Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ΒΟΗΘΑΤΕ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!


Χθες αποφάσισα να περάσω από το νέο μου διαμέρισμα στην πλατεία Βικτωρίας, αμέσως μετά το Κύτταρο, μια και μέσα στο ερχόμενο Σ/Κ θ' αρχίσω να μεταφέρω πράγματα, από ρούχα και βιβλία μέχρι βιβλιοθήκες και βινύλια. Είχα την αίσθηση ότι επιτέλους θα είμαι μόνος στο χώρο μου, μακριά από προβλήματα που με ταλανίζουν τον τελευταίο καιρό και ότι θα την αράξω στην περιβόητη μεγάλη βεράντα που πιάνει έναν όροφο περιστροφικά, με φραπεδιά και μουσικούλα! Αμ, δε! Άνοιξα τα πολλά μπαλκόνια (είναι και διαμπερές το άτιμο!), βγήκα έξω, έριξα δυο- τρεις ματιές στον από κάτω πεζόδρομο και άρχισα να καπνίζω και να βολτάρω πέρα- δώθε νευρικά, παρατηρώντας τις απέναντι πολυκατοικίες, εργατικές ως επί το πλείστον, με απλωμένα ρούχα, ρωσικές παιδικές φωνές και αντρόγυνα με πυτζάμες απογευματιάτικα. Πολύ φοβάμαι ό,τι το νέο σπίτι που επέλεξα θα με οδηγήσει στα...seropram μιαν ώρα αρχίτερα! Αυτό δεν είναι συνθήκη μιας αθηναϊκής συνοικίας, αλλά ντεκόρ από την ταινία του Λούκας Μούντισον Λίλια για πάντα! Έκλεισα πάλι τις μπαλκονόπορτες, κατέβασα τα παντζούρια και βρέθηκα σ' ένα μεγάλο διαμέρισμα να κάθομαι στο πάτωμα, καλώντας από το κινητό τηλέφωνο φίλους και γνωστούς. Και ποιους δεν πήρα: τη maira del mar στον Πύργο Ηλείας, τον Θεοχαρίδη στη Θεσ/νίκη, τον Χαλβατζή στην Κοζάνη, μέχρι και τον Γισδάκη που τον πέτυχα on the road με τη Λεονάρδου για συναυλία εκτός Αθηνών. Ελάτε όλοι, τους έλεγα, παρατήστε τις δουλειές σας να συγκατοικήσουμε all together για λίγες εβδομάδες ώσπου να πάρω το κολάι...Με ανακούφισαν βέβαια και τα λόγια του Θεοδωρόπουλου του οπερατέρ: μη σκας, ρε Αντουάν, δες το σαν το γραφείο σου τους πρώτους μήνες και σιγά- σιγά θα το συνηθίσεις! Ναι, και γαμώ τα γραφεία! Άντε να πεις στη Γαλάνη, λόγου χάριν, ελάτε απ' το γραφείο μου για τη συνέντευξη, αλλά μην ξεχάσετε να πάρετε και διαβατήριο μαζί σας! Σκεφτόμουν μήπως πήγε χαμένος όλος ο ενθουσιασμός για ένα καινούργιο δικό μου χώρο λόγω της, ομολογουμένως λίγο τριτοκοσμικής, πλατείας Βικτωρίας. Μετά όμως διαπίστωσα πώς και σε βίλα στην Κηφισιά να έμενα, πάλι θα είχα σαλτάρει και χειρότερα ίσως! Στη συνέχεια θυμήθηκα τον Λιούγκο που μου έλεγε πώς ο σοφός Χατζιδάκις όταν έχασε τη μητέρα του, γι' αρκετό καιρό που δε μπορούσε τη μοναξιά, κοιμόταν με αναμμένα φώτα! Άρχισα να θέλω ξαφνικά τη...μαμά μου! Βγήκα αμέσως από το διαμέρισμα, το κλειδαμπάρωσα κι είπα να ξανακατεβώ στον Πειραιά! Στην έξοδο της πολυκατοικίας, μετανάστες με μπιρόνια (αυτοί θα ήταν Ελληνορώσοι, τους καταλαβαίνεις απ' τις αετίσιες μύτες τους!) την είχαν ξαπλάρει απέναντι, ενώ η Αλβανίδα ένοικος του ισογείου με το βρέφος αγκαλιά παραμέρισε για να περάσω. Καλησπέρα σας, της είπα κι εγώ όλο ευγένεια, μια και άνθρωπος μέσα από το κτίριο με πληροφόρησε πώς στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο μένουν δυο οικογένειες Αλβανών, καλοί άνθρωποι, νοικοκύρηδες κι όλα αυτά, τα οποία ακούς συνήθως από κάποιον Έλληνα που η παρουσία του μεταναστευτικού στοιχείου διασαλεύει την τυπική ηρεμία του. Εγώ τι φταίω όμως; Αφορμή λοιπόν να το έκοβα κατά Ζωγράφου μεριά, αφού ο φίλος σκηνοθέτης Σταύρος Καπλανίδης με είχε καλέσει εδώ και αρκετές μέρες να δω πριβέ τη νέα του ταινία σε σενάριο Σταύρου Τσιώλη, προκειμένου να του πω τη γνώμη μου για τη μουσική που θα χρησιμοποιήσει. Έτσι και έγινε! Δεν θα αναφερθώ στις μουσικές επιλογές και στους συνθέτες που πρότεινα στον Καπλανίδη, αλλά μπορώ να πω ό,τι είδα μια ταινία από καλή έως πολύ καλή με τους σουρεαλιστικούς τσιωλικούς διαλόγους, απίστευτους κωμικούς περιθωριακούς τύπους, εξαιρετική φωτογραφία και την άρτια ερμηνεία του Αλέξανδρου Λογοθέτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο! Κάπου πήρε το μάτι μου και τον Μάκη Παπαδημητράτο ως επίδοξο κλέφτη, ο οποίος στο τέλος τις τρώει από τον Ερρίκο Λίτση! Κι εκεί, στο διαμέρισμα του Καπλανίδη, μπροστά στην οθόνη του μοντάζ του, με ένα φλυτζάνι πράσινο τσάι και έναν πελώριο σταχτί γάτο στην αγκαλιά μου, ξέχασα τη μιζέρια του κοινωνικού περίγυρου του νέου μου διαμερίσματος και βάλθηκα να βλέπω σεκάνς, να ακούω ατάκες και να σκέφτομαι μουσικά στυλ και ονόματα πολλών και διαφορετικών μουσικοσυνθετών. Αύριο πάντως θα μπει γυναίκα, που λένε, στο σπίτι να το καθαρίσει πριν τη μετακόμιση! Τι λες; με ρώτησε η μάνα μου, να το πω στην κυρα- Μαριέττα που είναι Αλβανίδα και δουλεύει καθαρίστρια κι είναι πολύ φτωχιά η καημένη; Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν το Θανάση Βέγγο στο Τύφλα να' χει ο Μάρλον Μπράντο! Μου ήρθε εν ολίγοις να αρπάξω το μικρό καλάθι των αχρήστων, να το περάσω κολλάρο στο κεφάλι μου και να φωνάξω Βοηθάτε, χριστιανοί! Θα με πνίξει το ποταμάκι! Εν προκειμένω, θα με πνίξουν οι Αλβανίδες, οι Ρωσίδες, οι Ρουμάνοι, οι Πολωνοί κι οι Πακιστανοί, όσο κι αν τους συμπονάω απ' τα βάθη της ψυχής μου!

26 σχόλια:

Μαρία Δριμή είπε...

Σκέψου να μένεις σε καμιά πιο "καλή" περιοχή με ελληναράδες που θα ακούνε όλη τη μέρα σκυλάδικα, θα ψήνουν BBQ στο μπαλκόνι και θα σε πνίγει η τσίκνα μέχρις ασθματικής κρίσεως, θα βγάζουν το σκύλο βόλτα και μετά δεν θα ξέρεις πού να πατήσεις, ενώ τα χαριτωμένα παιδάκια τους θα σε σημαδεύουν με υπερσύγχρονες σφεντόνες από το απέναντι μπαλκόνι!

BOSKO είπε...

Maria Jose...
ναι, ναι, λέγε μου κι άλλα τέτοια να παίρνω τα πάνω μου!

Aντώνης είπε...

Κι εμένα κάποια στιγμή με προβληματίζει το "χίλιοι καλοί χωράμε" όταν κυκλοφορώ σ' αυτές τις γειτονιές. Ωστόσο, καλή αρχή και όμορφη εύχομαι :)

BOSKO είπε...

Αντώνης...
σ' ευχαριστώ, Αντώνη! Είπαμε, κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά μάλλον με βλέπω ν' ακολουθώ τη συμβουλή του οπερατέρ μου και να το' χω αρχικά ως γραφείο.

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Καλημέρα Αντώνη! Κι άλλη μετακόμιση; Εύχομαι καλή προσαρμογή! Να δεις που σε λίγες μέρες ούτε που θα τα σκέφτεσαι όλα αυτά!

BOSKO είπε...

Μιχάλης Τσαντίλας...
καλημέρα, Μιχάλη! Μη σου πω ό,τι μόλις ξύπνησα και λέω τι καλά που θα' ταν να έπινα το καφεδάκι μου στο άλλο σπίτι στη Βικτώρια!

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑΤΙ, ΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕΝΕΙ Η ΓΑΛΑΝΗ; ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΕΣ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΙΛΑ...

BOSKO είπε...

ανώνυμος...
σωστό κι αυτό! Ατυχές το παράδειγμα μου, λοιπόν...Να βάλω λες τη Σαβίνα που μένει στην πλατεία Μαβίλη;

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Μποσκάκι μου!αλλά μάλλον για σένα δεν είναι και τόσο καλή όπως έχω δεί από το γραπτό σου!καλέ Αντώνη!ααα,τι έπαθες;;;έλα βρέ μη κάνεις έτσι...δεν ζείς και στη δική μου τη περιοχή να δείς τι ωραία που είναι για έλα να μείνεις εδώ για μία μέρα μόνο μία να δείς μετά τη διαφορά...έεεελα βρέ..δεν είναι τίποτε! θα το ξεπεράσεις! ίσως είναι το σόκ της αλλαγής περιβάλλοντος...όλοι το παθαίνουμε αυτό όταν για κάποιους λόγους πηγαίνουμε να ζήσουμε σε ένα άλλο μέρος και φέυγουμε από κεί που ζούσαμε τόσα χρόνια μέχρι τότε.. ρώτα και τη maira del mar μας να σου πεί κι αυτή πως είναι εκεί που πήγε! πολύ μακριά από την Αθήνα που σίγουρα θα της είναι δύσκολο δε μπορεί!...δε μπορεί να μην έχει κι αυτή δυσκολίες!...και πολλές πάντα η προσαρμογή σε κάτι καινούριο είναι δύσκολη....θα συνιθίσεις σιγά-σιγά...καλή αρχή έυχομαι και όσο πιό ανώδυνη γίνεται...φιλάκια,Αθανασία.

Ανώνυμος είπε...

Καλή αρχή Αντώνη και εγώ πρόσφατα μετακόμισα...το σπίτι είναι συνήθεια και ως συνήθεια αλλάζει με κόπο!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
έχεις δίκιο, καλή μου Αθανασία. Άλλωστε γι' αυτό η maira del mar ήταν η πρώτη που της τηλεφώνησα! Μια συνήθεια ειν' όλα...εν καιρώ, λοιπόν!

BOSKO είπε...

bioskaipoliteia...
σωστά μιλάς! Για να δούμε, ακόμη τα πράγματα δεν έχω βάλει μέσα. Εν καιρώ, θα στρώσει (όπως λέω και στην Αθανασία) και θα στρώσω κι εγώ ψυχολογικά!

Kostas L.A. είπε...

VENCEREMOS σου αφιερωνω απο το Νικολα,που ξαναζει μερικες στιγμες απο τα ηχεια του υπολογιστη μου..

Venceremos φιλε Αντωνη!!

BOSKO είπε...

Kostas L.A. ...
τι ευαίσθητο κι ωραίο τραγούδι, ειλικρινά...thanx!

ZouZouna είπε...

Νάμαι κι εγώωωω! Μου μύρισε αέρας πλατείας Κυριακού και ήρθα!

Γέννημα θρέμμα 3 γεννεών εκεί. Στην Φερρών, όταν θα αρχίσεις τις "εκδρομές" για να γνωρίσεις το τοπίο θα σου πω...

Δεν ήξερες ! Δεν ρώταγες! Θα συνηθίσεις. Θάθελα πάντως ναχω κάτι εκεί. Το σπίτι απο το 1878, εκεί κάποτε το 78, δεν άντεξε. Δεν είμαι μακριά, ως την Φωκίωνος πιά. Εχω φίλους ακόμη εκεί και γνωστούς και με πηγαίνει και ο δρόμος. Κλαίει η ψυχή μου, όπως τα βλέπω.
Προσπαθώ να φέρω την εικόνα του διαμερίσματος που περιγράφεις "περιστροφικού" μετά το Κύτταρο... κόλλησα... προς τα πάνω ή προς τα κάτω?
Καλορίζικο νάναι, όπου. Κάποτε απο εκεί βλέπαμε τον Λυκαβηττό! Χαλάρωσε και απόλαυσέ το, δεν έχεις επιλογή μου μοιάζει... και η μουσική να παίζει. Με συνεπήρε. Σ' ευχαριστώ πολύ
χμ! τώρα θυμήθηκα. διάβασε τούτο....
http://zouzouna-agoodlife.blogspot.com/2007/11/34.html
μπορεί να σου μεταφέρει κάτι καλό!

BOSKO είπε...

Άγριο-Κερασο-Ζουζούνα...
καλωσήρθες!
Το διάβασα το παλιότερο κείμενο σου και μου άρεσε, μια και κουβαλάει μνήμες από μιαν Αθήνα που εγώ δεν έζησα στην παιδική μου ηλικία, γεννημένος γαρ και μεγαλωμένος στη Β΄ Πειραιά! Κι εγώ τον Λυκαβηττό ήθελα να βλέπω, αλλά τελικά θα ρεμβάζω τα σώβρακα, τα απλωμένα καφτάνια και κατσαρόλες με ρύζι και κάρι...
σ' ευχαριστώ για τον πληθωρικό σου λόγο και το link που έστειλες!

τ2φ είπε...

να το χαρείς το νέο σου σπίτι κ μόνο χαρές εκεί μέσα!!!

BOSKO είπε...

trempe...
many thanx, dear trempe!
άντε να τον πιούμε εκεί μια μέρα τον καφέ που έλεγες!

τ2φ είπε...

NAI!!!και θα σου φέρω κ υλικό χειρόγραφο!!!

BOSKO είπε...

trempe...
κατάλαβα! Ο trempe θα απαγγέλλει, ο bosko κι οι φίλοι θα ακούν κι απ' τα ηχεία θα παίζει το Cyclone των Tangerine Dream!

το αερικό είπε...

Ελπιζω να μην το αγορασες το διαμερισμα! Γιατι ετσι οπως σε κοβω δεν εισαι για μονιμες καταστασεις. Απολαυσε το το καινουργιο και μετα ... εχει ο θεος. Ο Πειραιας θα εχει παντα μια θεση για σενα!
Παντως περα απ΄την πλακα, το κειμενο, ηταν απολαυστικοτατο!

tractatus είπε...

Αν σου πώ οτι ήμουνα συμμαθήτρια με τη ζουζούνα κι έχω ζήσει κι εγώ τα καλύτερα σ' αυτή τη γειτονιά; ΟΚ ξέρω οτι άλλαξε αλλά η Βικτώρια είναι μια απο γεωγραφική άποψη...δίπλα σε όλα και σε...όλους όπως φαίνεται. Πρέπει, όμως, να σου γνωρίσω ένα φίλο που κάθεται στην Ξούθου (οχι αστεία!!!) καρά κέντρο Ομόνοια για να καταλάβεις σε τι sic συνοικία κάθεσαι...Ισως και να σε επισκεφτώ μιάς και θα δώ τη φιλενάδα την άλλη εβδομάδα...Πάμε για καφέ Κυψέλη; Το σπίτι μου πάντως ήταν στην Χέϋδεν και Φυλής...και όπως περιγράφεις κάτι μου θύμισε....Μπάς και είσαι στην ίδια πολυκατοικία;
Θα τα πούμε απο κοντά; Τι λές;

BOSKO είπε...

το αερικό...
δε λες τίποτα! Μασάω εγώ; φωνάζω τις μεταφοραί- εκδρομαί ο Μήτσος, φορτώνω κι όπου γης και πατρίς!

BOSKO είπε...

tractatus...
βεβαίως, Ελένη, όποτε θες! Ως την άλλη βδομάδα πιστεύω να' χω βολευτεί, οπότε θα ειδοποιήσω και τη φίλη μας την ποιήτρια να βρεθούμε όλοι μαζί! Αν θες, παρ' τη Μαρία από πριν να σου δώσει το τηλέφωνο μου!

ZouZouna είπε...

Ορίστε για να δεις σε τι γειτονιά μένεις!!! Χα, χα χα! Βρεθήκαμε και οι συμμαθήτριες!!!
Και μην μάθω πως κανονίσατε καφέ και δεν ήμουν μέσα γιατί...α! Τι ακούς Λενίτσα, που δεν κατόρθωσα να μαζέψω τα ανήλικα συμμαθητάκια, και δεν το βλέπω, αλλά εδώ πρέπει να του "ανεβάσουμε" το ηθικό του ανθρώπου !
Νταξ, δεν είμαστε Πειραιάς, δεν αγναντεύψαμε ποτέ θάλασσα, αλλά τος παν, έχουμε μια Αίγλη ως πλατεία Κυριακού! (άμα βρεις κανέναν να την ξέρει έτσι, σφύρα μου)!
Επειδή λοιπόν εχθές με συνεπήρε η γειτονιά, ξέχασα η γυναίκα να πω τις ευχές για το σπίτι. Το θυμήθηκα το βράδυ και δεν είχα το link σου στο σπίτι....

Καλορίζικο, καλοστέριωτο, χαρές και γέλια να γεμίζουν τα δωμάτια και μελωδίες μόνο! Ο Ηλιος να στέλνει πάντα τις ακτίνες του να το λούζουν!
Να ζήσεις ευτυχισμένος, εκεί και να είναι πάντα γεμάτο κόσμο που θα σου φέρνει δώρα!
Υγεία και χαρά να βασιλεύει, απ' άκρου εις άκρον!
την καλημέρα μου !

BOSKO είπε...

Γλυκό-κερασο-ζουζούνα...
είσαι λίαν συγκινητική και σ' ευχαριστώ! Περιμένω να μιλήσεις με τη φίλη μας την Ελένη και να μου' ρθετε!
Πολλά φιλιά