Φοβόμουν ότι θα γίνουν προβοκάτσιες στην καθιερωμένη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς μεταξύ Συριζαίων και Χρυσαυγιτών, κάτι που ευτυχώς δε συνέβη και όλα κύλησαν ομαλά. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θεωρείται ομαλή η μη προσέλευση του κόσμου στον φετινό εορτασμό της Πρωτομαγιάς, αλλά κρατάνε δυνάμεις όλοι, φαίνεται, για την εκλογική αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής. Ανέκαθεν οι εκλογές μου έφερναν γέλιο, όχι φυσικά ως συμβάν - δε γελάνε με ένα τόσο σοβαρό πολιτικό θέμα -, αλλά ως διαδικασία. Είναι μάλλον που μια φορά στο συνοικιακό εκλογικό κέντρο είχαμε αφήσει εποχή ως οικογένεια...κωμικών! Ήταν η πρώτη φορά που ψήφιζα εγώ και η δεύτερη του μεγαλύτερου αδερφού μου, δηλαδή σας πάω είκοσι χρόνια πίσω. Είχα εκτελέσει πρώτος το εκλογικό μου καθήκον, μπροστά μου ήταν η μητέρα μου και πίσω απ' το παραβάν βρισκόταν ήδη ο αδερφός μου. Όμως αργούσε να βγει, οπότε πάει η μάνα μου σιγά-σιγά και χώνεται κι εκείνη μαζί του. Σε λίγα λεπτά, προφανώς άρχισαν να τσακώνονται πάντα μεσ' στο κουβούκλιο! Τι κάνετε, κυρία μου, απαγορεύεται, βγείτε έξω! υπέδειξε έξαλλος στη μάνα μου ένας απ' την εφορευτική επιτροπή...Όταν η μάνα μου του φώναξε από μέσα Ηρέμησε, καλέ, μην κάνεις έτσι, γιος μου είναι και οι υπόλοιποι βλέπαμε ταυτόχρονα το κουβούκλιο να κουνιέται ολόκληρο και δυο ζευγάρια πόδια από κάτω, το γέλιο που ακολούθησε μέσα στην αίθουσα ήταν τουλάχιστον αναμενόμενο! Από τότε μέχρι σήμερα αντιμετωπίζω την εκλογική διαδικασία με μια ελαφρότητα, η οποία ευτυχώς διατηρείται μέχρι να κλείσουν οι κάλπες και να αρχίσουν να καταφτάνουν τα πρώτα αποτελέσματα. Μετά πορώνομαι και άσχημα, μπορώ να πω! Θυμάμαι κι εκείνες τις εκλογές που είχε χάσει το ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά μετά το ΄81, ήμουν πολύ μικρός τότε. Κι ενώ στο απείρου κάλλους Κανάλι 29 από νωρίς θριαμβολογούσαν η Αγάπη - τι να έγινε αυτή που έμοιαζε με γεροντοκόρη; - με τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, μόλις ήρθαν τα πρώτα μαντάτα για ήττα του κόμματος, ο υπεύθυνος προγράμματος είχε τη φαεινή ιδέα να ρίξει πλάνα με έναν φουκαρά καταστενοχωρημένο Κρητικό που καθόταν σ' ένα ψιλό σκαμπό κι έπαιζε με τη λύρα του ριζίτικα μοιρολόγια! Το τι γέλιο είχαμε κάνει, δε λέγεται...Άσ' τους αυτούς, το γυρίσαν στη λύρα, έλεγε ο πατέρας μου, όσο κι αν δε γούσταρε καθόλου που την επόμενη θα γινόταν κυβέρνηση η ΝΔ του Μητσοτάκη. Καλά ήταν τότε, είχαμε τον Παπανδρέου, τον Μητσοτάκη, τον Κύρκο, τον Φλωράκη, τον Καραμανλή senior, τη Μελίνα, σήμερα έχουμε τον Άδωνι, τον Καμμένο, τον Τσίπρα, τον Ψαριανό, τον Μιχαλολιάκο κ.α. Θα μου πεις τότε δεν υπήρχε κι αυτή η άνθιση των ιδιωτικών καναλιών να διαμορφώσει life-style και στην πολιτική. Εγώ μόνο το Κανάλι 29 του Κουρή θυμάμαι και το καφάσι πού'χε φάει στο κεφάλι ο συχωρεμένος ο Μπουγιουκλάκης ο ηθοποιός, πού'χε παίξει και σε ταινία του Αγγελόπουλου, κι αυτό μόνο ως σταθμό-προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και της τότε πανίσχυρης διακυβέρνησης του. Παρεμπιπτόντως, σκεφτόμουν σήμερα τι αλλαγές θα γίνονταν στη δημόσια ζωή σε περίπτωση που σχημάτιζε κυβέρνηση η Χρυσή Αυγή! Κατ' αρχάς, στ' αρχίδια τους η οικονομία και το ευρώ και τα μνημόνια (όχι φυσικά πως δεν τά'χουν κι οι άλλοι γραμμένα στ' αρχίδια τους όλα αυτά). Την επόμενη κιόλας, η Χρυσή Αυγή θα κήρυττε τον πόλεμο στην Τουρκία και τα Σκόπια! Αλλά τι πόλεμο; Με τα σκουριασμένα G3 από τις στρατιωτικές μονάδες και με ερπύστριες, έτσι, να θυμηθούμε τα παλιά τα μεγαλεία! Εμένα που υπηρέτησα με καρδιολογικό Ι2, νευρολογικό Ι3 και ψυχολογικό Ι4, θα με έριχναν σε κάνα Καιάδα ως άχρηστο για πόλεμο, ενώ θα εκτελούσαν όλους όσοι στη δεκαετία του ΄80, τους σημερινούς πενηντάρηδες δηλαδή, είχαν πάρει τρελόχαρτο! Ο Θεοδωράκης θα απαγορευόταν, το fagazine θα κυκλοφορούσε σαν τον Ριζοσπάστη του παρελθόντος, οι εφημερίδες θα έκλειναν (ναι, λες και έμεινε και καμιά ανοιχτή...), η Επίδαυρος θα δινόταν μόνο σε έργα του τύπου ''Προίκα μου αγαπημένη'' του Δημήτρη Ψαθά, καθώς στο Μέγαρο θα δίνονταν μόνο συναυλίες με συμφωνικά έργα της Μανωλίδου, τις οποίες θα προλόγιζαν ο Ψινάκης με την Δημουλά. Στο δε Ηρώδειο, ο κακός χαμός, άσ' τα να πάνε, θα αποκαλυπτόταν το πραγματικό πρόσωπο όλων των απολίτικων ποπάδων και των σκυλιών της πίστας και δε θα προλάβαιναν να δίνουν συναυλίες η Βανδή με τον Χατζηγιάννη και ο Ρέμος με τη Φουρέιρα! Το περιοδικό Ραδιοτηλεόραση θα έδινε τον Άγνωστο Πόλεμο σε συλλεκτικά DVD και ο Νίκος Φώσκολος θα γινόταν πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο οποίο θα παίζονταν αποκλειστικά νέες δημιουργίες του Νίκου Μαστοράκη - κι επειδή δε θα' χε χρόνο ο άνθρωπος να πει ''Μοτέρ πάμε'', το πολύ-πολύ να έκαναν transfer σε φιλμ τις εκπομπές του από το STAR, αυτές που κρατούσε κάτι μπαλάκια! Ούτε λόγος βέβαια για Πλάτωνος, Τρύπες, Αγγελάκα, νεανικά indi συγκροτήματα, ροκάδες και ηλεκτρονικούς...Θα χαρακτηρίζονταν όλοι δυσνόητοι και φορείς ξένης υποκουλτούρας και θα εξορίζονταν - η Monika στη Σπιναλόγκα θα συνέθετε την πρώτη Συμφωνία της, ο Αγγελάκας θα την έκανε μόνιμα σε κάνα βουνό της Κρήτης με τον Ψαραντώνη και ο Κ. Βήτα θα καταδικαζόταν σε κατ' οίκον περιορισμό στο Κουκάκι. Μόνο τη Μποφίλιου δε θα την πείραζε κανείς και θα συνεχιζόταν η πομπή των αυτοκινήτων κάθε Σάββατο έξω από κει που τραγουδάει. Τέλος πάντων, σταματώ το παραλήρημα, γιατί τό'χουν κάνει κι άλλοι στο διαδίκτυο και πολύ πιο εμπνευσμένα, και λέω να μην ξανασχοληθώ με το θέμα, τουλάχιστον μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, που θα ανοίξουν οι κάλπες. Σ' αυτές ειδικά τις εκλογές δεν πρέπει να υπάρξει κανένα λευκό και καμία αποχή, όσο και αν ισχύει η γνώμη που λέει Καλύτερα αναποφάσιστος, παρά αναποφασίστας!
