R.I.P. ΒΛΑΣΗΣ ΚΑΝΙΑΡΗΣ (1928 - 2011)

Ο Βλάσης Κανιάρης ήταν ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Το 2003, όταν εργαζόμουν ως βοηθός σκηνοθέτης στην τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ Η ιστορία των χρόνων μου, τον είχα γνωρίσει και περάσει μια μέρα μαζί του, αφού ήταν το θέμα ενός από τα επεισόδια-πορτρέτα της σειράς. Τον θυμάμαι στο διαμέρισμα του στο Κολωνάκι, βαρύ και δύσκολο στις μετακινήσεις, να ταλαιπωρείται από τα αναπνευστικά του προβλήματα. Παρ' όλα αυτά υπήρξε δραστήριος και ακμαίος μέχρι το τέλος με εκθέσεις και παρουσιάσεις του σημαντικού έργου του. Περισσότερο, βέβαια, θυμάμαι εκείνα τα ανδρείκελα του, διάσπαρτα στον χώρο, ντυμένα σύμφωνα με την ενδυματολογική του άποψη, τους πίνακες του και κάποια πλέγματα, φτιαγμένα από ολότελα αντισυμβατικά υλικά. Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα, σπούδασε ιατρική και το ΄47 γνώρισε τον Γιάννη Τσαρούχη. Έπρεπε όμως να πεθάνει ο πατέρας του τρία χρόνια αργότερα για να παρατήσει την ιατρική και να μεταγραφεί στην Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Μέσω του φίλου του, του Τσαρούχη, ο Κανιάρης υπέγραψε τα σκηνικά της ταινίας Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη. Την ίδια εποχή παντρεύθηκε τη σύντροφο της ζωής του, Μαρία Λίνα, γνώριμη του από τα χρόνια των ιατρικών σπουδών. Από το 1956 έως το 1960 έζησε στη Ρώμη, όπου ασχολήθηκε εκτενώς με τη ζωγραφική, τη σκηνογραφία και την τοιχογραφία. Εκεί, εμπνευσμένος από μια φοβερή καταστροφή σέ ανθρακωρυχείο του Βελγίου, η οποία έγινε αιτία να χάσουν τη ζωή τους 400 άνθρωποι, σχεδίασε μια σειρά αφηρημένων έργων με χρώμα. Η πρώτη του ατομική έκθεση παρουσιάστηκε το 1958 στη γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα με μια σειρά προκλητικά- για το πλαίσιο της εποχής- έργα που έφεραν στοιχεία από τον εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό. Η γνωριμία του με το έργο του Αμερικανού Jackson Pollock είχε ήδη συντελεστεί, άλλωστε, ενώ πίσω στη Ρώμη, ο Κανιάρης μαζί με τον Τσόκλη και τον Κεσσανλή θα συγκροτούσαν την προοδευτική εικαστική ομάδα Gruppo Sigma. Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Κανιάρης είδε το έργο του να αναγνωρίζεται διεθνώς και να παρουσιάζεται με ξεχωριστές τιμές σε εκθεσιακούς χώρους του Λονδίνου, του Παρισιού, των Βρυξελλών, της Βενετίας, της Στοκχόλμης κ.α. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία ατομική του έκθεση διοργανώθηκε το 2003 από το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού της Νέας Υόρκης με τίτλο Give the people what they want, με την επιμέλεια του Μάνου Στεφανίδη. Ο Βλάσης Κανιάρης ήταν 83 ετών και ο χαμός του έρχεται να αφαιρέσει ακόμη ένα ξυλάκι από το τζένκα των μεγάλων καλλιτεχνών του 20ου αι. για τη χώρα μας.