιάζεις μόνο στα αγγλικά εσύ και θ' απαντάω στα ελληνικά εγώ, διότι αν επιχειρήσω να γράψω στ' αγγλικά τότε το κράξιμο θά 'ναι όλο δικό μου.
δεν θα πήγαινα στην κηδεία της Λίζμπεθ, αφενός γιατί είμαι ψιλοαγοραφοβικός και αφετέρου γιατί παρίσταμαι μόνο σε κηδείες δικών μου ανθρώπων. Πάντως αν πήγαινα κι έβγαζα φωτογραφίες, σιγά μην τις έβαζα στο blog. Θα τις μοσχοπούλαγα στο εξωτερικό και θα τα ΄κονόμαγα μια χαρά!
@ A-sotos: Dear oh Dear ...I knew you would do it again ;-)
Anyway.
The Time has come, and she had also to "move UP" and "jump into" Eternity.
@Sir Bosko: Ι couldn't agree more with you... ;-)
@Nikatsu: "Bigger than Life" όπως το είπες...
Κοινώς η πανέμορφη Ελισσαβέτα... αποφάσισε να αφήσει τα "ψεύτικα" διαμάντια στην γή ...και διάλεξε τα αληθινά...τ'αστέρια.
Να ναι καλα.
Θεϊκά όμορφη....-
Πρώτα έβλεπες τα μάτια που σε καθήλωναν με τη δύναμη του βλέμματος τους, μετά την υπόλοιπη ομορφιά και, αν είχες συνέλθει, καταλάβαινες την υποκριτική της τέχνη. κιν εμένα είναι αγαπημένα μου το Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ και το Λυσσασμένη Γάτα αλλά και το Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι. Πάντως θυμάμαι με συγκίνηση και την αρχική Ο μπαμπάς της νύφης όπου έπαιζε τη νύφη, πολύ νέα, μαζί με τον Σπένσερ Τρέϊσι ως μπαμπά.
Kάθε μέρα, ανακαλύπτω σε αυτό το blog,αναρτήσεις που βρίσκω άκρως ενδιαφέρουσες...
Kάθε μέρα, μπαίνω στο blog και ανακαλύπτω πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις...
Και να προσθέσω, πως έχεις πολύ καλή γραφή- αλλά αυτό το ξέρεις ήδη...
Δημοσίευση σχολίου