Την τελευταία της πνοή άφησε σήμερα το πρωί η Elizabeth Tailor από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 79 ετών. Είχε γεννηθεί στις 27 Φεβρουαρίου του 1932 στο Λονδίνο και έμελλε να μείνει στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες σταρ του αμερικανικού κινηματογράφου. Μου ήταν αδιάφορα τα περί εννέα γάμων της, συλλογής κοσμημάτων της, ειδυλλίων της κλπ. Προσωπικά, θα μνημονεύω πάντα την Tailor σαν την νευρωτική ηρωίδα του Eduard Albee στο οριακό Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του 1966 με τον Richard Burton στο πλευρό της. Με κάτι τέτοιες ταινίες, ο αμερικανικός κινηματογράφος, που την αμέσως επόμενη δεκαετία θα γινόταν αντικείμενο πλήρους απομυθοποίησης- στην Ευρώπη τουλάχιστον-, κατάφερε να κρατήσει το ανάστημα του, έξω από τα υψηλά budgets και τα πανάκριβα κασέ των καλλιτεχνικών συντελεστών του. Μ' αυτήν την ταινία επίσης, την ασπρόμαυρη και μελαγχολική στα όρια του νοσηρού, ο συγγραφέας Albee παρέμεινε ο ίδιος, ένας θιασώτης του Παραλόγου και ουσιαστικά ο θεμελιωτής του συγκεκριμένου θεατρικού κινήματος στις ΗΠΑ. Η Elizabeth Tailor ήταν αυτή που βούτυξε ολόκληρη στις αγριεμένες λιμνοθάλασσες του συγγραφέα Tennessee Williams και του σκηνοθέτη John Cassavetes, καταθέτοντας ίσως την καλύτερη ερμηνεία της και τολμώντας να τσαλακώσει την εικόνα της πιο σέξι γυναίκας στον κόσμο. Για τις ανάγκες του ρόλου της, πήρε παραπανίσια κιλά και άλλα είκοσι χρόνια, προκειμένου να ενσαρκώσει την πενηντάρα Martha. Δεν είναι τυχαίο που οι παραγωγοί ήθελαν αρχικά την Bette Davis, μα ο ίδιος ο Albee αρνήθηκε να παραχωρήσει τα δικαιώματα του έργου του σε περίπτωση που δεν θα πρωταγωνιστούσε εκείνη. Η φιλμική μεταφορά του Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του Mike Nichols μαζί με το Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν; του Robert Oldrich είναι οι δύο πιο αγαπημένες μου αμερικανικές ταινίες από τη δεκαετία του 1960. Δείτε το trailer! Το υστερικό γέλιο της Elizabeth Tailor είναι ουσιαστικά η υστερία ενός κατακερματισμένου, ιμπεριαλιστικού και μισάνθρωπου έθνους που πολύ σύντομα θα βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αιωνία της η μνήμη.