Χθες συνάντησα την Ελλη Πασπαλά στην Κόκκινη Κλωστή. Ήπιαμε αρχικά το τσάι μας, μετά τα κρασιά μας και ταυτόχρονα το μαγνητοφωνάκι μου κατέγραψε μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση που περιείχε ως αναμενόμενο τον Μάνο Χατζιδάκι, τα χρόνια στην Αμερική, τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και τη Joni Mitchell.
Η Έλλη άλλωστε ετοιμάζει δύο μοναδικές βραδιές στο Gazarte με τίτλο Happy Birthday Joni, αφιερωμένες στη σπουδαία Καναδέζα τραγουδοποιό που πριν λίγες μέρες συμπλήρωσε τα 70 της χρόνια. Η συνέντευξη με την Πασπαλά θα δημοσιευθεί οσονούπω στο Προσκλητήριο της LIFO!
Τελικά πρέπει να' χω άσχημο κόλλημα με τη Joan Baez! Όλο λέω, όποτε πάω στο Μοναστηράκι, ότι θα ψάξω για καινούργια μουσικά πράγματα κι όλο φεύγω με κάποιο παλιό βινύλιο της! Όπως χθες που μπήκε στη δισκοθήκη μου ακόμη ένα άλμπουμ της, του 1979 αυτή τη φορά. Πρόκειται για το Honest Lullaby, αποτελούμενο από δέκα τραγούδια, μπαλάντες ως επί το πλείστον, με τη φωνή- μέλι της σημαντικής Αμερικανίδας τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας. Μεταξύ τους, οι διασκευές στο No Woman, No Cry και στο For all we know, γνωστά από τον Bob Marley και τη Billi Holiday αντίστοιχα. Λατρεμένες ακόμη οι μπαλάντες The song at the end of the movie, Michael και το πιο διάσημο For Sasha.
Κι άμα κάνεις την αρχή, δύσκολο να ξεκολλήσεις απ' την εποχή. Στο ίδιο second- hand δισκοπάζαρο έπεσα πάνω στο διπλό Shadows and Light της Joni Mitchell με μόνο έξι ευρώ και με την αφισέτα του μέσα. Ο πλέον jazz δίσκος της Καναδέζας τραγουδοποιού από ζωντανή ηχογράφηση με τη συμβολή του Jaco Pastorius στο μπάσο και του Pat Metheny στην κιθάρα. Οργανικό και ερμηνευτικό αριστούργημα! Από το εμβληματικό Woodstock, στο οποίο παρεμπιπτόντως η Mitchell δεν εμφανίστηκε, μέχρι τα αγαπημένα Black Crow, Coyote και Hejira, όλα σε απρόσμενες jazz αυτοσχεδιαστικές εκτελέσεις.
Στην επιστροφή, πέσαμε πάνω σε φιλμ του Σκούρα (!), πεταμένα στα σκουπίδια. Εκτός αυτών όμως, εδώ ο gazoza και ο bl δεν χαζεύουν κάποια ντοκουμέντα- αρχεία του κράτους, αλλά τον κώλο μιας νεαράς που πιθανώς κινηματογραφούσε ο γκόμενος της στις καλοκαιρινές διακοπές τους. Κοίτα να δεις πού ξοδεύουν το πανάκριβο φιλμ οι άσχετοι άνθρωποι!
Το ήσυχο Εξαρχειώτικο cafe, στη συνέχεια, ήταν ο πιο κατάλληλος χώρος για να ξεφυλλίσω τη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας και να θυμηθώ τι είχαμε γράψει με τη Λένα για την Ένωση, το τελευταίο cd του Κ. Βήτα: