διαδήλωση-26.9.2012-review

Βγαίνοντας από τον ηλεκτρικό της Βικτώριας και κατευθυνόμενοι προς το Μουσείο, όπου θα ενωνόμασταν με το γκρουπ της Ανοιχτής Πόλης, ακούγαμε το Λίγο ακόμα του Θεοδωράκη και του Σεφέρη με τη Φαραντούρη, καθώς και το Σημαία από νάιλον του Σαββόπουλου. Το τελευταίο κόπηκε απότομα, μάλλον για να ακουστούν τα συνθήματα των διαδηλωτών. Καθ' όλη τη σύντομη διαδρομή η Πατησίων είχε γεμίσει με χαρτάκια που λειτουργούσαν ως επαναστατικές μπροσούρες. Πάρτε μια γεύση: 

Ακολουθεί το αγαπημένο μου: 

Σε κάποια στιγμή βλέπουμε να κατηφορίζει απ' το Μουσείο προς την Πατησίων μια ομάδα λεβεντόπαιδων με μαύρες μπλούζες! Λες νά'ναι τίποτα Χρυσαυγίτες; Αναρωτήθηκε κάποιος απ' την παρέα. Έχεις δει Χρυσαυγίτες με αλογοουρές; Απάντησα και είχα δίκιο, αφού τελικά τα παλικάρια μας ήταν μέλη του Αντιφασιστικού Μετώπου Γερανείων, που είχαν έρθει για να περιφρουρήσουν την πορεία.

Μεταξύ των μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και της Ανοιχτής Πόλης, ακολουθήσαμε το τελευταίο. Κυριολεκτικά τελευταίο, εφόσον πίσω δεν υπήρχε κανένα άλλο μπλοκ διαδηλωτών. Δεν πάμε, ρε παιδιά, λίγο πιο μπροστά μη γίνει κάνα ντου και την πληρώσουμε οι τελευταίοι; Παρότρυνα την παρέα ως γνωστός χέστης και φιλειρηνικός τύπος. Που να ήταν το μπλοκ των αναρχικών; Έλεγα, τελευταίοι θά'ναι αυτοί, πίσω μας θα τους έχουμε, μια χαρά θα φτάσουμε μέχρι το Σύνταγμα! 

Να και η Ελένη Πορτάλιου, η επικεφαλής του συνδυασμού Ανοιχτή Πόλη πρώτη - πρώτη, όπως πάντα, στους κοινωνικούς αγώνες. Την έβλεπα και σκεφτόμουν πως αν μας τουλουμιάσουν στο ξύλο οι μπάτσοι δε θα μπορέσουμε να είμαστε στην αυριανή πρεμιέρα της Γώγου, ούτε αυτή, ούτε εγώ. 

Εδώ ο τ2φ, η Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία), ο bosko και η maira del mar, αναζητώντας απεγνωσμένα μια ανάσα δροσιάς, όπως είπε χαρακτηριστικά και μια άλλη φίλη, προκαλώντας τη φοβερή ατάκα του τ2φ: Καλά, εσύ σε διαφήμιση της...Amita δουλεύεις; 

Κι εδώ η Λιάνα Μαλανδρενιώτη, που πάλι δεν πολυφαίνεται και θα μου βάλει τις φωνές που όλο την αφήνω εκτός των φωτογραφιών του blog τούτου, κρατάει το πλακάτ της Ανοιχτής Πόλης με την Πορτάλιου και τους λοιπούς συντρόφους. 

Η ανάσα δροσιάς, που λέγαμε. Τα δέντρα της Πατησίων στο ύψος της Κάνιγγος, όαση πραγματική μεσ' στον καυτό ήλιο. Ευτυχώς που περνούσαν συνεχώς νερουλάδες ανάμεσα στα πλήθη. 

Λίγο πριν φτάσουμε στο Σύνταγμα, έσκασε το πρώτο δακρυγόνο. Λέγεται πως τα επεισόδια ξεκίνησαν μεταξύ αναρχικών και ΜΑΤατζήδων. Σε ελάχιστα λεπτά ο χώρος έγινε αποπνικτικός. Μέχρι να κατέβω στην Ομόνοια, όπου πήρα το μετρό, η σύρραξη είχε γενικευθεί προς τους περισσότερους κεντρικούς δρόμους, στο Μοναστηράκι και στην Πλάκα. Διαβάζω τώρα στο Indymedia (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1424507) ότι υπάρχουν και τραυματίες, όπως και ένταση έξω από τη ΓΑΔΑ. Εγώ ωστόσο δεν είδα/ δεν άκουσα αψιμαχίες μεταξύ ομάδων διαδηλωτών, συνεπώς οι δυνάμεις καταστολής ήταν εκείνες που δημιούργησαν τον σαματά με μόνο σκοπό να διασπαστεί η πορεία και να μην ξεχυθεί το πλήθος στην πλατεία Συντάγματος. Τι πρωτότυπο! Ούτε πλήρη εικόνα του μεγέθους της διαδήλωσης μπορώ να μεταφέρω, αφού, όπως είπα, βρισκόμασταν με το τελευταίο μπλοκ στη σειρά κι αποχωρήσαμε με την έναρξη των επεισοδίων. Πάντως, ήμουν κι εγώ εκεί, ως όφειλα. Κατά τα άλλα, προχωρώ στη θλιβερή διαπίστωση ότι ο Έλληνας απέχει μακράν απ' το να ξυπνήσει και να παραδειγματιστεί απ' την Πορτογαλία και την Ισπανία. Του πάει περισσότερο, φαίνεται, η Βαϊμάρη και τελευταία η Ισλαμαμπάντ. Δυστυχώς...