Ο Matt Elliott και ο Lolek, λοιπόν, από αύριο, 1η Οκτωβρίου και μέχρι τις 7 του μήνα, θα μοιραστούν τη σκηνή του Half Note (ένα τσιγάρο δρόμος απ' το σπίτι μου), παίζοντας τις μελαγχολικές μπαλάντες τους και υπηρετώντας την τέχνη ενός σύγχρονου ρομαντισμού με τους δικούς τους νόμους ποίησης και εσωτερικότητας. Ο bosko ρωτάει και ο Matt Elliott απαντάει ευθύς αμέσως:
Συμμετείχες πρόσφατα στο αθηναϊκό Synch Festival. Ταξιδεύοντας πολύ κυριολεκτικά, λόγω των συναυλιών σου, και μεταφορικά, μέσω της μουσικής σου, πως σου φαίνεται η ελληνική πρωτεύουσα αυτόν τον καιρό;
Νιώθω πολύ σχιζοφρενικά για την Αθήνα. Αγαπώ τους Έλληνες και γενικά μπορεί κανείς να διακρίνει τα αποτελέσματα πολιτικής διαφθοράς δεκαετιών πάνω απ' αυτή την πόλη. Από τη μια υπάρχει η αστυνομοκρατία και η κρατική καταστολή κι απ' την άλλη μου αρέσει η ενέργεια και το ότι οι Έλληνες, σε αντίθεση με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, δεν χάνουν την αισιοδοξία τους και πολεμούν μέχρι τέλους. Η Ελλάδα κατά τη γνώμη μου είναι η χώρα που πρέπει να παρακολουθήσουμε αυτή τη στιγμή.Στις Βρυξέλλες είχε πει κάποιος "οι Έλληνες είναι πιο μπροστά από εμάς" κι αυτό ειν' αλήθεια από πολλές απόψεις. Η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή και οι Έλληνες αντιστέκονται μεγαλοπρεπώς έναντι της επίθεσης του ΔΝΤ. Για μένα και για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους που δεν έχουμε πειστεί από το παρόν σύστημα, ο ελληνικός λαός είναι η ελπίδα μας. Πάντα μου αρέσει να βρίσκομαι στην Αθήνα και πραγματικά ανυπομονώ να περάσω εκεί ακόμη περισσότερο χρόνο.
Τα τραγούδια σου, ενώ ξεκινούν ως μελαγχολικές μπαλάντες, καταλήγουν πάντα σε μια ηλεκτρονική έκρηξη. Μου θυμίζεις το μυστήριο της ανθρώπινης γέννησης πάνω στον πλανήτη: ήρεμη και γλυκιά στην αρχή, για να παραδοθεί μετά στον απόλυτα βιομηχανικό τρόπο ζωής. Πως σου φαίνεται όλο αυτό;
Υπάρχει μια θεματολογία που διαπερνά τα τραγούδια μου. Για μένα η φόρμα τους βασίζεται σε ότι αρέσει σε μένα τον ίδιο να με ακούω. Τα περισσότερα πράγματα στη φύση αρχίζουν ήρεμα, μετά κορυφώνονται και μετά υποτάσσονται, οπότε υποθέτω πως πρόκειται για μια φυσιολογική εξέλιξη.
Οι στίχοι σου έχουν τη δική τους δυναμική. Εδώ στην Ελλάδα, ξέρεις, υπάρχει ακόμη έντονη ταξική συνείδηση, τόσο που να λέμε και για σένα ότι το Bristol έπαιξε τον δικό του ρόλο σε ότι κάνεις.
Σαν καλλιτέχνης απορροφώ τα πάντα και εμπνέομαι από το κάθε τι. Δεν πρόκειται για συνειδητή απόφαση. Αν σκεφτείς πως ξεκίνησα να γράφω στίχους την πρώτη φορά που βγήκα έξω απ' την Αγγλία, θα ήταν αδύνατο να ξέρω τις επιδράσεις του κάθε γεωγραφικού τόπου πάνω μου. Το Bristol γενικά είναι μια πολύ μουσική πόλη και συχνά βρίσκω κοινά του με άλλους τόπους.
Τελικά το myspace ενώνει μουσικούς παγκοσμίως ή είναι και λίγο μπανάλ πια η άποψη αυτή;
Το myspace στις μέρες μας γίνεται κάτι σαν spam site. Υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά δύσκολα τα βρίσκεις μέσα σε όλα τ' άλλα. Εγώ θεωρώ το myspace χρήσιμο για να μιλήσω απ' ευθείας στους μουσικούς που μου άρεσαν από παλιά και για το πώς με άγγιξε η μουσική τους. Δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, βρίσκω όμως όλη αυτή την πληθώρα των ιντερνετικών sites κάπως ενοχλητική.
Από τότε που άρχισε να με ενδιαφέρει η λογοτεχνία, μου ήταν περισσότερο οικεία η Ρωσική Σχολή. Με την ποίηση καλώς ή κακώς δεν έχω μεγάλη σχέση. Ίσως το ενδιαφέρον μου γι' αυτήν να αυξηθεί αργότερα. Για την ώρα γράφω τραγούδια ανοιχτά στον καθένα, ανεξαρτήτως του background που έχει. Η μουσική είναι κάτι που δεν σχετίζεται με το πόσο έχει διαβάσει ο άλλος ή με το μέγεθος της ακαδημαϊκής παιδείας που έχει δεχτεί. Είναι καθαρά ένας τρόπος επικοινωνίας και μένα με ενδιαφέρει να επικοινωνώ με όλους τους συνανθρώπους μου. Ελπίζω να κατάλαβα την ερώτηση σου...
* θερμές ευχαριστίες στην Αντιγόνη Γιαλουρίδου της Cricos Prod.