
Βαρέθηκα να βλέπω στην είσοδο της πολυκατοικίας πατημένες γόπες με τζιβάνες και άδεια μπουκάλια μπίρας. Τώρα βρήκε να εξαφανιστεί κι αυτός ο γέρικος κανελλί σκύλος που την άραζε ως θυρωρός; Τι θα τις κάνω τις κονσέρβες που του αγόρασα για να παρατείνω την παραμονή του; Συχνά φανταζόμουν τον σκύλο αυτό με γραβάτα και κοστούμι να στέκεται όρθιος στα πίσω πόδια του, ν' ανοίγει την πόρτα και να λέει Καλημέρα σας στους ενοικιαστές και στους ιδιοκτήτες...
Ιδιοκτήτρια είναι και η κυρία Ε. που έχει ψύχωση με την ανθοκομική και μάλλον θα με μίσησε, όταν μια μέρα μου χτύπησε για τα κοινόχρηστα και ζήτησε να δει το μπαλκόνι μου. Περάστε, της είχα πει πρόθυμα τότε, ξέροντας εξ αρχής πως θα κινδύνευα/ε να μου μείνει στα χέρια, αφού θ' αντίκριζε τα λιγοστά λουλούδια μαραμένα και 'κείνη την ελιά που μου' χε δωρίσει ο Παλαμίδας μαραγκιασμένη και κίτρινη σαν το φλουρί. Που βρίσκουν χρόνο οι άνθρωποι να ποτίζουν φυτά, απορώ. Εδώ πολλές φορές ξεχνάμε να τρώμε...
Το φεστιβάλ ξεκινάει την Παρασκευή 12 Μαρτίου. Οι Οδύσσειες Σωμάτων- Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο θα προβληθούν την επόμενη, Σάββατο 13 Μαρτίου, στις 20.00 το βράδυ στο Ολύμπιον. Νομίζω πως ζω κυριολεκτικά για 'κείνη τη μέρα! Χθες μίλησα με τον Κούνδουρο στην Αίγινα. Ήταν πολύ σοβαρός και δεν είχε πλέον καμία διάθεση να με πειράξει ή να με τσιτώσει. Αυτή η ταινία ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μένα, είπε. Τα έβγαλες πέρα με κάτι πολύ επικίνδυνο, αφού πήρες τις ταινίες μου και τους αφαίρεσες το χρώμα, κάνοντας στην ουσία αναδημιουργία. Εν ολίγοις, ο master δεν ενοχλήθηκε καθόλου απ' την παρέμβαση μας στο αρχειακό υλικό του, αντιθέτως το βρήκε ότι εξυπηρετεί απόλυτα την ομοιογένεια του φιλμ. Κάτι, βέβαια, που δεν πολυάρεσε στον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Αν έπαιρνες τις δικές μου ταινίες και τις έδειχνες έτσι, μου είπε προχθές ο Τεό χαριτολογώντας, θα σε σκότωνα, δεν υπήρχε περίπτωση! Πάλι καλά που μου αναγνώρισε απόλυτα προσωπική γραφή και, το σημαντικότερο, ότι δεν έχει καμία σχέση η ταινία με οτιδήποτε είχε γίνει για τον Κούνδουρο και το έργο του. Ο Μπακογιαννόπουλος, απ' την άλλη, χαρακτήρισε το ντοκιμαντέρ καλύτερο από αντίστοιχα ξένα, μα συμβατικά, για προσωπικότητες σαν τον Fellini και τον Pasolini. Όταν πρόσθεσε ότι θα το ήθελε ακόμη πιο μεγάλο, δηλαδή όχι 82 λεπτά, αλλά δίωρο, εκεί πια με έστειλε στα σύννεφα. Σαν πολύ ανεβήκαμε στα σύννεφα και κινδυνεύουμε να γκρεμοτσακιστούμε. Αν και όταν ακούς τέτοια λόγια από τόσο σημαντικούς ανθρώπους το' χεις φορέσει ήδη ένα...αλεξίπτωτο. Βρες μου και κάνα ψεγάδι, είπα χθες του Κούνδουρου. Παύση. Κάτσε να σκεφτώ, απάντησε. Και μετά Όχι, Αντώνιε, τίποτα δε βρίσκω. Προχώρα!
Προχωράω! Είμαστε οι πρώτοι κι ακολουθάνε αναστημένοι χίλιοι νεκροί! 