νατάσσα-μποφίλιου-υπέρλαμπρο-άστρο

Ομολογώ πως αυτό που είδα χθες βράδυ στην Τεχνόπολη στο Γκάζι δεν τό'χω ξαναδεί σε καμιά συναυλία Έλληνα καλλιτέχνη! Η ουρά του κόσμου ξεκινούσε από το κουβούκλιο με τα εισιτήρια και τις προσκλήσεις και έφτανε μέχρι το Gazarte! Συνεπώς, μιλάμε για τουλάχιστον 5.000 ανθρώπους που έσπευσαν να αποθεώσουν για μία ακόμη φορά το είδωλο τους. Αν υπολογίσουμε τώρα τον μέσο όρο ηλικίας αυτών των ανθρώπων, που είναι κάτω των 30 ετών, σίγουρα έχουμε ενώπιον μας μία πραγματική...εκδίκηση των 25άρηδων! 

Στην ουρά διέκρινα και τον αρχιμουσικό της Ορχήστρας των Χρωμάτων, Μίλτο Λογιάδη, να περιμένει υπομονετικά για το εισιτήριο του μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Ως μόνιμος παρατηρητής των πάντων, τα μάτια μου κινήθηκαν πάνω σε όσους περισσότερους ανθρώπους ήταν εφικτό. Αγόρια και κορίτσια, που ήξεραν απ' έξω όλα, μα όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου και τα τραγουδούσαν δυνατά περιμένοντας στην ουρά. Δεν ήταν και λίγο η συναυλία νά'χει ήδη ξεκινήσει, η ερμηνεύτρια να έχει πει ήδη τέσσερα κομμάτια κι απ' έξω να συνεχίζει να γίνεται το αδιαχώρητο. Είδα ανθρώπους να τρέχουν σαν σε αγώνα δρόμου για να μη χάσουν το επόμενο κομμάτι με το που πήραν το πολυπόθητο εισιτήριο στα χέρια τους. Στο σημείο αυτό θα συμβούλευα την PROSPERO, το γραφείο της Μποφίλιου, στις επόμενες συναυλίες της σε τόσο μεγάλους χώρους όπως η Τεχνόπολη, να προσλάβει επιπλέον προσωπικό ώστε να μη χάνει κανείς από το κοινό της την έναρξη του προγράμματος. Ακούστηκαν αρνητικά σχόλια επ' αυτού, δεν το λέω έτσι τυχαία.   

Επί του προγράμματος, τώρα, πραγματικά απόλαυσα μία άκρως επιτυχημένη και επαγγελματικότατη συναυλία, αρχής γινομένης από τον ήχο (Γιάννης Παξεβάνης) και την καλοκουρδισμένη μπάντα μέχρι τις επιδόσεις στη σκηνή των δύο βασικών συντελεστών της, του συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο και της Νατάσσας Μποφίλιου στο τραγούδι. Ο τρίτος της παρέας που επιμελήθηκε και το πρόγραμμα, ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος, όντας σεμνός και ταπεινός, δεν εμφανίστηκε στο stage παρά τις παροτρύνσεις της ερμηνεύτριας. Το ρεπερτόριο κινήθηκε μεταξύ των καινούργιων τραγουδιών από το διπλό άλμπουμ Μέρες του φωτός, όλων των παλαιότερων επιτυχιών της Μποφίλιου, αλλά και δύο κομματιών από την Πορνογραφία του Χατζιδάκι, του Βενζινάδικου της Πρωτοψάλτη, ακόμη και της Νταλίκας των Μούτση - Τριπολίτη, που σφράγισε η Μπέλλου. 

Η Νατάσσα Μποφίλιου ντυμένη με ένα καλοκαιρινό φόρεμα, αεικίνητη επί σκηνής και ιδιαίτερα ομιλητική με το κοινό της, απέδειξε πως είναι μια μεγάλη τραγουδίστρια, η οποία είχε τον τρόπο έως και να...πολιτικολογήσει! Διότι όταν συστήνεις στον κόσμο να ακολουθεί παράνομους αντισυμβατικούς έρωτες σε εποχές, όπου ο ορθόδοξος λόγος σχεδόν επιβάλλεται παντού δια της βίας πλέον, αυτό ισοδυναμεί σαφώς με πολιτική πράξη. Κι ας μην επανέλαβε τις δηλώσεις απέχθειας της για τη Χρυσή Αυγή και τους ψηφοφόρους της, που προσωπικά θα τις ήθελα και θα τις χαιρόμουν σ' έναν τέτοιο χώρο και με τόσο μεγάλο κοινό από κάτω. Συνειδητοποίησα, όμως, πως η θέση της τραγουδίστριας Νατάσσας Μποφίλιου στο ελληνικό πολιτιστικό γίγνεσθαι πλέον είναι παρεμφερής μ' αυτήν της Μελίνας Μερκούρη στη θρυλική Στέλλα του Κακογιάννη. Η απόλυτη απενοχοποίηση της γυναίκας σε μία κοινωνία φοβική και συντηρητική, η πρόταξη του ερωτικού στοιχείου και, κυρίως, με τέτοια τεράστια αποδοχή! Εύχομαι το κορίτσι αυτό να συνεχίσει έτσι και να αξιοποιήσει όλα τα όπλα που διαθέτει προς όφελος του δοκιμαζόμενου κοινωνικού συνόλου. 

Υ.Γ. Μου άρεσε πολύ και ο Θέμης Καραμουρατίδης σε ρόλο ερμηνευτή, κάτι που είχα επισημάνει από το περσινό προσωπικό του άλμπουμ, το Έχω ένα σχέδιο. Η ερμηνεία του στο παραδοσιακό αρμένικο Παράπονο - Ξενιτιά των Ara Dinkjian - Λίνας Νικολακοπούλου ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς! 

Υ.Γ.2 Με τον δημοσιογράφο Γιώργο Τσάμπρα είχαμε μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το φαινόμενο Νατάσσα Μποφίλιου.  Τα συμπεράσματα αυτής της συζήτησης με τον δάσκαλο, λέω να τα μεταφέρω στο ΠΟΝΤΙΚΙ και όχι εδώ. Αναμείνατε!