αυλαία-για-τις-νύχτες-πρεμιέρας-&-κάποια-σχόλια

Η ωραιότερη φωτογραφία από την πρεμιέρα που αναρτήθηκε και στο site των Νυχτών Πρεμιέρας. 

Η Μαρίζα Κωχ συνομιλεί με τους συντελεστές του μουσικού ντοκιμαντέρ Spitfire: Back to Zero, που προηγήθηκε της δικής μας προβολής. Δεν το είδα, αλλά άκουσα πολύ καλά σχόλια! 

Άλλη μια εικόνα της Κατερίνας Γώγου στη γιγαντοοθόνη του Δαναού.

Και η Εύα Κουμαριανού λευκοντυμένη προσέρχεται στην πρεμιέρα. Αξιαγάπητο πλάσμα η Εύα και με την πρώτη ευκαιρία θα παρουσιάσω το βιβλίο της που μου χάρισε.

Τα γνωστά: κουβέντα με το κοινό, παρουσία του Ορέστη Ανδρεαδάκη.

Η βραδιά υπέρ πάντων ανήκε στους φίλους: από αριστερά η Λίνα, η Σταυρούλα, η Maira, ο bosko και ο βοηθός μου ο Θρασύβουλος.

* το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote έλαβε τέλος πριν από λίγη ώρα και ήδη ανακοινώθηκαν τα βραβεία. Κάτι είχα υποψιαστεί για την ταινία L' enfant d' un haut (Η αδερφή μου) της Ούρσουλα Μέγιερ ότι θα βραβευόταν, εφόσον η χθεσινή επαναληπτική προβολή της άλλαξε τελευταία στιγμή. Τελικά, η γαλλο-ελβετική αυτή ταινία, την οποία δυστυχώς δεν κατάφερα να δω, έφυγε με το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ, τη Χρυσή Αθηνά. Στα διαγωνιζόμενα μουσικά ντοκιμαντέρ κέρδισαν το Searching for sugar man του Μάλικ Μπεντζελούλ και το Marley του Κέβιν ΜακΝτόναλντ - το δεύτερο πήρε ειδική μνεία, αφήνοντας πίσω τις αξιόλογες ελληνικές συμμετοχές. Επίσης δεν κατάφερα να δω κανένα, καθώς τα εισιτήρια ήταν από μέρες εξαντλημένα. Τέλος, το βραβείο Κοινού δόθηκε στην ταινία Teddy Bear του Μαντς Ματίεσεν, που είχα δει, μού'χε αρέσει κι είχα γράψει γι' αυτό 

(http://bosko-hippydippy.blogspot.gr/2012/09/blog-post_20.html). 

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν. Και για να κλείνω και με τη δική μου ταινία, η συμμετοχή της στις Νύχτες Πρεμιέρας δεν είχε διαγωνιστικό χαρακτήρα, αλλά πόνταρε στη συνάντηση της με τον κόσμο ως τεστ, αν θέλετε, για την έξοδο της στις αίθουσες. Υπό αυτή την έννοια, είμαστε νικητές μακράν και με διαφορά, αν υποτεθεί πως το sold - out που σημείωσε θα συζητιέται για καιρό. Γνωρίζω ωστόσο πως πρέπει να είμαι...ετοιμοπόλεμος και ευτυχώς δε μασάω! Ξέρω, βλέπετε, ότι στην μεταπασοκική Ελλάδα ο Έλληνας θέλει να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα απ' το νά'χει κι αυτός δικιά του κατσίκα. Το αν έκανα καλή ταινία το είδα στα μάτια των εκατοντάδων ανθρώπων που γέμισαν τον Δαναό και πέρασα σχεδόν δύο ώρες στο φουαγιέ να συνομιλώ μαζί τους στα όρθια. Πάνω απ' όλα το βρήκα στα μάτια των μελών της οικογένειας της Κατερίνας Γώγου κι αυτό δε μπορεί να το βρωμίσει καμία κακεντρεχή δήλωση σε κανένα twitter. Και να το πω αλλιώς, όποιος θέλει ας με χτυπήσει, με επιχειρήματα εννοείται. Ο κόσμος που αγκάλιασε το ντοκιμαντέρ θα του το γυρίσει μπούμερανγκ. Πάμε γερά, πάμε μπροστά και κυρίως με ψηλά το κεφάλι. Η ταινία θα βγει σε διανομή μέσα στο επόμενο τρίμηνο και θ' ακολουθήσει η συμμετοχή της στο τμήμα Πανόραμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες 21ου αι. όπου και θα διαγωνιστεί για το Βραβείο Κοινού. Την υγειά μας νά'χουμε και τους φασίστες να πατάξουμε, όχι μόνο της ΧΑ, αλλά κι αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας με όλη τους την επίφαση. 

** θα ήταν σοβαρή παράλειψη εκ μέρους μου να μην ευχαριστήσω για την άψογη συνεργασία μας από τις αρχές Αυγούστου μέχρι σήμερα όλα τα παιδιά που δούλεψαν στο φεστιβάλ, τη Χριστίνα Λιάπη, τον Κωνσταντίνο Αϊβαλιώτη, τον Κωστή Θεοδοσόπουλο, τη Δάφνη Δημοπούλου και φυσικά τον Ορέστη Πλακιά. 

από-τον-πρόεδρο-αλέξη-τσίπρα-για-το-ντοκιμαντέρ

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, δεν μπόρεσε να παραστεί στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ, λόγω της προγραμματισμένης περιοδείας του σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Αμβούργο. Λάβαμε όμως την ακόλουθη ευγενική επιστολή και τον ευχαριστούμε για τη διάθεση του πάνω απ' όλα να στηρίζει τον έρμο πολιτισμό αυτής της χώρας:

Κύριε Μποσκοΐτη,

Ευχόμαστε από καρδιάς το έργο σας να τύχει θερμής υποδοχής και να γίνει ευρέως γνωστό, προκειμένου να μην επέλθει η λήθη. Κατερίνα Γώγου δεν θα υπάρξει δυστυχώς ξανά...Ούτε ποίηση σαν τη δική της

Με εκτίμηση

Γραφείο Επικοινωνίας προέδρου ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ

σήμερα-στα-περίπτερα

Ο σημερινός κυριακάτικος Τύπος περιλαμβάνει τα Θαύματα εν ζωή & μετά θάνατον του Γέροντος Παΐσιου και το cd Γίνε μαζί μου ένα της Πάολας. Η Κοινωνία του Θεάματος σε όλο της το μεγαλείο! 

περί-έλλειψης-ονομάτων-όσων-μίλησαν-στο-ντοκιμαντέρ

Εδώ η κριτική του cinema/ news.gr και του Νεκτάριου Σάκκα: http://www.cinemanews.gr/v5/aiff2012/reportage.php?n=2504

Επειδή πολύς κόσμος με ρωτάει γιατί δεν υπήρχαν τα ονόματα από κάτω όσων μιλάνε στο ντοκιμαντέρ, με αφορμή τη συγκεκριμένη κριτική και κυρίως με το σχόλιο ''σημαντικότατη παράλειψη'', έχω να απαντήσω τα εξής: 

Θεωρώ ότι η αναγραφή των ονομάτων είναι τηλεοπτικής αισθητικής και υποβαθμίζει την όποια εικαστικότητα του κάδρου σε μεγάλη οθόνη. Άλλωστε, στους τίτλους τέλους υπάρχουν τα ονόματα όλων των συνεντευξιαζόμενων με λεπτομέρειες, δηλαδή ποιος μίλησε, ποιος απήγγειλε στο φακό και ποιος απήγγειλε επίσης voice over. 

Σημασία έχει ο λόγος των ανθρώπων μέσα σ' ένα ντοκιμαντέρ και το τι αυτός προσθέτει στο θέμα, εν προκειμένω την Κατερίνα Γώγου. 

Τέλος, θα συστήσω σ' αυτούς που ενώ αναγνώρισαν τον Νίκο Καλογερόπουλο, τη Λένα Πλάτωνος ή τον Αντώνη Καφετζόπουλο, χωρίς να μπορέσουν να κάνουν το ίδιο με την Αγάπη - Βιργινία Σπυράτου, τον Γιώργο Δάγλα ή τον Γιώργο Γαρμπή, να τσεκάρουν μερικά αριστουργηματικά ξένα ντοκιμαντέρ: το Let's get lost του Bruce Weber για τον θρυλικό Chet Baker, το Step across the border των Nicolas Humbert - Werner Penzel για τον Fred Frith, καθώς και το Joe Strummer: The future is unwritten του Julian Temple, πού'χε δώσει και το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ ως premium DVD. Εκεί δεν θα δουν κανένα όνομα απ' όσους μιλάνε, είτε πρόκειται για τον Martin Scorsese, είτε για τον τελευταίο ηχολήπτη του στούντιο. 

Κατανοώ την ανάγκη του κοινού για κατανάλωση πληροφορίας, προσπάθησα όμως κι εγώ να διαχωρίσω το project αυτό από την τηλεοπτική αισθητική, εξ ου και μπήκαν και τα ''ιδιαίτερα φορμαλιστικά σκετς'' (εύστοχο σχόλιο, δε μπορώ να πω) με τη Λουκία Μιχαλοπούλου. 

Αυτά από μένα για την αποκατάσταση του μαύρου! 

στιγμιότυπα-από-την-πρεμιέρα-IV

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012, κινηματογράφος ΔΑΝΑΟΣ 1.

Από αριστερά, ο μοντέρ Κώστας Μακρινός, ο οπερατέρ Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, ο bosko, η ηθοποιός Λουκία Μιχαλοπούλου, η παραγωγός Τζίνα Πετροπούλου και ο καλλιτεχνικός δ/ντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Ορέστης Ανδρεαδάκης. 

Η Μαρίζα Κωχ και ο Λόλεκ ερμηνεύουν ζωντανά τα τραγούδια τους σε ποίηση Κατερίνας Γώγου.

Ομοίως, ο Παντελής Θεοχαρίδης τον Συγκεκριμένο άνθρωπο από το Τρία κλικ αριστερά, συνοδεία του συνθέτη Λάζαρου Σαμαρά στο ακορντεόν.

Κάτι λέω εδώ για το εισιτήριο της στην Τατιάνα Ζωγράφου. Δίπλα μου ο Θεοχαρίδης και στο βάθος ο ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης, παιδικός φίλος της Λουκίας και δικός μου πλέον. 

* παρεμπιπτόντως, στη lifo πρέπει πολύ να μ'...αγαπάνε. Δε μπορώ να εξηγήσω πως αλλιώς στο Insta#Lifo, στο απρόβλεπτο δηλαδή timeline του free press, εμφανίστηκα κι εγώ με το επιτελείο μου από τη βραδιά της πρεμιέρας στον Δαναό. Η φωτογραφία είναι 21η στη σειρά. Εδώ το link: http://www.lifo.gr/team/instalifo/32782

VHS-αίμα-χαβαλές-τρόμος-και-κάμερα-που-χορεύει

Μια και για το gay μελό Keep the lights on στο Ideal δεν υπήρχε εισιτήριο, τη βγάλαμε στην εξίσου κατάμεστη Όπερα 1 με δράκουλες και φαντάσματα. Συγκεκριμένα, είδαμε το σπονδυλωτό horror movie με τίτλο V/H/S που δημιούργησαν από κοινού οι Άνταμ Γουίνγκαρντ, Γκλεν ΜακΚουέιντ, Τζο Σουάνμπεργκ, Ντέιβιντ Μπράκνερ, Τάι Γουέστ και Radio Silence. Τώρα τι έκαναν όλοι αυτοί, θα σας γελάσω! Πιθανώς κρατούσαν με βάρδιες τη βιντεοκάμερα, της οποίας ο σπαστικός αγχώδικος ρυθμός καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας (μιλάμε για δυο ώρες), περισσότερο σου έσπαγε τα νεύρα παρά σε τρόμαζε. Κλασική μοντέρνα αμερικανιά για ποπ-κορν, νάτσος και κόκα-κόλα! Μια συμμορία εισβάλλει σε ένα παλιό σπίτι, αναζητώντας ένα συγκεκριμένο VHS ανάμεσα σε ένα σωρό άλλες κασέτες με ερασιτεχνικά home videos. Στο υπόγειο ανακαλύπτουν το πτώμα του γέρου ιδιοκτήτη σε σήψη μπροστά από πολλές ανοιχτές τηλεοράσεις. Μία - μία οι κασέτες μπαίνουν στο βίντεο και με κάθε πάτημα του play ξεκινά ο εφιάλτης: στην πρώτη ιστορία, μια παρέα υπερσεξουαλικών νέων αποδεκατίζεται από μια γυναίκα - βρυκόλακα. Στη δεύτερη, δύο ζευγάρια που παραθερίζουν σε μια απόμερη λίμνη αντιμετωπίζουν ένα διαβολικό δολοφόνο. Στην τρίτη, μία κοπέλα σε διακοπές με τον φίλο της προσπαθεί να τον τρελάνει προτού τον κατακρεουργήσει και να την κάνει γι' αλλού με την ερωμένη της. Στην τέταρτη, μία τύπισσα κυοφορεί στο σώμα της φρικαλέο έμβρυο κατ' εντολή του φίλου της μέσω...skype. Και στην πέμπτη, η βραδιά του halloween για μια άλλη νεανική παρέα εξελίσσεται σε ορίτζιναλ εμπειρία τρόμου, αφού παγιδεύονται μέσα σ' ένα στοιχειωμένο σπίτι. Εν κατακλείδι, ουρλιαχτά μαζί με γέλια, εντόσθια χυμένα, μαχαίρια που μπήγονται με βία σε λαιμούς και κεφάλια και μια προσπάθεια ανανέωσης της μυθολογίας Blair Witch Project, που προσωπικά ουδέποτε με συγκίνησε στους κόλπους των ταινιών τρόμου και φρίκης. Απορώ τι της βρήκαν αυτής της χαβαλετζίδικης χαζοαμερικανιάς και την επέλεξαν για το επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Sundance!

στιγμιότυπα-από-την-πρεμιέρα-ΙΙΙ

Πριν την προβολή.

Μετά.

Λουκία Μιχαλοπούλου.

η-ευαισθησία-και-η-ιστορική-μνήμη-της-barbara-από-τη-γερμανία

Η γερμανική ταινία Barbara είναι μία συγκλονιστική ταινία! Προβλήθηκε εκτάκτως πριν από λίγη ώρα στην Όπερα 2, αντικαθιστώντας το γαλλο-ελβετικό L' enfant d' en haut, που ήθελα επίσης να δω. Με αποζημίωσε, ωστόσο, με τον καλύτερο τρόπο η δημιουργία του Κρίστιαν Πέτσολντ, τιμημένη με το Βραβείο Σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ Βερολίνου. Πρόκειται για μία ιστορία ιστορικής μνήμης, ένα χαρακτηριστικό πλέον που μάλλον τείνει να εκλείψει από τον διεθνή κινηματογράφο. Η Barbara είναι μια νέα όμορφη γυναίκα που εργάζεται ως γιατρός σε επαρχία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μοιάζει συναισθηματικά ψυχρή, στην πραγματικότητα όμως ασφυκτιά μέσα στο καταπιεστικό καθεστώς και σχεδιάζει βήμα - βήμα την απόδραση της στη Δύση. Επίσης, είναι ερωτευμένη με έναν άντρα που σκοπεύει να τη βοηθήσει στο παρακινδυνευμένο εγχείρημα της. Όταν ένα νεαρό ''ατίθασο'' κορίτσι συλλαμβάνεται από την αστυνομία της Αν. Γερμανίας και αποδεικνύεται ότι η Barbara σχετιζόταν μαζί του, μπαίνει κι η ίδια στο στόχαστρο του καθεστώτος. Αρχίζει να παρακολουθείται, ενώ παράλληλα ο γιατρός συνάδελφος της νιώθει έλξη γι' αυτήν. Κάποια στιγμή μεταφέρεται εσπευσμένα στην κλινική ένας νεαρός που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Αναρρώνει σύντομα, ένα βράδυ όμως που η Barbara έχει εφημερία, συναντάει την κοπέλα του και μαθαίνει πως ο φίλος της φαίνεται συναισθηματικά απαθής, επομένως έχει υποστεί σοβαρή εγκεφαλική βλάβη και πρέπει να χειρουργηθεί. Η μέρα του χειρουργείου δρομολογείται για την ίδια μέρα που η Barbara κανονίζει να δραπετεύσει μέσω θαλάσσης και να συναντηθεί με τον αγαπημένο της επί δανέζικου εδάφους. Εν τω μεταξύ, το κορίτσι καταφέρνει να αποδράσει από τα καταναγκαστικά έργα, στα οποία είχε υποβληθεί ως τιμωρία από το καθεστώς, και με τα χίλια ζόρια φτάνει έξω απ' την πόρτα του σπιτιού της Barbara. Η Barbara έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις της: θα πάρει τη μικρή μαζί της στη θάλασσα και θα βάλει αυτήν στη θέση της πάνω στην άκατο, χαρίζοντας της την ελευθερία. Την επόμενη μέρα θα επιστρέψει στο πόστο της, στο νοσοκομείο, σα να μην έχει συμβεί τίποτα, προς μεγάλη χαρά του ερωτοχτυπημένου γιατρού. Ένα δράμα που ξετυλίγεται αργά - αργά, μία θλιμμένη ωδή στην αγάπη και στην αυτοθυσία είναι η ταινία αυτή του Πέτσολντ, διαδραματιζόμενη στην Ανατολική Γερμανία, δέκα χρόνια πριν την πτώση του Τείχους. Η Barbara δεν αμφιταλαντεύεται μεταξύ του έρωτα που νιώθει για έναν άντρα και της απόδρασης της στη Δύση. Στην ουσία, λειτουργεί σαν ένα σύμβολο ελευθερίας και ουμανισμού, όπως και αντίστασης ενάντια σε κάθε δικτατορικό πολιτικό σύστημα. Είναι φοβερό το πως η, φαινομενικά απαθής συναισθηματικά, Barbara αντιλαμβάνεται τη συναισθηματική απάθεια του νεαρού ασθενή της και σπεύδει να προχωρήσει τις διαδικασίες του σωτήριου χειρουργείου του. Λίγο αργότερα, πολύ λίγο όμως, βασικά με το τραγικό τέλος, κατανοούμε πως η συμπεριφορά της, στα όρια του καταθλιπτικού, έκρυβε την αγάπη της για όλους τους κατατρεγμένους συνανθρώπους της. Και γι' αυτό ακριβώς, ακόμη κι εγώ που...κοροϊδεύω όσους κλαίνε στον κινηματογράφο, το δάκρυ μου τό'ριξα. Η Νίνα Χος, πανέμορφη και ελκυστικά απρόσιτη ως Barbara, πλάθει μία ερμηνεία που μένει αξέχαστη! Αν και όταν βγει στις αίθουσες, δείτε οπωσδήποτε αυτό το κινηματογραφικό κομψοτέχνημα!      

σχόλιο-περί-διανομής-του-ντοκιμαντέρ-στην-εφημερίδα-ΕΘΝΟΣ

Το κομμάτι της Άντας Δαλιάκα στο σημερινό ΕΘΝΟΣ που αναφέρεται στη διανομή του ντοκιμαντέρ είναι ενδεικτικό της απήχησης που είχε κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ και κυρίως ενισχύει την προσπάθεια μας για μια όσο το δυνατόν καλύτερη έξοδο στις αίθουσες. Την ευχαριστούμε! Εδώ το link με το άρθρο της Δαλιάκα στην εφημερίδα: 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22800&subid=2&pubid=63717564

στιγμιότυπα-από-την-πρεμιέρα-ΙΙ

Δυο λόγια πριν την προβολή και αμέσως μετά την παρουσίαση μου από τον Ορέστη Ανδρεαδάκη.

Από τις ωραιότερες φωτογραφίες της βραδιάς: η Γεωργία Βεληβασάκη με τη Λένα Πλάτωνος, κούκλες αμφότερες!

στιγμιότυπα-από-την-πρεμιέρα-Ι

Ο Κώστας και η Μαρίζα κρατάνε τα μικρόφωνα που θα δυναμώσουν τον ήχο της κιθάρας και της φωνής του Λόλεκ. Κι εκείνος τραγουδά Αυτά λίγο πρόχειρα για την Αποκατάσταση του Μαύρου.

Προηγουμένως, ο Λόλεκ συνόδευσε με την κιθάρα του τη Μαρίζα στο Οι εποχές θα με σκεπάσουν, το, μελοποιημένο από την ίδια, ποίημα της Γώγου.

Κι εδώ ο Γιώργος Τσάμπρας, δίπλα του η Μαρίζα Κωχ και μια θέση πίσω ο Παντελής Θεοχαρίδης κατά την παρουσίαση του team της ταινίας.

* εν τω μεταξύ, για να μη λες ότι γράφω μόνο τα καλά και αυτοβαυκαλίζομαι, χθες στην επαναληπτική προβολή στον Δαναό 2 μας τίμησε με την παρουσία της και η κυρία Λένα Διβάνη, η οποία, όπως με πληροφόρησαν, έγραψε στο twitter της ότι είδε το χειρότερο ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου! Ομολογώ ότι με ιντριγκάρισε η απολυτότητα στον λόγο της, παρά το...ξεχεστήριον του πράγματος. Τι ήταν αυτό άραγε που την έκανε τόσο έξαλλη; Πολύ θα ήθελα να μάθω ειλικρινά. Συν τοις άλλοις, η Διβάνη είναι σέξι γυναίκα, καλή συγγραφέας και κατάγεται απ' το Βόλο, τον τόπο καταγωγής της μάνας μου, συνεπώς δεν έχω κανένα λόγο να θυμώσω. Ίσα - ίσα...Από τη στιγμή που ένα έργο παραδίδεται στον κόσμο σίγουρα θα δεχτείς και κριτική, μεσ' στο ''παιχνίδι'' είναι όλα.

** μπορώ, τέλος, να ενημερώσω ότι οι πρώτες επαφές που έγιναν χθες για διανομή του ντοκιμαντέρ στις αίθουσες ήταν πολύ θετικές και βάσει χρονοδιαγράμματος μάλλον ''βγαίνουμε'' με την είσοδο στο 2013! 

η-συνέντευξη-του-γιώργου-χατζιδάκι-στο-ΠΟΝΤΙΚΙ-ART

Στο link αυτό (http://topontiki.gr/article/40765) μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Γιώργος Χατζιδάκις για την εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ. 

ανθρώπινη-αλλοτρίωση-παιδεραστία-και-πολιτικός-αμοραλισμός-από-τις-φιλιππίνες

Ο Μάρλον είναι ο φτωχός οδηγός ενός διεφθαρμένου παιδεραστή γερουσιαστή. Η γυναίκα του ετοιμάζεται να χειρουργηθεί στο νοσοκομείο κι έτσι έχει επωμιστεί τη φροντίδα της Έλβι, της μικρής τους κόρης. Η Έλβι κάνει παρέα με τη συνομήλικη της Σοφία, την κόρη του γερουσιαστή. Μια μέρα άγνωστοι απαγάγουν την Έλβι και σκοτώνουν εν ψυχρώ τη Σοφία, μετατρέποντας σε εφιάλτη τη ζωή του Μάρλον. Τον χρησιμοποιούν για να ζητήσουν λύτρα από τον γερουσιαστή, ο οποίος δε θα μάθει παρά λίγο πριν το τέλος ότι η κόρη του έχει δολοφονηθεί. Το συγκλονιστικό μυστικό που αποκαλύπτεται θέλει τον απαγωγέα να είναι πατέρας ενός κοριτσιού πού'χε βιαστεί και επίσης δολοφονηθεί από τον έκφυλο γερουσιαστή. Ύστερα από μιάμιση ώρα αγωνίας, καταιγιστικών ρυθμών, αλλά και ολότελα σχηματοποιημένης δράσης ο Μάρλον ξαναπαίρνει στην αγκαλιά του την Έλβι και ως πιστή χριστιανική οικογένεια προσεύχονται στον Κύριο για τη σωτηρία τους με φόντο τις φαβέλες της Μανίλας. Η ταινία Graceland του Ρον Μοράλες μας έρχεται από τις Φιλιππίνες σε συμπαραγωγή με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ και μια ιστορία αντεκδίκησης με εύληπτους κώδικες: τη διεφθαρμένη πολιτική ζωή, την παιδεραστία που κάνει θραύση σε ορισμένες ασιατικές χώρες, τον σεξοτουρισμό, εν τέλει μία διαβρωμένη από τον καπιταλισμό φασιστική κοινωνία, όπου η ανθρώπινη ύπαρξη μοιάζει να μην έχει καμιά ιδιαίτερη αξία και οι άνθρωποι λειτουργούν βάσει των κατώτερων ενστίκτων τους. Με εξαίρεση το μουντό απρόσωπο, αντι-ανθρώπινο σχεδόν, αστικό τοπίο των Φιλιππίνων, η ταινία χάνει σύντομα τα οποιαδήποτε αλληγορικά στοιχεία της και ξεπέφτει σε κάτι μεταξύ μελό, αστυνομικής περιπέτειας και θρίλερ δίχως περαιτέρω επίπεδα ανάγνωσης. Ακόμη και το διαβόητο μυστικό του τέλους - ο γερουσιαστής που τελικά υπήρξε κι ο ίδιος φονιάς - παρουσιάζεται προβλέψιμα κι ο σκηνοθέτης χάνει την ευκαιρία να κάνει την ανατροπή του. Μία μέτρια ταινία, επιλογή από το τμήμα Πανόραμα των Νυχτών Πρεμιέρας, που οδεύουν προς το τέλος τους.         

η-κριτική-των-φίλων

Επειδή η γνώμη των φίλων και των ''άμεσα εμπλεκόμενων'' σε μία ταινία μετράει πολύ:

Ε-ξαι-ρε-τι-κό, μπράβο Αντώνη. Συνομιλείς με την Γώγου με απόλυτο σεβασμό και δεν κάνεις αγιογραφία. Την ανασταίνεις. Από κοντά, έχω πολλά να πω, Λευτέρης

Λευτέρης Ξανθόπουλος, σκηνοθέτης - ποιητής

Εύγε

Ανδρέας Θωμόπουλος, σκηνοθέτης - τραγουδοποιός

Δεν ξέρω αν κατάλαβες τη συγκίνηση μου από τη ματιά σου στη Γώγου και την εποχή της. Με τόσο διαφορετικά βιώματα, νιώθω συγγενής στην αισθητική και τη γενικότερη θέση σου στα πράγματα...Όποτε μπορείς, τα λέμε

Γιώργος Τσάμπρας, δημοσιογράφος - παραγωγός ραδιοφώνου

Πρώτη φορά μου συνέβη μ' αυτή την ταινία ν' ακούω ποίηση και να μην κλείνω τα μάτια για να μη χάσω τις εικόνες...

Δήμητρα Χατούπη, ηθοποιός

ένα-μεγάλο-ευχαριστώ

Όλα πήγαν εξαιρετικά.

Ας μιλήσουν άλλοι, όσοι ήρθαν στην πρεμιέρα, και όχι εγώ. 

Θέλω να πω μόνο ότι με συγκίνησε η οικογένεια του Παύλου Τάσιου, η χήρα με τους δυο γιους του, όταν μου είπαν πως τιμήσαμε τη μνήμη της Κατερίνας με το παραπάνω και πως η δουλειά ήταν εξαιρετική.

Το ίδιο μου είπε και η κόρη του ηθοποιού Γιώργου Ζορμπά, ενός ανθρώπου που είχε πολύ στενή σχέση με τη Γώγου στη δεκαετία του 1970. 

Ήταν τα λόγια που ονειρευόμουν ν' ακούσω, εφόσον πάντα, όταν διαχειρίζεσαι τη μνήμη ενός νεκρού, περιμένεις οι πρώτοι που θα νιώσουν όμορφα να είναι οι οικείοι του άνθρωποι. 

Σας ευχαριστώ όλους για το διπλό χειροκρότημα, όπως και γι' αυτό που έπεσε στην αρχή της ταινίας με το που εμφανίστηκε το όνομα ''Κατερίνα Γώγου'' στους τίτλους.

Ευχαριστώ τη Μαρίζα Κωχ, τον Παντελή Θεοχαρίδη και τον Λόλεκ που τραγούδησαν υπέροχα κι έδωσαν στη βραδιά μια συγκινητική τελετουργική χροιά!

Ξημερώνει η μέρα της δεύτερης και τελευταίας προβολής του ντοκιμαντέρ στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, στον Δαναό 2, στις 19.45.

Ίσως αύριο κάνω αναλυτικό review από το διήμερο στον Δαναό.   

ντοκιμαντέρ-κατερίνα-γώγου-ήγγικεν-η-ώρα

Άντε, παιδιά, καλή προβολή νά'χουμε!

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα μηνύματα σας και θα χαρώ πολύ να συναντήσω πολλούς από σας απόψε στον Δαναό!

Και οι δύο προγραμματισμένες προβολές είναι sold out, αλλά αν είστε εκεί, πιθανώς να υπάρξουν ακυρώσεις και να εξασφαλίσετε κάποιο εισιτήριο της ''τελευταίας στιγμής''.

Κι επειδή προβλέπεται να γίνει χαμός και με τις προσκλήσεις, θα σας συμβούλευα να μην αργήσετε - καλή ώρα προσέλευσης είναι στις 20.30!

Εύχομαι να φύγετε από το σινεμά με τις καλύτερες των εντυπώσεων και, μη νομίζετε, όλα αυτά που γράφτηκαν τον τελευταίο καιρό περί του ''πιο πολυαναμενόμενου ελληνικού ντοκιμαντέρ'' και ''της ταινίας - έκπληξης ολόκληρου του φεστιβάλ'', αφενός με χαροποιούν, αφετέρου με αγχώνουν σε σημείο αφάνταστο!

Και πάλι, ΚΑΛΗ ΠΡΟΒΟΛΗ εύχομαι!

της-πρεμιέρας-υπερένταση

Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ξημερώνει η μέρα της πρεμιέρας. Ο γάτος κοιμάται στα πόδια μου. Γυρίζω ανάποδα, κολλάω τη μούρη μου στη δική του κι αυτός παίζει με τα γένια μου. Στο dvd παίζει το ντοκιμαντέρ της Γώγου. Δεν το βλέπω πια, τ' ακούω μόνο. Τό'χω δει πάνω από τριάντα φορές κι ενώ είμαι σίγουρος πως κάναμε καλή δουλειά, όλο αναρωτιέμαι μήπως εδώ ή εκεί μπορούσαμε να έχουμε κάνει αυτό κι εκείνο κ.ο.κ. Δε βαριέσαι, την καύλα μας για το σινεμά βγάλαμε γι' άλλη μία φορά και την αγάπη μας για το ''θέμα'' μας. Η Κατερίνα έπεσε σε καλά χέρια, αυτό το λέω με κάθε υπευθυνότητα! Αυτή την ώρα ο Παντελής Θεοχαρίδης βρίσκεται καθ' οδόν από Θεσσαλονίκη. Θά'ναι εδώ τα χαράματα και το μεσημέρι θα προβάρουν μ' έναν ακορντεονίστα το κομμάτι του σε ποίηση Γώγου. Στην αποψινή πρεμιέρα καταγράφηκαν οι πρώτες ''απώλειες'': ο Νίκος Καλογερόπουλος βρίσκεται αραχτός στη Μεσσηνία, ο Ανδρέας Θωμόπουλος στις Σπέτσες, οι κυρίες Μάρω Κοντού και Όλια Λαζαρίδου θα έχουν πρόβα, οι ποιητές Νάνος Βαλαωρίτης και Στέλλα Βλαχογιάννη δύσκολα ξεσπιτώνονται, ενώ ο Γιώργος Δάγλας μάλλον ήταν αδύνατο να έρθει από το νησί του, την Ιθάκη. Θα είναι όμως όλοι οι άλλοι: ο Κορδέλλας με τη γυναίκα του, ο Ταρνανάς, ο Ξανθόπουλος, ο Βλαχάκης των Magic de Spell, ο Παπακωνσταντίνου ο Βασίλης, η ΚαραμεΛένα Πλάτωνος που επίσης δύσκολα ξεσπιτώνεται, μα που δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη ''χαρά μου'', όπως μου είπε, η Καρανασοπούλου η δικηγόρος, η Κουμαριανού με ένα φίλο της, ο Χρονάς με δυο φίλους του, ο Νιάρχος, η Σπυράτου η βιογράφος της Γώγου, ο Φελέκης, ο Ψωμόπουλος, η ποιήτρια Λαγγουρέλη, ο ποιητής Αραβανής, ο Γιώργος Στριφτάρης, ο Δημήτρης ο Παπαδάτος, ο Μανώλης Δεστούνης με τη γυναίκα του και τον γιο του, ο Κώστας με τη Λίνα, ο Ζουλιάτης, ο Σολδάτος με την Έφη Βενιανάκη, η Φωτεινή Βελεσιώτου, η Γιώτα Γιάννα, ο mhulot, η Λιάνα, η Μάιρα, ο Γιάννης ο Λώλος, ο Γιώργος Τσάμπρας, η Μαρίζα Κωχ, ο Λόλεκ, ο Γιώργος Χατζιδάκις. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρώ και την παρουσία στην προβολή της χήρας του Παύλου Τάσιου με τους δυο γιούς της, εφόσον εκπροσωπούν και τη Μυρτώ, τη μοναχοκόρη της Κατερίνας, η οποία ζει στην Ιταλία. Όσο για τη μανούλα μου, εννοείται πως θα έρθει κι αυτή με τον αδερφό μου, έχοντας κάνει - λέει - το μαλλί...περμανάντ, για νά'ναι όμορφη στην πρεμιέρα! Επικοινώνησα και με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου - πιθανώς να τον δούμε κι αυτόν απόψε στον Δαναό. ''Απώλειες'' είχαμε και μεταξύ του κιν/φικού συνεργείου: σε πρόβες θα είναι ο Χρόνης Τζήμος και η Εύη Ζαφειροπούλου, που έκαναν τη Λουκία να παραπέμπει στη Γώγου. Ευτυχώς το μακιγιάζ θα εκπροσωπήσει η Ιωάννα Λυγίζου, η οποία παίζει να φέρει και τον αδερφό της τον Έκτορα. Διότι, κατά την καθιερωμένη παρουσίαση του ''σκηνοθέτη'' στο κοινό, πριν ή μετά την προβολή, έχω σκοπό να ''σηκώσω απάνω'' όλους τους ανθρώπους που εργάστηκαν κοντά μου: τον οπερατέρ Θεοδωρόπουλο, τη Τζίνα την παραγωγό, τον Τσιώλη τον συνθέτη μας, τον Μακρινό που φάγαμε άνοιξη και καλοκαίρι στο μοντάζ, τον βοηθό μου τον Θρασύβουλο, τη Γιούλα στα σκηνικά - κοστούμια που ανταλλάξαμε μια αγκαλιά χθες το πρωί στη διαδήλωση, τον Μαραγκουδάκη, όχι απλά ηλεκτρολόγο, αλλά άνθρωπο για όλες τις δουλειές του κιν/φου και φυσικά την αγαπημένη Λουκία. Θα υπάρχει και μία έκπληξη - αν προλάβουμε -, αλλά δε λέω τι, διότι δε θά'ναι πια έκπληξη! Η ώρα πάει 3.30 το πρωί και λέω να βγω για τσιγάρα και κάνα μπινελίκι. Το dvd με το ντοκιμαντέρ αντικαταστάθηκε ήδη από το cd με το, κατά Miles Davis, Porgy and Bess του Gershwin. Υπέροχο! Χτυπάς κι ένα xanax και αφήνεσαι για τα καλά στην αγκαλιά του Μορφέα! Σκέφτομαι τώρα πως η αιτία που έκανα τούτο το post ήταν ίσως το τηλεφώνημα του Ορέστη αργά το βράδυ που με ''έχασε'' όλη μέρα, όπως είπε. Εδώ είμαι, λοιπόν, γράφοντας μεσ' στα μαύρα μεσάνυχτα, αποδεσμευμένος απ' την πλασματική αμεσότητα των φεϊσμπουκικών like, και ξορκίζοντας τσάτρα - πάτρα το άγχος του ''δημιουργού''. Μαλακίες! Και ο Γέροντας Παστίτσιος ''δημιουργός'' ήτανε, αλλά τον έστειλαν στο εδώλιο, δεν του ετοίμαζαν πρεμιέρες. Αλληλεγγύη στον Παστίτσιο, αναμένοντας την άφιξη του Θεοχαρίδη (άσχετο)! Καλό ξημέρωμα σε όλους!

το-πληρέστερο-αφιέρωμα-στον-ΜΑΝΟ-ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ-αύριο-στο-ΠΟΝΤΙΚΙ

Στην αυριανή έκδοση της εφημερίδας ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ μπορείτε να βρείτε ένα από τα πληρέστερα αφιερώματα που έχουν γίνει στον ελληνικό Τύπο για τον Μάνο Χατζιδάκι. Όχι πάλι με αφορμή την επέτειο θανάτου του, αλλά αυτή της γέννησης του - αν ζούσε σήμερα ο Μάνος θα γινόταν σε μερικές εβδομάδες 87 ετών. Το αφιέρωμα το επιμεληθήκαμε η Χρυσούλα Παπαϊωάννου κι εγώ, με πολλές επισκέψεις στην οικία του Μάνου Χατζιδάκι και με τον γιο του, Γιώργο, να μας ανοίγει το αρχείο του και να μοιράζεται μαζί μας πολλές άγνωστες ιστορίες. Θα τις διαβάσετε αύριο, συνοδευόμενες από μία αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Γιώργος Χατζιδάκις και ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό. Εξαιρετικό και το editorial που έγραψε η διευθύντρια του πολιτιστικού τμήματος, Κατερίνα Αγγελιδάκη. Για μένα, εν ολίγοις, η μέρα που έρχεται είναι χωρισμένη στα δύο: Μάνος Χατζιδάκις στο ΠΟΝΤΙΚΙ το πρωί και Κατερίνα Γώγου στον ΔΑΝΑΟ το βράδυ! 

* στη φωτογραφία ο Νίκος Γκάτσος και η Αγαθή Δημητρούκα με τον Γιώργο και τον Μάνο Χατζιδάκι, παρακολουθώντας πρόβα της Πορνογραφίας (φθινόπωρο 1982). 

Αρχείο Μάνου Χατζιδάκι - copyright - Γιώργος Χατζιδάκις 

R.I.P. ΝΙΚΗ ΛΙΝΑΡΔΟΥ (1939 - 2012)

Έφυγε από τη ζωή πριν δύο 24ωρα η ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, Νίκη Λινάρδου ή Μπέμπα Κούλα, όπως την είχε βαφτίσει ο σκηνοθέτης Αλέκος Σακελλάριος, ο οποίος υπήρξε και σύζυγος της για μία δεκαετία. Εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες, κυρίως σε β΄ ρόλους, με εξαίρεση το Θα σε κάνω βασίλισσα και το Καλωσήρθε το δολάριο, όπου ήταν συμπρωταγωνίστρια του Θανάση Βέγγου και του Γιώργου Κωνσταντίνου, αντιστοίχως. Τη θυμόμαστε ακόμη στον Θησαυρό του μακαρίτη του Τσιφόρου, ως φιλενάδα του Νίκου Ρίζου που μάσαγε συνεχώς τσίχλα, στα Κίτρινα γάντια, στο πλάι της Μάρως Κοντού και του Νίκου Σταυρίδη και φυσικά στο Ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο ως συμμαθήτρια της Βουγιουκλάκη. Φημολογείται πως όταν η Αλίκη είδε την πρώτη κόπια της ταινίας και διαπίστωσε ότι η κάμερα του ερωτοχτυπημένου Σακελλάριου είχε εστιάσει περισσότερο στη Λινάρδου, παρά σ' αυτήν, έγινε έξαλλη και απαίτησε να ξαναμονταριστούν οι σκηνές! Η Νίκη Λινάρδου είχε αποσυρθεί από τα καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια και ζούσε με το σκυλάκι της, ετοιμάζοντας και τη βιογραφία της. Καλό της ταξίδι...

διαδήλωση-26.9.2012-review

Βγαίνοντας από τον ηλεκτρικό της Βικτώριας και κατευθυνόμενοι προς το Μουσείο, όπου θα ενωνόμασταν με το γκρουπ της Ανοιχτής Πόλης, ακούγαμε το Λίγο ακόμα του Θεοδωράκη και του Σεφέρη με τη Φαραντούρη, καθώς και το Σημαία από νάιλον του Σαββόπουλου. Το τελευταίο κόπηκε απότομα, μάλλον για να ακουστούν τα συνθήματα των διαδηλωτών. Καθ' όλη τη σύντομη διαδρομή η Πατησίων είχε γεμίσει με χαρτάκια που λειτουργούσαν ως επαναστατικές μπροσούρες. Πάρτε μια γεύση: 

Ακολουθεί το αγαπημένο μου: 

Σε κάποια στιγμή βλέπουμε να κατηφορίζει απ' το Μουσείο προς την Πατησίων μια ομάδα λεβεντόπαιδων με μαύρες μπλούζες! Λες νά'ναι τίποτα Χρυσαυγίτες; Αναρωτήθηκε κάποιος απ' την παρέα. Έχεις δει Χρυσαυγίτες με αλογοουρές; Απάντησα και είχα δίκιο, αφού τελικά τα παλικάρια μας ήταν μέλη του Αντιφασιστικού Μετώπου Γερανείων, που είχαν έρθει για να περιφρουρήσουν την πορεία.

Μεταξύ των μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και της Ανοιχτής Πόλης, ακολουθήσαμε το τελευταίο. Κυριολεκτικά τελευταίο, εφόσον πίσω δεν υπήρχε κανένα άλλο μπλοκ διαδηλωτών. Δεν πάμε, ρε παιδιά, λίγο πιο μπροστά μη γίνει κάνα ντου και την πληρώσουμε οι τελευταίοι; Παρότρυνα την παρέα ως γνωστός χέστης και φιλειρηνικός τύπος. Που να ήταν το μπλοκ των αναρχικών; Έλεγα, τελευταίοι θά'ναι αυτοί, πίσω μας θα τους έχουμε, μια χαρά θα φτάσουμε μέχρι το Σύνταγμα! 

Να και η Ελένη Πορτάλιου, η επικεφαλής του συνδυασμού Ανοιχτή Πόλη πρώτη - πρώτη, όπως πάντα, στους κοινωνικούς αγώνες. Την έβλεπα και σκεφτόμουν πως αν μας τουλουμιάσουν στο ξύλο οι μπάτσοι δε θα μπορέσουμε να είμαστε στην αυριανή πρεμιέρα της Γώγου, ούτε αυτή, ούτε εγώ. 

Εδώ ο τ2φ, η Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία), ο bosko και η maira del mar, αναζητώντας απεγνωσμένα μια ανάσα δροσιάς, όπως είπε χαρακτηριστικά και μια άλλη φίλη, προκαλώντας τη φοβερή ατάκα του τ2φ: Καλά, εσύ σε διαφήμιση της...Amita δουλεύεις; 

Κι εδώ η Λιάνα Μαλανδρενιώτη, που πάλι δεν πολυφαίνεται και θα μου βάλει τις φωνές που όλο την αφήνω εκτός των φωτογραφιών του blog τούτου, κρατάει το πλακάτ της Ανοιχτής Πόλης με την Πορτάλιου και τους λοιπούς συντρόφους. 

Η ανάσα δροσιάς, που λέγαμε. Τα δέντρα της Πατησίων στο ύψος της Κάνιγγος, όαση πραγματική μεσ' στον καυτό ήλιο. Ευτυχώς που περνούσαν συνεχώς νερουλάδες ανάμεσα στα πλήθη. 

Λίγο πριν φτάσουμε στο Σύνταγμα, έσκασε το πρώτο δακρυγόνο. Λέγεται πως τα επεισόδια ξεκίνησαν μεταξύ αναρχικών και ΜΑΤατζήδων. Σε ελάχιστα λεπτά ο χώρος έγινε αποπνικτικός. Μέχρι να κατέβω στην Ομόνοια, όπου πήρα το μετρό, η σύρραξη είχε γενικευθεί προς τους περισσότερους κεντρικούς δρόμους, στο Μοναστηράκι και στην Πλάκα. Διαβάζω τώρα στο Indymedia (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1424507) ότι υπάρχουν και τραυματίες, όπως και ένταση έξω από τη ΓΑΔΑ. Εγώ ωστόσο δεν είδα/ δεν άκουσα αψιμαχίες μεταξύ ομάδων διαδηλωτών, συνεπώς οι δυνάμεις καταστολής ήταν εκείνες που δημιούργησαν τον σαματά με μόνο σκοπό να διασπαστεί η πορεία και να μην ξεχυθεί το πλήθος στην πλατεία Συντάγματος. Τι πρωτότυπο! Ούτε πλήρη εικόνα του μεγέθους της διαδήλωσης μπορώ να μεταφέρω, αφού, όπως είπα, βρισκόμασταν με το τελευταίο μπλοκ στη σειρά κι αποχωρήσαμε με την έναρξη των επεισοδίων. Πάντως, ήμουν κι εγώ εκεί, ως όφειλα. Κατά τα άλλα, προχωρώ στη θλιβερή διαπίστωση ότι ο Έλληνας απέχει μακράν απ' το να ξυπνήσει και να παραδειγματιστεί απ' την Πορτογαλία και την Ισπανία. Του πάει περισσότερο, φαίνεται, η Βαϊμάρη και τελευταία η Ισλαμαμπάντ. Δυστυχώς...

hair-hair-hair

Ελλείψει χρημάτων πια για κουρεία και κομμωτήρια φώναξα τη Λ. Σ. να έρθει απ' το σπίτι και να μου τα πάρει λίγο που πετάγονταν από δεξιά κι αριστερά και δεν ήξερα τι να τα κάνω, τόσο που είπα να βάλει μπρος τη μηχανή και να τα ξυρίσει, αλλά στο τέλος σκέφτηκα ότι θα μοιάζω με Χρυσαυγίτη, ειδικά με τα μαύρα που συνηθίζω να φοράω, κι έτσι αποφασίσαμε να τα κρατήσω σε επίπεδο φαντάρου απολυμένου κάνα τετράμηνο περίπου, τα οποία δυστυχώς θέλουν ζελέ και ένας καλός ζελές κοστίζει και που να τρέχεις με ζελέ τη σήμερον ημέρα που ξημερώνει με μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, στις οποίες θα συμμετάσχω κι ας χάσω τη βουλγάρικη ταινία που ήθελα να δω σε δημοσιογραφική προβολή στην ΟΠΕΡΑ, μα φέτος οι Νύχτες Πρεμιέρας είναι για μένα ουσιαστικά το ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου και για να γίνω πιο συγκεκριμένος ΖΩ για τη βραδιά της αυριανής Πέμπτης, 27ης Σεπτεμβρίου, που θα υποδεχόμαστε με την Τζίνα, την παραγωγό, τους καλεσμένους μας, συγγενείς, φίλους και όσους μας τίμησαν με τη συμμετοχή τους, στην είσοδο του κινηματογράφου ΔΑΝΑΟΣ!

* Λ. Σ., αν ξανασβήσεις φωτογραφία από τη μηχανή, θα γίνει της πουτάνας!  

ένας-φεύγει-δέκα-έρχονται-ή-αθάνατο-ελληνικό-χιούμορ

Μετά τη σύλληψη του Γέροντα Παστίτσιου, τα Άσματα και Μιάσματα κάνουν απογραφή των διαδικτυακών κλώνων του με την παράκληση, αν έχει ξεφύγει το όνομα κάποιου, να το αφήσετε σε σχόλιο! Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Γέροντας Παρίσιος

Γέροντας Myprecious

Γέροντας Πουστίτσιος

Γέροντας Σερβίτσιος

Γέροντας Μουνίσιος

Γέροντας Βουνίσιος

Γέροντας Χασίσιος 

ΓέρΝοντας Παΐσιος 

Γέροντας Αρνίσιος

Γέροντας Πατήσιος ο Κάτω 

* σε καλό μας τέτοιο γέλιο, ασχέτως αν στο εξωτερικό οι πάντες ομιλούν περί ιρανοποίησης της Ελλάδας υπό τη ναζιστική μπότα της Χρυσής Αυγής και τη γόβα - στιλέτο του παπαδαριού, καθώς και με την ανοχή της πιο άχρηστης και επικίνδυνης κυβέρνησης

** η photo, από το site της lifo

όταν-ένα-κορίτσι-αμάραντο-γίνεται-χώρα-τέρας

Ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ θα παραστεί ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του 27χρονου Γέροντα Παστίτσιου. Την ίδια ώρα η ΔΗΜΑΡ, που εξακολουθεί να συντελεί στην τοποθέτηση της ταφόπλακας σ' αυτό τον τόπο, αρκείται σε μια τυπική δήλωση περί κατάργησης της ελευθερίας του λόγου κλπ. Τι ευαισθησία εκ μέρους της να θυμάται μ' αυτή την αφορμή τις αριστερές καταβολές της! Η σύζυγος του ΓΓ της Χρυσής Αυγής, αυτή πού'χε σκάσει μύτη στο Κοινοβούλιο με το ναζιστικό δαχτυλίδι, ανάρτησε βίντεο στο twitter της, προτείνοντας ''τα Πακιστάνια να βιάσουν τους άπλυτους''. Ζούμε την απόλυτη ασκήμια, τη χειρότερη περίοδο από καταβολής ελληνικού κράτους. Κλείστε τις τηλεοράσεις σε ένα πρώτο επίπεδο και εγκαταλείψατε αυτή τη χώρα - τέρας σε ένα δεύτερο, αν το μπορείτε. Αν είστε γυναίκα με παιδί στα σπλάχνα σας, κάντε έκτρωση σκεπτόμενη το στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο οποίο θα γεννήσετε. Επιστρέψτε στα βιβλία, στα σινεμά και στις μουσικές, γυρίστε την πλάτη σε θρησκείες και δόγματα, αγαπήστε τον άνθρωπο, όσο μπανάλ ή χριστιανόπληκτο και αν ακούγεται το τελευταίο. Όλοι αυτοί που κόπτονται για τον διασυρμό του ινδάλματος τους, του Παΐσιου, είναι στην πλειοψηφία τους μισάνθρωποι και κακοί, φανατικοί, μισαλλόδοξοι, οι πρώτοι που θα λιθοβολούσαν την Πόρνη και, να είστε σίγουροι, κανένας Χριστός δε θα δύνατο να τους σταματήσει. Γιατί εμείς είμαστε ο Χριστός στο 2012 κι αυτοί είναι ο διάολος μεταμορφωμένος. Εμείς θα σωθούμε, θα επιβιώσουμε. Αυτοί, όχι, θα τους ξεράσει η ιστορία και οι εκπρόσωποι ενός καλύτερου μέλλοντος, που μάλλον δεν θα ζήσουμε. Το είχε πει κάποτε με άλλα λόγια ο Νίκος Γκάτσος στον Μάνο Χατζιδάκι: Αυτή η χώρα εδώ και χιλιάδες χρόνια προχωρά με τις εξαιρέσεις της! Και ο Μάνος τον άκουσε, κάθισε στο πιάνο του και τραγούδησε λόγια υπερρεαλιστικά: Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές μια τρυφερή μου αγάπη, ένα κορίτσι αμάραντο σαν μυγδαλιάς κλωνάρι...

* επί τη ευκαιρία, η μάχη η δική μου και των ανθρώπων που με περιβάλλουν, συνοψίζεται στην ακόλουθη παράγραφο που δημοσιεύθηκε πριν λίγη ώρα στην ιστοσελίδα madata.gr: Αξίζει να σημειωθεί ότι το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ ''Κατερίνα Γώγου - Για την Αποκατάσταση του Μαύρου'' που ετοίμασε ο Αντώνης Μποσκοΐτης και το οποίο θα προβληθεί την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟΣ 1, θεωρείται ήδη μια από τις πιο αναπάντεχες εκπλήξεις ολόκληρου του φεστιβάλ, αφού είναι εδώ και μερικές μέρες sold out. Υπομονή, δυο μέρες έμειναν!

γέροντας-παστίτσιος:-i'-ll-be-back

Κι αφού έπεσεν ο Γέροντας Παστίτσιος εμφανίστηκαν καινούργιοι κλώνοι του: ο Γέροντας Παρίσιος, ο Γέροντας Χασίσιος (respect), ο Γέροντας Πατήσιος (Κάτω), ο Γέροντας Αρνίσιος, ο Γέροντας Σερβίτσιος, ο Γέροντας Βουνίσιος και ο leader Γέρνοντας Παΐσιος. Θα μάθετε τα πάντα στο αποκαλυπτικό ανατριχιαστικό βίντεο του post, στο οποίο περιλαμβάνονται και προφητείες του Λέον Τρότσκι και της Βέφας Αλεξιάδου! Όχι Λιακόπουλος και μαλακίες!

λευτεριά-στον-γέροντα-παστίτσιο

Το είδαμε κι αυτό! Μετά τα εξ αμάξης που έσυραν στη Λένα Κιτσοπούλου οι Ελληναράδες για τον extreme Αθανάσιο Διάκο της, σειρά είχε το ξήλωμα της ιστοσελίδας ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ και - άκουσον, άκουσον - η σύλληψη του 27χρονου διαχειριστή της! Ομολογώ πως όταν ήμουν στο facebook, είχα αργήσει να κάνω like στην ιστοσελίδα, διότι είχα βρει τρομερά κακόγουστα τα μούτρα - παστίτσιο του καλόγερου. Σιγά - σιγά, όμως, παρακολουθώντας τις αναρτήσεις, με τις οποίες συμφωνούσα 100%, υπέκυψα στην...καφρίλα και άφησα σχόλιο μια φορά μάλιστα. Βασικά, χτυπιόμουν απ' τα γέλια με τις αντιδράσεις κάποιων ακροδεξιών και παλαιοημερολογιτών οπαδών του Παΐσιου. Αλήθεια, ασχολούνται και οι παλαιοημερολογίτες με τα social media; Εδώ πρέπει να πω ότι ο Παΐσιος υπήρξε ένας ιδιαίτερα δημοφιλής ασκητής μοναχός ακόμη και μεταξύ ανθρώπων που διαθέτουν στοιχειώδες νιονιό. Είχε γίνει ο μακαρίτης ένα πράγμα σαν τον Άγιο της Νοικοκυράς, εξ ου και διάφορες φυλλάδες κυκλοφόρησαν πρόσφατα μαζί με τα βιβλία του. Γέροντας Παΐσιος VS Αντώνης Ρέμος, με λίγα λόγια! Το όλο θέμα το ξεκίνησε βουλευτής της Χρυσής Αυγής, που έφτασε στο σημείο να κάνει επερώτηση στη Βουλή για την αντίχριστη προσβλητική ιστοσελίδα ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ. Απ' αυτό όμως μέχρι το να συλληφθεί ο χαβαλετζής αναρχίζων διαχειριστής, ξεπερνιούνται τα εσκαμμένα. Μιλάμε για επιστροφή σε θεοκρατικά καθεστώτα τύπου Ιράν, ενδεχομένως χειρότερα κι από τους τρελαμένους Μουσουλμάνους που έκαναν επεισόδια στην Ομόνοια. Τι να περιμένει κανείς βέβαια όταν βγαίνει ο Βύρωνας Πολύδωρας - όχι ότι τον είχαμε ποτέ για διανοούμενο - και δηλώνει πως θα γλιτώσουμε απ' την κρίση μόνο με τα θρησκευτικά στα σχολεία! Γάμα τα με μεγάλα γράμματα...Ωστόσο το παρήγορο είναι πως υπήρξαν φωνές που διαμαρτυρήθηκαν και μίλησαν για λογοκρισία και φασισμό! Ενημερώθηκα με μεγάλη χαρά επίσης πως από την ώρα που ανακοινώθηκε η σύλληψη του νεαρού, άνοιξε νέα ιστοσελίδα με τίτλο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΡΙΣΙΟΣ. Προτείνω κι εγώ λοιπόν, επειδή δε με κόβω να ξαναμπαίνω στο facebook, να ανοίξει κάποιος νέα ιστοσελίδα με τίτλο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΡΙΖΙΟΣ, όπου, αντί για παστίτσιο, να καλύπτει το πρόσωπο του μοναχού ένα παριζάκι ΝΙΚΑΣ. Εναλλακτικός δε τίτλος της σελίδας μπορεί να είναι ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑΣ! Λευτεριά στον σύντροφο αγωνιστή Γέροντα Παστίτσιο!    

was-bleibt-θα-πει-ο-κατακερματισμός-της-γερμανικής-οικογένειας

Η γερμανική ταινία Was bleibt (ελλην. τίτλος Τι απομένει) του Χανς - Κρίστιαν Σμιντ, τον οποίο γνωρίσαμε από το Ρέκβιεμ, είναι ένα στιβαρό οικογενειακό δράμα, ανθρωποκεντρικό και περιεκτικό, δίχως εντυπωσιασμούς και ιδιαίτερη κινηματογραφική δράση. Περισσότερο μοιάζει με τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη κάποιου ανύπαρκτου έργου ενός Άρθουρ Μίλερ ή και ενός Ερρίκου Ίψεν. Δυο αδέρφια φτάνουν στο εξοχικό των γονιών τους για να περάσουν οικογενειακά το weekend. Ο ένας είναι συγγραφέας, χωρισμένος κι έχει μαζί το αγοράκι του, ο άλλος, οδοντίατρος και φέρνει την κοπέλα του. Ο Γκίντερ, ο πατέρας τους, είναι ένας καλοζωισμένος και ευκατάστατος εξηντάρης, που μόλις πούλησε τον εκδοτικό οίκο του και προσπαθεί να αλαφρύνει τη ζωή των γιων του, οι οποίοι δυσκολεύονται οικονομικά. Το πρόβλημα όλων είναι η Γκίττε, η μητέρα, σχιζοφρενής που αρνείται να πάρει τα φάρμακα της με κίνδυνο να υποτροπιάσει ανά πάσα στιγμή. Ο Γκίντερ ήδη έχει κανονίσει να φύγει επαγγελματικό ταξίδι χωρίς να ενημερώσει την άρρωστη γυναίκα του. Ο οδοντίατρος γιος την πιέζει να ξαναπάρει τα φάρμακα της, ενώ ο αδερφός του είναι πιο ανεκτικός με τη μάνα τους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προστριβές μεταξύ τους. Μια μέρα η Γκίττε ανοίγει την πόρτα και εξαφανίζεται από προσώπου γης, πιθανώς σε κατάσταση υποτροπής. Αρχίζουν οι έρευνες της αστυνομίας για να βρεθεί, δίχως αποτέλεσμα όμως, ενώ παράλληλα οι ενοχές αρχίζουν να πνίγουν ένα - ένα τα μέλη της οικογένειας της. Η αποκάλυψη έρχεται από τον πατέρα: ανήμπορος να ελέγξει τις κρίσεις της συζύγου του και μητέρας των παιδιών του, τά'φτιαξε με μία φίλη τους, με την οποία μάλιστα ετοιμάζονταν να ταξιδέψουν μαζί. Η ταινία τελειώνει με τον ένα γιο να βρίσκεται στη Σουηδία, τον άλλο να τα έχει ξαναβρεί με τη γυναίκα του, τον πατέρα να φεύγει ταξίδι με την ερωμένη του και την εξαφανισμένη μάνα, το πιο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας, να θεωρείται επισήμως νεκρή. Αυτό που καταφέρνει η ταινία είναι να σπάσει σε χίλια δυο κομμάτια τη βιτρίνα της επίπλαστης ευμάρειας των ανθρώπων. Να τους καθίσει κάτω, μέσω των χαρακτήρων της, και να τους φέρει αντιμέτωπους με τους εσωτερικούς τους δαίμονες. Ένα φιλμ που θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και αντιγερμανικό, αν θεωρηθεί δεδομένο πως ξεμπροστιάζει κανονικά την προβληματική γερμανική μεσοαστική τάξη. Προσωπικά το εξέλαβα και σαν ένα φιλμ πολύ κοντά στους ανθρώπους με ψυχικές νόσους, τη δυσκολία τους να ζουν ανάμεσα σε υγιείς και την εγκατάλειψη που συχνά βιώνουν ως άτομα άρρωστα ή και αιτίες ακόμη οικογενειακής δυσλειτουργίας. Καλή ταινία, να τη δείτε οπωσδήποτε!

* Η ταινία Τι απομένει του Χανς - Κρίστιαν Σμιντ προβάλλεται την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο στην αίθουσα ΔΑΝΑΟΣ 1, θα επαναληφθεί όμως αύριο, Τετάρτη 26/9, στις 21.30 το βράδυ στον ΔΑΝΑΟ 2

η-''λάμψη''-του-κιούμπρικ-καρέ-καρέ-σ'-ένα-ευφυέστατο-ντοκιμαντέρ

Η Λάμψη (1980) του Στάνλεϋ Κιούμπρικ ήταν μία θρυλική ταινία τρόμου, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ. Ύστερα από 32 ολόκληρα χρόνια έρχεται ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ρόντνεϊ Άσερ και καταθέτει ένα μάλλον...εξωφρενικό ντοκιμαντέρ, το Δωμάτιο 237, σε μια προσπάθεια αποσυμβολοποίησης του οτιδήποτε είχε μεσ' στο μυαλό του ο Κιούμπρικ όταν έφτιαχνε τη Λάμψη.  Παραδόξως δεν υπάρχουν μαρτυρίες των συντελεστών της ταινίας, αλλά αφηγήσεις ανθρώπων που την είδαν και άλλαξε η ζωή τους! Κι αυτούς απλά τους ακούμε, αφού όλη την ώρα βλέπουμε καρέ - καρέ ορισμένες sequences της Λάμψης ή αποσπάσματα από ταινίες των Φ. Β. Μουρνάου, Φεντερίκο Φελλίνι, Λαμπέρτο Μπάβα και φυσικά απ' όλες τις άλλες, πριν και μετά, που είχε γυρίσει ο Στάνλεϋ Κιούμπρικ. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει πραγματικά τρομερό ενδιαφέρον για όποιον φυσικά έχει δει τη Λάμψη. Αναδεικνύει τον Κιούμπρικ στον μεγαλύτερο διανοούμενο που έβγαλε ποτέ η Αμερική, τόσο που να βλέπεται ως έμμεση αγιογραφία του. Μαθαίνουμε έτσι πως επρόκειτο για μία ταινία τρόμου, στην οποία συγκεντρώνονταν οι προβληματισμοί του δημιουργού για το ναζιστικό Ολοκαύτωμα, τη γενοκτονία των Ινδιάνων, τις φροϋδικές θεωρίες, το διάστημα, ακόμη και για την υποδόρια κόντρα του με τον συγγραφέα Στίβεν Κινγκ. Όλα αυτά μέσα από αναλύσεις κάθε σκηνής και κάθε πλάνου της ταινίας, έτσι ούτως ώστε ο θεατής να εισπράττει απίστευτες πληροφορίες, σχεδόν μεταφυσικές, για τον τρόπο κατασκευής της. Κάτι μου λέει, πάντως, πως το ντοκιμαντέρ στην ουσία είναι χιουμοριστικό και πως αν το έβλεπε ο ίδιος ο Κιούμπρικ θα κρατούσε την κοιλιά του απ' τα γέλια με όλα όσα ακούγονται!  

χίλιες-και-μια-νύχτες-σινεμά

Σήμερα δεν έχει σινεμά. Ακύρωσα το πέρασμα μου από τις Νύχτες Πρεμιέρας, προτιμώντας το κατ' ιδίαν άκουσμα του Σαμποτάζ της Πλάτωνος και της Κριεζή με κάτι άλλες Νύχτες Σινεμά! Τις τραγουδούν στην εντέλεια η αέρινη Σαβίνα Γιαννάτου και ο, σκοπίμως σπηλαιώδης, Γιάννης Παλαμίδας. Σωστό pop αριστούργημα!

έρχεται-το-propaganda-channel

Τηλεοπτικό κανάλι προπαγάνδας ετοιμάζεται να στήσει η Χρυσή Αυγή για να χαλάσει τη σούπα των ''νταβατζήδων'', όπως αποκάλεσε ο Μιχαλολιάκος τους υπάρχοντες καναλάρχες. Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα θα παρουσιάζει ο ίδιος εκπομπή μαζί με το πρωτοπαλίκαρο του, τον Κασιδιάρη, βγάζοντας στον αέρα και τηλεφωνήματα ''αγανακτισμένων πατριωτών''. Όχι κορόιδα είναι! Να πως θα αξιοποιήσουν τα πολυπόθητα χιλιάδες ευρώ της εισόδου στο ''μπουρδέλο'' το Κοινοβούλιο. Πεθαίνω για να δω το ντεκόρ τους, το λεγόμενο πλατό. Σα να το βλέπω ήδη: με μια τεράστια ελληνική σημαία στο κέντρο, πάνω από τα κεφάλια τους, με αρχαία προτομή εξ αριστερών τους και την Παναγιά την Κανάλα εκ δεξιών τους. Ανά τέταρτο θα σκάει Πακιστανός ντυμένος καφετζής στην άκρη του κάδρου και θα γεμίζει μέλανα ζωμό τις αρχαιοελληνικές κούπες τους, όπως παλιότερα ο πρωτομάστορας Βασίλης Λεβέντης χτύπαγε φραπεδιές στον αέρα. Θα παίζουν τουλάχιστον και κάνα ντοκιμαντέρ της Λένι Ρίφενσταλ, που θεωρούνται σπάνια, ή θα μας πήξουν στον Τζέιμς Πάρις και στο Νίκο Φώσκολο; Στην πρωινή ζώνη θα μας ξυπνάει ο Ζάχος Χατζηφωτίου με τα τελευταία νέα της show biz σε ζωντανή σύνδεση με τα ΚΑΠΗ Μυκόνου. Θα ακολουθεί το πεντάλεπτο του Στυλιανού Παττακού, αλλά επειδή δεν του επιτρέπει η ηλικία του δημόσιες εμφανίσεις, θα βλέπουμε σκηνές από το Horror of Dracula του Τέρενς Φίσερ. Από τις 5 έως και τις 8 το βράδυ απόστρατοι αξιωματικοί θα δίνουν στρατιωτικά παραγγέλματα στους τηλεθεατές εν είδει αερόμπικ. Για το επόμενο δίωρο, μέχρι δηλαδή την κεντρική εκπομπή Μιχαλολιάκου - Κασιδιάρη, το εμπορικό χαρτί του σταθμού, θα βλέπουμε σε πρωτοποριακά animation (ένα θέαμα για όλη την ελληνική οικογένεια) μεθόδους βασανιστηρίων, φάλαγγα, βραστά αυγά στη μασχάλη, τέτοια πράγματα. Το πρόγραμμα θα κλείνει με βίντεο κλιπ χέβι - μέταλ συγκροτημάτων που υμνούν την έλευση του Αντίχριστου, καταδικάζουν την Εβραιομασονία και εξυψώνουν την αγνή και άσπιλη ελληνική φυλή! Λίγο πριν πέσει ο Εθνικός Ύμνος θα βλέπουμε και το πεντάλεπτο των ελληνικών νησιών, σειρά τουριστικών ντοκιμαντέρ με εστίαση στην άγονη γραμμή τύπου Άι-Στράτης κλπ. 

real-fm-αφιέρωμα-στην-κατερίνα-γώγου-review

Η Λουκία Μιχαλοπούλου, ο bosko, η Μαρίζα Κωχ, η Σεμίνα Διγενή και ο Λόλεκ μετά το τέλος της προχθεσινής εκπομπής - αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου στον Real FM. Τι σου είναι αυτή η Σεμίνα! Είτε κάνει εκπομπή για τη Γώγου, είτε για την Καίτη Ντάλη, θα σε φέρει στο τσακίρ κέφι θες-δε θες! Κι εγώ που νόμιζα ότι θά'ναι αφιέρωμα σαν από τα δικά μου Στο Κόκκινο 105,5 και στο Κανάλι 1 του Πειραιά, που μοιράζαμε...ξυραφάκια στους ακροατές μου! 

Εδώ ο Λόλεκ συνοδεύει τη Μαρίζα στο τραγούδι της Οι εποχές θα με σκεπάσουν σε ποίηση Γώγου. Το είπε εξαιρετικά η Μαρίζα στον αέρα, χαμηλόφωνα, σαν προσευχή, όπως αξίζει και στο ποίημα άλλωστε. Λίγο αργότερα η Σεμίνα θα έριχνε μέχρι και Καζαντζίδη στην εκπομπή, περιέργως όμως οι επιλογές ταίριαξαν μεταξύ τους! Αλίμονο, μπρίκια κολλάει τόσα χρόνια στο κουρμπέτι; 

Πάντως, όταν ο Λόλεκ τελείωσε την ερμηνεία του στο Δεν αρκεί με την κιθάρα του, το διαφημιστικό σποτ στο break για το επερχόμενο cd του Αντώνη Ρέμου με τη Real News της Κυριακής, μας έφερε γέλιο μέχρι δακρύων...

Αντώνη, πως και δεν έχεις ερωτευθεί τη Λουκία; με ρώτησε στον αέρα η αθεόφοβη η Σεμίνα και μόλις βγήκαμε off, άρχισαν να πέφτουν μούτζες εκ δεξιών κι αριστερών προς όλες τις κατευθύνσεις. Παιδική χαρά... 

Και για να σοβαρευτούμε, χθες σκέφτηκα αρκετά αυτή την εκπομπή. Το σημαντικότερο είναι πως από τον σταθμό με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα στα ερτζιανά ακούστηκε ο λόγος της Γώγου, η ποίηση και η φωνή της από τον δίσκο με τον Σφέτσα, ενώ τραγούδησαν ζωντανά η Μαρίζα Κωχ και ο Λόλεκ. Εννοώ πως σ' ένα σταθμό που ο διαφημιστικός χρόνος πληρώνεται, ήταν σχεδόν τόλμη η πρόθεση της Σεμίνας να στηθεί κάτι απολύτως ποιοτικό, πάντα με το δικό της εξωστρεφές στυλ. Αυτό φανέρωσαν τουλάχιστον τα συγχαρητήρια μηνύματα των ακροατών και το αίτημα τους να τραγουδήσει κι άλλο στον αέρα η Μαρίζα. Για το τέλος, να προσθέσω ότι η Μαρίζα τον λάτρεψε τον Λόλεκ. Δεν το γνωρίζω αυτό το παιδί, εσένα είναι χρόνια φίλος σου - μου είπε μεσ' στο ταξί - είμαι σίγουρη πάντως πως δεν πρόκειται να κάνει καμία έκπτωση στην τέχνη του και στη ζωή του!